Droge gebieden

(Woestijn)steppe Een woestijnsteppe bestaat uit doornige struiken en grassoorten die zich aan de droogte hebben aangepast. Ze hebben bijvoorbeeld heel lange wortels, ook staan de graspollen wijd uit elkaar. Er valt maar in drie of vier maanden van het jaar regen. Dat is voor bijna alle boomsoorten te kort om te kunnen groeien. Woestijn In een gebied waar geen of bijna geen neerslag valt groeit niets. Dat is de woestijn, het ontbreken van planten wordt dus niet veroorzaakt door de onvruchtbare zandige bodem. De hoofdzaak is de droogte. Het is ook een misverstand dat de Sahara helemaal uit zand bestaat. Maar één kwart is zand, de rest is grind of rotsbodem. Een plek in de woestijn waar water is heet een oase. Het water komt uit een ondergrondse waterbron van van een rivier die water vanuit nattere streken aanvoert. Bij een oase groeien vaak dadelpalmen. Bewoonbaarheid van droge gebieden Je noemt een gebied droog als er te weinig neerslag valt voor akkerbouw. De vraag is: kun je er dan bestaan? Dat kan zeker, maar de mogelijkheden zijn beperkt. Droge gebieden zijn dan ook dunbevolkt en nauwelijks ingericht. Het bestaan in droge gebieden hangt sterk af van de beschikbaarheid van water. De regen is onvoldoende. Er moeten dus manieren zijn om aan water te komen. Dat zijn er twee. Manier één: water uit de grond. Manier twee: water van elders. Dat water van elders komt soms langs een natuurlijke weg. Een goed voorbeeld is de Nijl. Die rivier brengt water uit vochtig tropisch Afrika naar het woestijnland Egypte. Die rivier brengt water uit vochtig tropisch Afrika naar het woestijnland Egypte. Niet voor niets heeft dat land als bijnaam: ‘geschenk van de Nijl’. In een rijk land als de Verenigde Staten leggen mensen enorme pijpleidingen aan. Die vervoeren water over honderden kilometers naar woestijnlanden als Las Vegas. Dat kost handen vol geld en kan alleen in een rijk, ontwikkeld land.