Jackie Brown (1997)

Vier lange jaren liet Quentin Tarantino passeren voordat hij zich aan de opvolger van PULP FICTION zette. Het resultaat, naar het boek \'Rum Punch\' van de hand van Elmore Leonard, JACKIE BROWN stelt geenszins teleur.

PULP FICTION is absoluut de beste en meest invloedrijke film van de jaren negentig. Dat begreep iedereen: na een Gouden Palm in Cannes \'94, juichende recensies en indrukwekkende recettes was er zelfs een Oscar (Scenario) weggelegd voor de overrompelende combinatie van geweld en briljante dialogen. PULP FICTION groeide in korte tijd uit van cultfilm tot mainstream tot cultureel fenomeen. En daarna? Nou, even niets. Allerlei mogelijkheden leken zich aan te dienen, waarbij het vooral in de lijn der verwachting lag dat Tarantino meer van hetzelfde zou maken. Dat zou zo kwaad nog niet geweest zijn, maar Quentin Tarantino deed het niet. Hij deed überhaupt weinig, behalve acteren. En daar zat nou net niemand op te wachten, getuige de kritieken die hij kreeg voor zijn spel in FROM DUSK TILL DAWN (eigen scenario) en het hier terecht niet uitgebrachte Destiny Turns on the Radio. Tarantino regisseerde wel een kwart van de matige raamvertelling Four Rooms, maar die viel niet te zien als \'de nieuwe Tarantino\'. De echte opvolger van PULP FICTION heeft dus bijna vier jaar op zich laten wachten. JACKIE BROWN is een adaptatie van de misdaadroman Rum Punch van de legendarische Elmore Leonard. De film bewijst dat Tarantino geen zin heeft om in een hokje gestopt te worden. Zijn trademarks ontbreken vrijwel volledig. JACKIE BROWN is een sobere film, die gedreven wordt door een hecht plot en prachtige acteerprestaties. Hoewel de voorpubliciteit deed vermoeden dat Tarantino het boek volledig naar zijn hand had gezet, doen plot en uitkomst sterk Leonardiaans aan.

Centraal staat een stewardess, die voor een gangster geld smokkelt. Als ze betrapt wordt door de politie, bedenkt ze een gewiekst plan om de dans te ontspringen. Wie ooit één letter Leonard heeft gelezen, weet onmiddellijk hoe dat zal aflopen. Maar dat kan de pret niet bederven, omdat Tarantino met meesterlijke timing en dosering te werk gaat. Veel meer dan in zijn eerdere films is hij hier een echte verhalenverteller. De film is lang, maar dankzij prominenten als Samuel L. Jackson en Robert De Niro bepaald niet te lang. En opnieuw redt Tarantino een legende uit de jaren zeventig van de vergetelheid. John Travolta kon na PULP FICTION aan een lucratieve, nieuwe carrière beginnen, JACKIE BROWN is een herstart voor Pam Greer.