Auteur: Jessica Durlacher
Titel: Emoticon
Ondertitel: - Verschenen in : 1887
Aantal blz.: 436

Gevoelens in beeld

Het verhaal van Emoticon gaat over een 36-jarige vrouw, Esther, die een aanslag in Israel overleeft. Ze keert daarna terug naar Nederland en verblijft voor een tijdje bij haar vriendin Lola om de schok te verwerken. Daar loopt Daniel met geheime plannen rond om zijn vader in Israël op te zoeken, als hij vertrekt naar Israel om als vrijwilliger het Israëlische leger te dienen reist Esther hem achterna. Al snel maakt Daniel kennis met Aisja, een Palestijns meisje dat schrijft voor een krant, wat hij beter niet had kunnen doen.

Voor dit verhaal had Jessica Durlacher 436 bladzijdes nodig, het had denk ik wel in wat minder bladzijdes gekund. Al lezen die 436 bladzijdes wel snel weg doordat ondanks de grote hoeveelheid beeldspraak, het taalgebruik erg toegankelijk is. Maar door al die beeldspraak en soms ietwat vergezochte woorden kwam het niet altijd even “natuurlijk over” en werd bij mij zelfs een vermoeden gewekt dat ze zo nu en dan het synoniemenboek had geraadpleegd tijdens het schrijven.

Emoticon is geschreven naar aanleiding van een waar gebeurd verhaal en komt dan ook zeer realistisch over. Dit wordt nog eens versterkt doordat alle karakters en denkbeelden die daarbij horen zeelzorgvuldig zijn beschreven. Ook loopt hierdoor het inlevingsgehalte hoog op.

Emoticon is opgebouwd uit 3 verhaallijnen die door elkaar heen gevlochten zijn, de “hoofd”-verhaallijn is die van Esther, de andere verhaallijnen zijn die van de 16-jarige Daniel en het Palestijnse meisje Aisja. Niet alleen de verhaallijnen wisselen zich snel af, maar ook de plaats en tijd. Door deze vele wisselingen is het in het begin best moeilijk te volgen maar hoe verder je in het verhaal komt hoe duidelijker alles wordt, je leert steeds beter de karakters en de situaties kennen wat als gevolg heeft dat je je steeds sneller kan oriënteren. Ook wordt door de verschillende verhaallijnen met verschillende perspectieven een bepaalde snelheid en spanning gecreëerd waardoor het verhaal wat meer vaart krijgt. Meestal ontwikkel ik vanzelf een voorkeur voor een bepaald perspectief en kreeg ik de neiging om vooruit te bladeren om te kijken wanneer dat perspectief weer aanbod kwam.

Ik vond het wel jammer dat het plot van het boek al verklapt was in de klas door het bezoek van Jessica Durlacher aan onze school, al heb ik dat wel aan mijzelf te verwijten. Het einde vond ik namelijk het beste deel van heel het boek. Ik heb genoten van de spanning aan het eind en sloot het boek voor de laatste keer met een verbijsterd gevoel. Als ik niet had geweten hoe het afliep zou die spanning groter zijn geweest en het gevoel sterker.

Al met al vond ik Emoticon een goed boek waar niet alleen de problemen tussen de Palestijnen en Israëli’s naar voren kwamen maar waarin ook vriendschap een grote rol speelde. Ondanks het soms wat overmatige gebruik aan beeldspraak las het boek lekker weg en zorgde de wisselingen van de perspectieven, tijd en plaats voor wat vaart in het verhaal dat soms een beetje langdradig was. Maar vooral de prachtig beschreven ontknoping maakte alles goed.