Pim Fortuyn (Held)

Inleiding

Eerst zou ik Simpson als held kiezen, of anders Goliath of David, maar ik kon vrijwel niets over hen vinden, zowel op internet als in de bibliotheek. Na week 19 besloot ik Pim Fortuyn als held te kiezen, omdat hij voor veel oproering zorgde in Nederland en dat vond ik wel interessant, ook vond ik wat van zijn ideeën interessant.
Pim Fortuyn is voor mij een held, omdat hij door discussies en radicale uitspraken de bevolking alarmeerde, zo ook mij. Voorheen had ik geen interesse in de politiek, maar door hem veranderde dat. Hij sprak eenvoudige taal, die door jong en oud te begrijpen was. Fortuyn probeerde pijnlijke gebreken in het kabinet en bij bepaalde ministers duidelijk onder woorden te brengen. Ik was lang niet met alles eens wat hij verkondigde, maar had wel bewondering voor hem dat hij de problemen van de samenleving aangaf en (toch wel) simpele (onuitvoerbare) oplossingen gaf. Hierdoor kreeg hij vele politieke tegenstanders (zoals Melkert (PvdA) en Rosemöller (Groen Links). Wat ik ook een pluspuntje van hem vond, was dat hij beledigingen accepteerde, want hij maakte ze zelf namelijk ook (Minister Borst vergeleek hij met Bin Laden etc.). 6 mei vond ik een vreemde dag, ik hoorde opeens dat Pim Fortuyn scheen vermoord te zijn, hoe kon iemand hem nou doden en waarom? Het bleek een milieuactivist te zijn, die Fortuyn’s ideeën kennelijk niet mocht, maar daarom ga je zo’n iemand toch niet vermoorden? Ik denk wel dat Nederland door hem wakkergeschut is, ik hoop dat (sommige) ideeën van hem meegenomen wordt in het toekomstbeeld van Nederland. Of zijn partij LPF het nog lang zal volhouden is mij niet duidelijk, want zoveel politiek ervaarde mensen zitten er niet in die partij, maar we zullen zien wat ze aan Nederland kunnen veranderen.

Verhalen/ columns 2,3 en 4 van Pim Fortuyn

Verhaal 2: Pim Fortuyn over de gezondheidszorg

Gezondheidszorg

29-1-02 - © Pim Fortuyn

Er is weer een commissie bevallen van een rapport. Dit keer over de administratieve lasten in de (gezondheids)zorg.
Met elkaar vertimmeren ze daar voor een slordige miljard euro per jaar aan administratie. Niet dat het mij ook maar een ogenblik verbaasd, maar toch, een aardig bedrag is het wel.

Belangrijker is echter dat de dokters, de verpleegsters en andere verzorgers niet alleen horendol worden van deze administratie, maar bovendien daardoor nogal eens onnodig van hun werk worden gehouden. En ja, als deze mensen niet met hun eigenlijke werk bezig kunnen zijn, het behandelen en verzorgen van patiënten, dan is dat ronduit verspilling en doet dat de patiënten tekort.

De commissie schat dat er zo maar 300 miljoen euro kan worden bespaard op de administratieve lasten als men eens wat beter kijkt naar wat men echt moet weten en wat overbodig is en, ja, ja, als men eens wat intelligenter van ICT gebruik zou maken.

De commissie zegt het allemaal wat aardiger dan ik hier opschrijf, maar het komt er wel op neer. De commissie heeft het over een wildgroei aan regels en voorschriften en over een algemeen gebrek aan besef van de kosten die dat met zich meebrengt. Belangrijke kostenveroorzakers in deze zijn uiteraard het Ministerie van Volksgezondheid, de bekende circulairitis en het over van alles en nog wat geïnformeerd moeten worden, en de verzekeraars met name de ziekenfondsen. Nu is dat laatste nogal gemakkelijk op te lossen door de dames en heren verzekeraars der eigen administratieve lasten in de maag te splitsen, op zijn minst qua kosten, dat zal ze leren! Binnen de kortste keren vinden ze daar slimme methoden om globaler te weten en toch goed uit te keren aan patiënten en behandelaars. Het is echt niet nodig om - bij wijze van spreken - de dokter het hemd van het lijf te vragen alvorens de behandeling te vergoeden.

Het Ministerie is natuurlijk een hoofdstuk apart. Daar komt politieke visie en wil voor kijken, de afgelopen acht paarse jaren (1994-2002) een buitengewoon schaars goed onder de zeer onbekwame Minister van Volksgezondheid Els Borst (D66). Een vrouw die - statistisch gezien - politiek verantwoordelijk is voor menig dode op die idiote wachtlijsten in ons land, maar daar elke verantwoordelijkheid voor afwijst.

Stelliger nog, ze zijn bij D66 heel erg boos als ik dit zeg, dat is in hun ogen een schandelijke beschuldiging. Maar ja als de feiten schandelijk zijn, dan is mijn uitlating ter zake dat nog niet. Ik kan aan de feiten ook niets doen.
In D66 kringen vinden ze mevrouw Borst zelfs zo goed dat hun politieke leider Thom de Graaf heeft voorgesteld om een borstbeeld voor haar op te richten. Beter zou het zijn om haar met haar hoofdje, zoals in vroeger tijden, enige tijd klem te zetten in een schandblok en te kijk te zetten voor haar slachtoffers in de zorg in Nederland.

Nederland staat vol met administratieve meet- en regelfabrieken veelal geïnitieerd door de overheid, die uitvoerenden horendol maken en van hun werk afhouden. Of het nu over het onderwijs, de politie of de zorg gaat. Administreren moeten ze en het werk blijft liggen.

De oorzaak is de politiek en dat begint al bij de wetgever, de Staten Generaal. De ziekelijke neiging in dit land om alles tot achter de komma te willen regelen en als dat gebeurt is er als kamerlid nog even jouw eigen subartikeltje in te fietsen. De minister gaat dan met die ongein maar akkoord om zijn wetsontwerp te redden, etc. Op die manier is een brei aan regels, subregels en bovenal onduidelijke en meervoudig te interpreteren regels over ons land uitgestort en dat nu al gedurende een reeks van decennia. Die troep opruimen vergt een mega inspanning, maar is wel nodig indien men zoals veel politici nu zo manhaftig roepen een einde wil maken aan het gedogen. Veel gedogen komt immers voort uit onduidelijke multi interpretabele regelgeving en uit een teveel aan (gedetailleerde) regelgeving.

Anders gezegd, als morgen alle regels worden gehandhaafd en nageleefd staat het land letterlijk stil. Dat kan dus niet en gelukkig zijn er genoeg verstandige ambtenaren om dit te begrijpen en de regels met verstand toe te passen, maar ja dan zijn ze natuurlijk wel aan het gedogen.
Ook het bedrijfsleven, met name het MKB, wordt geteisterd door deze administratieve plaag. Het grootbedrijf vangt dat op door het inschakelen van zijn bureaucratie, het MKB moet er dikwijls aparte krachten voor aantrekken, hetgeen de kosten opjaagt, maar belangrijker nog werk- en commerciële processen belast en verstoord. Het MKB wordt daardoor gehinderd in het eigenlijke werk, goede diensten en goederen produceren voor de markt tegen een scherpe prijs.

Kortom er valt nog een wereld te winnen in dit land als we de administratieve lasten eens aanpakken over een breed terrein. Dat begint in het parlement en dat eindigt ermee dat al die circulaireschrijvers ander, kan het zijn nuttiger, werk gaan doen!

Verhaal 3: Pim Fortuyn over Maxima

Onze koningin Maxima

29-10-01 - © Business Class/Pim Fortuyn

De mooiste foto is afgedrukt door NRC Handelsblad op de voorpagina. Koningin Maxima met diadeem in een prachtige galajapon, enigszins verlegen glimlachend en de rest van het koninklijke gezelschap is door de opmaakredactie van de krant vakkundig weggeretoucheerd. Maxima heeft de koninklijke firma in zijn geheel zonder slag of stoot overgenomen, zo zegt de foto.

Hier is sprake van een natuurtalent, hetgeen ook al bleek ten tijde van de persconferentie naar aanleiding van de aankondiging van haar huwelijk met de Prins van Oranje. Deze mevrouw hoeft qua PR en mediapresentatie niets meer te leren. Sterker nog, alles wat haar op dit terrein nu nog wordt aangeleerd zal alleen maar afbreuk doen aan haar performance.

De vraag is natuurlijk wel, hoe nu verder? De eerste jaren zal zij haar handen vol hebben aan de nieuwe woning, het linten knippen en de kinders, maar ja daarna!
De geschiedenis met de prins-gemalen stemt weinig hoopvol. De echtgenoot van koningin Wilhelmina, Prins Hendrik, was een eclatante mislukking en een diep trieste figuur. Wat bekend is over zijn leven naast Wilhelmina is doortrokken van een grote tragiek en doet je in emotioneel opzicht partijtrekken voor hem en tegen Wilhelmina met haar ijzeren Heinen opvatting over zijn maatschappelijke positie. Die was volgens haar nul en diende dat vooral ook te blijven.

Prins Bernhard is een doorlopend succesverhaal. De man heeft zowel van de functie als van zijn persoonlijk leven waarlijk iets gemaakt. De negentigjarige Prins geniet nog dagelijks van het leven en haalt nog immer het onderste uit de kan. De Lockheedaffaire was de enige keer in zijn lange loopbaan dat hij het deksel op zijn neus kreeg en hoe! Het scheelde weinig of een constitutionele crisis was het gevolg geweest. De affaire maakte duidelijk dat een al te vrijmoedige interpretatie van de functie van prins-gemaal tot grote constitutionele problemen kan leiden.

Zijn opvolger, Prins Claus, heeft daar dubbel en dwars de rekening voor mogen betalen. Prins Claus is een diep tragische Prins met grote talenten, maar die deze talenten nimmer heeft mogen ontplooien. De tragiek van de Prins schuilt erin dat hij een man is van grote intelligentie, eruditie en emotionele empathie. Meer dan Hendrik begreep Claus in welke onmogelijke positie hij verzeild was geraakt. Een ornament van de troon, niet meer en niet minder. Als je beseft dat je wat kunt, moet zoiets een regelrechte horror zijn. Ik ben geen psychiater en heb dus geen oordeel over de depressies van de Prins, maar ik kan me wel voorstellen dat een dergelijk bestaan zonder dat je daar enige echte betekenis aan kunt en mag geven absoluut niet bevorderlijk is voor jouw mentaal en lichamelijk welbevinden. Ik heb het sedert jaar en dag een grote schande gevonden dat wij een systeem koesteren en in deze vorm laten voortbestaan, dat een dergelijke prijs, van een hoogstaand mens als Prins Claus is, durft te vragen.

Wat we tot nu toe van Maxima weten stemt voor wat de toekomst betreft niet vrolijk, zeker als wij niet bereid blijken te zijn het systeem te veranderen. Zij presenteert zich als een intelligente, daadkrachtige en empathische vrouw. Niet een vrouw om achter de geraniums te zetten. Willen we haar een waardevol leven mogelijk maken waarin zij een belangrijke stem heeft in de invulling daarvan, dan moet het systeem op de helling. Dat betekent dat haar een eigen ruimte en rol gegund moet worden en dat de koudwatervrees van de ministeriele verantwoordelijkheid, plaats maakt voor een zekere ruimhartigheid. Die ruimhartigheid moet inhouden dat we haar een menig gunnen en werk dat, binnen de perken maar toch, een botsing met de ministeriële verantwoordelijkheid niet bij voorbaat uitsluit. Zo'n botsing is nooit leuk, maar is verre te prefereren boven het inhoudsloze bestaan waartoe we Prins Claus hebben veroordeeld.

In de huidige tijd waarin individuele ontplooiing zo ongeveer het hoogste goed en het hoogste genbod is, mogen wij als samenleving niet van iemand vragen dat ten behoeve van het systeem maar even op te geven en wel levenslang.
Maxima heeft recht op individuele ontplooiing en het nastreven van een zinvol bestaan, wat daar de constitutionele risico's ook van mogen zijn.
Wij mogen hopen en verwachten dat zij haar precaire positie als echtgenote van de Koning bewust is en daar verstandig mee om zal gaan. Zij mag dan verwachten dat wij en de regering niet op alle slakken zout zullen leggen en haar de ruimte gunnen haar talenten te benutten en te ontplooien.

De Kamer discussieert hier niet over en van Kok c.s. zijn geen voorstellen gekomen om dit netelige probleem aan te vatten. Men discussieert liever over zoiets onbenulligs of en wanneer haar vader aanwezig mag zijn bij publieke gebeurtenissen en of Maxima zich nu straks Koningin of Prinses mag noemen. De discussie moet echter nu beginnen en niet als het probleem zich in volle omvang aandient.
Laten wij daar dan maar vast mee beginnen op de onvolprezen site van Business-Class.

In de brede coalitie tegen het terrorisme is de prime minister van het UK, Tony Blair (Labour), de tweede man na president Bush van de VS.
Hij ontpopt zich als de reizende ambassadeur van de VS om de brede coalitie te verstevigen en in stand te houden. Zoals ik in mijn vorige columns betoogde zie ik niet zoveel in die brede coalitie. Er zitten een paar uiterst twijfelachtige bondgenoten tussen, waarvan dat enge land Pakistan en de Noordelijke coalitie in Afghanistan, de belangrijksten zijn.

Verhaal 4: Pim Fortuyn over de dreiging van de Islam

De dreiging van de Islam

19-9-01 - © Pim Fortuyn

Toen ik in 1997 mijn boek Tegen de islamisering van onze cultuur. Nederlandse identiteit als fundament publiceerde rees er een storm van kritiek op vanuit weldenkend Nederland. Pek en veren waren mijn deel. Ik werd achtereenvolgens beschuldigd van (aanzetten tot) rassenhaat, vreemdelingenhaat (de deftigen onder ons noemen dat xenofobie) en Marcel van Dam schrok er bij de VARA niet voor terug mij een minderwaardig mens (in het Duits is dat ein Untermensch, zo werden de joden door Hitler en trawanten betiteld) te noemen en een vergelijking te trekken met Eichmann, de bureaumoordenaar van 6 miljoen joden.
In mijn boek komt niets van dit alles voor. Vreemdelingenhaat is mij vreemd en de islam is een godsdienst en cultuur die niet aan een ras is gebonden. Er zijn witte islamieten, bruine, gele en zwarte islamieten, van alles wat, zal ik maar zeggen. Hetzelfde valt overigens op te merken over de christenen, rooms katholieken en joden. Met ras heeft het dus niets van doen, met cultuur en godsdienst des te meer.
In mijn boek betoog ik dat de islam - waarbij ik slechts een gradueel onderscheid maak tussen liberale versies van de islam en de fundamentalistische varianten daarvan - op hoofdlijnen daar waar het onze kernnormen en kernwaarden betreft, vijandig staat tegenover de moderniteit: d.w.z. vijandig staat tegenover de cultuur van het vrije en economische ontwikkelde westen.

De scheiding van Kerk en Staat wordt door hen niet geaccepteerd. Men wenst een staat, die handelt vanuit het islamitische recht.
Consequentie daarvan is dat andersdenkenden en andersvoelenden zich in het publieke domein hebben te onderwerpen aan het islamitische recht.
Bij ons is het de volksvertegenwoordiging die wetten stelt en aanneemt, met respect voor de scheiding van Kerk en Staat en dat doet op basis van periodiek te houden verkiezingen. In onze grondwet is zelfs het respect voor minderheden opgenomen en is hun vrijheid van bewegen en denken en zich publiekelijk te uiten wettelijk vastgelegd. In vrijwel alle islamitische landen hebben minderheden het op zijn best moeilijk.

In een zogenaamd liberaal islamitisch land als bijvoorbeeld Egypte zijn onlangs nog 52 homoseksuelen zonder vorm van proces opgesloten, terwijl homoseksualiteit in Egypte niet bij wet verboden is, op grond van de beschuldiging dat zij lid zouden zijn van een de staat ondermijnende sekte. De heren zijn notabene opgepakt op een partyschip, dat al jarenlang met hetzelfde doel op de vrije zaterdag uitvoer: namelijk het organiseren van gezelligheid voor homoseksuelen en de mogelijkheid om contacten te leggen.

In ons land zou zoiets ondenkbaar zijn, in Egypte kraait daar geen haan naar. Meer in het algemeen wordt in de meeste islamitische landen de vrijheid van meningsuiting en godsdienstige en maatschappelijke overtuiging met voeten getreden.

Mannen en vrouwen zijn in hun samenlevingen absoluut niet gelijkwaardig. De vrouw heeft zich te schikken naar de man en de door mannen beheerste instituties en zij wordt zoveel mogelijk geweerd uit het publieke domein. Voor zover zij daar mag komen is het tenminste met hoofddoek, doch vaker in gewaden. Een mooi jurkje met blote schouders is er niet bij, flirten met mannen is al helemaal uit den boze en veelal worden de vrouwen strikt gescheiden van de mannen. Er mocht eens wat gebeuren!

Voorts is daar eerder sprake van collectieve verantwoordelijkheid, dan zoals bij ons van in eerste instantie persoonlijk een individuele verantwoordelijkheid. De familie, de groep, de stam zijn de basiselementen en niet het individu.

Tenslotte het gevaarlijkste element, die vreselijke mensen die menen precies te weten wanneer en hoe men het koninkrijk der hemelen verwerft, met als bizar hoogtepunt het verwerven van het martelaarschap door hun aanbevelingen, met inzet van eigen leven, voor een heilige oorlog tegen alles wat er anders over denkt op te volgen.

Het is met Salam Rushdi begonnen die door Konijntje werd getroffen met een fatwa, een doodvonnis, omdat deze een hem onwelgevallig boek had geschreven over de islam, en het is, voor zover wij weten, geëindigd met vliegtuigen die zich boren in het WTC te New York en het Pentagon te Washington.

Waar het nu op aankomt is dit klip en klaar te onderkennen en de koude oorlog, dus niet de hete oorlog, te verklaren aan de islam als een onze cultuur en samenlevingen vijandige ideologie. Wij willen geen politiestaten maken van onze samenlevingen, dus komt het aan op het weerbaar maken van onze bevolkingen.
Niet door het organiseren van heksenjachten, maar door het ideologische debat met de islam in al zijn gradaties aan te gaan en hen duidelijk te maken waarvoor wij staan en wat wij van hen perse niet willen.

Dus niets verbieden, onze cultuur strijdt met open vizier. Ze mogen mij wat mij betreft vanwege mijn homoseksualiteit in de volle openbaarheid minder dan een varken noemen, maar ik dien ze wel stevig van repliek, daar heb ik echt geen officier van justitie voor nodig.

Maar we moeten wel weten, wel weten wat er gepreekt en gezegd wordt in al die moskeen in ons land, wel weten wat er onderwezen wordt op de islamitische scholen en de islamitische universiteit, zoals we ook moeten eisen dat ook op deze onderwijsinstellingen de Nederlandse cultuur en de vaderlandse geschiedenis wordt onderwezen.

En voorts kunnen de burgers heel veel doen door waakzaam te zijn, die piloten waren tenslotte opgeleid in de VS zelf.
Als vliegtuiginstructeur heb je dan even niet goed naar jouw intuïtie geluisterd, want ook voor terroristen geldt: de waarheid schreeuwt zich van den daken.

Kortom de bevolking moet weer weten wat Nederlandse identiteit is, want dat is tenslotte ons fundament. Op die manier weten we weer waar we voor staan en zijn we alert op alles dat dit bedreigt. Dus niet alleen de BVD en de politie in hoogste staat van paraatheid, maar ook wij gewone burgers.

Met elkaar zullen wij dit gevaar afwenden en ondertussen keihard werken aan de integratie van onze islamitische medeburgers en bovenal aan de emancipatie van al die islamitische vrouwen in die achterstandswijken die ons land rijk zijn. Vergist u niet: de emancipatie van de islamitische vrouwen trekt letterlijk de lont uit dit wereldomspannende kruitvat. Mannen kunnen niks zonder vrouwen en zo is het maar net!

Logboek

- Week 14: gebrainstormd over onderwerp en gedacht aan Goliath, David of Simpson.
- Week 15+16+17: informatie proberen te vinden over deze figuren, maar kon van allen vrijwel niets vinden, zowel op internet als in de bibliotheek.
- Week 18 + 19 meivakantie.
- Week 19: Pim Fortuyn gekozen als held, vanwege zijn moord en wat hij allemaal in Nederland teweeg gebracht had.
- Week 20+21+22: informatie opgezocht over Pim Fortuyn: gedichten, verhalen en columns.
- Weekend week 21+ week 22: informatie uitgewerkt en uitgetypt.

Bronvermelding

- http://www.pim-fortuyn.com/Columns%20van%20Pim.htm
- http://www.pim-fortuyn.nl/
- http://compress.gedichten-freaks.nl/gedichten.asp
- http://www.pim-fortuyn.com
- http://www.gedicht.nu/

Biografie Pim Fortuyn (2)

Pim Fortuyn werd geboren op 19 februari 1948 in een conservatief rooms-katholiek milieu in Velsen.

In 1967 haalde hij het diploma HBS-B.

In zijn studie tijd , hij heeft geschiedenis, sociologie, rechten en economie gestudeerd, was hij actief in de Amsterdamse studentenbeweging.

In 1971 behaalt hij het doctoraal sociologie en in 1980 promoveert hij in de sociale wetenschappen.

In 1986 wordt hij parttime medewerker van de Sociaal Economische Raad en in 1989 directeur van de OV Studentenkaart BV.

In 1990 wordt hij bijzonder hoogleraar aan de Erasmus universiteit in Rotterdam
.
In 1992 richt hij het advies bureau Fortuyn B.V. op.

In 1997 presenteert hij een van zijn vele boeken: " Tegen de islamitisering van onze cultuur".

Op 20 augustus 2001 maakt hij bekend dat hij de politiek in wil en op 25 november kiest het bestuur van Leefbaar Nederland hem tot lijsttrekker.

Leefbaar Nederland stijgt meteen in de peilingen.

Op 20 januari wordt hij ook nog lijstrekker van Leefbaar Rotterdam.

Begin februari staat Leefbaar Nederland op 23 zetels in de peilingen.

Op 9 februari komt het tot een breuk tussen Fortuyn en Leefbaar Nederland en op 11 februari komt hij met zijn eigen Lijst Fortuyn.

Op 6 mei 2002 (18:06) wordt Pim Fortuyn vermoordt door (Volkert van de Graaf) een man van 33 jaar uit Harderwijk. Bekend van deze man is dat hij extreem linkse ideeën had. Er werden 6 kogels afgevuurd waarvan 3 doel troffen, Pim werd geraakt in zijn hoofd, hals en borst, ongeveer een uur na de aanslag (18:56) overleed hij nadat ambulance personeel hem te vergeefs had geprobeerd te reanimeren.

8 gedichten over Pim Fortuyn

Gedicht 1

PIM FORTUYN 6-5-2002

Om nu te dichten
ben ik niet echt in de stemming
toch moet ik iets kwijt
over mijn eigen ontstemming

Geheel onverwacht
werd je vandaag laf vermoord
een aantal kogels
hebben je lichaam doorboord

Gewelddadig en zinloos
ben je te vroeg uit het leven gerukt
met je eens of niet
ga ik oprecht onder boosheid gebukt

Open en altijd echt
gaf je uiting aan je denkbeelden
die veel mensen
vaak woedend veroordeelden

Geliefd en gehaat
door voor - en tegenstanders
bleef je overeind
en dat maakte je zo anders

Eerlijk gezegd
vond ik je verfrissend en intens
en los van je ideeën
bewonderde ik je zeer als mens

Als eerste politicus
die eerlijk, spontaan en komisch was
sprak je zoals je het voelde
en bleef je varen op eigen kompas

Lieve Pim,
weet dat ik echt om je rouw
en dat ik dit geschreven heb
als mijn eerbetoon aan jou

- bor -

Gedicht 2

Jammergenoeg vonden sommige mensen hem ziek.

Hij uitte namelijk zijn mening, zei wat ie dacht,
hij richtte zijn eigen partij op, wat nogal wat opschudding meebracht.

Sommige mensen werden bang voor hem omdat hij vrijwel altijd 'won' bij elk debat,
en omdat hij in een korte tijd zoveel aanhangers had.

Zijn populariteit werd uiteindelijk zijn dood,
toen een gestoorde gek op hem schoot.

Heel Nederland is ontdaan,
want Pim, zonder jou is de politiek vergaan.

- marissa –

Gedicht 3

iemand van het leven beroven kun je niet maken
je kunt er ook andere mensen mee raken
ook al mag je die persoon niet
denk eens na!! nu hebben andere verdriet

er zijn gewoon geen woorden voor

*************@@@@@@@@@@@@@@@@*******************

ik geef toe dat ik Pim Fortuyn ook niet zo mocht
(van zijn politieke kant dan) die vond ik gewoon verkeerd
maar dit gun je hem toch niet!!!
dit gun je zelfs je vijanden niet

nog een extra gedichtje voor Pim F.
**************@@@@@@@@@@@@@@@@@*****************

nu alleen maar amen zeggen
al is 't met gebroken stem
dan je hand in Gods hand leggen
en op weg gaan achter Hem
al je twijfel af te leggen
en alleen maar amen zeggen

- janice –

Gedicht 4

Je grote,
doordringende ogen
maakte dat
ik bleef kijken
naar je,
terwijl je
met jouw
prettige en
relaxte wijze
de woorden
op mij
inspeelde..

Je durfde
jouw mening
aan het land
te tonen
wat uiteindelijk
ten onrechte
geleidt heeft
tot jouw sterven
en jij Nederland
NOG meer
op zijn kop zette
dan je al deed..

Jij hebt
de mensen
voor
en na je dood
wakker geschut,
aan het denken
gezet
en daarmee
meer bereikt
dan menig
politicus
de laatste jaren..

Maar om zo
aan je einde
te komen
vind ik
geen democratie
Mensen die
elkaar afslachten
om elkanders mening
of om de roem
is zo
ontzettend ziek..
A F S C H U W E L I J K!

~~~~~~~~~~~

Pim,
voor mij
blijf jij
voortleven..

Ik kan dit nog steeds niet bevatten

- vlinder538 –

Gedicht 5

MENS & Staatsburger Pim Fortuyn

daar staan ze dan de ‘Vrije’
salonliberalen en rozé socialisten
zo groen als de christen-democraten
vereend op de barricaden
van de op sterven na dode democratie
die hen de ‘Vrije’ macht zou
kunnen bezorgen

hun staatsbeleid heeft
door de in slaap gedommelde
machtsbeluste bureaucraten
op alle fronten jammerlijk verzaakt
waar zes kogels hun uit de
machtswellustige droom
deden ontwaken

één man met een jarenlange visie
heeft met het open strijdend vizier
de zere vinger in de open
luie zwerende Haagse wond
wroetend durven te leggen
zodat de in de onmacht vervallen
machtige plutocraten zich als een
kat in het nauw verdedigden

één man had het geweldige LEF
ondanks alle machtige tekenen tegen hem
zijn ‘democratisch’ gegeven RECHT
in ‘Vrijheid’ te uiten
in een Nederland dat zo prat
gaat op haar ‘Vrijheden’ waar ze
in het geniep niet mee weten om te gaan

vandaag een Pim Fortuyn
morgen..., jij..., ik...???

- Jo Aelmans -

Gedicht 6

Pim Fortuyn is vermoord
het is gewoon niet verwoord
Zomaar die onschuldige man
Die dacht dat alles kan
Hij heeft gevaarlijke dingen gezegd
maar ook uitgelegd
Pim jij verdient mijn respect
Voor wat je allemaal heb gezegd

- Mariekuh -

Gedicht 7

Op precies juist juiste tijd
Toen de mensen vochten voor het water
In de overvolle zee
Verscheen hij
Met overtuiging en vertrouwen

Alles werd veranderd
Hij vocht voor een eigen plek
Het water spoelde langzaam weg
Hij bleef
Medestanders aan zijn zijde

Vijanden verzamelden zich
Hij was voor hen niets waard
Hij voelde een bedreiging vormen
En riep
Niemand antwoordde

Maar binnen 1 minuut
Verdronken wij in zee
En hij verdronk in bloed
Terwijl het water wegstroomde
En de klok niet stil wou staan

- Joyce –

Gedicht 8

Maandag 6 mei de dag die ik nooit meer van me leven zal vergeten.
Op die dag werd jij mijn grote held van het leven beroofd.
Verdriet en ongeloof dat ging er door mij heen.
Ik keek alleen maar tv en zag hoe je beademd werd, hoe je daar lag deed zoveel pijn.
Net of ik een eigen familielid zag leggen.
Ik heb het je nooit kunnen zeggen maar dat was wel mijn droom,
Om jou te zeggen hoeveel bewondering ik voor je had.
Dat heeft die vent me afgenomen, de droom om mijn grote held een hand te geven
en te zeggen dat ik hem bewonderde.
Die week leefde we zoals Pim het had gewild met ze allen, zonder haat en zonder ruzie.
Bloemen bij jou huis, Bloemen bij het stadhuis overal bloemen voor jou.
Voor jou, mijn grote held.
Ik hoopte dat jij ons Rotterdam en Nederland kon veranderen.
Nou is er een hele hoop veranderd jij bent nie meer Pim.
Vandaag 23 mei is de instalering van het nieuwe kabinet.
Op jou tafeltje staat een vlaggetje, eigenlijk had jij er moeten zitten.
Wat had je moeten doen om nog aan dat tafeltje te kunnen zitten??
Je mond houden?? had je dat maar moeten doen om daar nog te kunnen zitten?
Misschien had je dat maar moeten doen want dan had je nog hier geweest.
En had je ons kunne helpen, Maar omdat jij zei wat je dacht en wat veel van de mensen in
Nederland denken kreeg jij de kogel.
Je wou graag 87 worden maar niet ouder als 54 ben je geworden.
Je hebt Nederland wakker gemaakt en daar zijn we je dank baar voor.
Maar jij zwijgt voor altijd.
DANK JE WEL PIMMETJE.

Pim Fortuyn 1948 - 2002

- Angelique L -