China en Tibet

Inhoud

De geschiedenis van Tibet
De cultuur en godsdienst van Tibet
Inlijving van Tibet
Hoe probeerde China Tibet over te nemen en hoe reageerde de leiders
Situatie naar Mao’s dood
De houding van de internationale gemeenschap
De situatie van Tibet nu
Het nawoord en de samenwerking
Het logboek
De bronnen

Historisch Tibet heeft een oppervlakte van 2,5 miljoen vierkante kilometer. De naastliggende landen zijn India, Nepal, Bhutan, Birma en China. Tibet bestaat oorspronkelijk uit drie provincies. De hoogste bergen van de wereld, waaronder de 8848 meter hoge Mount Everest liggen in Tibet. Tibet ligt op een gemiddelde hoogte van 4200 meter. De gemiddelde temperatuur is in januari minimaal 4 graden Celsius en in juli 12 graden Celsius. Veel belangrijke rivieren van Azië beginnen in Tibet. Er worden veel grondstoffen aangetroffen zoals borax, uranium, ijzer en goud. Door de winning

van deze grondstoffen zijn er milieuproblemen ontstaan. Andere milieuproblemen zijn ontstaan doordat er grote delen van bossen worden gekapt in het oosten. Door het kappen van bomen ontstaat er erosie en zijn er overstromingen. Er wonen 6 miljoen Tibetanen en 7 miljoen Chinezen in Tibet. De Tibetanen werken vooral in de landbouw en veehouderij. De Chinezen werken vooral bij de overheid, de handel of de dienstverlening. De officiële taal is Chinees. De meeste Tibetanen spreken Tibetaans. Op scholen is Chinees de spreektaal.

Het Tibetaans boeddhisme speelt een grote rol in Tibet. Veel aspecten van het dagelijks leven worden beïnvloed door religieuze gebruiken. Politiek en religie zijn altijd met elkaar verbonden geweest. Doordat de belangrijkste persoon in het boeddhisme, Dalai Lama, zowel de geestelijke leiding had en de wereldmacht vertegenwoordigt. Het boeddhisme ontstond in India in de 6e eeuw voor Christus. De stichter van het boeddhisme is Gautama Siddharta. Onder leiding van Songsten Gampo kwam het boeddhisme in Tibet. Het boeddhisme bereikte Tibet in de 4e eeuw. De verspreiding ervan werd bemoeilijkt door het oude geloof, het Bon. Pas in de 7e eeuw kreeg het boeddhisme vaste voet aan de grond. Het boeddhisme is er om de mensen een weg te wijzen om zich te bevrijden van al het lijden. Meer dan 90 % van de Tibetanen hangt het Tibetaanse boeddhisme aan

Zoals u al heeft kunnen lezen is Tibet een land met een eeuwenoude cultuur, een overweldigend landschap en een land vreedzame mensen. Toch is die samenleving al bijna vijftig jaar het toneel van overheersing en verwoesting. Tibetanen zijn mensen die niet geweld met geweld willen bestrijden. Het was een land dat niet hield van vechten en de Tibetanen waren daarom ook slecht voorbereid op de aanvallen van China. Het leger van Tibet was totaal geen partij voor het rode Chinese leger. Omdat Tibet jarenlang in een isolement had gezeten kreeg men ook geen hulp van de Verenigde Naties.

China was een Volksrepubliek met de communistische Mao Tse Toeng aan het hoofd en had aangekondigd dat ze de buurlanden Taiwan en Tibet wilden bevrijden. Als eerste kwam het rode ‘bevrijdingsleger’ in Oost-Tibet binnen, waar het de stad Dengkok innam. Dit begon op 7 oktober 1950. Ondanks protesten vanuit India ging het leger op weg naar Lhasa. Nu pas werd de ernst van de zaak ingezien en de regering besloot met behulp van het Gadong orakel dat de 15-jarige Dalai Lama, Tenzin Gyatso, koning moest worden. Op 17 november 1950 werd hij de 14e Dalai Lama van Tibet. Ondanks dit lukte het China om Tibet te bezetten nadat er duizenden mensen waren vermoord.

In 1951 werden de Tibetanen gedwongen de Zeventienpunten Overeenkomst te tekenen. Door dit verdrag te tekenen zou vast komen te staan dat China de macht had over Tibet. De Tibetanen zouden zelf nog maar weinig invloed hebben in hun eigen land. Hierdoor was het voor de internationale gemeenschap moeilijk om in te grijpen. Op 10 maart 1959 waren de Tibetanen het helemaal zat. Na diverse, steeds heftiger wordende opstanden kwam op die dag Tibet massaal in opstand. Dit was nadat zij hadden vernomen dat de Chinese legerleider misschien de Dalai Lama gevangen wou nemen. Bij deze opstand kwamen 87000 Tibetanen om. De Dalai Lama, de geestelijke en wereldlijk leider van de Tibetanen vluchtte naar India waar hem politiek asiel verleend werd. Wie achterbleef in Tibet zag het land langzamerhand ten gronde gaan. Er waren meer dan zesduizend kloosters vernield, er is veel literatuur verbrand en veel natuur is voorgoed beschadigd. De Chinezen vernietigden duizenden heiligdommen en het grootste deel van de geestelijken werden gedwongen het kloosterleven op te geven. Ook de landbouw moest het ontgelden, landbouwers raakten hun stuk grond kwijt en de gerst die volgens traditie verbouwd werd moest plaats maken voor de Chinese landbouw die gericht was op tarwe. Helaas mislukte dit en kwam er een grote hongersnood. China had Tibet niet voor niets bezet, ze waren duidelijk iets van plan, maar wat? De Chinezen zeiden dat ze alleen maar wilden helpen met de modernisering van Tibet, maar dat was een leugen. In werkelijkheid wilden de Chinezen de Tibetaanse taal, cultuur en religie vernietigen en Tibet onder de Chinese macht brengen.

Verder was China nog steeds boos over het in de zevende eeuw gesloten huwelijk tussen Songsten Gampo en de Chinese prinses. China zag verder in Tibet bijna alleen maar voordelen. Zo zou China een strategische positie krijgen als Tibet bij hun land hoorde en kon men de bevolking spreiden. Tibet ligt vlakbij de Himalaya dat door de rest van de wereld gezien werd als “moeder van de aarde” en voor China dat zichzelf zag als “het rijk van het midden” was dit ook een grote aanwinst. Verder waren er in Tibet ook veel natuurlijke rijkdommen die ook voor China erg aantrekkelijk waren. Er kwamen na de inlijving heel veel Chinese soldaten het land in. Geen enkel land wilde Tibet steunen. Nu pas hadden de Tibetanen in de gaten wat er gaande was. Ze De Tibetanen verdedigden zich tegen de onderdrukkers, maar die waren te sterk. De vernietiging van de cultuur, taal en religie was begonnen. De mensenrechten werden steeds vaker overtreden en de Tibetanen werden openlijk gediscrimineerd. Mensen die zich gingen verzetten tegen wat er in hun land gebeurde werden opgepakt, boeddhistische geschriften werden als wc papier gebruikt, heilige gebouwen werden vernietigd. Nonnen en monniken werden gedwongen heilige voorwerpen te vertrappen en traditionele haarvlechten werden afgeknipt. Alles wat Tibetaans was, moest kapot gemaakt worden. Men werd verkracht, mishandeld en sommigen moesten zelfs elkaar mishandelen. In de gevangenissen werden mensen gemarteld en anderen werden in concentratiekampen gestopt. China was wreed, ontzettend wreed. Tibet was verwoest. Sinds de inval van de Chinezen zijn meer dan 1,2 miljoen Tibetanen gedood.

China probeert Tibet in te lijven door te zeggen dat men wil helpen bij het moderniseren van Tibet. Ook hebben ze aangekondigd dat ze de buurlanden Taiwan en Tibet willen bevrijden. Na het inlijven treffen de Chinezen harde maatregelen tegen iedereen die protesteert tegen China. Tibetaanse leiders reageren eerst spontaan op de aankondiging van China om te helpen bij het moderniseren van het land. Als ze doorkrijgen dat China hele andere plannen heeft proberen ze maatregelen te nemen. Eén van die maatregelen is dat de vijftienjarige Dalai Lama koning moest worden. Maar dit heeft geen nut gehad. Ondanks de harde opstanden wordt Tibet ingelijfd. Iedereen in Tibet is bang voor de maatregelen van China. Doordat de Tibetanen weten dat India achter hen staat vluchtten al vele mensen naar India. Als dan ook nog blijkt dat China wil proberen de Dalai Lama gevangen te nemen vluchtten nog meer mensen. En gaat ook de Dalai Lama weg. De Dalai Lama kan vanuit India weinig betekenen voor de Tibetaanse bevolking. Maar als dan uiteindelijk in eind jaren tachtig weer een grote opstand uitbreekt in Tibet is dit van grote betekenis. Zo rond 1989 komt de Dalai Lama weer terug. Hij krijgt dan een Nobelprijs voor de vrede.

Na de dood van Mao Zedong, die gestorven is op 9 September 1976 in Peking, probeert China politiek gezien weer stabiel te worden. Er is een economische politiek zoals wij die hier in Nederland kennen. In de grondwet die in 1982 is vastgelegd wordt een scheiding gemaakt tussen de tijd van Mao Zedong en nu. De tijd van Mao wordt afgesloten. Ook is er geen klassenstrijd meer. Het volk krijgt meer invloed in China doordat “het dictatuur van het proletariaat” word afgeschaft. Er komen meerdere partijen in China. Naast de CCP bestaan er nog enkele andere partijen. Na de dood van Mao werden er steeds meer hervormingen aangekondigd.

De ingrepen na de dood van Mao in China heeft tot gevolg dat na 1979 er een liberaal beleid in Tibet kwam. Binnen Tibet is de situatie slecht. Tibetanen zijn een minderheid in eigen land: 6 miljoen Tibetanen en 7,5 miljoen Chinezen. De Tibetanen worden op sociaal en economisch gebied gediscrimineerd. Chinezen krijgen betere huisvesting, scholing en medische voorzieningen. Ze krijgen ook subsidies, belastingvoordelen en lagere grondprijzen zodat de Chinese bevolking de middenstand heeft overgenomen. De cultuur, zoals religie, taal en architectuur van Tibet wordt nog steeds onderdrukt. Tibetanen die hier tegen in opstand komen, worden opgepakt en zonder rechtszaak gevangen gezet en nog steeds gemarteld. In de jaren tachtig was er bijna niets meer over van de Tibetaanse cultuur. China had Tibet volledig bezet. Eind jaren tachtig volgden er weer grote demonstraties die weer helemaal onderdrukt werden. In 1985 werd de positie van Tibet verbeterd en een klein deel van de Tibetaanse godsdienst mocht weer worden uitgeoefend. In maart 1989 vonden er onafhankelijkheids acties plaats. Dit zorgt ervoor dat in oktober 1989 de Dalai Lama een Nobelprijs kreeg voor de vrede. China was het hier uiteraard niet mee eens en beweerde dat Tibet zich bemoeide met Chinese zaken, namelijk de wederopbouw van China. Tibet kreeg een eigen regeringssysteem. Er is sinds dat moment een gekozen parlement en de ministers worden door de volksvertegenwoordiging gekozen. Sinds Tibet\'s bezetting weigerde China te onderhandelen ondanks dat er van de internationale Gemeenschap veel verzoeken daarvoor zijn. De Chinese overheid wil geen gesprek omdat Tibet volgens hen nog steeds bij China hoort. De Dalai Lama probeerde in 1990 en 1993 een overeenkomst te sluiten met China, maar deze werd geweigerd. Dit zorgt nog steeds voor conflicten tussen China en Tibet. De toespraak uit 1991 waarin de Dalai Lama voorstelt dat China de huidige situatie in Tibet komt bekijken en zo ook de Tibetanen aan te sporen om geen geweld te gebruiken. China reageerde door te stellen dat de Tibetaanse regering in Ballingschap (TRG) zich erbij neer moet leggen dat Tibet altijd een deel van China is en zal blijven.

Europa: In 1987 nam het Europese parlement een resolutie (een resolutie is een besluit van de overheid) aan die de Chinese vrijheid vroeg het recht van het Tibetaanse volk op religieuze en culturele vrijheid te respecteren. Het vijfpunten vredesplan zou een goede basis zijn om de onderhandelingen tussen Tibet en China te starten. Maar China ging niet op het vredesvoorstel in. Toen in 1989 in Lhasa bloedige onderdrukte demonstraties werden gehouden werd door het Europees parlement een resolutie aangenomen die de gewelddadige onderdrukkingen veroordeelde en opriep dat de noodtoestand die in maart uitgeroepen was, opgeheven moest worden. In dit jaar werd ook besloten om een speciale mensenrechten rapporteur voor Tibet aan te stellen. In 1991 werden de schendingen van de mensenrechten veroordeeld en wilden men meer vrijlatingen van politieke gevangenen. Ook wilden ze dat er een dialoog zou ontstaan tussen de Dalai Lama en de Chinese regering. In 1995 heeft de Europese commissie een nieuw beleid ingevoerd om meer te profiteren van de economische groei in China. In 1997 werd de relatie tussen China en de Europese Unie minder. Dit kwam omdat de Europese Unie openlijk kritiek had geleverd op het Chinese mensenrechtenbeleid.

De Verenigde Naties: In 1959, direct nadat de Dalai Lama gevlucht was, namen de Verenigde Naties de eerste resolutie over Tibet aan. In deze resolutie werd aan China gevraagd om de mensenrechten van het Tibetaanse volk en zijn culturele en religieuze gebruiken te respecteren. Twee jaar later werd er weer een resolutie aangenomen, waar de bedoeling van was dat de praktijken die het Tibetaanse volk in zijn fundamentele mensenrechten had werden afgeschaft. China trok zich hier niets van aan omdat zij toen nog geen lid waren van de Verenigde Naties. In 1991 nam de Subcommissie ter Voorkoming van Discriminatie en ter Bescherming van Minderheden ook een resolutie aan, omdat ze bezorgd waren over de aanhoudende schendingen van mensenrechten en de vrijheid van eigen cultuur, religieuze en de nationale identiteit van het Tibetaanse volk. Dus er werd weer aan de Chinese regering gevraagd om het Tibetaanse volk te respecteren, maar ook nu weer trok de Chinese regering hier niks van aan. Nu hadden ze er ook weer een reden voor, want ze vonden dat Tibet als binnenlandse aangelegenheid maar moest worden beschouwd. Na deze resolutie volgden nog een aantal andere voorstellen die de schending van de mensenrechten door China in Tibet, maar ook China zelf, aan de kaak stelden. Onder druk van China zelf werd er niet over deze voorstellen gestemd. De Verenigde Naties zijn in Tibet ook betrokken geweest bij ontwikkelingsprojecten. Zo ook bij een wereldvoedselproject in de Lhasa vallei. Het doel van dit project dat in 1988 opgestart werd, was het verbeteren van de sociaal- economische positie van de Tibetaanse boeren. Ze wilden dit bereiken door de ontwikkeling van landbouw, veehouderij en bosbouw. Maar in 1994 werd dit project gestopt omdat ze er achter gekomen waren dat vooral de Chinese immigranten ervan profiteerden.

In 1996 startte China de “Strike Hard”-campagne. Er wordt extra hard opgetreden tegen anti-Chinese protesten, dus ook in Tibet. Foto´s van de Dalai Lama zijn sindsdien verboden en monniken en nonnen ondergaan verplicht een heropvoeding. Op 5 oktober 1998 tekent China een Internationaal verdrag voor Burgerlijke en Politieke Rechten. China wist op dat moment dat ze zich er toch niet aan zou kunnen houden. Dit is het geval omdat het in strijd zou zijn met de Chinese grondwet. Het tekenen van dit verdrag heeft geen verbetering opgeleverd voor de mensen in Tibet. In 1999 werd de Tibetaanse opstand van maart 1959 voor de veertigste keer herdacht. Dit is nog steeds een ingrijpende gebeurtenis. Ook dit keer zijn er grote opstanden in Lhasa. Er zijn in 2001 weer grote vernietigingen geweest van godsdienstige gebouwen in Tibet. Duizenden monniken en nonnen werden uit het klooster gezet. Er is in 2002 voor het eerst in negen jaar officieel contact geweest tussen de Chinese regeringsleiders en vertegenwoordigers van de Dalai Lama. Dit was een belangrijke stap om tot een oplossing te komen voor het onderdrukte Tibet. Maar toch blijven er onderdrukkingen in Oost-Tibet. Deze gaan vooral over de godsdienst. In april neemt China de boeddhistische leider en zijn volgeling van Tibet gevangen die worden beschuldigd van betrokkenheid bij bomaanslagen in China. Zij worden op twee december 2002 ter dood veroordeeld. Hieronder vind u een letterlijke bron van een geschreven stuk door de boeddhistische leider zelf:

Samenwerking: Ahmet heeft de PO in elkaar gezet en de vragen f, g gemaakt (1.30 uur) Jurjen heeft de informatie gezocht en de vragen d, e gemaakt (1 uur) Joeri heeft ook de informatie gezocht en de vragen a, b, c gemaakt (1.15 uur) Timon heeft de PO gecontroleerd en de vragen h, i gemaakt (1.15 uur)

Logboek: Onze PO duurde in totaal +_ 5 uren.De problemen die we tegen zijn gekomen waren de vragen e en f, want deze twee vragen vonden we lastig, maar uit eindelijk zijn we toch door het intensief samenwerking uit gekomen.

Internetsite’s http://www.google.com
http://www.xs4all.nl/~tibetsg
http://www.tibet.nu/ http://www.net.info.nl/ego/dalaila.htm
http://www.china-info.nl/cultuur.html
http://www.visit99.com/nl/pers/politiekgesch.html
http://edition.cnn.com/2000/ASIANOW/east/01/08/tibet.lama.01/map.china.tibet.gif
http://www.fas.harvard.edu/~asiactr/haq/199903/images/tibet.JPG
http://www.visit99.com/nl/pers/foto.html