Het licht aan het einde van de loop door Martin Michael Driessen

Boekcover Het licht aan het einde van de loop

Boekverslag door een scholier
4e klas havo | 2396 woorden
23 juni 2022
1 keer beoordeeld

1 keer beoordeeld

Boek

Het licht aan het einde van de loop

Auteur

Taal

Nederlands

Vak

Nederlands

Methode

Nieuw Nederlands

Eerste uitgave

2022

Oorspronkelijke taal

Het licht aan het einde van de loop door Martin Michael Driessen

ADVERTENTIE

Ontdek de veelzijdigheid van Scheikunde!

In de bachelor Scheikunde in Amsterdam bestudeer je alle richtingen van de chemie om bestaande processen, producten en materialen te verbeteren en nieuwe te ontwerpen. Van moleculen tot duurzaamheid, jij maakt het verschil! Ervaar zelf hoe het is om in Amsterdam Scheikunde te studeren en kom op 10 april Proefstuderen!

Lees meer en kom Proefstuderen!

Flaptekst:

“Wanneer een kogel de kamer verlaat en richting het einde van de loop jaagt, komt er een einde aan een lange periode van wachten. Eenmaal in beweging vindt hij in een fractie van een seconde zijn doel, maar tot hij wordt afgevuurd is zijn bestemming een raadsel.

Wat gaat er aan dat explosieve moment vooraf? In een buitengemeen origineel en spannend boek beschrijft Martin Michael Driessen het leven van wachten en vervulling van een kogel. Vanuit het perspectief van zijn curieuze hoofdpersonage passeren verschillende mensen de revue, die allemaal als potentiële schutters dan wel als doelwit in aanmerking komen – criminelen, brave Amerikaanse huisvaders, vrouwen en kinderen. Het licht aan het einde van de loop is niet zozeer een whodunit als een who’ll do it. De beschouwingen van de verteller, die de vervulling van zijn noodlot met gemengde gevoelens tegemoet ziet, zijn menselijker, melancholie en geestiger dan je van zo’n bescheiden projectiel zou

verwachten.

Eerste Zin:

“Ik sta rechtop in een kartonnen doosje, in het gelid met negen collega’s.”

Samenvatting:

Er was eens een kogel in een doosje met allemaal andere kogels. Ze lagen in een nachtkastje van een tandarts. naast hun in het nachtkastje ligt een colt 38 genaamd Henry, waar zij bij horen. De tandarts deed niet zoveel met henry, hij maakte hem af en toe goed schoon door middel hem uit elkaar en weer in elkaar te zetten. Toen de tandarts zijn vrouw Nancy betrapte terwijl zij vreemd ging kreeg zij van de schok en hartinfarct en kwam te overlijden. Daarna ging hij naar een café en parkeerde hij zijn auto, hij liet Henry in de auto liggen.

Zijn auto werd ingebroken. De inbrekers vinden Henry met de kogels die erin zitten. Biggo houdt het wapen bij zich in zijn binnenzak. Hij gebruikt zo goed als nooit maar dacht er wel meerdere keren aan. Als het er dan een keer wel op aankomt dat hij het wapen gebruikt, schiet hij op een paar marokkanen en vermoord hij er drie. Hij gooit daarna Henry uit het autoraam de bosjes in. Henry blijft daar een hele lange tijd liggen in de regen en de modder. De kogel die het verhaal verteld zit nu vooraan in het wapen. Ze blijven hier zolang liggen dat ze hun hoop beginnen te verliezen.

Na weken wordt Henry eindelijk gevonden door een klein jongetje genaamd Bennie. Hij denkt dat het een speelgoedwapen is en richt het op zijn oma. Ze komen erachter dat het geen speelgoed wapen is, maar dat het een echte colt 38 is. Ze weten er eerst niet wat ze ermee moeten doen. Uiteindelijk wordt ervoor gekozen dat de vader van Bennie, Lenny het wapen meeneemt. Lenny is eigenlijk niet zo van de wapens, maar neemt hem toch maar mee naar huis. na een lange rit en een autowissel komen ze eindelijk thuis. Lenny en zijn echtgenote Linda met hun twee kinderen Bennie en Charmaine wonen in een groot huis aan een meer. Omdat Lenny niet zo fan is van wapens legt hij Henry achter wat boeken in de boekenkast.

Lenny heeft contact met een Nederlandse schrijver die graag zijn boek wilt vertalen. Ze spreken af dat de Nederlander voor een paar weken bij hem in huis komt.

De nederlander heet Michael. Hij lijkt eerst een goede man, omdat hij een leuk verhaaltje verteld aan

Charmaine. Lenny en michael werken dagelijks wel aan de vertaling van het boek, maar doen ook zeker wat relaxte dingen. Ze gaan namelijk ook een keer varen. Er gebeurd dan ook een ongeluk waardoor alles verandert voor de Hollander. Hij krijgt te horen dat hij een keer met Linda heeft geflirt en tegen haar heeft gezegd dat ze mooie borsten heeft. Ook toen hij het verhaal vertelde aan Charmaine heeft hij haar gekust toen ze bij hem op schoot zat.

Linda en de kinderen gaan een paar nachten naar oma toe. Lenny besluit om te zeggen dat de Hollander over een paar dagen naar huis moet gaan en dat ze nu alleen nog maar het boek afmaken. Als Michael een keer alleen is bij de boekenkast vindt hij Henry. Hij doet Henry in zijn zak en neemt hem nu elke ochtend mee met zijn rondje rijden om zijn motor.

Hij speelt elke ochtend russisch roulette. hij heeft Henry helemaal uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet en de kogels random in Henry gedaan. Hij weet dus niet of hij dood gaat of niet elke keer dat hij het wapen tegen zijn hoofd aanzet en de trekker overhaalt.

Personages:

Henry: Het wapen waar de kogel bij hoort hij is verlegen en praat niet veel met de kogels ook is hij snub-nosed
De Kogel: Vind het belangrijk dat hij bij aardige mensen wordt afgeschoten en daadwerkelijk zijn doel raakt, maar dat is het doel van iedere kogel.
De Tandarts: De eerste persoon die wel leren kennen en vaak op reis gaat ook komen we er achter dat zijn vrouw vreemd gaat en hij iedere maand Henry schoonmaakt.
Biggo: Hij breekt de auto van de tandarts binnen en steelt het wapen ook is hij de enige persoon in het verhaal die het wapen op een ander mens gebruikt en daarmee 3 man vermoord.
Lenny: Is de vader van Bennie die het wapen weer in de bosjes vindt en alle hoop in de kogel weet terug te brengen.
Michael: Nederlandse schrijver die is geïnteresseerd in het boek dat Lenny heeft geschreven en hem wilt vertalen.

Quotes:

“Old soldiers never die, they just fade away.” (pagina 27)
“We’ve come a long way Susan. You we’re the best. Ever. Take care. Bye.” (Pagina 19)
“Maar hij was toch een fanatieke nazi?” (Pagina 59)
“Wat heeft het leven jou meer te bieden dan je schrijverschap. Wie iets kan, kan ook iets anders. Misschien ga ik wel schilderen.” (Pagina 64)

Thematiek:

Het centrale probleem is eigenlijk constant de kans dat je bij een persoon belandt die de hoofdpersoon niet fijn vindt. Vooral komt dat door het feit dat hij er zelf eigenlijk weinig tot geen invloed op heeft dus al belandt hij bij een persoon die hij niet fijn vindt dan kan hij er niks aan doen. Ik denk zelf dat dit ook de onderliggende gedachte is dat je moet accepteren met wie je omgaat en daar soms niks aan kunt doen. Dat je in sommige situaties machteloos bent en daar niet bang voor moet zijn. Dit linkt ook heel makkelijk met het feit dat het over een kogel gaat die niet zelf kan kiezen in welk wapen of bij welk persoon hij belandt.

Motieven:

1 patroon / motief in het boek is dat constant in welke situatie er ook is dat Henry het pistool waar de kogel bij zit eigenlijk nooit iets kwa informatie wilt delen met de patronen / kogels. Dit leidt weer terug naar mijn thema want bij zulke situaties is de kogel machteloos, want hij kan zelf niet henry beïnvloeden om wel te gaan praten. hij heeft het wel geprobeerd, maar het is nooit met grote resultaten gelukt.

Auteur:

Martin Michael Driessen (1954) is regisseur, vertaler en schrijver, en publiceerde verschillende romans en verhalenbundels. Voor Rivieren ontving hij de ECI Literatuurprijs, de roman De pelikaan werd genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs.”

Het boek “het licht aan het einde van de loop is geschreven door Martin Michael Driessen die onder ander bekend staat voor boeken zoals: Rivieren, De Pelikaan: Een Komedie, Vader van God, Een ware Held, Gars en Het Heilige Water.

Titelverklaring:

In mij menig betekent die titel heel simpelweg het licht dat een kogel ziet aan het einde van de loop van een wapen, want zoals de Hoofdpersoon ook zegt kan hij in de doos waar hij eerst in zat heel weinig tot niks zien, maar wanneer hij eindelijk in het pistool zit ziet hij eindelijk want licht aan het einde van de loop. en dat werkt door het verhaal eigenlijk als hun ogen, want daar ziet hij alles door.

Structuur en Perspectief:

Het perspectief is een ik-perspectief, want alles dat je ziet en hoort komen uit de schoenen van de hoofdpersoon je komt nooit iets extra's te weten dat de kogel niet weet. Wat het ook dus vele malen interessanter maakt. aangezien wij niks extra te horen krijgen. Weten we ook van sommigen karakters niet waarom ze bepaalden dingen doen dit voegt een bepaald Mysterie toe.

Het boek is niet opgedeeld in hoofdstukken en is een verhaal zonder pauzes ook is het boek nogal kort om daar nog hoofdstukken aan toe te voegen het is namelijk maar 89 bladzijden, maar dit is niet een nadeel, want het boek is wel zo geschreven dat wanneer je hem ook weg legt je nooit vergeet wat er eerder is gebeurt. Dit komt omdat er nou eenmaal niet veel mega spannende dingen gebeuren daardoor blijven de wat normaal saaiere gebeurtenissen in je hoofd zitten.

Decor:

Het verhaal speelt zich af in chronologische volgorde en er komen nooit iets van flashbacks of van tijd gewisseld. Ook wordt er niet specifiek gezegd in welke tijd het afspeelt, maar wel worden er dingen zoals telefoons en computers gebruikt daarmee ga ik er in ieder geval van uit dat het in de moderne tijd afspeelt. Het boek speelt zich af in de USA of Amerika. er worden voor de rest geen locaties vermeldt. de enige betrekking die je hebt tot een ander landt is Michael die uit nederland komt om het boek te vertalen

Stijl:

Heel simpel en rustig hij probeert in zijn schrijfstijl alles heel kalm te laten lijken. Dit zorgt ervoor dat wanneer iets spannends komt het veel zwaarder overkomt, omdat de rest van het verhaal zo rustig en kalm is. Ook zoals ik al zij probeert hij het vooral nooit heel moeilijk te maken hij blijft altijd bij hele simpele principes en laadt het daar bij.

Slotzin:

Een carrousel van op flitsend en dovend licht, dan klapt de Colt weer dicht. Ik weet niet wat hij plan is, maar ik zie het licht aan het einde van de loop.

Beoordeling:

Ik geef het boek zelf een 8 uit 10 omdat het een heel interessant en origineel boek en kon er daarom ook heel makkelijk doorheen lezen ik zou hem zelf ook aan iedereen aanraden. Dit boek door de korte lengte kan je ook heel makkelijk in 1 dag lezen of er even bij een evenement of activiteit bij te pakken ook heb ik bij dit boek dat ik alles heel makkelijk kon herinneren.

Recensies:

Recensie door Sebastiaan Kort van het NRC

De monoloog van een kogel geeft Driessen de gelegenheid om het Amerikaanse vuurwapen fetisjisme aan te kaarten, maar ook de onberekenbaarheid van de mens.

Je voelt je een beetje zo'n ouderwetse privédetective, als je de nieuwe novelle van Martin Michael Driessen (1958) leest. Want als je het boekje voor je houdt, kun je door de stencil gaten in de bovenhoeken heen kijken en zie je precies wat er gebeurt achter het boek. Het lijkt verdikkeme wel alsof iemand er een kogel doorheen heeft geschoten.

Dat is dan ook wat Het licht aan het einde van de loop biedt: het verhaal van een kogel. Daadwerkelijk, want er wordt niet over een kogel vertelt, de kogel voert zélf het woord. Een echte 'autobiografie', zoals de ondertitel meldt, is het weliswaar niet, maar toch, met de monoloog wordt een aardig deel van het vogelleven samengevat. Dat begint in de la van een tandarts in Miami, belandt dan in de handen van een paar criminelen en gaat vervolgens mee in de bagage van een vertaler Nederlands-Engels. En al die tijd in het gezelschap van Henry, zoals de kogel de revolver die hem af zal vuren is gaan noemen.

Toch? Want je kunt toch niet als kogel op aarde gezet worden en niet worden afgevuurd? Dat zou de anticlimax ten top zijn. Waar je Martin Michael Driessen, die eerder onder andere de roman De pelikaan schreef en de met een ECI Literatuurprijs onderscheiden verhalenbundel Rivieren afgeleverde, sowieso mee moet complimenteren is dat hij je een kleine honderd pagina's lang het ongeduld van de kogel laat voelen.

Recensie door Onno Blom van de Volkskrant

De nieuwe roman van Martin Michael Driessen is doorboord. Op het omslag spat de kalk uiteen om een volmaakt rond gat in de rechterbovenhoek, waaromheen in het binnenwerk de woorden gaan. Dat is niet voor niets: Het licht aan het einde van de loop is de autobiografie van een kogel. Verteld door de kogel zelf. Beginzin: 'Ik sta rechtop in een kartonnen doosje, in het gelid met negen collega's.'

Driessen heeft kennelijk de noodzaak gevoeld om een totaal ander perspectief te kiezen dan in zijn vorige werk. Zichzelf uit te dagen. Daarvoor moest hij ver gaan, misschien wel verder dan ooit, want in zijn werk stroomt en kolkt de verbeelding en is de vorm nooit vanzelfsprekend - zoals in het bekroonde Rivieren, waarin de Aisne, de Rijn en een Bretonse beek meanderen door de levens van verschillende personages in drie verschillende verhalen.

In zijn vorige, buitengewoon geestige roman De heilige liet Driessen zich zelfs niet kanaliseren door het realisme. Zijn held, Donatien, een onbetrouwbare schelm, geboren in het jaar van de Franse Revolutie, bleek zijn eigen dood te kunnen navertellen. 'Elke dood, ook die van jezelf, gaat helaas gepaard met onsmakelijke bijverschijnselen, maar ik probeerde er het beste van te maken.'

Vragen:

Wat is een van de mogelijke redenen dat henry niet veel met de kogel praat naast dat hij misschien verlegen is?
Hoeveel mensen schoot Biggo doodt?
Wie vindt uiteindelijk Henry weer?
Met wie gaat Nancy vreemd?
Wie heeft het boek geschreven>

Antwoorden: