Strijd om Europa Hoofdstuk 1

§1.1 De opkomst van Karel
De bisschop van Rome vroeg hulp aan Pippijn, de koning der Franken; Noord-Italië werd bedreigd door de Langobarden, maar de Byzantijnse keizer (in wiens naam de paus regeerde) kon niet helpen, want het Byzantijnse Rijk zat in een crisis.

Het Frankenrijk besloeg het huidige Frankrijk en een deel van West-Duitsland. De kerngebieden waren Austrasië (Noordoost-Frankrijk, Oost-België en het Duitse Rijnland) en Neustrië (de rest van Noord-Frankrijk).

Eerst werd het Frankenrijk bestuurd door de Merovingers, daarna door de hofmeiers van de Merovingers. In 751 werd Pippijn koning. In ruil voor Pippijns kroning door de Paus, versloeg Pippijn de Langobarden. Dit was het begin van de Karolingische dynastie. In 768 overleed Pippijn; zijn rijk werd verdeeld over zijn zoons, Karel en Karloman. Toen Karloman overleed in 771, nam Karel het deel van zijn broer over.

§1.2 Karels veroveringen
Karel was een kruisvaarder; hij wilde met geweld het christendom verbreiden.

Het islamitische gevaar was geweken.

De Saksische oorlogen:
De Saksen waren Germaanse stammen, opgejaagd door Slavische stammen en nomadische volkeren. Van 772 tot 785 had Karel elk jaar oorlog met de Saksen. In veroverde gebieden lieten de Franken versterkingen achter en bouwden ze kerken en kloosters en dwongen ze de bevolking tot bekering tot het christendom. Om een einde te maken aan de wrede uitputtingsoorlogen, liet Widukind, leider van de Saksen, zich uiteindelijk dopen in ruil voor vrede, maar deze was niet van al te lange duur; na tien jaar begon er een nieuwe reeks oorlogen. Karel hanteerde strenge maatregelen tegen de Saksen. In 802 was het Saksische verzet eindelijk gebroken, na 30 jaar.

Oorlog tegen de Langobarden
In een oorlog tegen de Langobarden wist Karel de Langobardische hoofdstad Pavia te veroveren. Hij kon nu Noord-Italië en Beieren toevoegen aan zijn rijk.

Oorlog tegen de Avaren
De Avaren leefden in het veroverde Beieren (een vazalstaat die te onafhankelijk was). Karel had hen snel onder de duim en voegde zo Oostmark toe aan zijn rijk.

Mislukte oorlogen

• Twee campagnes tegen het Keltische Bretagne;
• Een operatie ten zuiden van de Pyreneeën (later kreeg hij wel de Spaanse Mark erbij).

Karels rijk strekte zich uit van de Noordzee tot de Pyreneeën, van de Atlantische Oceaan tot de Oder en de Donau.

Problemen met het Byzantijnse rijk
Tegelijk met alle successen van het Frankische Rijk, had het Byzantijnse Rijk een aantal problemen. Zo waren er godsdiensttwisten en politieke intriges en had het Byzantijnse Rijk een vrouwelijke keizer die haar eigen zoon vermoordde. Het volk zag dit als het verliezen van een keizer en dus een grote ramp. Om deze reden werd Karel in het jaar 800 tot keizer van het Byzantijnse Rijk gekroond.

Oorlogsmotieven van Karel
Karel was van mening dat aanval de beste verdediging is en hij vond veilige grenzen zeer belangrijk. Daarnaast wilde hij het christendom verspreiden en het heidendom bestrijden. Karel had een agressieve moraal: hij vond strijd beter dan vrede, omdat de koning de krijgers door overwinningen kon belonen met land en buit en omdat hij de contacten tussen het volk en de koning heel belangrijk vond; hij wilde geen staat, maar een feodaal rijk besturen. Ten slotte wilde Karel met zijn superieure krijgsmacht zijn machtspositie versterken.

§1.3 Karels erfenis
Karels regeerperiode was een tijd van vrede en welvaart: oorlogen speelden aan de randen van het rijk, dus er waren geen plunderaars in de buurt; burgers hadden eigen talen, wetten en gebruiken, maar vormden, toch een rijkseenheid en er golden regionale wetten en rijkswetten (graven kregen land, gezanten controleerden naleving van wetten, etc.).

In 813 werd Karels zoon Lodewijk keizer. Na zijn dood werd Karels rijk verdeeld in 3 stukken: West-Francië, Middenrijk en Oost-Francië.

Door een machtsstrijd vielen plunderaars in de 9^e eeuw het rijk binnen: Arabieren en Hongaren hielden roof- en plundertochten, evenals de Vikingen.

Door machtsstrijd: plunderaars vielen binnen (9^e eeuw), Arabieren hielden rooftochten, Hongaren hielden plundertochten, Vikingen ook. Dit zorgde voor chaos, maar er was wel verbondenheid: Europa werd een christelijke eenheid.

De bisschop van Rome had zich los gemaakt van Byzantium.