Hoofdstuk 5, paragraaf 1, 2

paragraaf 1 In de 18e eeuw brak een periode van kolonisatie aan. Europese landen zochten grondstoffen, edelmetalen (zoals goud en zilver), arbeidskrachten en een afzetmarkt voor eigen producten. De Afrikanen werden gezien als onbeschaafd. Het christelijke geloof moest beschaving brengen en de oorlogsvoering tussen volksstammen moest worden tegengegaan. Tegelijkertijd waren Europeanen nieuwsgierig naar deze exotische mensen, mensen met andere, voor de kolonisten vreemde gebruiken. Gebieden werden ingenomen en overeenkomsten getekend met stamleiders die vaak geen idee hadden ondertekening in de raktijk inhield. Europa werd heer en meester in Afrika.

Afrika was zeer dunbevolkt. Conflicten met stammen werden uitgepraat of uitgevochten. De staatkundige grenzen van het huidige Afrika zijn in de 19e eeuw door de Europeanen getrokken, zonder goed met de stamoudste te overleggen. Er werd zo geen rekening gehouden met de leefgebieden van de stammen of de natuurlijke grenzen. De Europese staten hadden het landsbestuur in de handen. Doordat het bestuur was opgeleid in Europa, werd in veel gekoloniseerde gebieden gedegradeerd tot tweederangs burger. Een bekend voorbeeld hiervan was de apartheid van Zuid-Afrika.

Langzaam maar zeker kwam na de WO2 de autochtone Afrikaanse bevolking in opstand tegen de Europese overheersing. Een beweging van onafhankelijkheid (of dekolonisatie) zette in. In elk land verliep deze verschillend.

Afrika is rijk aan natuurlijke hulpbronnen. Westerse landen gebruiken de Afrikaanse grondstoffen voor hun eigen consumptie. Waarom plukt een land dat zo rijk aan grondstoffen is niet zelf eens de vruchten daarvan? Dat komt onder meer doordat Afrika weinig eigen industrie heeft. Grondstoffen worden direct geëxporteerd en verwerkt in het buitenland. Een andere oorzaak is de corruptie in de Afrikaanse landen. Inkomsten uit de mijnexploitatie blijven hangen bij de machthebbers, hun familie en vrienden.

Veel Afrikaanse landen hebben enorme schulden bij rijke landen. Bij de schuldaflossing en het verstrekken van nieuwe leningen, schieten het IMF en de wereldbank te hulp.

paragraaf 2 Over globalisering spreek je wanneer mensen, bedrijven en overheden over de grenzen van hun land heen kijken. Alle transacties op welk gebied dan ook niet alleen nationaal plaatsvinden, is dat een voorbeeld van globalisering. Globalisering vindt plaats op oplitiek, economisch, technisch en cultureel/persoonlijk vlak.

Internationale handelsafspraken en beperkende maatregelen worden onderhandeld enn beoordeeld door de Wereldhandelsorganisatie (WTO). Liberalisering zien de meeste Afrikanen als de oplossing voor hun problemen. Maar de liberalisering moet dan wel van 2 kanten komen.

Anders-globalisten vinden dat globalisering te veel rekening houdt met de economie en te weinig met de mensen.

4 soorten globalisering: - economische globalisering: `globalisten: in de landen hoog op de globaliseringsindex zijn de lonen hoger en leven de mensen langer. blijkbaar zijn de leefomstandigheden beter in landen met een sterke globalisering. `anders-globalisten: het IMF en de wereldbank stellen in ruil voor leningen of schuldenkwijtschelding strenge eisen aan arme landen. Daardoor word de kwaliteit van sociale voorzieningen, onderwijs en gezondheidszorg minder. Wereldwijd leven mensen langer kijk maar naar de vergrijzing in Nederland. In rijke landen worden niet alleen de lonen steeds hoger, ook de kosten nemen daardoor toe. Door dumping van de anders te dure producten worden plaatselijk geproduceerde (landbouw)producten in arme gebieden weggeconcurreerd. Mensen trekken op zoek naar werk naar de stad. Daar komen ze voor allerlei kosten te staan: huur, elektriciteit, water, kinderopvang. Het werkelijke besteedbare inkomen vermindert daardoor, ondanks stijgende lonen. De economische globalisering zorgt er juist voor dat economische en technische hulpmiddelen onevenwichtig over de aarde verspreid worden.

- culturele en technische globalisering: `globalisten: globalisering zorgt voor een materialistische cultuur, die de traditionele cultuur ondermijnt. Het behoud van de eigen cultuur en identiteit is wel degelijk mogelijk. `anders-globalisten: lokale productiemethoden en leefwijzen verdwijnen omdat ze letterlijk uit de markt geprijsd worden. religieuze tradities zijn daarvan maar een onderdeel. Arme gebieden waarvan het leefgebied is leeggeroofd, kunnen hun cultuur niet in stand houden. - milieu: `globalisten: de landen hoog in de globalistenindex scoren hoog op de milieu-index. Niet omdat ze meer geld hebben maar door een goede samenwerking tussen de overheid en de privé-sector. globalisering is niet slecht voor het milieu. `anders-globalisten. rijke landen hebben meer zorg voor het milieu, maar vervuilen ook het meest. 2 nadelen: milieu word vervuild en de producten uit armere landen worden weggeconcurreerd.