Mummies

Inleiding

Wij zijn met de klas naar het Rijksmuseum van Oudheden geweest en we kregen we een mummie te zien en ik wilde wel weten hoe het zit met de mummies. Dus besloot ik mijn verslag er over te maken om er achter te komen hoe ze mensen mummificeerden.
En ik heb er naar gezocht op internet en in boeken. In mijn verslag schrijf ik hoe de mensen gemummificeerd werden, waarvoor en wie er gemummificeerd werden.

Hoofdvraag

Hoe mummificeren de Egyptenaren hun doden?

Mummificeren

Het woord ‘mummificeren’ is afgeleid van het Arabische woord ‘mummija’ wat bitumen = asfaltachtige massa betekent. Sommige mummies deden namelijk hieraan denken, doordat ze en de loop van eeuwen zwart waren geworden van de hars waarmee ze waren opgevuld. In de middeleeuwen meenden artsen dat je met bitumen ziekten kon genezen. Om die reden werden mummies in die tijd, en ook later nog, naar Europa verzonden, waar ze vermalen en als medicijn geslikt werden.

In Egypte geloofde men dat de ziel na de dood zou vergaan als het lichaam er niet meer was om in te rusten. Daarom was het heel belangrijk ervoor te zorgen dat het lichaam niet in verval raakte, en dat deed men door er een mummie van te maken. Het lichaam werd aan balsemers gegeven, die het lieten uitdrogen, het met zalf en hars bedekten en daarna in linnen banden wikkelden, voor ze het aan de familie teruggaven voor de begrafenis.
Tot ? 3000 v. Chr. bleven lichamen op natuurlijke wijze in hun zandgraf bewaard. Lijken vergaan niet in een heel droog klimaat. In een graftomben drogen lichamen niet zo goed uit. Daarom moesten ze in hars geweekte linnen banden en met pleister bedekt worden. In het begin van het Oude Rijk [2688 –281 v. Chr.] zijn de farao’s misschien wel op die manier gemummificeerd. Dat weten we niet zeker, omdat in de grafkamers van de piramiden geen mummies zijn aangetroffen. Die waren allang leeggeroofd. De mummies die archeologen nog wel hebben gevonden, zijn meestal afkomstig uit de periode van het Nieuwe Rijk of later, toen men op een ingewikkelder manier mummificeerde

De mummies omwikkelen duurde ongeveer vijftien dagen. Het lichaam moest heel strak omwonden worden, anders veranderde het van vorm. Honderden meters linnen waren er nodig voor de wel uit twintig lagen verstaande doodshemden en vanden als een lichaamsdeel per ongeluk toch verging en afviel, of door een jakhals werd afgebeten terwijl niemand keek stopten de balsemgeur er proppen linnen of een stuk hout voor in de plaats

Mummies

Waarschijnlijk heeft geen volk in de geschiedenis zoveel aandacht besteed aan de begrafenis als de oude Egyptenaren.
In hun ogen was het absoluut noodzakelijk dat het lichaam van de dode bewaard bleef, om in het dodenrijk tot nieuw leven gewekt te kunnen worden. Tevens dacht men dat de ziel ook op aarde een rustplaats nodig had. Met alle middelen probeerde men dan ook het voortbestaan van de lichamen te verzekeren. Ze werden gebalsemd (mummies) en in een zo sterk mogelijk graf opgeborgen. Aanvankelijk weren alleen koningen gemummificeerd. Een paar eeuwen later kon iedereen die het kon betalen, zich na zijn dood laten balsemen.

Röntgenfoto

Als iemand ziek is, moet hij soms geopereerd worden, meestal neemt de dokter dan eerst een röntgenfoto. Hij kijkt dan dwars door het lichaam heen en ziet wat er van binnen mis is. Precies zo kunnen we mummies doorlichten. We leren dan veel over de inhoud zonder de mummie open te maken.
We zien bijvoorbeeld het skelet of het geraamte en kunnen vaststellen in welke houding de dode ligt. Meestal zien we ook hoe de dode gemummificeerd is. We onderscheiden het ingedroogde vlees, de al of niet leeggemaakte schedel en de proppen linnen in de buik. We weten ook of de dode nog sieraden omheeft.
Soms zitten er ook andere voorwerpen tussen de mummieweefsels, zoals amuletten. Dat zijn beeldjes die geluk brengen. Door de mummie voorzichtig te opereren kan men deze voorwerpen eruit halen om ze beter te bekijken

Man of Vrouw

Ook voor een dokter is er veel op zo röntgenfoto te zien. Hij kan aan het skelet zien of de dode een man of een vrouw was. Ook kan hij vertellen op welke leeftijd hij of zij is gestorven. Sommige mummies hebben veel gebroken botten. Zij moeten zijn omgekomen bij een ernstig ongeluk of in de oorlog. Soms hebben mummies heel zwakke botten, dan weten we dat ze tijdens hun leven veel ziek zijn geweest.
Ook het gebit is op röntgenfoto duidelijk zichtbaar. Soms zitten er veel gaatjes in.
Hierdoor weten we dat de Egyptenaren ook wel eens teveel suiker aten, net als de moderne mensen. Maar meestal zijn de kiezen alleen maar sterk afgesleten. Dat komt doordat het brood van de Egyptenaren veel zand en gruis bevatte. Door de mummies leren we dus ook veel over het voedsel van deze mensen

Overige mummies

Er zijn nog wel andere streken op aarde waar eeuwenoude menselijke of dierlijke resten bewaard zijn gebleven. Meestal gaat het dan om een gebieden met een droog en onveranderlijk klimaat. Verdroogde lijken zijn bijvoorbeeld gevonden in grotten in Amerika. Ook wel in grafkelders onder kerkgebouwen in Italië, Rusland en Nederland [Wiewerd].
Soms hebben de mensen een poging gedaan de lijken eerst te balsemen. Zulke mummies vinden we op de Aleoeten-eilanden voor de kust van Alaska en op sommige eilanden in de Stille Oceaan.
Je ziet dat mummificatie helemaal niet zo zeldzaam is als je misschien dacht. De natuur zelf heeft de mens geleerd hoe een lichaam eeuwenlang bewaard kan blijven. Het is dus niet zo verwonderlijk dat verschillende volkeren op het idee kwamen de natuur een handje te helpen. Hun godsdienst hechtte er grote waarde aan dat het lichaam bewaard bleef. Vooral de Egyptenaren en de Inca’s hadden veel succes met hun mummificaties.

Ook nu nog

Ook nu nog worden sommige mensen gebalsemd na hun dood. Dat gebeurt vooral met koningen en belangrijke staatslieden. Het bekendste voorbeeld is de Russische leider Lenin, die stierf in 1924. Zijn gebalsemde lichaam ligt nu al meer dan vijftig jaar opgebaard in een grafmonument in Moskou. Rijen bezoekers lopen iedere dag langs de baar om Lenin te zien. Ze zijn blij dat het lichaam van hun leider op deze manier altijd bij hen kan zijn. Je ziet, soms lijkt het wel of er nog niets veranderd is. Sinds de tijd van de Farao’s

Conclusie

Eerst werden de zachte inwendige organen als de maag, de longen en de hersenen verwijderd en dan werd het lichaam 40 dagen in soda ingepakt om uit te drogen. Tenslotte werd het lichaam in hars gedrenkte linnen doeken gewikkeld en in een mooi versierde sarcofaag of doodkist gelegd. Gewone mensen werden meestal in een eenvoudige rieten doodkist begraven of gewoon in een ondiep graf in de woestijn.

Bronvermelding:

internet: www.mummie.nl
Boeken:

1 Titel: Het verhaal van een Egyptische Piramide
Schrijver: Jacqueline Morley
Uitgever: The Salariya Book Co Ltd
Illustrator: Mark Bergin
John James

2. Titel: Mummies
schrijver: J. H. Bakker
J. C. M. Hendriks
F. G. de Ruiter
T. de Vos
Uitgever: De Ruiter b. v. - Gorichem
Soort boek: informatie boekje

Excursie verslag

Op maandag 15 oktober zijn we met onze klas naar het rijksmuseum van oudheden geweest.
De bus kwam bijna een half uur te laat. Dat was niet heel erg daar kon de buschauffeur ook niets aan doen. In het museum waren veel dingen te doen.
Eerst moesten we onze jassen en tassen wegbrengen. Daarna kregen we een papier en moesten ergens gaan beginnen met een speurtocht. Met de speurtocht moesten we allemaal dingen bekijken of dingen in lopen zoals in een tempel. We kregen ook nog herogriefen te zien. De vragen waren best moeilijk maar we kwamen er met elkaar er wel uit. We kregen het ook niet af. Aan het einde moesten we onze spullen weer pakken en gingen weer naar school.