Het verzoek tot euthanasie dient vrijwillig, overwogen en herhaald te zijn en de patiënt moet zich in een medisch uitzichtloze toestand van aanhoudend en ondraaglijk fysiek of psychisch lijden bevinden. Tussen het verzoek en het euthanaserend handelen dient een maand te verlopen. Ook als de patiënt niet terminaal ziek is, moet de arts nog een tweede dokter raadplegen. Na de euthanasiepleging moet de arts binnen de vier dagen het registratiedocument overmaken aan de federale controle- en evaluatiecommissie. Dat document bestaat uit twee delen. Een eerste deel met o.m. de persoonlijke gegevens van patiλnt en arts wordt door deze laatste verzegeld en door de commissie slechts geopend bij twijfel over het niet naleven van de wettelijke voorschriften. Het tweede deel bevat gedepersonaliseerde gegevens op basis van dewelke de commissie moet nagaan of de toepassing van euthanasie volgens de regels is verlopen. SOORTEN
Er bestaan 3 vormen van euthanasie: actieve euthanasie, passieve euthanasie, en hulp bij zelfmoord. J Actieve euthanasie is het beëindigen van het leven door een medische ingreep. Deze vorm wordt onderverdeeld in: -indirect actief: het toedienen van pijnstillende middelen met het risico dat dit indirect eveneens een levensverkorting tot gevolg heeft. - direct actief of \"mercy killing\": een medische ingreep die tot doel heeft het einde van een uitzichtloos lijden te verhaasten. J passieve euthanasie is het niet gebruik maken van middelen tot verlenging van de levensduur
Ook hier bestaat er indirect passief: de medische behandeling stopzetten en direct passief : het afzien van een medische ingreep. J Hulp bij zelfmoord dit wil zeggen dat artsen de patiënt de middelen (= medicatie) geven om zichzelf, wanneer hij wil, een overdosis te geven. Opgepast: dit mag men niet verwarren met het gewone zelfmoord uit ellende / problemen, deze telt enkel voor terminale zieken. EUTHANASIE IN HET ZIEKENHUIS. A) De middelen
Wanneer men in ziekenhuizen passieve euthanasie gaat toepassen, gebeurt dit meestal met het stopzetten van het ademhalingsapparaat en dergelijke. Wanneer ze actieve euthanasie gaan toepassen, doen ze dit het liefst via een infuus (=baxter) met een kleurloze vloeistof. Deze vloeistof is kleurloos opdat de familie, … niet zou weten wanneer de vloeistof is toegediend. Deze vloeistof bevat zware opiaten (= drogerend product) die de pijn verlagen en zeer kalmerend werken, en/of spierverlammers, waardoor het mogelijk is dat de ademhaling kan stilvallen. Een voorbeeld van zo’n vloeistof is morfine (als opiaat) B) Eventuele problematiek
Wanneer er mensen zijn die al gedurende een bepaalde tijd behandeld worden met een van de genoemde producten, kan het zijn dat hun lichaam went aan dat product. Wanneer men dan euthanasie moet uitvoeren, moeten de middelen aan een zeer hoge dosis worden toegediend, en zelfs dan is er een grote kans dat de patiënt enkel in coma belandt. Een ander probleem kan optreden wanneer een arts tabletten voorschrijft waarmee de patiënt dan zelf een einde kan maken aan zijn leven, want als de persoon in kwestie op tijd gevonden word, dan kan in het ziekenhuis zijn maag leeggepompt worden en is bij manier van spreken die poging tot zelfeuthanasie mislukt. Daarom wordt deze manier weinig toegepast. In de Belgische euthanasiewet is geen strafmaat bepaald voor artsen die onzorgvuldig handelen. De federale evaluatiecommissie controleert de dossiers en stuurt die eventueel door naar het parket, dat een arts kan beschuldigen van doodslag (maximaal twaalf jaar). Artsen die euthanasie pleegden zonder wilsbeschikking van de patiënt, pleegden eigenlijk geen euthanasie, maar moord.
REACTIES
1 seconde geleden