Red Dragon (2002)

Algemene gegevens:

Titel: Red Dragon
Regisseur: Brett Ratner
Jaartal: 2002
Land van herkomst: VS
Hoofdrolspelers: Anthony Hopkins, Edward Norton en Ralph Fiennes

Waar heb ik de film gezien: In de bioscoop

Grondgenre: Thriller, Horror

Plot:

Dit is de derde film die van deze trilogie uitkomt. Dit is eigenlijk het eerste deel dat in deze serie hoort. Maar hij komt als laatste uit.

Dit deel begint met dat ze erachter komen dat Hannibal Lector mensen eet. Dan komt hij in een zwaar beveiligde gevangenis terecht. Als hij daar zit begint iemand anders met moorden. Niemand weet wat er gebeurt maar 1 man moet het gaan onderzoeken. Hij komt niet verder dus gaat hij naar Hannibal en vraagt hem wat hij ervan denkt. Want hij is een goede psycholoog en hij kan goed denken wat een seriemoordenaar denkt.
Dit was een paar jaar geleden. Will Graham moet hem de moordenaar van nu gaan zoeken. Ze geven hem de bijnaam “Tooth Fairy”
De moorden zijn heel gruwelijk, zo worden de ogen vervangen door stukjes glas. Er zijn al best veel mensen vermoord.
Maar Hannibal helpt ze, maar niet voor niks natuurlijk. Ze bekijken de videobanden van die families. En zo komen ze erachter dat iedereen die vermoord is zo’n video heeft laten maken. Door een bepaald bedrijf.
Dus ze zoeken dat bedrijf op. En iemand die daar werkt, is dus helemaal ziekelijk, En dat blijkt. Zo komen ze erachter dag hij Francis Dolarhyde heet. Hij heeft een grote tatoeage op zijn rug van een draak. Ook heeft hij op zolder een groot schilderij van zijn meester staan. De “Red Dragon”. Hier praat hij tegen.
Dan helpt hij een blinde vrouw zij werkt bij hem. Zij vertrouwt hem. Dan wil een andere man haar helpen. Maar hij vermoord hem. Als ze weten wie het gedaan heeft gaan ze naar hem opzoek. De blinde vrouw is nog steeds bij hem. Maar zij begint argwaan te krijgen. En ze wil weg. Maar hij wil haar niet laten gaan. Dan steekt hij zijn eigen huis aan schiet hij zichzelf dood. Althans dat denkt het publiek. Maar zij weet te vluchten. En dan komt de politie erachter dat hij zichzelf niet heeft dood geschoten, maar die andere man, Die hij al eerder had vermoord. Die had hij mee naar huis genomen. Maar de echte “Tooth Fairy” leefde nog. En niemand wist waar hij was. Maar toen de Will Graham thuis was. En zijn zoontje naar boven had gestuurd en niet terug was gekomen. Begon hij te vermoeden dat de “Tooth Fairy” bij hem thuis was. Hij sneakte naar boven. En wist zijn zoontje te bevrijden. Maar zijn vrouw kwam ook naar boven. En van achter de vrouw kwam de “Tooth Fairy” te voor schijn. Hij riep “bukken!” tegen zijn vrouw. En schoot de “Tooth Fairy” dood. En toen was het afgelopen. Hij ging er met zijn familie tussen uit.

Middelen:

• Washington en Marathon, Florida. In Marathon was alleen het huis van Graham gefilmd. Dit huis stond aan het strand en midden in het bos. Veel meer is er over deze omgeving niet te vertellen. In Washington stond onder andere het bureau van de FBI en de gevangenis waarin Hannibal gevangen zat. Deze plaatsen hebben in enkele opzichten wel de sfeer van de film bepaald. Onder andere vanwege de gevangenis. Hier spelen enkele belangrijk gedeeltes van de film zich af. Hier zit ook één van de schrikmomenten, iets waar de twee voorgaande films bekend om stonden. Hier zitten ook duistere kamers die voor een enge sfeer zorgen en de laatste scène in Graham’s huis heeft dezelfde sfeer. Deze hebben wel de film bepaald. Want als je als plaats een strand, palmbomen zou de film helemaal niet zo eng zijn. Ook is het bijna overal donker. Dat maakt het wel enger. Ik zat echt vaak op het puntje van mijn stoel.
• De belichting is natuurlijk ook heel belangrijk. Net zoals ik bij plaats zij bepaalt dat de sfeer ook heel erg. Als het donker is denk je eerder dat het spannend zal worden dan als het er licht is.
• De hoofdpersonen waren gewoon normaal gekleed. Behalve Hannibal, die had gevangenis kleren aan. En als hij weg werd gebracht dan had hij een dwangbuis aan en een masker. Zodat hij niemand kan bijten.
Hij zal ook wel anders gegrimeerd zijn zodat hij er eng uitziet. Vooral die blik in zijn ogen. Die is echt eng. Maar de andere personen zijn gewoon normaal gekleed. Niets opvallend.
• Er werd wel gebruik gemaakt van muziek. Of deze speciaal gemaakt is voor de film weet ik niet. Maar het was van die spanningsmuziek. Die steeds harder werd naar mate het enger werd. Dat helpt de spanning echt op vouwen. Bij sommige stukjes heb ik gewoon mijn oren gewoon dicht gehouden. Omdat het dan minder eng is. Of je, veel scheelt het niet.
• Van speciale geluidseffecten maakten ze niet veel gebruik van. Alleen dan dat het geluid harder werd. Naar mate de spanning steeg.

Personages:

• - Hannibal Lector: Dit is de man waar al de drie delen in de film over gaan. In dit eerste deel is hij net opgepakt. Wegens kannibalisme. Hij is uitermate slim. Hij is zelf psycholoog. En kan daardoor goed denken zoals andere mensen. Hij weet ook veel mensen bang te maken. Omdat hij weet wat ze denken. Je zou bijna zeggen dat hij telepathisch is.
- Will Graham: Hij was met de FBI gestopt nadat Hannibal hem bijna had vermoord. En hij wilde bij zijn familie zijn. Daarom wilde hij deze zaak eigenlijk ook niet. Hij wilde niet dat zijn gezin in de problemen kwam. Maar dat is toch gebeurd.
Hij is zeer gedreven. Maar hij weet ook niet echt wat hij moet doen.
- Francis Dolarhyde: Hij is dus de “Tooth Fairy”. Waarom ze hem zo noemen weet ik niet. Hij heeft een hazenlip. En is heel onzeker over zichzelf. Hij werkt bij een bedrijf dat videobanden maakt bij families. Zo weet hij ook welke deur waar zit. En kent hij het huis al. Maar de blinde mevrouw die hem vertouwd. Ziet hij ook wel zitten. Hij wil haar beschermen tegen de “Red Dragon”. Daarom probeert hij het schilderij op te eten, omdat hij haar absoluut niet wel vermoorden.
• Je kreeg die informatie door wat de hoofdpersonen zeiden. En mijn eerste indruk van Hannibal was al “ Ieeuw! Wat een akelige man, als ik die in het donker zou tegen komen zou ik meteen 3x zo snel gaan fietsen!” En dat gevoel werd steeds sterker. Van de “Tooth Fairy” had je in eerste opzicht niet het gevoel dat hij de moordenaar zou zijn. Hij kwam mij een beetsje ziekelijk over. Zeer verlegen. Je zou er bijna een moedergevoel van krijgen. Met de Will Graham voel ik wel mij. Hij was zeer gemotiveerd om de “Tooth Fairy” te vinden. Maar van de ene kant was hij ook bang voor zijn gezin. Hij wilde eerst deze zaak niet, want hij had vakantie. Ook was hij bang voor Hannibal. Want Hannibal wist redelijk veel over hem.
• Zij vertegenwoordigen de omgeving niet echt, want zo iemand als Hannibal is zeldzaam, en zo iemand als de “Tooth Fairy” ook. Ok, af en toe loopt er wel een freak rond. Maar dit is wel heel overdreven vind ik. De Will Graham vertegenwoordigd de omgeving wel, want mensen als hij zijn er wel meer.

Thematiek en interpretatie:
• Eigenlijk weet ik niet of er wel een thema in zit. Maar als er een thema in zit, dan zal het wel moord zijn. Serie moorden. Maar zo’n thema als “Verloren liefde”zit niet in deze film.
• Ik weet niet of de regisseur een bedoeling had. Volgens mij wilde de regisseur gewoon een goede, spannende film maken. En dat is hem goed gelukt. Mijn complimenten. Maar waarom hij een trilogie heeft gemaakt weet ik niet.

Boeiende werking:
• Deze film boeide mij veel. Want de regisseur wist de spanning zo te houden, dat je wel moest kijken. Of je wilt of niet. Er was ook een mooi stukje wat mij echt boeide. Ik zal het even schrijven:
De Will Graham was bij een huis waar de ouders, de 2 kinderen en de kat waren afgeslacht. Overal bloed, op de muren, op de grond, op het bed. Overal. Hij was de foto’s aan het bekijken die hij had gemaakt. Dan zag hij in eens flitsen. Aanwijzingen.
Dit vond ik heel spannend, bijna eng zelfs. Dan zit je al op de punt van je stoel. Naar die foto’s te kijken. En dan ineens die flitsen. Ik schrok me echt kapot. Ik gilde zelfs.
Dat is echt wel goed gedaan door de regisseur. Zoiets heb ik nog (bijna) nooit gehad.
• De regisseur heeft licht en geluid gebruikt om het spannend te maken. En dat is beide even effectief. Ik associeer donker met eng. En sommige muziek is bepaald ook niet vrolijk. Dus ik vind ze beide even effectief.
• Wat vond ik niet boeiend? Dat is een moeilijke vraag. Eigenlijk vond ik alles wel boeiend. Nee, ik kan niks bedenken wat ik niet boeiend vond.

Camerawerk en montage:
• De scène die mij het meest is bijgebleven is die, die ik ook al beschreven had bij “Boeiende werking”. In het begin ligt het bij de alwetende verteller. Dan zie je hem met die foto’s maar die flitsen zie je door zijn ogen. Hier is de montage heel belangrijk. Want die flitsen mogen natuurlijk niet te lang duren. Want dan is het speciale effect er van af.
• Over de hele film: er is veel in het donker gefilmd. En Hannibal word ook zo gefilmd dat hij veel enger lijkt. Dan hij al is.

Recensie:

UIT DAGBLAD DE LIMBURGER:
Red Dragon (VS 2002)

Toen we in 1990 voor het eerst kennismaakten met de demonische vertolking van Anthony Hopkins - tot dan toe de perfecte butler of Engelse lord - als Hannibal Lecter, konden we nog niet weten dat we het kwaad in zijn meest fascinerendste vorm zouden zien.
Het resultaat was dat Silence of the Lambs - de film waarin dit debuut plaatsvond - in een klap een klassieker werd en tot op de dag van vandaag het aankijken meer dan waard blijft. Hannibal Lecter, zoals vertolkt door Hopkins, is de grote spil van het verhaal en zuigt als het ware de aandacht van de kijker naar zich toe. We zijn hier dan ook meer geïnteresseerd in de schurk dan - zoals normaliter - de held. Een karakter dus dat je kunt blijven zien, zonder dat dit meteen altijd een goede film oplevert.

Alhoewel ik geboeid heb gekeken naar het vervolg Hannibal en hem zeker niet zo slecht waardeerde als menig ander filmcriticus, kon deze film van Ridley Scott niet tippen aan het origineel. Hannibal Lecter is het bedenksel van auteur Thomas Harris maar voordat hij Silence of the Lambs en Hannibal neerpende, had hij al Red Dragon geschreven en in dit boek maakt Lecter voor het eerst zijn opwachting. Dit verhaal was al eens eerder verfilmd door Michael Mann onder de titel Manhunter maar dan zonder Anthony Hopkins als de grote schurk. Dit wordt nu goed gemaakt met Red Dragon, de nieuwste film van Brett Ratner. Ratner lijkt in eerste instantie de verkeerde keuze voor zo'n donker drama als Red Dragon met op zijn palmares de lichte actie-komedies Rush Hour 1 en 2. Maar eerlijk is eerlijk, Red Dragon is maar net een klein beetje minder als Silence of the Lambs maar overvleugelt Hannibal in ruime mate. Deze prequel heeft mij daadwerkelijk op het puntje van de stoel doen zitten.

Ratner werd geholpen door een magistrale cast die ook nog eens geweldig acteert. Naast Anthony Hopkins zien we Edward Norton, Ralph Fiennes, Harvey Keitel, Emily Watson, Mary Louise Parker en Philip Seymour Hoffman in topvorm. Will Graham (Edward Norton) is de man die Hannibal Lecter achter tralies heeft gebracht maar bij deze actie liet hij bijna zijn leven. Eigenlijk wilde Will zich daarna definitief terugtrekken maar als er een aantal verschrikkelijke moorden plaatsvindt, haalt FBI-directeur Crawford (Harvey Keitel) hem alsnog over om bij te dragen aan het onderzoek. De moordenaar die hele gezinnen op de gruwelijkste manier vermoordt, staat immers weer op het punt om toe te slaan.

Wat Red Dragon zo fascinerend maakt is - naast Anthony Hopkins als Hannibal Lecter - de nieuwe schurk van het verhaal: Francis Dolarhyde. Die wordt werkelijk geweldig vertolkt door Ralph Fiennes die van zijn karakter iemand maakt die je doet huiveren van afschuw, maar die je ook weet te ontroeren. Dolarhyde's relatie met de blinde Reba McClane (mooie rol van Emily -Watson) is ontwapenend en schrijnend tegelijkertijd. Als kijker observeer je deze schurk met gespletenheid en deze ambivilentie zorgt voor een knagend gevoel waardoor Red Dragon onder de huid gaat. Red Dragon is zo het gepaste voorspel geworden op de klassieker Silence of the Lambs. Kwaadaardig en fascinerend, ontroerend en ontwapenend maar bovenal zeer, zeer spannend.

Red Dragon (VS 2002) Regie: Brett Ratner. Acteurs: Anthony Hopkins, Edward Norton, Ralph Fiennes, Harvey Keitel, Emily Watson e.a.
donderdag 07 november 2002

Ik ben het met deze recensie eens. Alleen schrijft de schrijver dat deze film net iets minder is als de film Silende of the Lambs. Maar daar ben ik het niet mee eens. Ik heb ze allebei gezien. Maar ik vind deze toch het leukst.
Ook vond ik dat de film zeer fascinerend en spannend is. Maar dat heeft u waarschijnlijk allang gelezen in de voorafgaande bladzijden van dit verslag.