Dansverslag: Conny Janssen

De vrouw, van het begin, met de mooie rode jurk komt nogmaals op, zij verleidt en danst mooi vloeiend met haar armen. Heel modern, ze slaat hierbij haar armen en benen weg in de lucht met veel beheerste concentratie.

Er volgt nog veel partnerwerk, maar ook heel mooi gezamenlijk stukken, waarin de dansers hun kracht en hun beheerste lenigheid mooi tot uiting brengen. het mooie van dit alles was dat de dansers, ze waren maar met weinig (tien), de hele ruimte benutten. Het podium is ontzettend groot, maar van voor tot achter, zelfs tot in de kleine hoeken van de zijkanten werd gebruikt. Er werd veel over de diagonalen gedanst.

Het allermooiste van het hele stuk vond ik dat de dansers onderling zo\'n leuke band hebben. Af en toe zag je een paar meisjes enkele seconden uit hun concentratie raken, wanneer ze rare bewegingen maakten met hun partner, of naar hun partner toe. Je ziet dan dat ze zoveel plezier hebben in hetgeen wat ze doen. Bij veel gezelschappen zie je dat niet of minder, dat is het mooie van dit gezelschap, evengoed was de concentratie bij de dansers echt optimaal.

Het eindigde wanneer alle dansers op een rijtje met hun ruggen naar het publiek toe naar de cellisten zaten te kijken, die ze trouwens heel vaak in het stuk betrokken (als grap, als aanwezig), zij keken terug, waarna ´boem` het licht uit gaat en mensen uitgelaten beginnen te klappen.

De dansers komen wel vijf keer op om het applaus in ontvangst te nemen, zelf waren zij er schijnbaar niet zo bewust van dat het stuk zo goed bevonden zou worden, je zag ze echt kijken \'Oh was het zô goed dan?` Heel bescheiden en onbewust van hun eigen prestatie traden zij af. Veel mensen onder de indruk en perplex, waaronder ik, achterlatend.

Ik liep versteld en met de wil het podium op te klimmen, samen met mijn moeder in tranen de schouwburg uit. Met de volle 100 procent zei ik toen al: \'dit is het mooiste wat ik ooit gezien heb\'!

Recensies De Pers over Vuil & Glass

\'Dankzij haar locatievoorstelling Vuil & Glass,..., wordt de niet graag geziene en geroken centrale een poëtisch paradijs.\' (NRC)

\'Alkmaar heeft er een contemplatieve cultuurtempel bij\' (NRC)

\'Een bijzonder fraaie voorstelling, vol schitterende beelden, die op het netvlies blijven staan.\' (Sp!ts)

\'Die geolied lopende delen zijn een plezier om naar te kijken.\' (Parool)

Cello Octet Conjunto Ibérico Het enige fulltime cello-octet ter wereld werd in 1989 door de Spaanse dirigent/cellist Elias Arizcuren opgericht. Dirigent Elias Arizcuren
Een in de wereld uniek ensemble dat internationaal een begrip is geworden. De pers schreef over het Cello Octet Conjunto Ibérico: \"… zij zijn de ontdekking van de jaren \'90, tonen de perfectie van een strijkkwartet en combineren het volume van een klein kamerorkest met mediterrane hartstocht\". Kortgeleden noemde dezelfde pers de concerten met Teresa Berganza in Amsterdam, Brussel en op Franse festivals \"… een hoogtepunt van het seizoen\". De loopbaan van het Cello Octet Conjunto Ibérico, opgericht in 1989 door Elias Arizcuren en aangemoedigd door Mstislav Rostropovich en Yo-Yo Ma, zou men kunnen resumeren in: 11 CD\'s en meer dan 50 premières van werken van de meest markante componisten van nu. Dankzij de vasthoudendheid van Elias Arizcuren kan het Octet originele werken programmeren, de meeste aan het Cello Octet opgedragen, van o.a. Xenakis, Nobre, Halffter, Donatoni, De Pablo, Denisov, Bussotti, Pärt, Boulez, Loevendie, Riley en Glass, naast de meer dan 70 prachtige Spaanse liederen (Turina, De Falla, Nin, Montsalvatge, Granados, Guridi, Albéniz) die het publiek niet zelden met verbazing ontdekt.

De wereldberoemde cellist Yo-Yo Ma zei onlangs in een interview: \"…dit ensemble is een schat; het is een geweldig voorbeeld voor de muziekwereld… Overal waar ik speel: Brazilië, Japan, USA, word ik over het Conjunto Ibérico aangesproken… Elias Arizcuren is een visionair die met zijn groep iets unieks heeft bereikt.\"

Het Cello Octet Conjunto Ibérico toont een enorme veelzijdigheid in zijn programmering: concerten met Teresa Berganza, een balletproductie met Conny Janssen, concerten met flamenco- zangeres Carmen Linares en premières van vooraanstaande componisten. Naast optredens in vele Europese landen en op belangrijke festivals heeft Conjunto Ibérico ook geconcerteerd in Azië, de Verenigde Staten en Canada.

Elias Arizcuren, dirigent en cellist, is geboren in Spanje. Hij heeft allereerst bij zijn vader gestudeerd, vervolgens bij Gaspar Cassadó, André Navarra en Sandor Végh. In 1969 richtte hij het Mendelssohn Trio op dat een uitgebreide discografie bezit. Hij is de maker van een videomethode over de cellotechniek, heeft gepubliceerd over de geschiedenis van de cello en is verantwoordelijk voor de uitgave van een verzameling werken van het repertoire. Elias Arizcuren geeft masterclasses in vele landen, is jurylid bij concoursen en docent aan de Hogeschool voor Muziek in Utrecht, naast zijn werkzaamheden als dirigent.

Over de choreografe Conny Janssen Conny Janssen (Rotterdam, 1958) voltooide in 1982 haar opleiding aan de Rotterdamse Dansacademie. Al tijdens haar danscarrière ontwikkelde ze zich tot een opmerkelijke choreografe. Na haar verrassende debuut in 1988 met The Undertow kwam haar doorbraak in 1991 met de choreografie Eloï Eloï.

Conny Janssen richtte met Wim Visser in 1992 het moderne dansgezelschap Conny Janssen Danst op. Directe aanleiding daartoe vormde haar doorbraak in 1991 met de voorstelling Eloï Eloï. Inmiddels heeft Conny Janssen met een reeks indrukwekkende choreografieën een eigen plek verworven in de Nederlandse danswereld. Naast de voorstellingen voor haar eigen gezelschap maakt(e) Conny Janssen gastchoreografieën voor onder meer Dansgroep Krisztina de Châtel, Introdans, Introdans ensemble voor de jeugd, Djazzex, Hogeschool voor de Kunsten Amsterdam, de Rotterdamse Dansacademie en Fontys Dansacademie.

Conny Janssen kiest voor dansers die niet alleen meester zijn over hun lichaam maar ze zoekt ook naar mensen die een individuele podiumpersoonlijkheid uitstralen. De taal van het lichaam met alle kracht die daarin schuilt, is haar inspiratiebron. Typerend voor de danstaal van Conny Janssen is haar voorliefde voor contrasten: het organische, het zachte en het mooie tegenover het grillige en het hoekige. Dit terugkerende spanningsveld is ook zichtbaar in de kracht van de groep tegenover de breekbaarheid van het individu. In haar muziekkeuze confronteert zij klassieke muziek met hedendaagse popsongs. Emotionaliteit en humor dragen bij tot een samenspel van dans, theater, vormgeving, muziek en licht.

Conny Janssen kiest voor dansers die niet alleen meester zijn over hun lichaam maar ze zoekt ook naar mensen die een individuele podiumpersoonlijkheid uitstralen. De taal van het lichaam met alle kracht die daarin schuilt, is haar inspiratiebron. Typerend voor de danstaal van Conny Janssen is haar voorliefde voor contrasten: het organische, het zachte en het mooie tegenover het grillige en het hoekige. Dit terugkerende spanningsveld is ook zichtbaar in de kracht van de groep tegenover de breekbaarheid van het individu. In haar muziekkeuze confronteert zij klassieke muziek met hedendaagse popsongs. Emotionaliteit en humor dragen bij tot een samenspel van dans, theater, vormgeving, muziek en licht.

In 1994 ontving Conny Janssen de Aanmoedigingsprijs Choreografie van Stichting Danserfonds voor haar constante artistieke ontwikkeling, de eigenheid van het bewegingsmateriaal en het evenwicht tussen pure dans en theatraliteit in haar werk. In 1998 kreeg zij de Philip Morris Kunstprijs Dans voor de voorstelling Vijzel.

Met ingang van 2001 is Conny Janssen Danst opgenomen in het Kunstenplan van het Ministerie van OC&W. Daarnaast wordt het gezelschap gesubsidieerd door de Gemeente Rotterdam. Vanaf augustus 2001 beschikt Conny Janssen Danst in Rotterdam over een eigen studio en kantoorruimten. De studio biedt onderdak aan verschillende activiteiten en is een ontmoetingsplek voor veel dansers. Naast de dagelijkse lessen voor professionele dansers is het de ruimte waar Conny Janssen Danst haar voorstellingen creëert en repeteert. Tevens biedt de studio de mogelijkheid om in eigen huis voorstellingen te geven. De emoties die dans en muziek oproepen staan in schril contrast met de koele kaalheid van de hypermoderne centrale. De maten van dit industriële bastion staan niet in verhouding tot de intimiteit van de dansende mens en de strijkersmuziek. In deze omgeving gaat Conny Janssen met dansers en cellisten op zoek naar betovering en verwondering.

In Vuil & Glass zal muziek van Philip Glass te horen zijn, live uitgevoerd door het Cello Octet Conjunto Ibérico. De Amerikaanse componist gaf toestemming aan dirigent Elias Arizcuren om een aantal van zijn composities te arrangeren voor het cello octet.

Conny Janssen Danst werkte al eerder samen met het Cello Octet Conjuncto Ibérico. In 1997 brachten zij gezamenlijk de voorstelling Vijzel uit die in 1998 onderscheiden werd met de Philip Morris Kunstprijs Dans. Nu wordt de samenwerking mogelijk gemaakt door de uitnodiging van het Noord Hollandse zomerfestival Karavaan, dat evenals Conny Janssen Danst, tien jaar bestaat.