een gebeurtenis waarin Guido, Dora kaapt tijdens het feest ter gelegenheid van haarverloving met een fascistisch bureaucraat. Het eerste uur kijken we naar een wereld zonder kwaad, een
La vita è bella. Van Roberto Benigni. Met Robert Benigni, Nicoletta Braschi, Giorgio Cantarini en Horst Buchholz. La vita è bella roept herinneringen op aan het Italiaanse neo-realisme van Vittorio De Sica\'s Ladri di bicicletti en Frank Capra\'s It\'s a Wonderful life. Regisseur Roberto Benigni manoeuvreert behendig langs alle valkuilen die opdoemen wanneer een komedie deels in een concentratiekamp afspeelt. De timing van het Italiaanse equivalent van Freek de Jonge - vooral bekend als acteur in Down by Law en Night on Earth van Jim Jarmusch - is onnavolgbaar. Daardoor blijft Benigni\'s humor overeind, zelfs in de kale barakken van het kamp. Toscane 1939. De levensgenieters Guido (een rol van Benigni zelf) en Ferruccio (Sergio Bustric) rijden het geluk tegemoet. Bovenop een berg verliezen ze de macht over het stuur, beneden komen ze terecht in een fascistische parade. Het volk ziet Guido\'s wilde gezwaai om de weg vrij te maken aan voor een groet en antwoordt in stijl. Het is de aanzet tot een lange reeks grappen en grollen die tot halverwege de film aanhoudt. Sommige zijn flauw, andere erg flauw. Maar in het tweede deel van de film valt alles op zijn plek. Guido wordt verliefd op de onderwijzeres Dora (Nicoletta Braschi, in het dagelijkse leven ook Benigni\'s partner). Hij verovert haar op een brallerige fascistenleider, ze trouwen en krijgen een zoon: Giosué. Het leven lijkt mooi. Maar er verschijnen donkere wolken boven het paradijs, hoezeer Guido ook zijn best blijft doen het opkomend fascisme en antisemitisme te negeren. Na drie kwartier volgt een prachtige overgangsscène. Guido en Dora lopen de kas achter het huis binnen. Wanneer ze weer naar buiten komen is het vijf jaar later. Alles is anders. Guido en Giosué worden op de trein gezet en gedeporteerd naar een concentratiekamp. Dora sluit zich vrijwillig bij hen aan. Vanaf dat moment heeft Guido maar één doel: zijn geliefden beschermen tegen het kwaad. Hij maakt Giosué wijs dat de oorlog een groot spel is. Wie het eerst duizend punten heeft is de winnaar; de hoofdprijs is een tank. Die schreeuwende Duitse bewakers zijn niet echt gemeen. Ze doen het ook alleen maar voor de punten. Het tweede deel van de film verschilt compleet van toon met de slapstick-opening. Het is dreigend, aangrijpend en meeslepend. Guido wringt zich in de vreemdste bochten om zijn zoon te redden. De regels van het spel veranderen per dag, maar Giosué houdt zich gedeisd en klaagt niet over de honger. Als de geallieerden het kamp innemen, krijgt hij zijn tank, maar het verlies dat Giosué heeft moeten nemen is groot. La vita è bella is omstreden, en veel geprezen. De film werd bekroond op het filmfestival van Cannes (met de speciale juryprijs, Benigni werd genomineerd als beste acteur), in Jeruzalem en in Italië werd Benigni - die niet joods is - benoemd tot erelid van de joodse gemeenschap. Het is terechte waardering voor de clown met een boodschap. La vita è bella is dapper, eerlijk en ontroerend. De film laat zien dat oorlog pijn doet, dat er niks leuks is aan de holocaust, maar dat het leven desondanks mooi kan zijn. Benigni\'s volgende film is overigens Astérix en Obélix. Hij speelt de kleine dappere Galliër die weerstand bleef bieden tegen de Romeinen. Gerard Depardieu is Obelix. Volgens sommigen is dat ook een vorm van heiligschennis.
REACTIES
1 seconde geleden
A.
A.
Hey
Een erg goed verslag, waarschijnlijk had je er wel een goed cijfer voor. Jou verslag heeft mij erg geholpen met het maken van mijn verslag. Ik heb niets letterlijk overgeschreven maar door jou goede verslag kreeg ik wel een idee van hoe ik moest beginnen aan mijn verslag. Nu wil ik graag weten wat voor een cijfer je voor dit verslag kreeg. (Of kreeg je alleen een vink??)
Doeg
22 jaar geleden
Antwoorden