Vluchtelingen uit Irak

Vluchtelingen uit Irak

Irak heet officieel de Republiek Irak en is een land in het Midden-Oosten. Door Irak lopen de rivieren de Eufraat en de Tigris. Het grenst in het zuidoosten aan de Perzische Golf en verder aan Koeweit, Saudi-Arabië, Jordanië, Syrië, Turkije en Iran. De hoofdstad is Bagdad. De officiële landstalen zijn Arabisch en Koerdisch. Irak is een federale republiek. Dit houdt in dat er zowel een republiek als een federatie is. Het staatshoofd is Jalal Talabani en de regeringsleider is Nouri Maliki. De religie die het meest voorkomt in Irak is de Islam (96%). De overige 4% bestaat uit het Christendom. In 2007 telde Irak 27.499.638 inwoners.

Bevolkingsgroepen
De belangrijkste bevolkingsgroepen van Irak zijn de Arabieren, de Koerden en in mindere mate de Turkmenen. Verder wonen ook Assyrische en Chaldeeuwse christenen in Irak.
In het midden en zuiden van Irak wonen Arabieren. De meesten van hen, ongeveer 60% van de totale bevolking, zijn sjiitisch. Zij wonen hoofdzakelijk in het zuiden, waar zich ook de heilige steden van de sjiieten, Karbala en Najaf, bevinden. Daarnaast woont een grote groep sjiieten in Bagdad, de meesten in de 'wijk' Sadr-stad. In het midden van Irak, in de zogenoemde Soennitische driehoek, wonen de meeste soennitische Arabieren, die ongeveer 20% van de bevolking uitmaken.
De overwegend soennitische Koerden leven in het noorden van Irak, dat ook wel Irakese Koerdistan wordt genoemd. Ze vormen 20% van de totale Irakese bevolking. Ze hebben een eigen taal, het Koerdisch, en een eigen cultuur.

Politieke situatie
De Irakese natie is vrij jong. Na deel uitgemaakt te hebben van het Babylonische Rijk, het rijk van de Assyriërs en het Osmaanse Rijk, werd Irak pas in 1932 onafhankelijk. Sindsdien heeft het land bijna constant problemen gehad met andere landen. Zoals de oorlog met Israël in 1948, de eerste Golfoorlog (1980) en tweede Golfoorlog (1991).
In 2003 werd Hoessein verdreven na een aanval van een internationale coalitie, de zogenaamde Coalition of the Willing, onder leiding van de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk tijdens de Irakoorlog. Op 28 juni 2004 droeg de CPA de macht over aan een interim-regering onder leiding van premier Iyad Allawi en president Ghazi al-Yawar. Die werden weliswaar (net als de CPA) tegengewerkt door diverse groepen van opstandelingen in Irak, maar wisten het land klaar te maken voor verkiezingen van 30 januari 2005. De verkiezingen werden gewonnen door een sjiitische partij, maar zij behaalden geen absolute meerderheid en moesten dus een coalitie vormen met andere partijen. Jalal Talabani (Koerd) werd president, Ibrahim Jaafari (sjiiet) werd premier en een soenniet werd voorzitter van het parlement. Een speciaal comité stelde een grondwet op, die in oktober 2005 in een referendum werd aangenomen. Hierna vonden op 15 december 2005 volgens die grondwet verkiezingen plaats, die eveneens door de sjiitische partij gewonnen werden. Zij behaalden echter geen absolute meerderheid en na de verkiezingen probeerden de partijen een regering van nationale eenheid te vormen. Op 20 mei 2006 werd de nieuwe regering gepresenteerd, met Nouri Maliki als premier. Volgens de VN zijn er in 2006 in Irak meer dan 34.000 burgers door geweld omgekomen.

De Irakoorlog
De Irakoorlog is een door de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk in maart 2003 ingezette oorlog tegen en in Irak, waarbij ook andere landen troepen leverden.
De oorlog kan worden onderverdeeld in twee fases. De eerste fase was de invasie waarbij een multinationale troepenmacht, de zogenoemde Coalition of the Willing, het bewind van Saddam Hoessein verdreef. Deze fase duurde van 20 maart 2003 tot 1 mei 2003.
Het doel van de coalitie was naar eigen zeggen het ten val brengen van het regime van Saddam Hoessein, dat de Iraakse bevolking zou onderdrukken, het internationale terrorisme zou ondersteunen en massavernietigingswapens zou hebben ontwikkeld, bezitten en hebben ingezet. Tot op heden zijn dergelijke wapens niet gevonden, noch is de connectie met Al Qaida aangetoond.
De daaropvolgende fase, die nog altijd voortduurt, bestaat uit een programma van nation building, de opbouw van een nieuw Irak door de coalitiemacht. Deze fase wordt echter geplaagd door grootschalige opstanden, die zo ernstig zijn dat gesproken wordt van een burgeroorlog.
Voor de noodzaak om Irak binnen te vallen werden de volgende reden aangedragen:
- Irak zou in het bezit zijn van massavernietigingswapens;
- Irak zou het internationale terrorisme steunen, met name Al Qaida;
- Saddam Hoessein zou zijn bevolking onderdrukken en vermoorden en moest daarom - verwijderd worden;
- Saddam Hoessein steunde het zelfmoordterrorisme tegen Israëliërs. Nabestaanden van zelfmoordterroristen kregen van Saddam een financiële tegemoetkoming;
- Saddam Hoessein negeerde keer op keer allerlei resoluties van de VN-veiligheidsraad.

Economische situatie
In 1958 werd Irak, na 26 jaar een koninkrijk te zijn geweest, uitgeroepen tot republiek.
Dit zorgde meteen voor grote veranderingen op economisch gebied zoals landhervormingen en nationalisaties. Pas in de jaren zeventig begon de economie zich positief te ontwikkelen dankzij de enorme stijging van de olie-inkomsten. De eerste Golfoorlog die hierop volgde kwam de economie niet ten goede. De infrastructuur, waaronder de olie-installaties, werd bijvoorbeeld ernstig verwoest. Na de tweede Golfoorlog werd het allemaal nog erger, want toen kreeg Irak te maken met een internationale boycot. Deze maakte de economie helemaal stuk. De export van olie werd nu zelfs grotendeels verboden.
Het land kan deze slechte economische situatie nog steeds niet goed opvangen. Er wordt veel gesmokkeld. De grootste inkomstenbron van het land is de verkoop van aardolie en aardgas aan Jordanië, Turkije en Iran.

Cultuur
De Koerden hebben een andere cultuur dan de Arabieren. Eén van de tradities van de Koerden is een dans, gowend genaamd. Deze dans wordt door mannen én vrouwen gedanst die samen een gemengde cirkel vormen waarbij zij elkaar bij de pinken, handen, schouders of ellebogen vasthouden en verschillende passen uitvoeren. Het is bijna altijd een vorm van in de rondte dansen, met een enkele of een paar figuur dansers vaak toegevoegd in het geometrische centrum van de danscirkel.
Eén van de tradities van de moslims is dat zij tijdens de Ramadam overdag niet eten en drinken. De moslima’s dragen buitenshuis een burka en tonen hun gezicht alleen aan vrouwen, echtgenoot, vader, broers en schoonvader.
Eén van de tradities van de Sjiieten is Asjoera. Dat is een islamitische herdenking, die wordt gevierd op de tiende dag van de maand moeharram, de eerste maand van de islamitische kalender.
In Samarra, ruim 100 kilometer ten noorden van Bagdad, stond het oudste islamitische monument van Irak. Dit is de Grote Moskee met de bijbehorende Malwija Minaret (zie afbeelding) uit de 9e eeuw. Dit gebouw is echter ingestort in 2006 na een bomaanslag.
Malwija Minaret

De Irakezen hebben een eigen muziektraditie die nog steeds leeft. Deze traditie stamt uit de Mesopotamische cultuur. Natuurlijk wordt er in Irak ook populaire muziek gemaakt.
Tussen de twee wereldoorlogen kwam de Irakese literatuur op de voorgrond. Voor die tijd waren mondeling overgeleverde verhalen en poëzie de belangrijkste vormen van literatuur. Na de Eerste Wereldoorlog kregen twee vooraanstaande Irakese dichters, Maruf al-Rasafi en Muhammed Mahdi al-Jawahiri, bekendheid. Het onderwijs dat een snelle ontwikkeling doormaakte in de jaren zestig, heeft duidelijk tot betere tijden voor dichters en prozaschrijvers geleid. Meer mensen waren nu in staat om hun verhalen en gedichten te lezen. Mawtini (Mijn Thuisland) is het volkslied van Irak. Het lied werd het Iraakse volkslied in 2004 nadat de regering van Saddam Hoessein ten val werd gebracht en het vorige volkslied (Ardulfurataini Watan; Land van twee rivieren) vervangen werd. Dit lied is geschreven door Ibrahim Touqan en de muziek door Walid Georges Gholmieh. Het lied is ook populair bij andere Arabische volken. De Iraakse dinar is de munteenheid van Irak. Tot de verdrijving van Saddam Hoessein in 2003 stond het portret van de dictator op elk bankbiljet. In de volksmond heette een biljet van 250 dinar een Saddam. Sinds oktober 2003 worden deze biljetten vervangen door biljetten met neutralere afbeeldingen, zoals het portret van de wiskundige Ibn al-Haytham op het biljet van 10.000 dinar en een afbeelding van Hammurabi op het biljet van 25.000 dinar. Verder kent Irak biljetten van 50, 250, 500, 1000 en 5000 dinar.

Omvang
Er zijn 41.000 Irakezen in Nederland (exclusief illegalen en mensen in toelatingsprocedure). 25.000 daarvan zijn Koerd, 12.000 Arabier en 4.000 Christen. 16.000 daarvan zijn tussen de 0 en 19 jaar. De meeste Irakezen zijn verspreid over 4 grote steden, namelijk Rotterdam, Amsterdam, Utrecht en Den Haag.

Motieven om te vluchten
Een goed motief om te vluchten uit Irak is de instabiele politieke situatie. Daarbij komt nog dat er oorlog is. Dat is dus gevaarlijk voor de bevolking. Irakezen vluchten ook uit hun land, omdat ze in een ander land meer vrijheid hebben. Een ander motief om hun land te verlaten is gezinsvorming of –hereniging.

Bronnenlijst:
www.cbs.nl
www.help-irak.nl
www.scholieren.nl
www.google.nl
www.wikipedia.nl