Left luggage (1998)

LEFT LUGGAGE

Algemene informatie

De film Left Luggage heb ik niet in de bioscoop gezien, maar in de kantine van gebouw B van het Cambreur College in Dongen. Ik geef dus een beschrijving van de kantine. Speciaal voor deze gelegenheid was de kantine omgetoverd in een bioscoopzaal. Stoelen in rijen opgesteld met in het midden een looppad. De muur werd als projectiescherm gebruikt.

Titel: Left Luggage
Belangrijkste acteurs: Jeroen Krabbé (meneer Kalman), Isabella Rossellini (mevrouw Kalman), Laura Fraser (Chaja), Maximilian Schell (vader van Chaja), Chaim Topol (Apfelschnitt), Adam Monty (Simcha)
Regisseur: Jeroen Krabbé
Bioscoop, datum van de voorstelling: Geen bioscoop, datum was 22 februari 2001
Genre: Drama
Land: Nederland, België
Jaartal: 1998
Schrijvers: Gebaseerd op: Carl Friedman met het boek ‘Twee koffers vol’ uit 1983.

Plot

Chaja, een hippe filosofiestudente, neemt in de jaren '70 een bijbaantje als kindermeisje bij het joodse gezin Kalman. Als liberaal joodse heeft Chaja het zeer moeilijk met de strikte leefregels van de orthodoxe familie. Het duurt dan ook niet lang voor ze botst met vader Kalman, die zijn gezin hardvochtig en zonder emotie opvoedt. Chaja wil ontslag nemen, maar haar vertedering voor de kleine stomme Simcha doet haar doorzetten. De band tussen Chaja en Simcha wordt als maar sterker; ze leert hem praten,ze begint de leefwereld en het verdriet van de familie te begrijpen. Ook de zoektocht naar twee verloren koffers die haar vader al 30 jaar voert, wordt stilaan een onuitvoerbare maar begrijpelijke zelfopgelegde missie.
Links op de foto zie je Chaja met Simcha in haar handen. Rechts zie je de moeder van Simcha.

Het motief

Ik denk dat de film niet alleen uit commerciële oogpunten is gemaakt, maar ook informatie aan het publiek wil geven. In de film zag je hoe het in Antwerpen na de Tweede Wereldoorlog was. Op banken en muren stonden nog hakenkruizen en leuzen tegen de joden. Ook zag je hoe het in een orthodoxe familie aan toe ging. De kinderen werden daar hard opgevoed. Het doel van de schrijver is dus om mensen te leren dat je voor een geloof of levensovertuiging (in dit geval het Jodendom) wel respect kunt hebben zonder het er mee eens te zijn.

Plaats en tijd

Het verhaal speelt zich af in Antwerpen in het begin van de jaren zeventig. Ik denk dat ze deze plaats en tijd gekozen hebben, omdat daar een Joodse orthodoxe wijk is. Ik denk dat dit tijdstip gekozen is, omdat het 25 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog valt.
Verder speelt het verhaal zich af in de flat waar Chaja woont, in de flat van de joodse familie, in de flat van haar ouders, bij de vijver in het park en op straat. Op de flat van Chaja krijg je alleen haar verdieping te zien waar nog een vriendin woont. Haar flat krijg je alleen een paar keer aan het begin van de film te zien. Het huis van de Joodse familie is een beetje donker. Ze wonen ergens boven en er is een lift en een trap. Er is ook een conciërge, maar die is altijd chagrijnig, want hij haat joden en de familie Kalman is Joods. Deze plek is best wel belangrijk in het verhaal. In de flat van Chaja's ouders kom je af en toe terug, meer voor ontspanning denk ik na alles wat er bij de Joodse familie gebeurt. Haar ouders zijn allebei nogal in de ban van de oorlog en ze hebben twee beneden buren die het ook niet zo makkelijk hebben met elkaar. Hier spelen vaak komische taferelen. Bij de vijver in het park komt Chaja elke dag met Simcha. Het is wel een belangrijke plek, want door de eenden in de vijver raakt hij gefascineerd en het eerste woord wat hij zegt is 'kwak'. Helaas verdrinkt hij in diezelfde vijver.
Hier links zie je Chaja en Simcha bij de vijver in het park zitten.

Personages

Chaja is een levenslustig en dapper meisje dat haar baan in een restaurant opgeeft, omdat ze genoeg heeft van de pesterijen van haar collega's. Ze heeft een nieuw baantje nodig en besluit met volle moed om bij een joodse familie in huis te gaan werken. Chaja is een heel aardig en dapper meisje. Ze komt op voor de rechten van wie dan ook en ze is soms ook wel emotioneel. Haar leeftijd ligt volgens mij tussen de 20 en 25 jaar.
Simcha vindt Chaja al meteen leuk en door haar hulp leert hij praten Hij vindt haar geweldig voor wat ze allemaal doet voor hem. Hij is eigenlijk een lief jongetje dat het liefste alles goed zou doen en zijn ouders perfect zou gehoorzamen. Maar hij kan niet praten. Hij is ongeveer 6 jaar oud.
De moeder van Simcha is eigenlijk iets minder streng joods dan haar man en vindt sommige regels ook niet eerlijk. Ze heeft veel problemen met het strenge geloof en voelt zich soms een beetje depressief. Zij is ongeveer 45 jaar oud.
Vader van Simcha is een hele strenge vader. Hij is de hele dag weg en komt ’s avonds thuis. Dan gaat hij naar zijn kamertje waar niemand anders mag inkomen. Als Chaja met hem een kleine ruzie krijgt, loopt Chaja zijn kamer binnen. Daar ziet ze foto’s hangen van de vader toen hij klein was. Hij leek precies op zijn zoontje Simcha. Hier links zie je de vader van Simcha.
De vader van Chaja is op zoek naar twee koffers die hij in de Tweede Wereldoorlog onder de grond had verstopt toen hij op de vlucht was. Hij werkt en zoekt de hele dag naar de koffers. In de koffers zaten persoonlijke bezittingen van hem. Het is een drukke man die meer tijd besteed aan zijn zoektocht naar zijn koffers dan aan zijn vrouw. Hij hoopt in die koffers zijn verleden terug te vinden. Volgens mij is hij ongeveer 45-50 jaar.
De moeder van Chaja vindt het helemaal niks wat haar man doet. Zij probeert alle oorlogsherinneringen te vergeten door kippensoep en cake maken. Zij is ongeveer 45 jaar oud.
Meneer Apfelschnitt is een oude wijze man. Als Chaja in moeilijkheden zit of verdriet heeft, helpt en troost hij haar. Het is dus een erg behulpzame man. Hij had ook het baantje voor Chaja als kindermeisje op de joodse familie Kalman geregeld.
Als ik een personage zou moeten kiezen, zou ik voor Chaja kiezen, omdat je van haar het meest te weten komt.

Mijn mening

Ik verwachtte dat er meer actie in zou zitten. Dit was helaas niet het gevoel, wat ik erg jammer vond. Ook verwachtte ik dat Simcha zou gaan praten en dat de vader van Chaja zijn koffers terugvond. De verwachting dat Simcha zou gaan praten is uit gekomen, maar dat die vader zijn koffers terugvond niet. Dit vond ik erg verrassend. Verder verwachtte ik niet dat Simcha dood zou gaan.
Ik vond de film niet zo leuk, want er zat te weinig actie in waardoor het langdradig en saai werd. Verder vond ik de kwaliteit van de film wel goed. Het mooist vond ik de scènes dat Chaja de familie Kalman tegen de conciërge beschermt.

Plezier4
Verveling1
Verwondering1
Eenzaamheid5
Medelijden2
bewondering1

Ik heb niet zoveel plezier in de film gehad, omdat het een droevige film was. Ik heb me best wel verveeld, omdat het een saaie film was waar weinig actie inzat. Het moment van verwondering was dat ik niet had verwacht dat Simcha dood zou gaan en dat de vader van Chaja zijn koffers niet terug vond. Eenzaamheid heb ik niet gehad. Verder heb ik een beetje medelijden met Chaja gehad, omdat de persoon van wie ze hield, Simcha, overleed. Voor de vader van Chaja had ik veel bewondering, omdat hij maar door bleef gaan met het zoeken van zijn twee koffers.
Ik vond het een saaie en langdradige film, omdat er weinig spanning inzat. Wel zaten er humoristische en droevige stukjes in. Ik kon me niet helemaal met de hoofdpersonen inleven, omdat ik niet van dit soort films houd.
Ik zou van deze regisseur geen films meer willen zien, omdat ik niet van dit genre films houd.
Het is niet de eerste keer dat ik naar deze vorm van kunst ben geweest.
Mijn houding ten opzichte van deze vorm van kunst is door deze culturele activiteit veranderd, omdat ik nu weet dat er naast films voor ontspanning ook films zijn die een bepaalde bedoeling hebben.

Indrukwekkende scène

De scène die de meeste indruk op mij heeft gemaakt, is de scène wanneer Simcha onder het eten aan tafel een Joods gebed opzegt waar hij samen met Chaja veel tijd aan had besteed. Simcha kende het niet helemaal uit zijn hoofd en zijn vader zei dat het nog niet goed genoeg was. Chaja vloog er meteen op. Hierdoor kreeg ze een ruzietje met vader Kalman. Deze scène had veel indruk op mij gemaakt, omdat Simcha veel moeite had besteed aan het uit het hoofd leren van dat Joods gebed en waarna zijn vader dan zegt dat hij het nog niet goed genoeg kent. Het was voor Simcha, die voor kort ‘stom’ was, in mijn ogen een hele prestatie.