Tsjernobyl

Wie of wat is Tsjernobyl?

Tsjernobyl is tot 26 april 1986 een heel gewoon plaatje in Rusland. Het heeft zo’n 15.000 inwoners en ademt rust en vrede uit. Helaas staat er ook wat zware industrie. In de 1960 beslist de Sovjet-Unie namelijk dat er aan de rivier (voor koelwater) een kerncentrale gebouwd moet worden. Met 6 reactoren. Zo kan men elektriciteit leveren aan de stad Kiev met 2,5 miljoen inwoners. In april 1986 is de vierde reactor klaar. Maar dan gebeurt er een groot ongeluk, een van de reactoren ontploft.

De ramp

In april wordt de kerncentrale in gebruik genomen. Maar daarvoor moeten er eerst nog een paar test worden gedaan. Op een gegeven ogenblik neemt het vermogen sterk af. Om dat te compenseren namen de verantwoordelijken een verkeerde beslissing. Ze trokken te veel regelstaven omhoog. Veel meer dan was toegestaan. Toch neemt het vermogen niet bijzonder veel toe. Totdat het ook nog verkeerd ging met de watertoevoer. Het vermogen stijgt plotseling veel te snel. De onervaren verantwoordelijken laten zo snel mogelijk de regelstaven weer zakken, maar dat lukt niet door een verkeerde constructie. Het vermogen neemt toe tot 100 keer het maximale. Het water verdampt en wordt stoom. Door de druk wordt het dak van de reactor dat 2.000 ton zwaar is opgetild. Doordat het water reageerde, kreeg je ook waterstof dat goed brand. Er volgt een tweede explosie. Ondertussen woed er een felle brand en grote hoeveelheden radioactieve stoffen krijgen vrij spel. Tijdens de brand kwamen 31 mensen om. Dat is echter slechts een fractie van het aantal mensen dat omkomt als gevolg van de ontploffing.
In de eerste uren na de explosie lag de bestrijding van het ongeval geheel in handen van de brandweer. Zowel de bedrijfsbrandweer als enkele regionale korpsen trachtten in de vroege uren van zaterdag 26 april met groot gevaar voor eigen leven de circa dertig branden onder controle te krijgen, temeer omdat ook de aangrenzende eenheid 3 groot gevaar liep. Op het ogenblik van het ongeval waren 176 mensen werkzaam in de centrale. Buiten werkten nog eens 286 bouwvakkers en technici aan twee nieuwe eenheden (5 en 6) in aanbouw. Twee minuten na de explosie waren dertig leden van de bedrijfsbrandweer al bij de brand. Zes minuten later voegde de brandweer van Pripjat zich bij hen; kort daarna kwamen ook de brandweerkorpsen van Tsjernobil en Polesskoe te hulp, nog later ook het korps uit het ca. 130 km verder gelegen Kiev. Hoewel de brandweerlieden nauwelijks beschermd waren tegen de sterke straling en de enorme hitte (circa 2500 graden C) in de buurt van het brandende grafiet, namen allen deel aan de bluswerkzaamheden. Onder zeer zware omstandigheden slaagde het team er na zo'n drie uur in om vanaf het dak van de turbinehal de branden onder controle te krijgen; het risico dat het vuur zou overslaan naar aangrenzende gebouwen werd daardoor minder groot. Intussen nam personeel van de centrale maatregelen om de drie overige eenheden zo snel mogelijk buiten bedrijf te stellen. In de vroege ochtend van zondag 27 april werd de laatste eenheid afgeschakeld. Helikopterpiloten begonnen op zondag 27 april met het bestrijden van de brand vanuit de lucht. Zij kregen d opdracht het vuur in de openliggende krater zo snel mogelijk te doven en de omgeving van de stralingsbron af te schermen door zandzakken en andere materialen af te werpen. Zij gooiden tot en met 2 mei duizenden zandzakken op de brandende kern, in een tempo van 180 vluchten per dag. In totaal lieten zij 2400 ton lood de reactor vallen en zo'n 2600 ton dolomiet (een gesteente bestaande uit magnesium/calciumcarbonaat), borium, zand en klei. Lood, borium en dolomiet moesten de omgeving tegen straling afschermen, terwijl klei zand de reactor moesten afsluiten van zuurstof om nieuw oplaaien van branden te voorkomen
Eerst wist men in Europa nog niks van het ongeval. De Sovjet-Unie hielt het geval stil. Zo konden de Europeanen zich niet beschermen tegen de gevolgen van de
ontploffing zoals radioactieve neerslag. Er kwam een grote wolk met radioactief materiaal in de atmosfeer, die door de wind naar het noorden en het noordwesten werd gedreven. De eerste melding van het ongeluk kwam niet van de sovjetautoriteiten, maar van onderzoekers die radioactieve neerslag opmerkten in Zweden. De meeste neerslag met radioactieve stofdeeltjes kwam vrij gedurende de eerste tien dagen na het ongeluk. Rond 2 mei bereikte de radioactieve wolk Nederland en België.
Deze fall-out van het ongeluk trok over een groot deel van Europa. In Nederland kreeg het RIVM de opdracht om meer metingen te doen dan normaal. Er werd een graasverbod ingesteld om besmetting van melk te voorkomen. Tevens mocht net geoogste bladgroente niet verkocht worden. In België echter werd geen enkele maatregel genomen. Weerman Armand Pien mocht in zijn weerbericht zelfs niets zeggen over de radioactieve wolk. Het was zelfs zo erg dat de ministers elkaar tegenspraken. In de landen rond de Oekraïne waren er mensen die jodiumtabletten innamen, om te voorkomen dat hun schildklier vrijgekomen radioactief jodium

Aantal Slachtoffers

Over het aantal slachtoffers is een enorme discussie ontstaan. Sommige mensen beweren net zoals de Sovjet-Unie dat er enkele tientallen mensen aan overleden zijn. Andere praten in honderdduizendtallen.
Wel staat vast dat er zo’n 600.000 mensen zijn die een gevaarlijke dosis straling hebben gehad. Daarvan zijn er ongeveer 200.000 reddingswerkers, 270.000 mensen uit omliggende gebieden en 116.000 geëvacueerden.
Over het effect van een dosis straling wordt nog steeds veel gediscussieerd. twee recente Duitse studies vertellen totaal verschillende verhalen. De ene zegt dat de ramp nauwelijks gevolgen heeft gehad, terwijl de ander ons verteld dat er nu nog steeds elk jaar honderden mensen sterven als gevolg van de ramp.

Gevolgen/wat gebeurt er nu nog.

Tijdens en direct na het ongeval hebben het personeel van de centrale en de brandweerlieden zeer hoge stralingsdoses opgelopen, omdat veel radioactieve stoffen uit de reactorkern vrijkwamen. Men was bovendien niet of onvoldoende beschermd tegen de straling.
Er werden 299 personen met symptomen van stralingsziekte (De symptomen van de ziekte zijn vermoeidheid, misselijkheid, braken en diarree. Omdat deze symptomen ook optreden bij griep wordt een diagnose vaak laat gesteld.) opgenomen in ziekenhuizen in Moskou en Kiëv; 28 van hen overleden binnen drie maanden. De overige patiënten zijn langzaam maar zeker hersteld.
De gevolgen op langere termijn zijn groot. Voor één vorm van kanker is een toename van het aantal gevallen inmiddels aangetoond, met name schildklierkanker bij kinderen. Het aantal gevallen van schildklierkanker bij kinderen is in het betreffende gebied gestegen van 1 naar circa 100 per miljoen kinderen. Het zou gaan om een toename van in totaal 200 tot 300 gevallen in Oekraïne. Daarentegen is de gevreesde toename van leukemie uitgebleven.
de omgeving van tsjernobyl, oekraine en delen van witrusland zijn nog steeds radioactief besmet. De lucht, de grond en het voedsel zijn besmet. De economie is zeer slecht, daarom is het voor de mensen onmogelijk om gezond voedsel te importeren Heel veel kinderen hebben een schildklierafwijking en het aantal kinderen met schildklierkanker is sinds de ramp zeer sterk gestegen. Ook hebben heel veel kinderen maag en darm klachten, bloedarmoede en hoofdpijn.
Deze klachten komen niet alleen door de straling, maar ook door het eenzijdige vitaminearme voedsel dat ze krijgen.
Door de slechte economische situatie kunnen de mensen niet anders dan het eigen voedsel van de eigen besmette bodem eten.
Landelijk Platform Hulp aan Tsjernobyl is een organisatie die kinderen uit Wit-Rusland naar Nederland haalt voor 6-8 weken zodat ze hier gezond voedsel kunnen eten enz.. die kinderen krijgen een veel betere gezondheid. Door het verblijf in Nederland is hun gezondheid een stuk beter soms wel voor jaren.. hier heb ik een plaatje van een meisje dat bij ons is geweest, op het ene plaatje is ze er net en op het andere plaatje is ze er een maand, je kan wel een beetje zien dat ze er beter uitziet op het ene plaatje.
zelf hebben wij thuis ook een aantal keer een meisje uit Wit-Rusland in huis gehad. Ik wist toen wel een klein beetje wat de ramp in tsjernobyl was maar niet erg veel. Doordat die meisjes bij ons zijn geweest ben ik er meer over na gaan denken en bedacht ik dat ik mijn spreekbeurt er wel over kone doen. Ik wilde jullie wat vertellen over de ramp zodat jullie kunnen zien dat zo’n ramp nog jaren lang gevolgen heeft voor een groot gebied in de wereld. daardoor ben ik ook bij dit onderwerp gekomen en wilde ik jullie wat vertellen hierover zodat jullie kunnen zien dat zo,n verschrikkelijke ramp nog jaren lang gevolgen heeft.