Hoofdstuk 4

8.9

Samenvatting door F.
3e klas vwo | 887 woorden
4 juni 2012
1 keer beoordeeld

8.9

1 keer beoordeeld

Taal

Nederlands

Vak

Geschiedenis

Methode

Sfinx

ADVERTENTIE

Welke studie past bij jou? Doe de studiekeuzetest!

Twijfel je over je studiekeuze? Ontdek in drie minuten welke bacheloropleiding aan de Universiteit Twente het beste bij jouw persoonlijkheid past met de gratis studiekeuzetest.

Start de test

§2 Nederlands-Indië 1900-1940

Sinds ongeveer 1600 werd Indonesië bezocht door de Nederlanders. Langzaamaan nam Nederland daar het bestuur over. In de 19e eeuw werd de bevolking van Nederlands-Indië verplicht om een vijfde deel van hun oogst af te staan aan Nederland. Dit wordt het cultuurstelsel genoemd. Zo kwam 30% van de Nederlandse inkomsten uit Nederlands-Indië.

In het begin bemoeide Nederlands zich alleen maar met Java (veel grondstoffen, centraal, dikst bevolkt). Daarna wilden ze heel Indonesië hebben. Om dit te bereiken werd de KNIL op pad gestuurd. Op 8 april 1873 liepen deze expedities uit op de Atjeh-oorlog. Atjeh lag in het noordwesten van Sumatra. Onder leiding van gouverneur Heutsz werd er in 1903 een einde gemaakt aan de oorlog. Atjeh bleef opstandig.

• Bestuur Nederlands Indië:

Nederlands Indonesisch

Gouverneur-generaal Regent

Gouverneur Dorpshoofd

Resident

Assistent-resident

Controleur

De Nederlanders in Indië hadden een goede tijd: tempo doeloe: grote huizen, plantages, veel bedienden en rijkdom. Ze dachten dat de bevolking het ook goed had. Het tegendeel was waar: de boeren op Java en Sumatra hadden het slecht: weinig geld, hard werken en strenge straffen. Er was weinig uitwisseling tussen de Nederlandse en de Indische cultuur. Ze hielden vast aan hun eigen gewoonten.

Rond 1900 werd het cultuurstelsel weer afgeschaft. De kijk op kolonies in die tijd veranderde. Men vond dat Nederland een ‘ereschuld’ had opgebouwd, omdat ze de Indische bevolking slecht hadden behandeld. Daarom werd de ethische politiek ingevoerd. Ook werd de Volksraad ingesteld in 1918. Hierin zaten Indonesiërs, maar vooral Nederlanders. De Indonesiërs wilden onafhankelijk worden, maar de Nederlanders vonden dat de bevolking eerst moest leren hoe ze Indonesië zou moeten besturen.

§3 Nederlands-Indië wordt Indonesië 1940-1949

Japan viel in 1942 de kolonie binnen. De KNIL was niet opgewassen tegen het Japanse leger. De Nederlanders werden opgesloten in Jappenkampen. Het was daar geen pretje: weinig voedsel, veel ziektes, strenge straffen en hard werken.

In 1945 gaf Japan zich over na de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki. De Indonesiërs hadden gezien dat Nederland niet oppermachtig was en wilden onafhankelijk worden. Op 17 augustus 1945 riepen Soekarno en Hatta van de PNI de onafhankelijke Repoeblik Indonesia uit. De Nederlandse regering accepteerde dit niet. Nederlands-Indië bracht namelijk nog steeds veel geld in het laatje. Dit was hard nodig zo vlak na de tweede wereldoorlog. Na mislukte onderhandelingen voerde Nederland twee politionele acties uit, in 1947 en 1948. Bij de laatste actie werden Hatta en Soekarno gearresteerd. De Nederlandse soldaten gingen hard tekeer tegenover de bevolking. Door kritiek uit het buitenland (vooral Amerika) accepteerde Nederland de onafhankelijkheid van Indonesië op 27 december 1949.

§4 Indonesië 1949-1965

Na de onafhankelijkheid vluchtten veel Nederlanders, Indo-europeanen en Molukkers weg uit Indonesië. Soekarno werd de eerste president van Indonesië (1949). Hij hield met het leger (de TNI) de touwtjes strak in handen. Politieke partijen hadden bijna niets te zeggen, de bevolking was arm en met de economie ging het heel slecht. Nederland had na de onafhankelijkheid nog het eiland Nieuw-Guinea in zijn bezit. Soekarno wilde dat eiland weer bij Indonesië trekken. Er ontstond ruzie tussen Nederland en Indonesië, wat bijna uitliep tot nog een oorlog. Op 1 oktober 1962 gaf Nederland Nieuw-Guinea terug onder druk van Amerika.

De jonge republiek had veel problemen: Nederlandse bedrijven trokken zich massaal terug, er was inflatie en corruptie. Het land had grote schulden en de bevolking groeide enorm. De spanningen tussen bevolkingsgroepen liepen hoog op en er ontstonden afscheidingsbewegingen op de Molukken en Sumatra. Ook liepen de spanningen tussen de Islamieten, Nationalisten en Communisten hoog op.

Boeng Karno (Soekarno) reageerde hierop met strenge maatregelen: Hij schafte de grondwet af in 1960 en speelde verschillende partijen in het land tegen elkaar uit. Zo kon hij makkelijker zijn beslissingen doorvoeren. Door groeiende ontevredenheid bij de bevolking werd de PKI groter omdat ze verbeteringen beloofden in economie en bestuur. Omdat het leger vond dat Soekarno te weinig tegen de PKI deed werd hij in 1967 met een staatsgreep afgezet omdat ze bang waren dat de PKI de macht zouden grijpen. Soeharto werd de nieuwe president.

§5 Indonesië 1965-nu

Soeharto liet de PKI streng vervolgen. Wanneer je iets wilde bereiken moest je lid zijn van de staatspartij Golkar. Voor de bevolking veranderde er eigenlijk niets. De economie bleef slecht, onder andere doordat Soeharto veel geld in zijn eigen zakken stopte. In 1998 moest Soeharto aftreden mede door vele demonstraties (hij werd beschuldigd van corruptie). Vervolgens braken er gevechten uit tussen de moslims en christenen op Oost-Timor. De opvolger van Soeharto, Habibie, kon niets doen aan deze problemen. Daarom gingen de studenten opnieuw de straat op. Ook onder Wahid (Gus Dur), de opvolger van Habibië, werd er nog heel veel gedemonstreerd. Deze demonstraties hadden relatief weinig effect, want de situatie van de bevolking werd er niet veel beter op.