Pim Fortuyn

Product PIM: goed of slecht?

Opschudding. Dat heeft Pim Fortuyn te weeg gebracht door zijn komst in de politiek. De nieuweling verbijsterde menig persoon met de ene na de andere verklaring over vreemdelingenhaat en de verwaarlozing van zorg, onderwijs en veiligheid. Hij was de man die zei waar het op stond. De onderwerpen die hij aankaartte leefden onder de mensen. Alleen niemand durfde zijn mening hierover duidelijk naar voren te brengen. Men was bang voor kritiek. Pim Fortuyn niet. Zijn politieke propaganda voor de LPF sprak de mensen aan. Dit leidde tot een andere kijk op het politieke gebeuren. Maar de vraag is nu: Was zijn manier van campagne voeren wel zo verstandig?

Pim Fortuyn had het in zijn campagne over meer alledaagse dingen en had daar veelal klachten op. Mensen zeggen dan dat hij inspeelde op de onderbuikgevoelens, maar hij durfde het gewoon te hebben over onderwerpen die Paars onbelangrijk vond en niet per se op de agenda wilde plaatsen. Bijvoorbeeld immigratie, intergratie, justitie, veiligheid en onderwijs. Die onderwerpen speelden in de samenleving. Mensen hadden er elke dag mee te maken. En dan is het belangrijk dat daarover gediscussieerd moet worden.
Hij voerde campagne op een aansprekende manier, doordat hij een makkelijker taalgebruik had en zich niet gedroeg als een egoïstische Haagse Regent. Mede hierdoor werd het voor de lager opgeleiden makkelijker om een mening te vormen en deel te nemen aan politieke discussies. Politiek werd weer een alledaags onderwerp op feestjes en op straat. Ook wist Pim Fortuyn goed om te gaan met de media tijdens zijn campagne. Hij trok niet de boer op om stemmen te trekken, maar reed van studio naar studio. In de programma’s waarin hij te zien en te horen was, was het niet alleen gericht op de politiek die hij wilde voeren, maar vooral ook op zijn persoonlijk imago. Zijn charisma was enorm. Hij gaf de indruk dat hij een band met de bevolking had, mede doordat hij uitwijdde over zijn extravagante, persoonlijke leven. Hij zette zich niet neer als een grijze politicus met gladde praatjes, maar meer als een betrouwbare man die luistert naar ieder persoon. Dat is natuurlijk heel goed, want zo kom je dichter bij het volk te staan en kom je geloofwaardiger over. Men veronderstelt dat zonder de televisie én Fortuyns talent om van het medium gebruik te maken, hij nooit zo snel zo populair zou zijn geworden.
Niet alleen de media en het talent zijn de oorzaken van zijn succes, ook de gevestigde politiek en de ‘paarse’politiek in het bijzonder, dragen hieraan bij. De huidige regering had geen boodschap meer voor de burger en dus ook niet voor de media. Pim had die boodschap wel.
Hij zei wat hij dacht en veel mensen herkenden zich daarin. Een voorbeeld daarvan is het integratieprobleem. In de randstad waren er al problemen met allochtonen, maar de politici durfden zich er niet aan te wagen, omdat het zou kunnen leiden tot een vorm van discriminatie. Maar het is en was wel een probleem en Fortuyn was de enige die dat zonder er omheen te lullen verwoordde. Problemen zijn er om opgelost te worden en politici hebben de macht om daaraan mee te helpen. Pim wilde dat en een nieuw aandachtspunt voor de hedendaagse politiek was geboren: luisteren naar het volk, die voelen de belangrijke problemen aan.
Niet iedereen was het eens met zijn politieke optreden. Sommigen vonden dat de politieke spelregels drastisch werden overtreden. Pim Fortuyn hield zich niet in, en dat leidde soms tot asociale discussies. Politiek werd geen toneel meer van formele uitspraken en respect voor andermans mening. En dat zat bepaalde mensen dwars.

Over het algemeen is Fortuyns aanpak om kiezers te winnen voor zijn partij te waarderen. Iedereen had het over hem, omdat hij zo anders was. Die mond-tot-mondreclame zorgde voor vernieuwing, waar de mensen aan toe waren. Ze wilden wel eens iemand die luisterde naar hun problemen. Toen kwam er eindelijk iemand die er in zijn eentje voor heeft gezorgd wat kabinet en regering als 12 jaar niet is gelukt: mensen interesseren voor de politiek. Onderwerpen moesten aan bepaalde voorwaarden voldaan worden om een leefbare samenleving te krijgen. Hij deed dat op zijn manier. Of mensen dat nou leuk vonden of niet.