VS in de jaren 80

De jaren 80 was het weer tijd voor een republikeinse president nadat 4 jaar de democratische Carter aan de macht was geweest. De man wie hem in de verkiezing van 1980 verpletterde was Ronald Wilson Reagan. Ronald werd geboren op 6 februari 1911 in Tampico in Illionoiss. Voordat hij in de politiek ging was hij een beroemde acteur. Vanaf jongs afaan was Reagan al geïnteresseerd in de politiek. Hij bewonderde vooral Franklin Roosevelt in de tijd van de crisis. Hij was zelfs werkzaam in de campagnes voor de Democratische kandidaten na WOII. Maar langzamerhand keerde hij de democratische partij de rug toe en werd republikein. Reagan werd vooral beroemd als een goede spreker in de politiek. En zo werd hij in 1966 gouverneur van California en in 1970 herkozen. Maar Reagan wilde meer. In 1968 dingt hij mee voor de republikeinse presidentskandidaat. Hij verloor dik van Nixon. In 1976 versloeg Ford hem op het nippertje als republikeinse kandidaat. Maar zijn geduld werd uiteindelijk toch beloond. In 1980 verpulverde hij iedereen in de voorkiezingen en werd toen presidentkandidaat voor de Republikeinen. Op 4 november 1980 was het zover. Hij versloeg Carter en werd zo president. Popular vote Electoral vote
1980: Pres.Ronald W. Reagan VP: George Bush Jimmy Carter VP: Walter Mondale
Rep

Dem
43.267.462

34.968.548
50.7

41.0
489

49
1984: Pres. Ronald W. Reagan
VP: George Bush
Walter Mondale
VP: Geraldine Ferraro
Rep

Dem 54.455.074

37.577.137 58.8

40.6 525

13

Als president hanteerde hij op buitenlands gebied een strakke hand. Het communisme moest teruggedrongen worden volgens hem. De defensieuitgaven stegen, het was ANTI-SOVJETUNUNIE. Reagans buitenlandse politiek kenmerkte zich ook vooral door een harde lijn, waardoor duidelijk moest worden dat de Verenigde Staten na het debacle in Vietnam weer zelfverzekerd de eerste plaats in de internationale politiek bezetten. Maar in 1987 kwam hij tot een akkoord met de Russen over vermindering van kernwapens. Op binnenlands gebied hanteerde hij belastingverlagingen, meer verantwoordelijkheden voor de staten zelf, kortom de overheid trok zich een beetje terug. In 1984 won hij weer de verkiezingen, en met gemak. Na zijn presidentsschap trok hij zich terug van het beroemde wereldje. Op 5 juni 2004 is hij heengegaan in zijn woning in LA.

Toen Reagan na 8 jaar president te zijn geweest niet meer verder kon was het tijd voor George H.W. Bush om een republikeinse president in stand te houden. Als ex-vice-president van Reagan had Bush het niet gemakkelijk. Het zag er ook naar uit dat hij zou gaan verliezen, maar door een, naar zeggen, smerige campagne werd Bush het uiteindelijk wel. Het was niet de stijl van Bush om zo te winnen, maar het ging op het presidentsschap. Popular vote Electoral vote
1988: Pres. George Bush VP: J. Danforth Quayle
Michael S. Dukakis VP: Lloyd Bentsen Rep

Dem
48.886.097

41.809.074
53.4

45.6 426

112

Bush was nauwelijks geïnteresseerd in binnenlandse politiek, maar na de Reagan-jaren leek dat minder belangrijk. De economie deed het goed, alleen liepen de begrotingstekorten behoorlijk uit de hand. Later zou hij de belastingen verhogen en het Congres zou de uitgaven verlagen. Dit zou hij niet doen zei hij tijdens zijn verkiezingscampagne. Velen vonden dit een teken als verraad. Op buitenlandse ging het Bush beter af. Toen in Berlijn de muur viel en kanselier Kohl de kans zag om Duitsland te herenigen, was het Bush die dat diplomatiek begeleidde. Uiteindelijk was het Bush die de overwinning in de koude oorlog, want zo werd de val van de muur geïnterpreteerd door velen, op zijn conto kon schrijven. Op 30 maart 1981 werd de VS (alweer) opgeschrikt door een aanslag op een Amerikaanse president. Op die dag op werd president Ronald Reagan door een kogel in zijn linkerlong getroffen. Zijn perschef, James Brady kreeg een kogel in het hoofd, een veiligheidsagent en een politieman raakten gewond. Beelden van de aanslag werden toen rechtstreeks op TV uitgezonden. De dader, de 25-jarige John Hinekley, die zich onopvallend tussen persvertegenwoordigers had opgesteld, vuurde om 14.30 uur zes kogels in de richting van president Reagan af. Hij verliet toen een hotel in het centrum van Washington na een toespraak tot vakbondsleden over zijn economische programma. De president werd meteen naar het ziekenhuis van de George Washington Universiteit gebracht en geopereerd. Vijf uur na de aanslag deelde een woordvoerder van het ziekenhuis mee dat de 70-jarige president de operatie goed doorstaan had. Er waren geen vitale organen beschadigd. De toestand van James Brady, die in de hersens getroffen was, liet zich ernstiger aanzien, maar na een operatie verkeerde hij niet meer in levensgevaar. De toestand van de andere gewonden, geheimagent/lijfwacht McCarthy en politieman Delahanty was na enkele dagen goed. Op 1 april bleek dat de president zich verrassend snel herstelde. Twee dagen na de aanslag ging Reagan uit bed en tekende hij officiële stukken.Vice-president George Bush, die op het moment van de aanslag in Texas was, keerde enkele minuten na de aanslag per vliegtuig terug naar Washington om Reagans taken waar te nemen. Gelukkig voor de VS was Reagan niet de 1ste president na Kennedy die een aanslag op zijn leven niet had overleefd. Tijdens de regeringsperiode van Ronald Reagan kwam er ook nog een heus schandaal boven water. In november 1986 lekte uit dat de VS in het geheim wapens aan Iran hadden geleverd, ondanks het door hen zelf ingestelde wapenembargo na de revolutie van ayatollah Khomeini. De leveringen hadden te maken met pogingen om in 1985 en 1986 in Libanon ontvoerde Amerikanen en westerlingen vrij te krijgen, maar er zouden ook Amerikaanse wapens via Iran naar Afghanistan zijn gegaan voor de strijd tegen de Sovjet-Unie die dat land bezet hield. De president zei zelf dat hij er niks van af wist, maar tijdens de Iran/Contra processen werd er wel gezegd dat hij er iets van afwist, maar hij heeft altijd ontkent. Alle betrokken bij deze affaire werden overhoord en ook veroordeeld, want de VS had zomaar onderhandeld met een land die eigenlijk tot de vijanden behoord. De wereld keek toch even verbaasd tegenover de VS, want wie kon nu nog de VS vertrouwen als dat land met beruchte landen in zee gingen, ook al ging het om gijzelaars. 28 januari 1986 was en is nog steeds een zeer zwarte dag voor de (Amerikaanse) ruimtevaart. Op die dag zou de Space Shuttle “the Challenger” de lucht ingaan op het John F. Kennedy Space Center in Cape Canaveral, Florida. Het was erg mistig en vooral koud. NASA had de vlucht al een paar keer uitgesteld. In de vlucht zouden naast 6 bemanningsleden ook nog een lerares meegaan, Christa McAuliffe. NASA had telkens aan de engineers gevraagd of de vlucht wel door kon gaan, maar er werd uiteindelijk besloten om de vlucht door te laten gaan. Na het ongeluk kwam er boven tafel dat 2 engineers, nl. Allan McDonald and Roger Boisjoly, die veel te maken hadden met de startprocedure, een jaar voor de vlucht een probleem aan de kaak hadden gesteld, maar daar werd niks op uit gedaan. Het probleem was dat bij koude temperaturen een soort O-ring in de motoren niet zou werken en daarmee een 2de O-ring ook niet zou werken. Door het verlies van de ringen zouden de motoren ontploffen door het lekken van brandstof (de O-ringen zouden deze lekkingen voorkomen). En het ontploffen zou de hele shuttle uit elkaar spatten en dus mensenlevens kosten zeiden de 2 engineers, maar NASA ging door. Vlak voor de start zou Boisjoly nog geprobeerd te hebben om de vlucht te stoppen, maar dit mislukte. De startprocedure begon. De shuttle kwam uit de startblokken en ging omhoog. De toeschouwers(waaronder de schoolkinderen van de lerares) keken adembenemend toe. Alles leek goed te gaan. Maar Allan en Roger kregen helaas gelijk, want 74 seconden na de start van de shuttle ging het mis met de O-ringen en de Challenger explodeerde. Het weer was gewoon niet gunstig bleek dus achteraf. Er werd een groot onderzoek gedaan hoe dit nou kon gebeuren en wie voor de fouten verantwoordelijk waren. Mensen hadden nu fouten gemaakt en niet de technologie. NASA wou niet luisteren naar de 2 mannen en dit had mensenlevens gekost. Mensen binnen NASA werden ontslagen, maar de VS(NASA vooral) draagt nog steeds deze verschrikkelijke gebeurtenis mee in hun hart.

De start van de vlucht vlak voor de explosie de verschrikkelijke explosie

Dinsdag 17 oktober 1989 was voor de mensen in San Francisco op zich een normale dag het ware niet dat er op die dag de Superbowl zou worden gespeeld in dezelfde stad. Heel veel mensen waren aan de buis gekluisterd. De mensen kregen deze wedstrijd helaas niet te zien, maar kregen een verrassing van een heel ander formaat. Op die dag om 5.04 in de middag werd San Francisco opgeschrikt door een krachtige aardbeving met maar liefst een 7.1 op de schaal van Richter. Niet alleen San Francisco werd geraakt, ook de gebieden vlak dichtbij de stad werden getroffen. De schok was zelfs 120 km verder nog te voelen. De elektriciteit was compleet uitgeslagen en dit was sinds de andere krachtige aardbeving in 1906 niet meer gebeurd. Telefoons deden het niet meer, gebouwen waren gedeeltelijk beschadigd. Bruggen waren kapot. Vliegvelden werden gesloten. Het aantal doden bleef relatief laag namelijk 68, maar daarnaast waren er 3757 gewonden. Het aantal doden bleef zolaag, omdat de huizen sterk waren gebouwd en de mensen vooral binnen waren(door de wedstrijd voor de tv). Men wist wat iedereen moest doen bij een aardbeving. Hulp was snel erbij, branden werden geblust. De media sprong natuurlijk hier ook op in en gaf, volgens bewoners, overdreven nieuwsfeiten. Maar toch was de schade opgelopen tot zeker 6 tot 7 biljoen. Maar vooral belangrijk is geweest dat er weinig mensen zijn omgekomen bij deze tragische gebeurtenis.

Hier nog een paar foto’s:

De jaren 80 waren de jaren van grote overnames, grote weelde voor de rijken en de opkomst van miljardairs zoals Donald Trump. If you\'ve got it, flaunt it and You can have it al waren de woorden die vaak werden gezegd. Rijken waren belangrijker dan de grote bedrijven. De mensen werden overal geconfronteerd met reclame, op grote borden, radio en tv. Er was weer een babyboom en de bedrijven profiteerden daarvan. Videocamera’s, talkshows werden vaste onderdelen in het dagelijkse leven. Maar in het begin van de jaren 80 was het niet altijd pret. De inflatie steeg, ziekenhuisrekeningen stegen de pan uit, AIDS werd steeds meer een bedreiging voor de bevolking. Het geweld in de VS was zeer sterk gestegen en met de komst van crack and andere drugs werd het er niet beter op. De gevangenissen zaten overvol. Maar er was ook veel goed nieuws. Er kwam een 1ste vrouwelijke voorpresidentskandidaat, de markt trok weer aan op het eind van de jaren 80. Families veranderden erg tijdens de jaren 80. Scheidingen en ongetrouwde moeders kwamen vaker voor.

Er werd regelmatig gezegd dat men wel uitzag naar de jaren 90, maar ook veel mensen vonden de jaren 80 gewoonweg TOTALLY AWESOME.

Reagan vond dat de VS weer een glans moest krijgen op buitenlands gebied. En zo stond hij een harde lijn tegenover de vijand, het communisme(en dan vooral de Sovjetunie). Maar de strijd moest wel in vrede worden gestreden. Om dit beleid te ondersteunen gaf hij heel veel uit aan defensiemiddelen. In 1983 lanceerde hij ook het SDI(Star Wars), een bewapeningsprogramma om de VS te beschermen tegen buitenlandse aanvallen. Dit betekende ook een zware impuls in de tegenstelling tussen de VS en de Sovjet. Maar ook van Russische kant hebben een paar gebeurtenissen de relatie in het begin niet echt verbeterd. Een Russisch gevechtsvliegtuig schoot een Koreaans passagiersvliegtuig uit de lucht zonder enige aanleiding. De passagiers kwamen om. En ook de inval in Afghanistan was tegen het zere been van de VS. De relatie werd alleen maar kouder dan het al was. Maar na Reagans \"re-election\" in 1984 draaide hij toch weer bij. Ook de Sovjet was bereid om te onderhandelen. Vooral omdat er een nieuwe leider was daar(Gorbatsjov) die inzag dat de Sovjet bijna niet meer kon concurreren met de VS. Dus na een aantal onderhandelingen werd er afgesproken dat elk land een groot deel van zijn kernwapens zou vernietigen. De Koude Oorlog leek voorbij. Maar Gorbatsjov kon de Sovjet niet bij elkaar houden en dus viel dat land uiteen.