Verzet tegen traditionele normen en waarden

Verzet tegen traditionele normen en waarden

Gedurende de jaren ’60 was er nogal een onrust, vooral onder de jeugd. Daarbij kunnen we spreken van een soort aanloop tijdens de jaren ’50, zo vanaf 1955. Men begon zich te verzetten tegen de traditionele normen en waarden.

Enkele oorzaken zijn:

- De generatiekloof wordt zeer groot

- Het respect voor autoriteiten neemt af, ook in de kerk, de mensen worden mondiger, kritischer en willen inspraak, dit leidt er toe dat de traditionele normen en waarden op de tocht komen te staan

- Het harmoniemodel is vervangen door het conflictmodel en polarisatie

- Er worden vraagtekens gezet bij het kapitalisme en de consumptiemaatschappij. Hierbij ontstond er ook kritiek op de verenigde staten, de kampioen van het kapitalisme. Dit wordt versterkt door de oorlog in Vietnam.

Jongeren kwamen in opstand tegen de rolverdeling en begonnen groepen te vormen.

*De Hippies

*De Nozems

*De Provo’s

Hippies.

Zij konden het niet vinden in de bestaande maatschappij. Zij wilden de maatschappij niet zozeer veranderen maar eerder uitstappen. Zij ontvluchtten de maatschappij in hun eigen
‘subcultuur’. Men sprak ook wel van underground gaan.
Je moest vooral veel van elkaar houden. “love” was het trefwoord. Dit hield trouwens ook seks in!

Er werd veel gebruik gemaakt van softdrugs als hasj en marihuana, maar ook wel LSD. Rond 1967 woedde de ‘flowerpower’, men bracht toen in extreme vorm het gezegde ‘zeg het met bloemen’ in praktijk. Een belangrijk centrum was San Francisco, maar ook Amsterdam met zijn ‘Magies Centrum’ mocht er zijn.

Bij hippies hoorden lange haren en slordige, makkelijk zittende kleding van spijkerstof, maar ook van veel vrolijk materiaal.
Aan het einde van de jaren ’60 vluchtte men ook in oosterse, Hindoeachtige religiers en werden georoes (oosterse leermeesters) populair. Zo zochten de leden van de popgroep “The Beatles” hun toevlucht bij de ‘Maharishi Yogi’.
Men hield van Engelstalige popmuziek, dikwijls zweverig en vaag, dus aangenaam bij hasj en LSD. Oosterse instrumenten zoals de sitar deden het ook goed.

Nozems.

In de grote steden van Nederland voelden de ouderen zich uitgedaagd door de groepen rondhangende, werkende jongeren met verkuiven en leren jacks, die zich uitstekend leken te vermaken met seks, bier, brommers en Rock ’n Roll. Zij houden van onrust “om de onrust” en hebben geen politieke motieven. Zij vinden het gewoon leuk om een relletje te schappen of om een vechtpartij uit te lokken. Meestal zijn ze afkomstig uit de sociaal lagere milieus.
Een belangrijke imagebuilder was een zogenaamde Buikschuiver. Een zwarte brommer waar je voorover gebogen op zat. Omdat deze jongens in Amsterdam nogal eens rondhingen op de Nieuwedijk werden zij daar ook wel “Dijkers” genoemd.
Zij zochten wel eens ruzie met de zogenaamde “Pleiners”. (Zij waren meestal op het Leidseplein.).

Provo’s.

Provo’s waren jongeren die de maatschappij probeerden te veranderen. Het waren meestal studenten. Binnen deze groep was men sterk maatschappijkritisch en ‘Antikapitalistisch’. Er was veel sympathie voor het marxisme en marxistische filosofen. Men voerde veel meer actie dan destijds de meer beschouwende ‘existentialisten’ deden.
Een trefwoord is ‘Inspraak’ bijvoorbeeld op de universiteit. Men was dol op actievoeren en demonstreren, zoals tegen de Vietnamoorlog.
Ze hadden lang haar, spijkerjack enz. (dit waren toch wel de imagebuilders). Het vervoermiddel was meestal een (oude) fiets en soms een brommer. Die brommer was geen ‘Buikschuiver’ maar had een hoog stuur en was van het merk Puch.