Twee Koffers
Hier wordt verteld hoe de moeder van Ernest met twee koffers uit India zich een appartement in een condominium kan veroorloven. Ze ruilt de koffers voor steeds grotere huizen en gaat zo maar door.

De laatste mond
De moeder van Ernest drie keer op de voorpagina van een krant gestaan, de eerste keer was in 1966 toen stond ze in de Times of India, ze stond als zuster aan het sterfbed van een beroemde filmster.

Ook stond ze op de voorkant van de NRC Handelsblad, hier stond ze met vodden kleding aan zwaaiend met in haar hand de donderdagkrant. Vervolgens In de laatste voorpagina, komend uit ‘De Ster van Kralingen’, stond dat de moeder van Ernest al meer dan twintig jaar boodschappen deed bij Den Toom en dat ze graag de allerlaatste klant had willen zijn, maar dat iemand anders die eer te beurt was gevallen.

Gratis is goed
Het gezin ging zonder Theo naar Frankrijk, daar wilden ze doormiddel van de geneselijke wateren in Lourdes en de helende muur de oudste broer Ashirwad genezen. Ze waren van plan om doormiddel van een begeleidings pas gratis met de bus gaan, eerst geloofde de chauffeur het niet maar uiteindelijk lukte het ze om de bus in te komen. De bus zat vol met christelijke die allemaal een petje droegen met erop: ‘’God is goed’’. De moeder van Ernest gaf commentaar met: ‘Gratis is ook goed’’. Eenmaal in Lourdes probeerden de moeder van Ernest in de rij voor te dringen, door een rolstoel te jatten van een invalide Indiër. Ze raakten vervolgens de helende muur aan maar Ashirwad bleef Ashirwad. Vervolgens gingen ze naar de geneselijke wateren maar ook hier veranderen er niets.

De superintendent
Het begint met een stukje over de geboorte van Ernest en vervolgens gaat het verhaal over de jeugd van zijn oom Sharma en over zijn succes als acteur. Oom Sharma was sinds hij klein was al geïnteresseerd in films. Zijn grote voorbeeld was Prithviraj Kapoor. Hij zag hem voor het eerst op het witte doek in zijn buurt. Toen hij zeventien was vertrok hij naar Bombe, waar hij hoopte acteur te worden. Groot werd hij niet, maar wel een wereldheld in Bijnor. Vervolgens stierf hij toen hij samen met zijn dochter naar een theatervoorstelling ging.

Geschenk van God
Het begint met een verhaal over hoe de moeder van Ernest de kapitein Rajesh Mudgal verzorgde, die na een operatie niet meer op zee kon. Ze worden verliefd maar de vader van Rajesh Mudgal was hier niet blij over en verjaagd de moeder van Ernest. Ze blijven elkaar schrijven en beloven dat ze elkaar zullen zien maar dat gebeurt niet. De moeder van Ernest trouwt een aantal jaren later met Theo van der Kwast en ze krijgen hun eerste kind Ashirwad. Ashirwad is de trots van zijn ouders omdat, hij de eerste geborene is. Ashirwad krijgt als hij klein is een epilepsieaanval. Zijn moeder gaf echter de hoop nooit op.

De Indiase droom
Ernest begint aan atletiek en lijkt er net zo goed in te zijn als zijn moeder omdat, hij elk weekend een mediale of een beker meeneemt naar huis. Op een dag komt er een man genaamd Mister Kumar, hij beloofd Ernest een kans te geven om India te vertegenwoordigen in internationale competities, maar zijn moeder schopt Mister Kumar all snel het huis uit en verteld Ernest dat hij moet studeren en naar de universiteit moet.

Bij de dood van oma Voorst
Oma Voorst is de overgrootmoeder van Ernest en ze gaat zoals de titel all luidt dood. Oma Voorst was oud en hierdoor ook heel dement, ze zag haar oude man als een raaf aan die elke dag bij haar balkon zat. De moeder van Ernest laat haar voordat ze overlijdt een contract tekenen waardoor zij recht heeft op de keuken van oma Voorst. Later komt er ook een begrafenis waar alle familie leden naartoe gaan inclusief opa Luxemburg, de zoon van oma Voorst.

De man met de baard
De oom van Ernest, Helbert van der Kwast, ging op een dag zonder iets te aankondigen naar Canada om zijn droom waar te maken: miljonair te worden m.b.v landbouw. Zijn plan, gegeven door een boergenaamd Jake, is om een stuk land te kopen en met de opbrengsten die hij maakt met dat stuk land nóg een stuk land te kopen en dan wéér kopen etc. Hij vertrok naar de plaats Petrolia in Ontario, bekend door de grote olievondst door James Miller Williams. Nadat hij bij elk bedrijf heeft aangeklopt zeggend met, ‘’I’m your man’’’, hopend op een baan, komt hij terecht op een boerderij als knecht van de graanboer. Toen de oogst binnen was behandelden de boer en zijn vrouw hem als de zoon die ze nooit van God hadden gekregen, ze wilden dat hij een leven ging opbouwen met een vrouw. De boer en boerin gingen met Helbert, hij stelde zich aan hen voor als Herbie, vaak op visite, om zo een vrouw voor hem te vinden. Vaak waren het meisjes van nog geen twintig, soms knap, maar vele waren lelijk. De conclusie die wordt getrokken is: ‘’Weinig inwoners, een gesloten gemeenschap, inteelt.’’ Helbert verdween kort daarna zoals hij thuis ook was vertrokken, zonder iets te zeggen. Thuis wordt er gewacht op een brief, op een teken van leven. Ze krijgen een telefoontje waarin Helbert vertelt dat hij een technische analist is in een laboratorium in Ottawa, hij kon zijn zin nog niet eens afmaken of de telefooncel had zijn credit gebruikt. Helbert investeerde daarna al zijn geld in termijncontracten waarmee hij een klein fortuin opbouwde en die ook weer investeerde in termijncontracten. Hij wordt rijk, voor heel eventjes, daarna verliest hij alles op zijn twee koffers na. Herbert verblijft dan zo’n zeven jaar in stilte, in een huisje in de wildernis met een doorsnee vrouw die weet dat hij op een dag zomaar verdwijnt. Als hij eenmaal zijn voetstappen op het natte pad zet hoopt de vrouw dat haar leven nu zal gaan beginnen. Een ander familielid uit Nederland, Willem van der Kwast, had de gewoonte in elke stad die hij langskwam in de telefoonboek te kijken voor mensen met dezelfde achternaam. Een keer kwam hij in Vancouver en zag dat Helbert in het telefoonboek stond. Bij zijn huis trof hij niemand aan, de buurvrouw zei dat Helbert raar was, in ‘’pennystocks’’ handelde en een pijp rookte. Willem vertelde de familie in Nederland hierover, en even later ging de vader van Ernest, Theo, op zoek naar Helbert. Theo vond Helbert op een vervallen kajuit waar Helbert een zeer armoedig bestaan had. Helbert kwam toen een keertje langs in Nederland, hij bezocht het huis van zijn broer Theo, de moeder van Ernest dat dacht het een zwerver was en liet hem niet in. Toen Theo thuis was liet hij hem in de woonkamer en mee-eten. Na twee dagen vertrok hij richten Remich naar opa Luxemburg, met een deegroller van de moeder van Ernest. Helbert werd daarna als pedagogisch middel gebruikt door de moeder van Ernest, als monster waarvoor je bang moest zijn. Als zij hun tanden niet wilden poetsen of geen fruit wilden eten haalde de moeder van Ernest het verhaal dat Helbert niks heeft bereikt en dat jij dat ook niet zult doen op die manier. De broer van Ernest, Johan, die onderzoek had gedaan in Marokko kwam terug om zijn vrouw voor te stellen aan zijn moeder. De moeder van Ernest en Johan keurde haar dikwijls af, niet vanwege haar beeldschone uiterlijk, maar vanwege haar geloof, zij was namelijk een moslim. Om er nog een schepje op te doen verkondigde Ernest te gaan stoppen met studeren. Twee bulten later, één voor Johan en één voor Ernest, geeft de moeder Helbert de schuld en verbrandt zij een vuilnis zak in de tuin. Het hoofdstuk eindigt met Helbert die eenzaam in het land der mogelijkheden, in het land der kansen, verdwijnt in stilte.