Karel de Grote

Afkomst en begin:

Wanneer en waar Karel de Grote geboren is weet niemand. Men denk dat hij in 742 geboren is en in 814 gestorven is. Hij was keizer van het Frankische Rijk vanaf 800.

Karel de Grote is de machtigste zoon van zijn vader Pippijn, naar Karel de Grote is zijn geslacht de Karolingen genoemd.

De broer van Karel de Grote heette Kareloman.

Karel de Grote was erg open maar sprak nooit over zijn jeugd. Ooit heeft hij een Italiaanse kroniekschrijver naar Metz laten komen, deze kroniekschrijver moest de geschiedenis van zijn familie opschrijven. Karel de Grote heeft aan deze kroniekschrijver alles over zijn voorvaderen verteld, maar hij heeft hem niets verteld over zijn jeugd. Zelfs zijn vertrouwde secretaris, die dagelijks met hem omging schreef aan het begin van de biografie van Karel de Grote dat niemand iets wist over zijn jeugd.

Oostfrankische en Noordfranse sagen vertellen een verhaal over de ouders van Karel de Grote de sage gaat als volgt:
De moeder van Karel de Grote Bertha was een Bretonse prinses, de vader van Karel de Grote Pippijn was erg verliefd op deze prinses. Hij stuurde zijn hofmaarschalk om haar op te halen. De hofmaarschalk was jaloers en stuurde moordenaars om haar te doden in het Beiers woud. Gelukkig ontkwam Bertha aan deze moordenaars en kwam terecht bij een molenaarsfamilie.
Pippijn was opzoek naar Bertha met een sterrenwichelaar, deze sterrenwichelaar zij hem bij de molen dat hij een koningskind zou krijgen en ze gingen naar de molenaarsfamilie in de molen. De vader moest al zijn dochters laten zien maar Pippijn en de sterrenwichelaar zagen al gauw dat Bertha er niet bij was, toen moest Bertha wel te voorschijn komen en zij kregen een koningskind.

Karels ouders, Pippijn ‘de korte’ en Bertha ‘de spinster’ waren familie van elkaar, hierdoor mochten ze niet trouwen jaren na Karel zijn geboorte mochten zijn ouders trouwen.
Pippijn stierf op 24 september 768 aan waterzucht. Karel was toen 26 jaar.
Pippijn was een reusachtige man met een ijle stem. Voordat hij stierf had hij de grote rijksraad aan zijn ziekbed in Saint-Denis laten komen om de heerschappij onder zijn beide zonen te laten verdelen. Een paar uur hierna stierf Pippijn op 53 jarige leeftijd.
Deze deling was vreemd omdat er in tegenstelling tot alle tradities geen rekening werd gehouden met de natuurlijke grenzen. Er waren twee gebieden: een Keltisch- Romaans en een Germaans gebied. Bij de deling van Pippijn onder zijn zonen liepen de grenzen door elkaar heen.
Beide deelheerschappijen waren dus op elkaar aangewezen en ze moesten dus een geheel blijven vormen. De beide broers hadden dus geen mogelijkheid om hun belangentegenstellingen uit te vechten

De macht van de Frankische kroon was een belangrijke internationale factor sinds Pippijn zijn functie van hofmeier had verwisseld met die van koning. Pippijn had een nieuw idee, hij wou een heilige gedachte om inhoud te geven aan het in de laatste twee eeuwen zo sterk opgekomen huis der Arnulfingen of Karolingen. Pippijn herkende zichzelf in de Christelijke kerk en sloot daarom heilige allianties met deze kerk. Pippijn wilde boven aan de kerk staan, de paus vroeg zich af of dit wel zo verstandig was.
Toen Pippijn gekroond werd tot de koning van de Franken kwam er een einde aan de politieke afhankelijkheid van de paus.
Pippijn begon zich in te werken in de hooggeschoolde diplomatie om de politieke betekenis van de Frankische kroon te vergroten. Met de dood van de koning kwam er een einde aan deze ontwikkeling.
Na de dood van Pippijn bleek zijn rijk uit elkaar te vallen zijn twee zoons verdwenen naar de achtergrond en de weduwe van Pippijn nam het bestuur over.
De hoveling Desiderius was met Frankische hulp koning geworden van der Longobarden.
Bertha handelde verstandig en wist met behulp van der Longobarden en Desiderius zou de vriendschap met de Franken weer herstellen.

Karel de Grote moest met een dochter van Desiderius trouwen en de dochter van Bertha, Gisele moest trouwen met een Longobarische kroonprins zodat er weer rust in het land kwam en zo werd hij weer koning van de Longobarden gemaakt. Hij was als ’patricius romanorum’de feitelijke heerser over de stad Rome en over de kerkelijke staat.
Doordat hij macht had in Italië kwamen er botsingen met deze bewoners.

Karel de Grote veroverde de Saksen, hij vernietigde het rijk van de Awaren en beëindigde de zelfstandigheid van Beieren. Hij werd in Roma door de Paus gekroond en bevorderde de wetgeving en cultuur. Ook veroverde Karel de Grote stukken van Spanje.

Het Frankische Rijk:

Het Frankische rijk ontstond toen de gouwkoning van de Salische Franken, de Merovinger Clovis een groot deel van het tegenwoordige Frankrijk en delen van zuid - west Duitsland veroverde. De merovinger Clovis is geboren in 466 en gestorven in 511. Clovis werd ook wel Chlodovech genoemd. Clovis trouwde met Chlotilde een Bourgondische prinses waarmee hij trouwde om het Bourgondische rijk in handen te krijgen.

Aan het begin van de 6e eeuw was er van het West - Romeinse Rijk niets meer over. Het gebied werd door een aantal grotere en kleinere rijken beheerst, die voor een del met elkaar, maar vaker tegen elkaar om de heerschappij in Europa streden. De winnaars van deze gevechtenwaren meestal de Franken, die het in de jaren 50, sinds de ondergang van het west – Romeinse Rijk, gelukt was een aaneengesloten gebied te veroveren.
Daarbij slaagde het Clovis erin e west – Goten naar Spanje terug te dringen. Ondanks de politieke betekenis van het Oost – Gotische Rijk onderleiding van Theodorik was het rijk van de Franken in Europa op weg de bepalende macht te worden.

Clovis zette voor deze macht alle middelen in die hem ter beschikking stonden. In 534 viel het Bourgondische rijk in zijn geheel onder de heerschappij van de Franken.

De opvolgers van Clovis vergrote het rijk nog meer door Beieren Thuringen te veroveren.
In de 2e helft van de 6e eeuw viel het rijk uiteen in Neustie, Austrasie en Bourgondië. Ondanks korte herenigingen in het begin van de 7e eeuw, was het pas in 687 dat Pippijn de 2e, de overgroot vader van Karel de Grote, het rijk voor langere tijd wist te herstellen. Pippijn de 2e was hofmeier van de Merovingen, maar de werkelijke macht kwam meer in de handen van het na geslacht, de Karolingen.

Pippijns zoon, Karel Martel, breidde het rijk uit met onder meer de Provence en het gebied van de Friezen.
Pippijn de 3e, bijgenaamd Pippijn de korte, de vader van Karel de Grote, was de Karolinger die koning werd van het Frankische Rijk. De grootste uitbreiding van het gebied kwam door Karel de Grote. Hij veroverde nieuwe gebieden in het zuiden bij de Spaanse grens, in het noorden het gebied van de Saksen tot Jutland van Denemarken, het oosten dood inlijving van Beieren en het zuidoosten door onderwerping van de Langobarden.

Na de dood van de zoon en opvolger van Karel de Grote, Lodewijk de Vrome, verbrokkelde het rijk in een oostelijk deel het latere Duitsland, een midden rijk van Italië tot over de Provence en van Latharingen tot Friesland en een westelijk deel het latere Frankrijk. Karel de Dikke slaagde er nog een laatste keer in om het rijk voor korte tijd te herenigen, maar dit mislukte na korte tijd doordat onder meer invallen van de Noormannen. Het rijk viel opnieuw uiteen.

Het was door de bestuursmethode van de Frankische vorsten, de Karolingen, dat het feodalisme ontstond, dat de verdere geschiedenis van Europa zou bepalen.

Op cultureel gebied betekende het einde van de Romeinse tijd aanvankelijk een grote stap terug, veel van wat de Romeinen geïntroduceerd hadden ging verloren. In de achtste en negende eeuw, toen het Karolingische rijk zijn grootste bloei kende, kwam het echter tot een tijdelijke restauratie van dit erfgoed van de Romeinen, tijdens de Karolingische renaissance.

Conclusie:

In deze conclusie geven we antwoord op de hoofdvraag.

46 jaar lang, bijna een halve eeuw heeft Karel de Grote het Frankische Rijk bestuurd.
In het zuiden , in het oosten en in het noorden breidde hij het rijk uit tot ver over de landgrenzen heen, zodat dit land bijna heen Europa omvatte.
Er waren veldtochten, oorlogen en langdurige onderhandelingen nodig geweest om dit te bereiken. Alleen dit zou al genoeg zijn om een regeringsperiode belangrijk te maken in de geschiedenis. Maar Karel de Grote was hier niet tevreden mee en heeft meerdere taken tot een goed einde gebracht, zoals het kerkelijk en geestelijk leven. Hij heeft bestuursregelingen tot stand gebracht, rechtspraak uitgeoefend, tal van hervormingen doorgevoerd en daar naast familie en vrienden aandacht gegeven.

Uit de veelheid van zin daden en uit alles wat hij tot stand bracht komt een beeld van een monarch te voorschijn, die zich boven zijn omgeving verhief, zijn plannen werkelijkheid maakte en die duidelijk en scherp zijn doelstellingen voor ogen hield.
Karel de Grote had een ordelijke geest, een onbuigzame wil en een zeldzaam voorkomende breedheid en inzicht.

Tegen het einde van zijn leven nam rond 800 zin wetgevende activiteit af. Maar de teugels van het bewind heeft hij nog niet losgelaten. In de laatste jaren heeft hij de oorlogen met de Saksen en de inrichting van de mark in het land der Avaren, en in Spanje voltooid. Toen in deze jaren het noorden van zijn Frankische Rijk gevaar liep, was had hij nog genoeg kracht om er tegen te vechten. Dit gevaar kwam doordat de Noormannen binnen vielen zij waren afkomstig uit Denemarken. Karel de Grote wist deze Noormannen uit te spelen. Hij gaf de Abotriten in 804 het land ten noorden van de Elbe, om de Denen tegen te houden.

Zolang Karel de Grote leefde, bleven de grenzen, die hij aan zijn rijk gegeven had, gehandhaafd.

Het rijk van Karel de Grote is de voorloper van het Europa.

Op 28 januari is Karel de Grote op 72-jarige leeftijd overleden in Aken.

Karel de Grote had veel land tot zijn beschikking gehad, dat land heeft hij tot rust gebracht. In zijn Rijk was er weinig onenigheid onder de mensen behalve enkele edel mannen die land voor zichzelf wilde hebben.
Ook heeft hij vele hervormingen in de kerk op zijn naam.