Het geheim door Anna Enquist

De kracht en emoties van het pianospel op papier gezet.

‘Het Geheim’ is de tweede roman van de schrijfster Anna Enquist. Het verhaal is opgebouwd uit flashbacks. De tegenwoordige tijd wordt de lezer afwisselend getoond door de ogen van Wanda, een pianiste, en Bouw, haar ex-man. Daartussendoor ontvouwt zich in korte, vaak ontroerende scènes, de levensgeschiedenis van Wanda Wiericke, een leven waarin geheimen een grote rol spelen. Maar één, tragisch geheim is allesoverweldigend - iets waartegen uiteindelijk alleen de muziek troost kan bieden? Glücklich ist... wer vergisst... was doch nicht zu ändern ist.
‘Het Geheim’ is een roman over de onzegbare kracht van muziek en de ontoereikendheid van de taal, over het menselijk tekort en het grote verdriet, over liefde en ambitie die met elkaar in conflict komen. Je staat er niet bij stil dat er een geheim is. Pas wanneer dit in het laatste deel onthuld wordt, wordt de lezer weer herinnerd aan de titel. Het onderwerp heeft zeer veel diepgang. Duidelijk is te merken, dat de auteur inspeelt op de gevoelens van de lezer. Hierdoor leer je de hoofdpersonen echt kennen.
Er komen veel tragische gebeurtenissen in het verhaal voor. De gedachten en gevoelens van de personen zijn echter veel belangrijker dan de gebeurtenissen zelf. Ondanks al dit leed blijft het boek zeer realistisch en begrijpbaar. De spannende momenten komen elke keer precies op het goede tijdstip. Het boek blijft hierdoor verrassend en zeker niet saai. Een goed voorbeeld hiervan is het fragment waarin Wanda achter ‘het geheim’ komt. Het wordt mooi verteld, terwijl de spanning tijdens deze dialoog stijgt met een topsnelheid.
Anna Enquist heeft knap werk geleverd door zoveel diepgang en tragedie in een boek te stoppen dat toch gemakkelijk leesbaar voor een groot publiek. Het taalgebruik is simpel, soms zelfs kinderlijk. Er komen weinig dialogen in het boek voor. De enkele dialogen worden zeer realistisch weergegeven en komen goed over
Door alle flashbacks is het verhaal in het begin een beetje verwarrend. Echter wanneer je de dubbele verhaallijn door hebt leest het zeer gemakkelijk. Deze twee verhalen halen elkaar op het einde in. Het is zeer bevredigend wanneer in het laatste deel van het boek alle puzzelstukjes in elkaar lijken te vallen. Het open einde past eigenlijk niet bij de rest van het boek. Het boek eindigt te abrupt zonder dat het doel, waar je in de voorgaande hoofdstukken langzaam naar toe begeleidt wordt, bereikt wordt. Je merkt duidelijk dat de auteur een hoop psychologische kennis heeft. Haar liefde voor de piano vormt de basis van het onderwerp van dit boek. Het is een prachtig verhaal over een vrouw die in het gewone leven niet om kan gaan met emoties, die niet in staat is een normale relatie te onderhouden. Wanneer zij piano speelt lijkt ze in een ander te veranderen. Het contrast tussen de spelende en levende Wanda is schrijnend. Haar pianospel is emotioneel overweldigend, technisch perfect en harmonieus. Haar leven daarentegen is een aaneenschakeling van tekorten. Zelfs iemand die niets om muziek geeft zal naar het lezen van deze roman ontroerd zijn.