Het einde van de dinosauriërs

Keuzeopdracht 7.2 B Het einde van de dinosauriërs

Motivatie:

Ik heb deze keuzeopdracht gekozen omdat ik het wel een interessant onderwerp vind en omdat er op http://www.dinosaurus.net/ veel informatie hierover stond.

Sporen van de Paluxy:

Over de dinosauriërs:

Pas sinds het midden van de vorige eeuw zijn de wetenschappers zich gaan bezig houden met dinosaurussen. Steeds meer onderzoek komt er, want steeds meer mensen interesseren zich erin. Maar ook omdat we steeds meer details over de prehistorie kunnen ontdekken.
Al in een boek van de Chinese geleerde Chang Qu van 300 voor Christus komen we de ontdekking tegen van een dinosauriërfossiel. Er wordt wel gesproken over beenderen van een draak, maar waarschijnlijk gaat het om de resten van een dinosauriër.
Ook Amerikaanse Indianen vonden zo nu en dan beenderen van, maar zij dachten dat die van grote bizons waren. In het begin van de 19de eeuw vonden wetenschappers fossiel resten in de Verenigde Staten.
Er werd niet veel aandacht aan besteed omdat mensen geloofden in het ‘christelijke scheppingsverhaal’.
Toen er bewijzen kwamen dat het gesteente op de aarde miljoenen jaren oud was, gingen de wetenschappers het onderzoek voortzetten vanuit een ‘evolutionaire achtergrond’, dus niet vanuit het christelijke scheppingsverhaal. De kerk ging er wel tegenin dus het was moeilijk voor de onderzoekers. Nu denken Christenen er wel anders over.
De Engelse huisarts Gideon Mantell hield zich in zijn vrije tijd bezig met paleontologie. (Paleontologen zijn wetenschappers die alles van uitgestorven dierensoorten en plantensoorten afweten. Ook weten ze alles van versteende voorwereldlijke levensvormen).
Hij ging op het platteland van Succex op zoek naar fossielen. In 1822 vond hij samen met zijn vrouw fossiele tanden in een steengroeve. Het gesteente uit de steengroeve dateerde uit de Mesozoïcum, zo’n 130 miljoen jaar geleden. Mantell dacht eerst dat hij met het gebit van een soort olifant of neushoorn te maken had, maar toen werd hem duidelijk dat dit nooit het geval kon zijn. In die tijd leefde er namelijk nog helemaal geen zoogdieren op de aarde. Hij schakelde een aantal van zijn wetenschappelijke vrienden in. Hoewel zij hem bijna niet konden helpen zette Mantell door en kwam tot de conclusie dat de tanden behoord moesten hebben aan een reusachtig reptiel. Hij noemde het dier Iguanodon (Leguanetand).
In 1834 vond Mantell samen met een paar vrienden in een steengroeve bij Maidstone de botten van een groot aantal Iguanodons. De arts kon zo het dier reconstrueren.
Op meer plaatsen in de wereld werd door mensen gezocht naar de fossiel resten van dinosauriërs. Ook geologen hebben geholpen naar het zoeken van de oorspronkelijke leefperiode en plaats van deze dieren. Want geologen zijn mensen die de leer van de bouw en de ontwikkelingsgeschiedenis van de aardkorst en van de processen die zich erin af hebben gespeeld. Buckland, Owen en Cuvier hielden ook een belangrijk onderzoek.
Nadat in Crystal Palace in Londen modellen werden tentoongesteld die van dinosauriërs waren legde William Parker Foulke in 1858 fossiele beenderen bloot van een Hadrosurus. Steeds meer resten werden gevonden. In 1878 ontdekten Belgische mijnwerkers bij Bernissart op 322 meter onder de grond dertig complete skeletten van Iguanodons. Louis Dollo zorgde voor het transport naar Brussel waar je de skeletten nog steeds kan zien in het Koninklijke Museum.
Tussen 1909 en 1922 werd 250 ton aan rotsblokken met fossielen vanuit het Tanzaniaanse Tendaguru naar ruim zestig kilometer verder aan de kust gelegen hevenplaats versleept. De ontdekking vonden over de hele wereld verspreid plaats. Daardoor nam de kennis over de dinosauriërs steeds meer toe.

Reflectie:

Ik had de opdracht leuker verwacht, maar ik ben wel veel over de dinosauriërs te weten gekomen. Er waren alleen wel weinig plaatjes te vinden van sporen van de dinosauriërs. Alleen van de Paluxy: