Doe maar, dicht maar

A) Administratief

1) De titel van de gedichtenbundel is; “Doe Maar, Dicht Maar”. 2) Dit boek is gedrukt in 1994. 3) Uitgeverij Xeno in Groningen heeft het boek gepubliceerd. 4) Het boek heeft 127 bladzijdes.

B) Analyse

Doe Maar Dicht Maar is een poëziefestival met als doel de belangstelling van jongeren voor poëzie te vergroten. Middelbare scholen uit het hele land kunnen bij Doe Maar Dicht Maar een docentenhandleiding aanvragen. Aan de hand hiervan krijgen duizenden leerlingen, van allerlei schooltypen en van brugklas tot examenklas, les in het schrijven van gedichten. De leerlingen kunnen hun poëzie inzenden; 1 gedicht of als ze kans willen maken op de speciale talentenprijs, minimaal 10. De binnengekomen gedichten worden geselecteerd door een deskundige jury. Er zijn 3 jury ronden. In de eerste ronde heeft ieder jurylid de opdracht om van een bepaalde leeftijdsgroep en aantal gedichten uit te kiezen. Deze staan allemaal in de bundel. In de tweede ronde selecteert de jury de beste gedichten uit de bundel. De dichters hiervan zijn de prijswinnaars van de wedstrijd. Ze treden samen met ‘echte’ dichters voor het voetlicht tijdens de feestelijke slotavond in de stadsschouwburg in Groningen. In de derde ronde wordt ‘het talent’ gekozen uit de scholieren die minimaal 10 gedichten hadden ingezonden. Van dit talent zijn meerdere gedichten in de bundel opgenomen. Doe Maar Dicht Maar is in de loop der jaren uitgegroeid tot het landelijke poëziefestival voor jongeren. Elk jaar stromen zo’n vijftienhonderd gedichten binnen.

Boek: bladzijde 34. Schrijver: Mark van den Berg.

Tafeltennismatch

Ping Pong
Ping Pong
Ping PONG
PING Uit
0 – 1 Kom op! Ping Pong
PING Pong
PING Net 0 – 2
Ping Fout service 2e service Kom op! HOLLAND! Stilte a.u.b. Ping Pong
Ping Pong
PING au! M’n oog! Ha Ha Ha 0 – 3

De titel van dit gedicht is natuurlijk heel makkelijk te verklaren, Tafeltennis match, omdat het ook een tafeltennis match is dat hier beschreven word. Ik heb dit gedicht uitgekozen omdat het zo apart is. Je zou, als je het gedicht voor het eerst te zien krijgt, niet zeggen dat het tot poëzie behoord, maar dat is dus wel zo. Er bestaan veel misverstanden over poëzie en er doen veel rare opvattingen de ronde. Er zijn veel mensen die op poëzie neerkijken en het maar allemaal moeilijkdoenerij vinden, en er zijn ook mensen die de poëzie de lucht in prijzen. Dom geklets en geleerde pietpraat kom je in de buurt van alle poëzie tegen. Een zin als; “Poëzie zegt iets door te verzwijgen met woorden” klinkt op het eerste gezicht heel indrukwekkend en diepzinnig. Het roept associaties op met verheven stilte en met diepe waarheden, maar als je het nu eens overleest, dan blijkt dat zinnetje pure larie te zijn. Poëzie is wat je ervan maakt. En ik vind dat dit heel goed naar voren komt in dit gedichtje, en eigenlijk in alle gedichtjes in deze gedichtenbundel

Boek: bladzijde 42. Schrijfster: Anika Noorman.

naar iets, gezocht. ‘k heb gevonden. iets
wat ik niet zocht, maar ‘k wel
gezocht heb. ‘k zoek weer
naar iets
of niets
nog niets
gevonden.

Ik vind dit een mooi gedichtje omdat het iets geheimzinnigs heeft. Als je het voor de eerste keer leest dan lijkt het alsof het om iets heel diepzinnigs gaat, terwijl, als je het nog eens goed doorleest, het helemaal niet zo ingewikkeld is. Ik denk dat de schrijfster van dit gedichtje duidelijk probeert te maken, dat wanneer je op zoek bent naar iets, of dat nou iets groots is als liefde of iets kleins als een sok, je altijd andere dingen tegenkomt die je misschien ook kwijt was of mensen ontmoet met wie je het ook goed kan vinden. (“Naar iets, gezocht. ‘k heb gevonden. Iets wat ik niet zocht, maar ‘k wel gezocht heb”.) Je bent blij dat je bijvoorbeeld je schrift weer gevonden hebt of kennis hebt gemaakt met Pieter, maar je was eigenlijk op zoek naar je sok of je grote liefde. Daarom ga je weer verder met zoeken. (“ ‘k zoek weer naar iets of niets nog niets gevonden”.) In dit gedichtje gaat het denk ik om liefde omdat er gezegd word; “ik zoek weer naar iets of niets” Dat niets geeft denk ik aan dat het niet zeker is wat ze zoekt.

Boek: bladzijde 72. Schrijfster: Martien Rijlaarsdam.

Zwart
Een vrouw in een trein
bleek een racist te zijn. Ze maakte een neger
uit voor straatveger. De zwarte heer in de trein
bleek een humorist te zijn. Hij at zonder berouw, ’t kaartje op van mevrouw. De conducteur in de trein
bleek meedogenloos te zijn. De vrouw werd zwartrijden verweten
en ze werd uit de trein gesmeten.

De titel van het gedicht, “Zwart”, is heel eenvoudig te verklaren, de man uit het gedichtje is zwart en de vrouw uit het gedichtje rijdt zwart. De titel zwart past er dus heel goed bij. Ik heb dit gedichtje uitgekozen, omdat ik het echt heel goed verzonnen vind. Een vrouw schelt een zwarte man uit, deze eet haar kaartje op en vervolgens rijdt ze zwart, omdat ze geen kaartje meer heeft. De vrouw in de trein is nu dus ook “zwart”. Ik vind het echt heel goed bedacht.. Ook de vorm van het gedichtje vind ik goed. Het begint telkens met “……..in de trein” en dan “bleek………..te zijn”. Ik vind het wel mooi als er regelmaat in een gedicht zit. Ook vind ik het mooi dat alle laatste klinkers en medeklinkers hetzelfde zijn (volrijm). Kortom, ik vind het een heel leuk gedichtje, leuke tekst en een goede rijm.

Boek: bladzijde 84 en 85. Schrijver: Jeroen Lennings.

De zin van het leven
Je wordt geboren en je ligt te huilen, Je hebt alleen een huis om in te schuilen, Of je gelukkig bent, dat is om het even. Wat is nu eigenlijk de zin van het leven? Dan komt de tijd dat je begint te lopen, En je wilt dat je ouders veel speelgoed voor je kopen, Waar je woont, dat is om het even, Wat is nu eigenlijk de zin van het leven? Je gaat naar school en leert lezen en schrijven, Je gaat naar het zwembad, waar je leert zwemmen en drijven, Of je de meester leuk vindt, dat is om het even, Wat is nu eigenlijk de zin van het leven? Na de basisschool wil je hogerop, Je bent weer de jongste van de school en de docenten jagen je op, Wat voor cijfers je haalt, dat is om het even, Wat is nu eigenlijk de zin van het leven? Je haalt je examen en je gaat misschien studeren, Als je hier mee klaar bent, moet je dus nog een paar jaar leren, Wat je gaat doen is om het even, Wat is nu eigenlijk de zin van het leven? Dan ben je echt klaar en ga je zoeken naar een baan, Als je het huis uit bent, kom je waar je wilt gaan en staan, Of je veel geld verdient, dat is om het even, Wat is nu eigenlijk de zin van het leven? Er komt een einde aan alles vroeg of laat, Er zijn verschillende manieren waarop je dood gaat, Ook dat maakt niet uit, dat is om het even, En wat was nu eigenlijk de zin van het leven?

Ook deze titel is heel makkelijk te verklaren. “De zin van het leven”, is de hoofdvraag in dit gedichtje. Aan het einde van iedere alinea, staat:”Wat is nu eigenlijk de zin van het leven?” Ik heb voor dit gedichtje gekozen, omdat de hoofdvraag in dit gedichtje een vraag is waar niemand een zeker antwoord op kan geven en omdat het een vraag is waar iedereen wel eens over nadenkt. De hoofdvraag in dit gedichtje is dus een hele interessante vraag, waar veel mensen zich mee bezig houden. Immers, wat is de zin van het leven? Waarom worden we geboren? Waarom gaan we naar school? Waarom nemen we een baan? En als we dat allemaal achter de rug hebben, gaan we dood, waarom? Wat ik ook leuk vond aan dit gedichtje is de vorm, deze is ongeveer hetzelfde als het vorige gedichtje, alleen zitten de herhaalde zinnen nu op het eind; “…..dat is om het even” “Wat is nu eigenlijk de zin van het leven?” Ook de volrijm is in dit gedichtje aanwezig.

Boek: bladzijde 79. Schrijver: Rutger Boels.

Doe dit, doe dat ik ben het zat geef mij; daarop ga ik prat maar een bak patat met een kitkat gat ver Zo een met veel mayonaise maar toen kwam ik echt in de malaise ik trapte op een punaise dus liep ik een polonaise op de maat van de marseillaise saus Toen werd ik gek ik ging op m’n bek toen zag ik een vlek voor mijn ogen, heel gek ik slikte het door en vond het lek ker Jammer voor mij er zat arsenicum bij uit de krant van karwei toen zei ik, nog sarcastisch genoeg: “ik ben een doe-het-zelf-moordenaar, alleen veel te vroeg.”

Ik heb voor dit gedichtje gekozen, omdat het zo apart is. Alle laatste klinkers en medeklinkers van de laatste woorden rijmen, met uitzondering van het allerlaatste woord, maar het gedichtje op zich heeft niet echt een thema. Alle zinnen zijn achter elkaar gezet en rijmen ook, maar het is geen verhaal. (of misschien ook wel, maar dat is niet te ontdekken. Daarom vind ik het ook zo’n leuk gedichtje, je kan er alle kanten mee op.) Ik denk dat dit gedichtje niet echt met een bepaald thema is geschreven, het is een lekker gek gedichtje. Grappig, maar zonder inhoud. Maar dat geeft niet.

Ik vind Doe Maar Dicht Maar een hele leuke gedichtenbundel en ik heb met veel plezier alle gedichten gelezen.