Lenin

De politiek van Lenin

Lenin begon al rond zijn zeventiende steeds revolutionairder te denken, doordat zijn broer werd opgehangen, omdat hij deelnam aan de groep Narodnaja Volja. Deze groep was namelijk van plan om een aanslag te plegen op de tsaar. Het Russische tsarisme was begin 1917 ernstig verzwakt door de Eerste Wereldoorlog, de tsaar was genoodzaakt af te treden.
Er ontstond een voorlopige regering, waarin maar één socialist zat. De positie van deze regering was zwak. Het werd door demonstraties van de socialisten duidelijk dat de regering niet lang zou blijven bestaan zonder deelname van meerdere socialisten. Er werd een regering gevormd waarin socialisten de invloedrijkste ministers waren. Zij wilden de strijdvaardigheid van het leger groter maken en de bondgenoten bewegen tot vrede. Lenin was hun leider. Hij wilde alle macht aan de sovjets, vrede, dictatuur van arbeiders en boeren, brood en land. Lenin was een aanhanger van het Marxisme. Dit was de leer van Karl Marx die ervan uitging dat de kapitalistische maatschappij zich vanzelf zou veranderen in een sociale maatschappij. Lenin is met deze ideeën verdergegaan en heeft dit gemaakt tot het Marxisme – Leninisme, waarop de communistische partijen zich zouden baseren.
In 1917 werden verkiezingen gehouden voor een grondwetgevende vergadering. De Bolsjewieken (aanhangers van Lenin) kregen een kwart van de zetels. Tijdens de vergadering kwam er een sovjet democratie in plaats van een parlementaire democratie. De republiek kreeg in 1918 een grondwet en de naam: Russische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek. Het bestuur van de sovjets veranderden in een communistische partij en al gauw daarna leek het op een dictatuur. Onder het bewind van Lenin had je namelijk propaganda tegen andere geloven, censuur, geheime politie en werkkampen voor tegenstanders van het communisme.
De VS en de SU waren de twee grootste supermachten ter wereld en probeerden elkaar steeds te overtreffen. Lenin beweerde dat de Eerste Wereldoorlog een imperialistische oorlog (veroveringsoorlog) was. Hij zei dat het kapitalisme zich heeft gekenmerkt door een concentratie van kapitaal.
Lenin wilde een revolutie in de SU. Hij wilde daar twee dingen mee bereiken: met behulp van de dictatuur moest een communistische klassenloze maatschappij worden gevormd, die later de hele wereld over zou nemen. Ook wilde hij door het opbouwen van moderne industriële bedrijven de achterstand op het Westen inlopen.
In 1918 brak ook in Duitsland een revolutie uit. Lenin hoopte op een wereldrevolutie. Hij zag in Duitsland de beste bongenoot. Het lot van de Sovjet-Unie hing af van de wereldrevolutie.
In de Verenigde Staten was een heel andere economie dan in de Sovjet-Unie. In de SU werd de economie namelijk door de regering georganiseerd. Er was een planeconomie, ze hadden daar bijvoorbeeld vijfjarenplannen en een strikte discipline. In de VS was alles veel losser, er was een vrijemarkteconomie. De regering bemoeide zich bijna niet met de economie. Daardoor ging het goed met de VS. De SU was jaloers op de groeiende welvaart van de VS en daarom wilde Lenin de SU snel industrialiseren. Er werd bijna geen rekening gehouden met de behoeften van de mensen. Lenin wilde vooral de zware industrie en de mijnbouw snel ontwikkelen. Alles draaide om het worden van een wereldmacht.
Om na de Burgeroorlog in 1918 er weer bovenop te komen voerde Lenin de Nieuwe Economische Politiek (NEP) in. Het doel hiervan was te zorgen dat de opstanden in het land op zouden houden en een gedeelte van het kapitalisme terug zou keren, om de mensen tevreden te stellen.
Na de dood van Lenin ontstond er een machtsstrijd binnen de communistische partij van de SU. Er ontstonden drie groepen: de radicale, de gematigde en de middengroep. De radicale groep wilde het communisme zo snel mogelijk in andere landen van de wereld invoeren. Het NEP was te kapitalistisch volgens hen en ze wilden de boeren meer belasten met de industrialisatie. De gematigde groep geloofde niet dat er in korte tijd een communistische wereldrevolutie zou uitbreken. Ze waren voor de NEP en vonden dat de boeren nog meer vrijheid moesten krijgen. De middengroep geloofde ook niet in een snelle communistische wereldrevolutie zou komen. Zij wilden de NEP vervangen door een ander soort plan dat ervoor zou moeten zorgen dat de SU tegelijk machtig en socialistisch zou worden. Hun leider was Stalin. Hij volgde uiteindelijk Lenin op.