Orthodoxe kerk, Olympische Spelen

De orthodoxe kerk en de olympische spelen

De drie belangrijkste stromen in het Christendom

De kerk die in West-Europa het meest bekend is, is de protestantse kerk. In deze kerk staat de Bijbel centraal, en wordt alleen Jezus aanbeden. In de rooms-katholieke kerk wordt ook veel waarde gehecht aan de beslissingen van de paus en aan tradities. Verder doen ze ook aan Maria en heiligenverering. De doop en het heilig avondmaal zijn twee sacramenten die de protestantse kerk kent. Bij de rooms-katholieken zijn dat er zeven; onder andere ziekenzalving en het huwelijk horen erbij. Ook de aflaat en goede werken zijn typisch katholiek; dat zijn de redenen dat Calvijn en Luther tegen deze kerk waren. De eerste kerken hoorden allemaal bij elkaar. Tot het jaar 1054 hoorde het nog bij elkaar, daarna splitste de orthodoxe kerken zich af. Deze stroming lijkt erg op de katholieke. Men kent er de zeven sacramenten en de rituelen in de eredienst (mis) staan centraal. Iconen vormen een groot verschil tussen orthodoxe en andere kerken. Een icoon is een afbeelding van iets dat de menselijke wereld te boven gaat. De afbeelding wordt steeds weer naar een soort ‘oerbeeld’ gemaakt. Het maken van een icoon staat helemaal in het teken van gewijde handelingen, waardoor het meer is dan alleen een gewone schildering. In de icoon zou de afgebeelde heilige zelf aanwezig zijn. Vaak wordt er een gouden stralenkrans geschilderd om het hemelse leven uit te beelden. In het kerkgebouw zelf spelen de iconen ook een belangrijke rol. Op de muur die het deel van de priester- een gedeelte waar het avondmaal wordt voorbereidt en waar alleen de priester mag komen- en het gedeelte voor de kerkgangers, zijn een heleboel iconen. Er staan veel heiligen, profeten, apostelen en de aartsvaders op afgebeeld. Vaak kussen de orthodoxe gelovigen iconen, een gewoonte die in de protestante of katholieke kerk niet bestaat.

De kijk van de Griekse kerk tegen de olympische spelen.

De Griekse kerk heeft gespannen gewacht op de opening van de olympische spelen. Tijdens de opening zouden de oude goden worden uitgebeeld. De kerk heeft daar op zich geen moeite mee, als de nadruk maar op de mythes wordt gelegd en niet op het heidense geloof dat er bij hoort. Twee patriarchen reageerden verbaasd dat ze een paar rijen achter de andere wereldleiders en de aartsbisschop moesten zitten. Ze hebben daarom laten weten dat ze dan maar niet wilden komen. De aartsbisschop zelf was er wel bij. Hij vindt dat de kerk niet alleen voor thuis is, maar voor overal, en wil dat de kerk ook een rol in de politiek krijgt. Verder zegende hij de Griekse deelnemers van de olympische spelen. Tegen de spelen zelf is de kerk dus niet. Ze gebruiken het zelfs om mensen iets te laten zien van de kerk, die een deel van de traditie van Griekenland is geworden.