Martin Luther King

Levensgeschiedenis

15 januari 1929 werd Martin Luther King geboren. Eigenlijk heette hij eerst Michael King. Dit werd later veranderd in Martin Luther King jr. naar zijn vader, die genoemd was naar Maarten Luther een belangrijk persoon in de kerk in Duitsland in de 15de, 16de eeuw. Hij groeide op in een gelovig gezin, want zijn vader en zijn opa waren alle twee dominee. Zijn vader was toen de pastoor van een baptistische kerk in Atlanta, het zuiden van de Verenigde Staten Zijn moeder, Alberta was lerares. Hij had een oudere zus, Christine en een jongere broer, Alfred Daniel. Ze hadden het niet slecht thuis. De kinderen konden naar school en hoefden niet te werken. Martin vond al snel dat er in het zuiden veel vooroordelen waren tegenover de Afro- Afrikanen. Toen zijn geliefde moeder overleed deed hij op 12-jarige leeftijd een zelfmoordpoging door van de tweede etage van een huis te springen. Toen Martin 15 was ging hij werken op een tabaksplantage in Connecticut, meer naar het noorden van de V.S en was onder de indruk van de goede verstandhouding tussen blanken en zwarten, daar. Hij trouwde met Coretta Scott King in 1953.

Martin studeerde theologie (waarbij zijn grote voorbeeld Mahatma Ghandi was, omdat deze ook streefde naar geweldsloosheid bij protestanten en wilskracht) en in 1955 kreeg hij ook het doctoraat en werd vervolgens dominee van de baptistenkerk in Montgomery, Alabama.

Toen op 1 december 1955 de zwarte zwangere Rosa Parks weigerde, haar plaats in een bus aan een blanke af te staan werd de blanke politie er bij gehaald en gaf de blanke chauffeur er passagier gelijk. Rosa Parks werd van de bus gegooid. De zwarte gemeenschap van Montgomery, onder leiding van dominee King, reageerde op het incident met een geslaagde busboycot van de voor blanken bestemde stadsbussen
En in 1956 bereikte hij een belangrijke overwinning toen de bussen van Montgomery zowel blanken als zwarten toelieten. Hij bereikte spoedig nationale bekendheid vanwege zijn uitzonderlijke spreekvaardigheden en persoonlijke moed.

King stichtte de Southern Christian Leadership Conference (SCLC), waarvan hij de voorzitter was. Dankzij deze vereniging ging hij verder met de gelijkheid van de zwarte Amerikanen. Zijn filosofie van niet-gewelddadige weerstand leidde tot zijn arrestatie bij talrijke gelegenheden in de jaren ’50 en ’60. King werd gehaat door aanhangers van rassenscheiding in de zuidelijke staten. Er werd een aanslag op zijn woonhuis gepleegd en hij en andere boycotleiders werden veroordeeld op lasten van samenzwering.

Toch hadden zijn campagnes succes: op 28 augustus 1963 hield hij een toespraak in Washington, waar meer dan 250.000 mensen op af kwamen. Hierin beschreef hij dat blanken en zwarten kunnen samenleven en sprak hij de legendarische woorden \"I have a dream\". In 1964 kreeg hij de Nobelprijs voor Vrede toegekend. Op 6 augustus 1965 ondertekende president Lyndon Johnson de \"Voting Rights Bill\" en willigde zo de meeste van King\'s eisen in.

De leidende positie van King binnen de burgerrechtenbeweging werd mediajaren \'60 uitgedaagd, toen er stemmen opgingen om meer militante acties te voeren in plaats van het door King nagestreefde vreedzame protest. Hij behield echter zijn belangrijke positie en ging zich ook op andere zaken richten. Zo uitte hij kritiek op de Vietnamoorlog en maakte hij zijn zorg over armoede kenbaar. Op 4 april 1967 — exact een jaar voor zijn dood - sprak King duidelijk tegen de rol van de Verenigde Staten in de oorlog, en stelde dat de Verenigde Staten in Vietnam was om het \"als Amerikaanse kolonie te bezetten\" en dat de Verenigde Staten morele veranderingen behoefte. Op 4 april 1968 werd hij doodgeschoten op het balkon van het Lorraine Motel (sinds 1991 een burgerrechtenmuseum).

Tijdsomstandigheden In de tijd waarin Martin Luther King leefde was er een grote scheiding tussen rassen. Blanken en zwarten werden eigenlijk niet samen gezien. Ze mochten niet in zelfde bussen zitten etc. blanken werden beschouwd als het betere volk en kregen dus ook altijd voorrang op zwarte mensen. Al toen Martin nog jong was, kwam hij er achter dat hij anders werd behandeld omdat hij een andere huidskleur had. In Amerika in die tijd was er namelijk rassenscheiding. Dat hield in dat als je niet blank was er voor jou andere regels waren, dan als je dat wel was. In de bus had je bijvoorbeeld zitplaatsen voor blanke en voor zwarte mensen. Dat soort dingen had je bij alles in het gewone leven. In de bios zat je apart, in het park, in het zwembad. Gewoon overal. Er waren ook wetten waarin stond dat het zo moest. Toen Martin 6 jaar was wilde hij met 2 jongetjes spelen die hij wel aardig vond. Dat mocht niet van hun ouders. De jongetjes waren wit en Martin zwart. De vader van Martin Luther kon hier ook niet goed tegen. Hij vond dat je zwarte mensen niet als slaaf of minder persoon mocht behandelen. Zo werd Martin Luther thuis ook opgevoed. Toen Martin Luther samen met zijn vader een keer schoenen wilde gaan kopen kwam hij ook rascisme tegen. In de schoenenwinkel was een aparte ruimte voor blanken en zwarten. Zijn vader ging op een alleen voor blanken plaats zitten. Toen ze hem weg wilde sturen zei hij dat die plaats net zo goed was als die andere daar. Hem werd gezegd te luisteren en in de zwarte zijde te gaan zitten of om weg te gaan. Hij pakte Martin bij de hand en liep weg. Dat is Martin nooit vergeten. Een andere gebeurtenis die veel indruk op Martin Luther heeft gemaakt, was toen hij een keer met zijn lerares naar een discussiewedstrijd ging. Toen ze terug naar Atlanta gingen kwamen ze met de bus door een klein dorpje. Er stapten wat blanke passagiers in en Martin Luther en zijn lerares moesten van de buschauffeur hun plaats afstaan. Maar hij vond dat het niet snel genoeg gebeurde en schold hen uit voor zwarte hoeren zonen. Martin Luther wilde toen eigenlijk niet opstaan, maar zijn lerares zei dat ze zich aan de wet moesten houden. Dus ze stonden op en moesten de hele weg naar huis, ongeveer 200 km, in het middenpad staan. Martin Luther zei later dat hij die nacht nooit zou vergeten. Hij is nooit meer zo kwaad geweest als toen die nacht. Martin las veel en veel van wat hij las ging over het geloof. Het was dus niet zo raar dat hij voor dominee ging studeren. Maar hij wilde de mensen ook laten denken over hun leven en hoe oneerlijk racisme en discriminatie waren.

Wat Martin Luther King deed voor de zwarte bevolking Martin Luther King eiste van de zwarte bevolking dat ze geen geweld zouden gebruiken. Het was moeilijk voor Martin om de woedende negers te kalmeren, maar het lukte hem. Steeds leerde hij hun wat geweldloosverzet precies is:

1. Het is weldegelijk verzet. Er is moed voor nodig en het is niet voor lafaards
2. Het is niet de bedoeling van geweldloos verzet dat je, je tegenstander verslaat. Wel dat je begrepen wordt. 3. De aanval is in eerste plaats gericht tegen het onrecht dat er heerst en niet de personen. Tijdens een toespraak in Chicago zei Martin Luther King: “ De geweld loze man weigert niet alleen zijn tegenstander neer te schieten, hij weigert ook hem te haten.” Dat was voor de Amerikanen heel vreemd. De man die zijn vijand juist niet terug slaat zal volgens hen de strijd uiteindelijk winnen. Maar waarom was geweldloos verzet zo belangrijk voor Martin? Als hij alle blanken tegenstanders had neergeschoten, dan had hij geen begrip onder de blanke bevolking gekregen, want vechten met geweld en oorlog voeren is slecht omdat het steeds meer geweld uitlokt. De zwarte bevolking zou dan deze strijd verloren hebben want de blanken waren veel machtiger. Met geweldloos verzet kreeg hij ook de blanke bevolking aan zijn kant, de blanke bevolking kreeg zo veel meer begrip voor de ongelijkheid tussen de zwarte en blanke bevolking. Men vond dat er een leider moest zijn, en dat werd Martin Luther King. Het voorval met Rosa Parks. Toen op 1 december 1955 het voorval met Rosa Parks zich voordeed kwam Martin echt in actie. Niet veel wisten mensen wisten hiervan, alleen Nixon. Nixon was altijd erg tegen ongelijkheid geweest. Hij was voorzitter van de NAACP. Nixon en Martin vonden het verhaal van Rosa te ver gaan. En ze besloten om actie te nemen en dat deden ze door de bussen te boycotten (niet meer de bus nemen). Martin stelde een boodschap op voor de zwarte bevolking namelijk: Ga niet met de bus naar het werk, naar de stad, naar school of ergens anders heen op maandag 5 december. Er is weer een vrouw gearresteerd en gevangen genomen omdat zij weigerde haar plaats in de bus af te staan. Ga maandag niet met de bus naar het werk, naar de stad, naar school of ergens anders heen. Als u naar uw werk moet neem dan een taxi, rijd met iemand anders mee of ga lopen. Kom vandaag om 19:00 uur naar een massabijeenkomst in de Holt Street Baptist Church voor meer informatie. Martin had gedacht dat de boycot niet helemaal zal gaan lukken. Maar toen hij ’s morgens wakker werd zag hij dat de bus helemaal leeg was. Alleen maar blanken zaten er in. De bussen zaten ’s morgens altijd helemaal vol met zwarten die naar hun werk gingen. Hij reed door de stad en zag maar 8 zwarten in de bussen zitten. Hij realiseerde zich dat de boycot misschien wel voor 100% zal slagen. In het spitsuur waren de trottoirs overvol met mensen die naar hun werk liepen of terug naar huis gingen, soms wel vijftien kilometer heen en vijftien kilometer terug. Ook de massabijeenkomst was een succes. De busmaatschappij leed flinke verliezen en was dan ook woedend. Het openbaar vervoer moest voor blanken en negers gelijk zijn. De negers zouden net zo lang doorgaan met staken tot dat hun doel bereikt. De boycot was bedoelt voor 24 uur maar het werd een staking van een jaar. Het lukte. In oktober 1956 besloot het hooggerechtshof de rassenscheiding in bussen op te heffen. Voor het eerst hadden de negers door een goed geregelde actie een overwinning gehaald. Het was de eerste stap naar andere grote acties. Die hadden allemaal hetzelfde doel: gelijkheid voor negers. Martin Luther King werd hier door erg bekend. De mars naar Washington
Toen Martin Luhter King nog student was las hij boeken over Gandhi. Hij leerde er hoe je geweldloos verzet moest organiseren. Onder andere door het houden van marsen. Dat zijn tochten te voet met heel veel mensen. Wat er in Mentegomery gebeurde sprak ook veel studenten aan vooral in Noord-Carolina. Daar wilden de jongeren een eind maken aan de apartheid in snackbars en restaurants. Ze gingen elke dag weer naar binnen ook als ze geweigerd werden. Ze gingen zitten en eisten bediend te worden. Deze protesten werden bekend als sit-ins. Met deze actie werd bereikt dat er in honderden plaatsen veel meer integratie (gelijkheid) kwam. Toen kwam de belangrijkste en aangrijpendste demonstratie voor vrijheid en gerechtigheid in de geschiedenis van de Verenigde Staten: De mars naar Washington van 28 augustus 1963. Martin leidde de mars. Mannen en vrouwen, blanken en zwarten riep hij op om mee te doen. Nu kon men laten zien dat ze vrede en rechtvaardigheid wenste. Meer dan 250.00 mensen gaven zich op. Daar waren 60.000 blanken bij. Daarbij bleek dat ook vele blanken Amerikanen voor een eerlijke behandeling voor de negers waren. In lange rijen trokken de betogers van verschillende kanten de stad in. Ze ontmoetten elkaar bij het monument van president Lincoln, de bevrijder van de slaven. Alles liep volgens plan en het was er rustig. Zo’n samen komst was in de hoofdstad nog niet vaker te zien geweest. Dominee Martin Luther King sprak een rede uit, die de indrukwekkendste van uit zijn hele loopbaan was. Er luisterden 250.000 demonstranten naar hem. Miljoenen anderen uit de hele wereld konden hem op t.v zien. In zijn toespraak vertelde King van een droom. Een droom die over een toekomst ging waarin alle mensen gelijk zouden zijn. Vele mensen waren ontroerd. King ging door om zijn droom werkelijk te maken. Door zijn toespraken groeide het aantal mensen dat hem steunden. Martin Luther King werd beschouwd als de man die de negers kon redden. Martin kwam er wel achter dat hij grote problemen kon krijgen met de blanken. Hij en nog meer dan 3000 mensen waren gearresteerd door een commissaris van de politie, Eugene Conor. Hij was fel tegen acties en mensen zoals Martin Luther King. De politie ging erg tekeer tegen de demonstranten. Amerika had beelden gezien van de gevangen demonstranten en de Amerikanen raakten geschokt. Er waren woedende reacties uit het hele land, niet alleen van zwarten maar ook van blanken. Deze woedende reacties dwongen het stadsbestuur om de rassenscheiding in bibliotheken, parken en andere openbare gelegenheden af te schaffen. En er moesten ook zwarten in warenhuizen in dienst genomen worden. Er vonden elke keer meer demonstraties plaats in het hele land voor gelijke burgerrechten. En toen zijn invloed in 1964 een hoogtepunt had bereikt kreeg hij de Nobelprijs voor de vrede. Elk jaar worden er Nobel prijzen uitgereikt. Ze zijn bedoeld voor mensen die een prestatie van wereld belang hebben geleverd. De prijzen zijn genoemd naar Alfred Nobel. In zijn testament stond dat zijn geld aan de staat geleend moest worden. Het zou dan elk jaar een groot bedrag aan rente opbrengen. Van de rente worden de Nobelprijzen betaald. I have a dream
De belangrijkste speech die Martin Luther King ooit heeft gedaan is genaamd ‘I have a dream’ I am happy to join with you today in what will go down in history as the greatest demonstration for freedom in the history of our nation. Five score years ago, a great American, in whose symbolic shadow we stand today, signed the Emancipation Proclamation. This momentous decree came as a great beacon light of hope to millions of Negro slaves who had been seared in the flames of withering injustice. It came as a joyous daybreak to end the long night of their captivity. Het doet mij goed hier bij u te mogen zijn bij deze gelegenheid die de geschiedenis in zal gaan als de grootste vrijheidsbetoging in de geschiedenis van onze natie. Honderd jaar geleden ondertekende een groot Amerikaan, in wiens symbolische schaduw wij nu staan, de Emancipatieproclamatie. Dit decreet vormde een lichtbaken van hoop voor miljoenen zwarte slaven, die gebukt gingen onder schrijnend onrecht. Het kwam als een vreugdevolle dageraad na een lange, duistere nacht van gevangenschap
But one hundred years later, the Negro still is not free. One hundred years later, the life of the Negro is still sadly crippled by the manacles of segregation and the chains of discrimination. One hundred years later, the Negro lives on a lonely island of poverty in the midst of a vast ocean of material prosperity. One hundred years later, the Negro is still languishing in the corners of American society and finds himself an exile in his own land. Maar honderd jaar later is de zwarte nog altijd op trieste wijze beknot door de boeien van de rassenscheiding en de ketenen van discriminatie. Honderd jaar later leeft de zwarte op een eenzaam eiland van armoede in een immense oceaan van materiële welvaart. Honderd jaar later verkommert de zwarte nog altijd in de marges van de Amerikaanse samenleving en waant hij zich een balling in eigen land. In a sense we have come to our nation\'s capital to cash a check. When the architects of our republic wrote the magnificent words of the Constitution and the Declaration of Independence, they were signing a promissory note to which every American was to fall heir. This note was a promise that all men, yes, black men as well as white men, would be guaranteed the unalienable rights of life, liberty, and the pursuit of happiness. So we have come here today to dramatize a shameful condition. Wij zijn hier dan ook bijeengekomen om een beschamende wantoestand aan de kaak te stellen. In zekere zin zijn wij naar de hoofdstad getrokken om een cheque te innen. Toen de stichters van onze republiek de indrukwekkende teksten van de grondwet en de onafhankelijkheidsverklaring opstelden, deden ze daar mee een belofte die aan iedere Amerikaan ten goede moest komen. Deze belofte behelsde dat iedereen, blank en zwart, het onvervreemdbaar recht was gegarandeerd op leven, vrijheid en het nastreven van geluk. It is obvious today that America has defaulted on this promissory note insofar as her citizens of color are concerned. Instead of honoring this sacred obligation, America has given the Negro people a bad check, a check which has come back marked \"insufficient funds.\" But we refuse to believe that the bank of justice is bankrupt. We refuse to believe that there are insufficient funds in the great vaults of opportunity of this nation. So we have come to cash this check -- a check that will give us upon demand the riches of freedom and the security of justice. We have also come to this hallowed spot to remind America of the fierce urgency of now. This is no time to engage in the luxury of cooling off or to take the tranquilizing drug of gradualism. Now is the time to make real the promises of democracy. Now is the time to rise from the dark and desolate valley of segregation to the sunlit path of racial justice. Now is the time to lift our nation from the quick sands of racial injustice to the solid rock of brotherhood. Now is the time to make justice a reality for all of God\'s children. Het is vandaag de dag duidelijk dat Amerika tegenover zijn gekleurde burgers heeft gefaald in het nakomen van deze belofte. In plaats van zijn heilige verplichting na te komen, heeft Amerika de zwarten een waardeloze cheque geschonken, een cheque die is terug gestuurd met de aantekening ‘onvoldoende tegoeden’. Maar wij weigeren te geloven dat de bank van gerechtigheid bankroet is. Wij weigeren te geloven dat er onvoldoende tegoeden liggen in de grote kluizen der opportuniteit van land. Daarom zijn wij gekomen om deze cheque te innen, een cheque die ons de rijkdom van de vrijheid en de veiligheid van de gerechtigheid zal schenken. Ook zijn wij na deze gewijde plaats gekomen om Amerika te herinneren aan de dringendheid van dit moment. Het is nu niet het moment om tot bedaren te komen of het kalmerende medicijn te slikken van de geleidelijke veranderingen. Het is nu het moment om democratische beloften in te lossen. Het is nu het moment om op te staan uit het duistere, troosteloze dal van de rassen scheiding en het zonbeschenen pad in te slaan van raciale gerechtigheid. Het nu het moment om onze natie op te heffen uit het drijfzand van raciaal onrecht naar de stevige rots van broederschap. Het is nu het moment om gerechtigheid te verwezenlijken voor alle kinderen van god. It would be fatal for the nation to overlook the urgency of the moment. This sweltering summer of the Negro\'s legitimate discontent will not pass until there is an invigorating autumn of freedom and equality. Nineteen sixty-three is not an end, but a beginning. Those who hope that the Negro needed to blow off steam and will now be content will have a rude awakening if the nation returns to business as usual. There will be neither rest nor tranquility in America until the Negro is granted his citizenship rights. The whirlwinds of revolt will continue to shake the foundations of our nation until the bright day of justice emerges. Het zal noodlottig voor de natie zijn om de dringendheid van dit moment te negeren. Deze verstikkende zomer van gerechtvaardige zwarte onvrede zal pas kunnen uitdoven in een inspirerende herfst van vrijheid en gelijkheid. 1963 is geen einde, maar een begin. Zij die hopen dat de zwarte stoom moest afblazen en nu tevreden zal zijn, zullen ruw worden gewekt als de natie doet of er niets is gebeurd. Er zal pas rust in Amerika heersen als de zwarten zijn burgerrechten heeft verkregen. De wervelstormen van de revolte zullen onze natie op haar grond vesten doen schudden tot de heldere dageraad van de gerechtigheid aanbreekt

But there is something that I must say to my people who stand on the warm threshold which leads into the palace of justice. In the process of gaining our rightful place we must not be guilty of wrongful deeds. Let us not seek to satisfy our thirst for freedom by drinking from the cup of bitterness and hatred. Maar er is iets wat ik moet vertellen aan mijn volk dat op de drempel staat van het paleis der gerechtigheid. Tijdens het verwerven van de ons toekomende plaats mogen wij ons niet schuldig maken aan verkeerde daden. Laten wij onze dorst naar vrijheid niet proberen toe lessen door te drinken uit de bekers van bitterheid en haat. We must forever conduct our struggle on the high plane of dignity and discipline. We must not allow our creative protest to degenerate into physical violence. Again and again we must rise to the majestic heights of meeting physical force with soul force. The marvelous new militancy which has engulfed the Negro community must not lead us to distrust of all white people, for many of our white brothers, as evidenced by their presence here today, have come to realize that their destiny is tied up with our destiny and their freedom is inextricably bound to our freedom. We cannot walk alone. Wij moeten steeds waardig en beheerst onze strijd voeren. Wij mogen niet toestaan dat onze creatieve protest afglijd naar fysiek geweld. Steeds weer opnieuw moeten wij ons opwerken naar het niveau waar op wij fysieke kracht beantwoorden met de kracht van de ziel. De imposante nieuwe strijdbaarheid die zich meester heeft gemaakt van de zwarte gemeenschap, mag niet leiden tot een wantrouwen jegens alle blanken, want vele van onze blanke broeders zijn, zoals blijkt nu uit hun aanwezigheid hier, tot het besef gekomen dat hun lot is verbonden met het onze. Zij beseffen dat hun vrijheid onlosmakelijk is verbonden met de onze. Wij kunnen niet alleen op onze weg voortgaan. As we walk, we must make the pledge that we shall march ahead. We cannot turn back. There are those who are asking the devotees of civil rights, \"When will you be satisfied?\" We can never be satisfied as long as the Negro is the victim of the unspeakable horrors of police brutality. We can never be satisfied, as long as our bodies, heavy with the fatigue of travel, cannot gain lodging in the motels of the highways and the hotels of the cities. We can never be satisfied as long as a Negro in Mississippi cannot vote and a Negro in New York believes he has nothing for which to vote. No, no, we are not satisfied, and we will not be satisfied until justice rolls down like waters and righteousness like a mighty stream. En terwijl wij voortgaan, moeten wij de gelofte afleggen dat wij altijd voorwaarts zullen gaan. Wij kunnen niet terug. Sommigen vragen de strijders voor
burgerrechten:”wanneer zijn jullie tevreden?”Wij zullen nooit tevreden zijn zolang de zwarte het slachtoffer is van de onuitsprekelijke gruwelen van bruut politieoptreden. Wij zullen nooit tevreden zijn zolang onze lichamen, vermoeid van het reizen, geen onderdak kunnen krijgen in motels langs hoofdwegen en hotels in steden. Wij kunnen niet tevreden zijn zolang de mobiliteit van de zwarte inhoud dat hij van een kleine getto naar een iets grote getto verhuisd. Wij kunnen nooit tevreden zijn zolang onze kinderen worden gekrengd in hun zelf bewustzijn en beroofd van hun eigen waarde door borden met de tekst: alleen voor blanken. Wij kunnen niet tevreden zijn zolang een zwarte in Mississippi niet kan stemmen en een zwarte in New York vind dat hij niets heeft om voor te stemmen. Nee, wij zijn niet tevreden en wij zullen pas tevreden zijn wanneer de gerechtigdheid stroomt als water en de deugdzaamheid als een machtige stroom. I am not unmindful that some of you have come here out of great trials and tribulations. Some of you have come fresh from narrow jail cells. Some of you have come from areas where your quest for freedom left you battered by the storms of persecution and staggered by the winds of police brutality. You have been the veterans of creative suffering. Continue to work with the faith that unearned suffering is redemptive. Ik weet dat sommige onder u hier zijn gekomen naar grote beproevingen te hebben doorstaan. Sommigen onder u komen net uit benarde cellen. Sommige onder u komen uit streken waar het streven naar vrijheid leidde tot stormen van vervolging en politionele bruutheid. U bent vergeten in het creatief leidden. Houd vol in het geloof dat onverdiend lijden verlossing brengt. Go back to Mississippi, go back to Alabama, go back to South Carolina, go back to Georgia, go back to Louisiana, go back to the slums and ghettos of our northern cities, knowing that somehow this situation can and will be changed. Let us not wallow in the valley of despair. Keer terug naar Mississippi, naar Alabama, naar South Carolina, naar Georgina, naar Louisiana, naar de sloppen en getto’s van de steden in het noorden, in de wetenschap dat de situatie veranderd kan en zal worden. Laten wij niet talmen in het dal der wanhoop. I say to you today, my friends, so even though we face the difficulties of today and tomorrow, I still have a dream. It is a dream deeply rooted in the American dream. Ik zeg u vandaag, vrienden, dat hoewel oog in oog staan met de moeilijkheden van vandaag en morgen, ik nog altijd een droom heb. Een droom die diep is geworteld in de Amerikaanse droom. I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: \"We hold these truths to be self-evident: that all men are created equal.\" Ik heb een droom dat op een dag deze natie zal opstaan en de ware betekenis van haar credo zal vervullen: voor ons is het vanzelfsprekend dat alle mensen als gelijken zijn geschapen.

Ik heb vandaag een droom! Ik heb een droom dat op een dag elk dal zal worden opgeheven en elke heuvel en berg zal worden geëffend, dat de ruwe plaatsen vlak zullen worden en de kromme recht, en dat de glorie van de heer zal worden geopenbaard en de hele mensheid dit gezamenlijk zal aanschouwen. I have a dream that one day on the red hills of Georgia the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit down together at the table of brotherhood. Ik heb een droom dat op een dag op de rode heuvels van gorgina de zonen van voormalige slaven en de zonen van voormalige slavenhouders tezamen zullen aanzitten aan de tafel der broederschap. I have a dream that one day even the state of Mississippi, a state sweltering with the heat of injustice, sweltering with the heat of oppression, will be transformed into an oasis of freedom and justice.

Ik heb een droom dat zelfs de staat Mississippi, een staat die word verstikt door onrecht en onderdrukking, zal veranderen in een oase van vrijheid en gerechtigheid.

I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin but by the content of their character.

Ik heb een droom dat mijn vier jonge kinderen op een dag zullen leven in een natie waar zij niet worden beoordeeld naar de kleur van hun huid, maar naar de inhoud van hun karakter. I have a dream that one day, down in Alabama, with its vicious racists, with its governor having his lips dripping with the words of interposition and nullification; one day right there in Alabama, little black boys and black girls will be able to join hands with little white boys and white girls as sisters and brothers. Ik heb vandaag een droom! Ik heb een droom dat op een dag in Alabama, met zijn kwaadaardige racisten en zijn gouverneur van wiens lippen de woorden interventie en nullificatie afdruipen – dat op een dag in Alabama zwarte jongetjes en meisjes blanke jongetjes en meisjes de hand zullen kunnen reiken als broertjes en zusjes. I have a dream that one day every valley shall be exalted, every hill and mountain shall be made low, the rough places will be made plain, and the crooked places will be made straight, and the glory of the Lord shall be revealed, and all flesh shall see it together. Ik heb vandaag een droom! Ik heb een droom dat op een dag elk dal zal worden opgeheven en elke heuvel en berg zal worden geëffend, dat de ruwe plaatsen vlak zullen worden en de kromme recht, en dat de glorie van de heer zal worden geopenbaard en de hele mensheid dit gezamenlijk zal aanschouwen. This is our hope. This is the faith that I go back to the South with. With this faith we will be able to hew out of the mountain of despair a stone of hope. With this faith we will be able to transform the jangling discords of our nation into a beautiful symphony of brotherhood. With this faith we will be able to work together, to pray together, to struggle together, to go to jail together, to stand up for freedom together, knowing that we will be free one day. Dit is onze hoop. Dit is het geloof waarmee ik zal terugkeren naar het zuiden. In dit geloof zullen wij uit de berg der wanhoop een steen van hoop kunnen houwen. In dit geloof zullen wij de schrijnende dissonanten van onze natie kunnen omvormen tot een prachtige symfonie van broederschap. In dit geloof zullen wij samen kunnen werken, samen kunnen bidden, samen kunnen strijden, samen de gevangenis in kunnen gaan, samen kunnen staan voor de vrijheid – in de wetenschap dat wij op een dag vrij zullen zijn. This will be the day when all of God\'s children will be able to sing with a new meaning, \"My country, \'tis of thee, sweet land of liberty, of thee I sing. Land where my fathers died, land of the pilgrim\'s pride, from every mountainside, let freedom ring.\" And if America is to be a great nation this must become true. So let freedom ring from the prodigious hilltops of New Hampshire. Dit zal de dag zijn, dit zal de dag zijn waarop alle kinderen Gods met nieuwe betekenis zullen kunnen zingen: “ mijn land behoord U toe, dierbaar land van vrijheid, van U zing ik. Land waar mijn vaderen stierven, land van de trots der Pilgrims, laat vanaf elke berghelling de vrijheid weerklinken!”. En wil Amerika een grote natie worden, dan moet dit worden bewaarheid. Laat dus de vrijheid weerklinken van de wonderbaarlijke heuveltoppen van New Hampshire. Let freedom ring from the mighty mountains of New York. Let freedom ring from the heightening Alleghenies of Pennsylvania! Let freedom ring from the snowcapped Rockies of Colorado! Let freedom ring from the curvaceous slopes of California! But not only that. Laat de vrijheid weerklinken van de machtige bergen van New York. Laat de vrijheid weerklinken van de hoge Allegheny’s van Pennsylvania. Laat de vrijheid weerklinken van de besneeuwde Rocky’s van Colorado. Laat de vrijheid weerklinken van de golvende hellingen van Californië. Maar niet enkel dat. let freedom ring from Stone Mountain of Georgia! Let freedom ring from Lookout Mountain of Tennessee! Let freedom ring from every hill and molehill of Mississippi. From every mountainside, let freedom ring. Laat de vrijheid weerklinken van Stone Mountain in Georgia. Laat de vrijheid weerklinken van Lookout Mountain in Tennessee. Laat de vrijheid weerklinken van elk heuvel en elk molshoop in Mississippi, van elke helling laat de vrijheid weerklinken. And when this happens, When we allow freedom to ring, when we let it ring from every village and every hamlet, from every state and every city, we will be able to speed up that day when all of God\'s children, black men and white men, Jews and Gentiles, Protestants and Catholics, will be able to join hands and sing in the words of the old Negro spiritual, \"Free at last! free at last! thank God Almighty, we are free at last!\" En wanneer dit geschiedt, wanneer wij de vrijheid laten weerklinken, wanneer wij haar laten weerklinken uit elk dorp en elk gehucht, uit elke staat en elke stad, dan zullen wij snel de dag kunnen laten komen waarop al Gods kinderen, blanke en zwarte, joden en niet – joden, protestanten en katholieken, de handen in een kunnen slaan om de oude spiritual aan te heffen: “ Free at last, Free at last. Thank God almighty, we are free at last.

Persoon met soortgelijke positie

Voor dit onderdeel hebben wij gekozen voor Gandhi. Dit was eigenlijk een hele makkelijke keuze omdat we overal lazen dat Gandhi het groote voorbeeld was van Martin Luther King.

Mohandas Karamchand Gandhi (ook bekend als Mahatma Gandhi) leefde van 2 oktober 1869 tot 30 januari 1948. Hij is geboren in de Indiase havenstad Porbandar. Gandhi heeft rechten gestudeerd in Londen. In 1893 werd hij jurist in Zuid-Afrika. Blanke Zuid-Afrikanen confronteerde hem op harde wijze met het daar wijd verbreide racisme. Hij werd bijvoorbeeld, ondanks dat hij een eerste klas treinkaartje had, door een politieagent uit de eerste klas coupe gehaald. Hij begon te begrijpen dat westerse manieren en westerse kleding hem niet zouden beschermen tegen discriminatie op grond van uiterlijk en huidskleur. Hij richtte een burgerrechtenbeweging op in Zuid-Afrika. En in 1915 keerde hij terug naar India, waar hij verwelkomd werd als een held. Dit was omdat hij in 1906 een geweldloze strijdmethode ontwikkelde, Satyagraha, dat “waarheidskracht” betekent. Hij wist een aantal wetten in Zuid-Afrika te veranderen met behulp van deze strijdmethode. Teruggekomen in India werd hij de belangrijkste leider tegen de Britse overheersing. Zijn uitgangspunten waren: 1. Uiting van geweldloosheid
2. Respect voor de tegenstander
3. Voortdurend zoeken naar waarheid en integriteit
4. Verdraagzaamheid van godsdienst. . Hij streed door middel van: · afzien van rijkdom · ongehoorzaamheid aan onredelijke wetten · hongerstakingen · stichten van scholen en werkgemeenschappen
Deze strijdmethoden waren gebaseerd op zijn uitgangspunten. In tegenstelling tot andere leiders van het verzet, hield hij zich niet bezig met openlijke beschuldigingen aan de Engelse regering. Mahatma Gandhi stelde hervormingen voor op vele terreinen van het maatschappelijk leven. Om de economische onafhankelijkheid te vergroten spon hij zijn eigen kleren, per dag spon hij zo’n 183 meter. In 1930 organiseerde hij “de zoutmars” als protest tegen de hoge belasting op de verkoop van zout. De mars duurde 24 dagen en tijdens de mars produceerde men zelf zout dat uit de zee afkomstig was. Zijn mars werd gesteund door honderdduizenden mensen. Zo bezocht een delegatie van zwarte leiders hem in 1935. Ook Gandhi gaf ondanks grote tegenslagen de zware strijd niet op. Pas met de komst van de Labourregering na het einde van de tweede wereldoorlog werd Brits-Indië opgedeeld in twee onafhankelijke staten: India en Pakistan. Hierna ontstonden grote conflicten tussen Hindoes (India) en Moslims (Pakistan). Hierbij vielen veel dodelijke slachtoffers en Mahatma Gandhi wilde hier een eind aan maken. Hij zette zich in voor de verzoening tussen Hindoes en Mohammedanen. Ooit heeft hij gezegd dat hij wel 125 jaar oud wilde worde. Maar op 30 januari 1948 werden in Delhi vier kogels op hem afgevuurd door een extremistische hindoe. Dit was omdat Gandhi, die eigenlijk een hindoe was, een tussenpersoon probeerde te zijn tussen Hindoes en Moslims, veel Hindoes voelden zich verraden.

Verbindingslijnen

· De uitgangspunten van Mahatma Gandhi komen ook terug in de levensbeschouwing van Martin Luther King.

· Hij streefde vooral net als Gandhi naar rassengelijkheid.

· Hij leerde hoe je geweldloos verzet moest organiseren.

· Martin Luther King organiseerde net als Gandhi marsen om zijn uitgangspunten te demonstreren.

· Martin Luther King werd ook gevangen gezet door zijn uitgesproken mening.

· Martin Luther King werd ook neergeschoten door een persoon omdat die gene het niet eens was met zijn uitspraken.