La vita è bella (1997)

Credits

Ik heb gekozen voor de film La Vita e Bella, ook wel bekend als Life is Beautiful. Deze film is in het jaar 1997 verschenen onder de filmmaatschappij Miramax Films. De producenten zijn Gianluigi Braschi, Elda Ferri en John M. Davis, en de regisseur is Roberto Benigni. Deze film is een tragikomedie, dat wil zeggen dat de film tragische en komische elementen bevat.

De filmische laag

Omdat de film zich in een andere tijd afspeelde, viel het mij op dat het een oud decor was waar het zich afspeelde. Het zag er allemaal een beetje armoedig en stoffig uit, maar dat past wel bij die tijd denk ik. De concentratiekampen zagen er ook kaal en triest uit, en zal wel helemaal nagebouwd zijn. Ook de kleding is goed uitgekozen, want het viel op dat de kleding van Dora luxueuzer en netter was dan dat van Guido. Dora kwam dan ook uit een rijkere familie dan Guido.
Een volgend punt dat mij opviel was het camerawerk. De belichting was aan het begin erg licht. Er heerste toen nog een beetje een vrolijke sfeer en er was niks aan de hand. Toen ze echter in het concentratiekamp aan kwamen en alles veel serieuzer begon te worden, werd het beeld ook donkerder. Er heerste een beetje een angstig sfeertje. Ook zag je dat er veel vanuit de personen gefilmd werd. Op het moment dat Giosué in het kastje gaat zitten, en dat gebeurt zowel thuis als in het concentratiekamp, zie je alles door zijn ogen. Dit is leuk om te zien.
Er waren geen verschillende vertelwijzen, want de gebeurtenissen waren allemaal chronologisch. Er kwamen geen flashbacks voor.
Het geluid viel me ook op. Er was niks mis met het geluid, maar ik had meer muziek in de film verwacht. Aan het begin is er even muziek, en aan het eind ook, maar ik had meer verwacht.

De narratieve laag

Guido en Dora zijn een joodse man en vrouw, en hebben een zoontje genaamd Giosué. Omdat ze joods zijn moeten Guido en Giosué naar een concentratiekamp. Omdat Dora ze niet wil laten gaan, gaat zij ook mee. Giosué wil weten wat er aan de hand is, dus maakt Guido hem wijs dat het concentratiekamp een groot spel is, waarmee een tank te verdienen is. Wie als eerste 1000 punten heeft gehaald heeft gewonnen, al veranderen de regels bijna iedere dag. De kinderen worden gescheiden van de ouderen om te gaan douchen, maar omdat Giosué daar een hekel aan heeft verstopt hij zich in de slaapzalen. Omdat Guido Dora mist, verkleed hij zich als vrouw en bezoekt haar in het vrouwenkamp. De Duitsers komen er echter achter dat Guido een man is, en ze schieten hem dood. Giosué zit ondertussen in een kastje waar hij van Guido pas mocht uit komen als de kust veilig was. Als de Amerikanen komen worden ze bevrijd. Ook komt er een grote tank aan, dus denkt Giosué dat hij het spel gewonnen heeft. Hij wordt meegenomen en gaat samen met z’n moeder mee, weg uit het kamp.

In de film zijn geen grote namen, bekende acteurs gebruikt. De regisseur speelt zelf zelfs de hoofdrol. Guido wordt gespeeld door Roberto Benigni, Dora wordt gespeeld door Nicoletta Braschi, Giosué wordt gespeeld door Giorgio Cantarini, Ferrucio wordt gespeeld door Seregio Burtric en Dr. Lessing wordt gespeeld door Horst Buchholz. Dit zijn de belangrijkste personages en acteurs.

In het verhaal van La Vita e Bella wordt duidelijk gemaakt hoe het leven van Joden was in de Tweede Wereldoorlog. Je ziet hoe slecht de Joden werden behandeld en hoe erg het eigenlijk is. Guido maakt er voor Giosué een spel van met allerlei regels, en zo kan je het ook bekijken. Alleen is het dan een heel erg ‘spel’. Ik denk dat hier de nadruk op wordt gelegd.

De symbolische laag

De bedoeling van de film is denk ik dat de regisseur wil laten zien hoe het leven in een concentratiekamp was, en hoe erg de Joden het in de Tweede Wereldoorlog hebben gehad. Joden en concentratiekampen zijn de belangrijkste aspecten uit de film. Ook toont hij aan dat op de manier van Guido het leed daar toch wel wat verzacht kan worden, door een beetje de gek te hebben met de Duitsers en er een groot spel van te maken. Niet dat ik wil goedpraten wat de Duitsers daar met de Joden hebben gedaan of dat alle commotie rondom de concentratiekampen en Jodenvervolgingen overdreven is geweest, want dat is het zeker niet. Benigni laat alleen zien hoe het verblijf in een concentratiekamp minder erg kan doen worden gemaakt. Ik vind het goed dat hij dat op deze manier heeft gedaan. Ik kan me wel voorstellen als mensen er bezwaar tegen maken, maar vrijheid van meningsuiting is toch belangrijker.

De rol van de kijker

Aan het begin vond ik de film wel snel vervelen. Het duurde lang voordat er iets gebeurde, maar omdat ik allemaal positieve reacties over de film had gehoord en omdat ik al een klein stukje had gezien, wilde ik de film toch verder zien. Het begon al snel een stuk leuker en mooier te worden. Je zag wat de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog met de Joden deden, en dat wekt toch een gevoel als medelijden bij je op. Je begint het zielig te vinden en kijkt met afschuw naar hoe er met die mensen, want dat zijn het toch, om wordt gegaan. Je begint na te denken over het verleden en ook over hoe slecht de Duitsers waren en hoe slecht de Joden het in die tijd, en nu soms ook nog wel, hebben gehad.

Ik denk dat het effect dat de film op mij had toch aardig overeenkomt met wat de regisseur de mensen duidelijk wil maken. Volgens mij wil de regisseur aantonen hoe erg de Tweede Wereldoorlog is geweest, en dat lukt hem ook aardig. Je krijgt medelijden met de Joden en het wekt eigenlijk een beetje haat tegen de Duitsers op. Ik denk niet dat dit de bedoeling van de regisseur is geweest, maar dat brengt de film wel met zich mee.

Naar mijn mening is La Vita e Bella een geweldige film over het leven van de Joden in de Tweede Wereldoorlog en in de concentratiekampen. Roberto Benigni brengt mooi naar voren hoe erg deze tijd is geweest. Hij kiest hiervoor een passend decor, namelijk een oud ogende straat en een oud uitziend huis, met antieke of oude meubels, en ook een concentratiekamp dat in zijn geheel is nagebouwd ziet er uit alsof je nog in de tijd van de Tweede Wereldoorlog leeft. Hier is erg veel aandacht aan besteed, en dat is goed. Over de muziek valt niet erg veel te vertellen, want die was er niet echt veel. Dit was een mooie, goede film over het leven van de Joden ten tijde van de Tweede Wereldoorlog en in de concentratiekampen. Je krijgt een beeld van hoe het leven toen was, en de film zet je aan het denken.