Recensie ‘paaz’

Bijzonder boek, dat kun je wel zeggen over paaz. Paaz gaat over Emma Nieuwenhuis, 26 jaar, vriend, huis, carrière en… depressief. ze wil dood. Ze wordt opgenomen op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis, door iedereen liefkozend de paaz genoemd. Aha, daar is de titel van dit boek. Emma gaat op zoek naar een uitgang, een zoektocht die loopt door de absurde wereld van de Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis. Want absurd, dat is de wereld van de paaz zeker. Iedereen op de paaz heeft problemen. Emma ontmoet patiënten die ook depressief zijn, van wie er zelfs een zelfmoord pleegt, maar ze wordt goede vrienden met Alice, die een Dis is. Ook ontmoet ze haar therapeuten, de verpleging en de psychiater genaamd dokter Visser, van wie ze een heel scala aan medicijnen krijgt. Niks schijnt bij haar te werken en het hele boek lang slaapt ze niet.

Dit boek is zeker wel bijzonder. De schrijfster beschrijft de problemen van Emma en de andere patiënten op een luchtige, bijna grappige manier. Erg shockerend is dit boek ook. Emma krijgt veel verschillende medicijnen en haar wordt niet uitgelegd wat het allemaal precies doet. Daardoor krijgt ze een hekel aan dokter Visser. Haar psychotherapeut, Lars, vindt ze wel oké. Hij en de verpleging kijken als enige naar wat Emma nodig heeft om weer vooruit te gaan. Dat vindt ik zo shockerend, dat de psychologen, therapeuten en psychiaters allemaal langs elkaar heen werken en niet kijken naar wat de patiënt nodig heeft om beter te worden. Geen wonder dat het herstel van psychiatrische patiënten langzaam gaat.

Doordat het boek volledig vanuit de ik-persoon is geschreven, krijg je een goede kijk op het dagelijks leven op de paaz en op Emma’s gedachten. Langzaamaan kom je er samen met Emma achter wat er precies aan de hand is. Emma blijkt een intelligente, analytische vrouw te zijn met een jeugdtrauma. Dit wordt verder in het boek uitgewerkt. Als dit eindelijk aan het licht is gekomen, wordt ook duidelijk waarom medicijnen niks uithalen en waarom zelfs even gedacht werd dat Emma autistisch was.

Dit boek is ontroerend, het raakt je recht in je hart  als je leest hoe het er aan toe gaat op de paaz. Zoals eerder al aangegeven, is het shockerend hoe het er op de paaz aan toe gaat. Je hoopt dat je zelf nooit zo diep weg zal zakken, want meemaken wat Emma doormaakt, is echt verschrikkelijk en dat blijkt wel weer uit dit boek.

Enige minpunten? Die zijn er bijna niet. Als ik dan toch iets moet noemen, is het dat het verhaal een beetje sloom gaat. Het duurt lang voordat Emma eindelijk toegeeft dat ze ziek is. maar toch ben ik blij dat ik heb doorgelezen. Een zoektocht naar jezelf is boeiend om te lezen, je gaat nadenken over jezelf en het leven.

De schrijfster heeft alles wat Emma meemaakt, zelf ook meegemaakt. Alle lof voor Myrthe van der Meer, knap dat zij haar leven weer op de rit heeft gekregen en nog knapper dat ze het op durfde te schrijven. Ik  ben erg benieuwd naar het vervolg.

Titel: Paaz

Auteur: Myrthe van der Meer

Uitgever: the House of Books.

1ste druk: 2012