De Gevangenpoort in Den Haag

De gevangenpoort:

Op een mooie zonnige dag terwijl ik aan het shoppen was met Claire midden in Den Haag kregen Claire en ik het idee om eens iets cultureels te doen. We liepen langs de gevangenpoort en we keken elkaar aan en we dachten allebei, JA dat is het!
En ik dacht dat kan ik gelijk gebruiken voor mijn ckv.
Al een aantal eeuwen is de gevangenpoort een opvallende verschijning midden in het hart van Den Haag.
Wat vroeger ene kerker/gevangenis was is tegenwoordig een museum.
Vanaf de straat aan de voorkant van de ingang kun je alleen het gerechtsgebouw zien en de poort.Verder zie je overal dikke tralies om ontsnappingen te voorkomen.Er zijn heel veel kenmerken waaraan je kan zien dat het een gevangenis is geweest zoals het bovengenoemde.En natuurlijk de ingang van het gebouw, hier zie je dat je eerst gecontroleerd moet worden om erin en eruit te gaan.
Toen we in de martelkelder waren vertelde ze over de straffen die vroeger uitgedeeld werden. De straf die de meeste indruk op me heeft gemaakt is “De Eeuwige Drup”. Mensen werden vastgebonden zodat ze geen kant op konden. Toen begon het druppen; om de zoveel minuten viel er een ijskoude druppel water op het hoofd van de man. Dat ging zo dagen, weken, maanden door en de druppel viel elke keer op dezelfde plek. Op het laatst had de gevangene een gat in zijn hoofd en hij werd echt gestoord. Na een paar maanden stierf hij aan het gat in zijn hoofd en aan zijn gestoordheid.
Verder was er nog een instrumentenkamer, maar alle strafinstrumenten stonden. Er was een bottenbreker, dat was een soort tafel, gevormd naar het menselijk lichaam. Daar moest de veroordeelde op gaan liggen. Onder de armen, benen en nek was een soort gleuf. De beul sloeg met een knuppel precies op die plekken zodat de man eerst alle botten brak en daarna zijn nek.
Wat mij nog opviel was de het gebouw heel stevig was, dit te zien aan de grote zware steunbalken en de stenen natuurlijk. Wat mij nog meer opviel waren de kleine kamertjes waar de gevangenen in moesten zitten dit was geen pretje wat al een marteling opzich was was dat het op sommige plaatsen gewoon aardedonker was. Je moet je voorstellen dat je een jaar lang geen daglicht ziet, dit wat al een marteling opzich was.
Dit alles heeft op mij een zeer grote indruk gemaakt en ik heb heel wat bijgeleerd over onze Nederlandse geschiedenis.