The door en Grass

Gedicht 1:

The Door (Robert Graves)

When she came suddenly in
It seemed the door could never close again, Nor even did she close it – she, she – The room lay open to a visiting sea
That no door could restrain.

Yet when at last she smiled, tilting her head
To take her leave of me, Where she had smiled, instead
There was a dark door, closing endlessly, The waves receded

Het gedicht gaat over ‘haar’ en als ze binnenkomt is alles mooi, en zie je door de open deur de uitnodigende zee. Als ze weer weggaat lacht ze en doet ze de deur weer achter zich dicht met achter de deur de terugtrekkende golven. Het gedicht is gericht aan de lezer. Het is een klein verhaaltje waarin een
gedachte / verlangen wordt verteld.

Analyse: Het rijmschema van het gedicht weet ik niet precies, maar zelf zou ik het in het eerste blokje a, b, c, c, b noemen en in het tweede blokje a, b, a, b, c. Er komt een herhaling voor in zin 3, waarin twee keer het woord ‘she’ achter elkaar wordt gezegd. Er zit een hyperbool in, namelijk in regel 9 ‘closing endlessly’. Ik denk dat regel 2 en 3 samen een vergelijking zijn. ‘It seemed the door could never close again, Nor even did she close it – she, she –‘ In regel 4 zit nog een personificatie. ‘visiting sea’

Conclusie: Ik vind het een serieus gedicht, maar ook een beetje vaag. Toen ik het 2 keer had gelezen vond ik het wel heel mooi. Ik denk niet dat er in het gedicht een verdere boodschap zit, of dat het gedicht mij iets duidelijk moet maken.

Gedicht 2:

Grass (Carl Sandburg)

Pile the bodies high at Austerlitz and Waterloo. Shovel them under and let me work – I am the grass; I cover all.

And pile them high at Gettysburg
And pile them high at Ypres and Verdun. Shovel them under and let me work. Two years, ten years, and passengers ask the conductor: What place is this? Where are we now?

I am the grass. Let me work.

Het gedicht gaat over een aantal belangrijke plekken uit de geschiedenis waar veel mensen zijn overleden. Zij worden begraven en er groeit gras overheen, zodat niemand later nog weet wat er vroeger is gebeurt. Het is een kort verhaaltje en het is denk ik de bedoeling van het gedicht dat het je aan het denken zet.

Analyse: Er komen in dit gedicht veel herhalingen voor zoals in regel 3 en 10 de regel Í am the grass’ in regel 2 en 6 de regel ‘Shovel them under and let me work’ en de herhaling in regel 4 en 5 met ‘And pile them high at’ In regel 1, 4 en 5 worden ook de plaatsen Austerlitz, Waterloo, Gettysburg, Ypres en Verdun met elkaar vergeleken, maar het is eigenlijk ook een opsomming. In het hele gedicht zit een personificatie en dat is het gras. Het gras vertelt als het ware het gedicht. Er komen 2 metorische vragen in voor. ‘What place is this?’ en ‘Where are we now?’ Er zit ook nog een climax in in regel 7. ‘Two years, ten years’ Het gedicht is een beetje sarcastisch geschreven

Conclusie: Ik vind het niet echt een leuk gedicht omdat ik het nogal flauw vind overkomen. Het is volgends mij ook half serieus, half grappig bedoeld.