Ik staar naar de kaft van het boek ‘Password’ en het staart letterlijk terug.
De grote, diepzinnige ogen kijken me angstaanjagend en tegelijkertijd nietszeggend aan. Dit nodigde mij uit om het boek te gaan lezen. Mijn verwachtingen waren erg hoog, omdat ik ook een vorig boek van Mirjam Mous had gelezen, genaamd: Boy 7. Dat was een spannende jeugdthriller vanaf ongeveer 13 jaar. Precies dezelfde omschrijving als ‘Password’. Met dit nieuwe boek probeert Mous haar succes dan ook als het ware te ‘herhalen’. Ze gebruikt namelijk hetzelfde thema als in Boy 7. Allebei de boeken gaan over problemen en gebeurtenissen rond de identiteit van de hoofdpersonages. En dat is wel een beetje jammer… Ondanks deze zet is het toch de moeite waard om het boek te lezen, want niets is wat het lijkt in het nieuwste boek van Mirjam Mous!

Mick en Jerro zijn beste vrienden, maar als Mick Jerro bewusteloos op bed aantreft wordt hun leven totaal overhoop gegooid. Jerro wordt afgevoerd naar het ziekenhuis maar blijkt daar niet zijn aangekomen. Als Jerro er de volgende dag wel ligt gedraagt hij zich vreemd. Jerro blijkt helemaal niet Jerro te zijn, maar zijn onbekende tweelingbroer, genaamd Stefan. Door een duister experiment waar niemand van af mocht weten werd Stefan bij een andere (maar niet zijn biologische) moeder geboren. Hij werkt voor Dexter die hem een miljoen belooft als hij wat duistere zaakjes voor hem opknapt onder de identiteit van Jerro. Stefan ziet het kwaad er niet van in, omdat Dexter veel verzwijgt. Jerro verblijft ondertussen in een huisje ver weg. Uiteindelijk wordt alles duidelijk voor Mick. Hij bevrijd zijn vriend en samen gaan ze naar de villa van Jerro en vertellen iedereen wat er aan de hand is. Dexter weet weg te vluchten maar het is wel:
GAME OVER.

De spanning weet de schrijfster in ieder geval goed naar voren te brengen. Ze schrijft haar boek vanuit het perspectief van drie verschillende jongens. Mick, Jerro en Stefan. Hierdoor voel je als het ware wat de karakters voelen. Ook een sterk moment uit het boek is het einde van Deel 3. Dit is het einde van het perspectief van Mick en hier wordt duidelijk dat Jerro ontvoerd is. ‘Mick wreef zijn ogen uit, legde zijn hoofd opnieuw in zijn nek en tuurde nogmaals omhoog. Het beeld was niet veranderd. Jerro. Dan was hij vandaag dus toch gekidnapt.’ Omdat het verhaal van Mick hier zeg maar eindigt, vraag je je bijna het hele boek af wat voor actie Mick gaat ondernemen. En omdat deze vraag uitgesteld wordt en niet meteen wordt beantwoord, blijft de spanning erin zitten.

Het taalgebruik in Password is flink aangepast aan de generatie van nu. Zo schrijft Mirjam Mous onder andere: ‘Mick stond te pissen in de badkamer’. Ook komen er iPads voor in het boek en ook Armin van Buuren en Oh Oh Cherso wordt verwerkt in het verhaal. Zo is het boek zeker voor jongeren vanaf 12 / 13 jaar erg geschikt. Natuurlijk zullen sommige van jullie zeggen: ‘Maar niet iedereen houdt van iPads en Armin van Buuren en van al dat zogenaamde jongerentaalgebruik’. Voor hen die dat denken, wees gerust. Het zijn slechts kleine details en al houd je niet van Armin van Buuren, dan nog zal het boek de moeite waard zijn. Als je maar wel van thrillers houdt of van boeken met gebeurtenissen die niet echt zouden kunnen.

Wilt u dit boek nog lezen? Sla deze alinea dan over…
Ik vind het boek een zeer onverwacht einde hebben. Het hele boek lang wordt namelijk verteld dat er een professor was die een experiment heeft uitgehaald met de bevruchte eicel van Jerro. Hij zou deze als het ware in tweeën hebben gedeeld, waardoor een tweeling is ontstaan. Deze professor zou dood zijn. En aan het einde wordt verteld dat hij nog leeft, en dat het hele experiment en het hele plan van Dexter allemaal voorbedachte plannen waren van de professor. Hij was de grote ‘leider’ die ongeveer 14 jaar lang zich gestort heeft op zijn meesterplan, dat uiteindelijk is mislukt.

Zoals ik al eerder vermeldde krijg ik helaas een beetje het idee dat het boek alleen geschreven is om het succes van haar vorige boek opnieuw te beleven. Dat doet de originaliteit van het boek geen goed. Zo wordt er in beide boeken gezocht naar de identiteit. In Password is dat die van Jerro. Hier komt Mick er dus achter dat Jerro eigenlijk iemand anders is. En in Boy 7 wordt er ook gezocht naar de identiteit van een jongen, alleen zoekt daar de jongen er zelf naar.

Ook is het boek een klein beetje langdradig. Zo had wat mij betreft het hele perspectief vanuit Jerro weg kunnen blijven. Dit is namelijk ontzettend saai. Er gebeurt hier helemaal niets. Je krijgt enkel en alleen de gedachtes van Jerro beschreven en af en toe een gesprek tussen de vrouw die op hem past en Jerro zelf. Ontzettend saai. Nu zijn er vast wel mensen die het daar niet mee eens zijn en het juist mooi vinden hoe de gedachtes van zo’n jongen worden verteld, maar geloof mij: als dat 70 pagina’s telkens weer wordt uitgekauwd dan is het niet leuk meer!

Ook een minpunt is dat veel situaties vanuit drie verschillende kanten worden verteld en beschreven en daar word je soms behoorlijk moe van! Zo is er een situatie waarbij Mick en Stefan naast twee meisjes gaan zitten in een snackbar. De schrijfster verteld eerst hoe Mick dit ervaart en daarna hoe Stefan het meemaakt. Zo wordt het tot op het detail uitgelegd en blijft er weinig over voor je eigen fantasie.

Kortom: Password is een leuk, spannend boek om mee te nemen op bijvoorbeeld je vakantie. Maar als je van plan was om uitgebreid voor dit boek te gaan sparen zodat je het kon kopen, dan waren je verwachtingen (net als mij) ietsje te hoog! Maar wat mij betreft verdient dit boek nog zeker wel een dikke 7,5! Mede dankzij het verrassende einde en de onverwachte gebeurtenissen! Wil je meer van Mirjam Mous? Of ben je gek op spannende boeken? Lees dan Boy 7 of Vals Spel. Dat zijn (voordat Password uitkwam) haar 2 laatst verschenen boeken. Wat ook nog leuk is om te weten, is dat er een verfilming komt van Boy 7. Laten we hopen dat het niet alleen bij dit boek blijft en dat ook Password verfilmt zal worden!

Dit was een recensie van het boek: Password - Mirjam Mous - Van Holkema & Warendorf - 315 pagina’s - 2012