De tweeling (2002)

Ben Sombogaart

De tweeling is een film van Ben Sombogaart. Ben Sombogaart is een Nederlandse regisseur. Hij is op 8 augustus 1947 in Amsterdam geboren. Hij heeft een opleiding aan de Filmacademie in Amsterdam gedaan. In 1993 heeft Ben Sombogaart een Emmy award en het Gouden Kalf voor de Beste regie gewonnen met de film Het Zakmes. Ook heeft Sombogaart een Gouden Kalf gewonnen met de film Abeltje. Hieronder zie je een lijstje met de films en televisieseries die hij heeft geregisseerd.

Films:
Allemaal tuig!, 1982
Gina, 1986
Mijn vader woont in Rio, 1989
Het Zakmes, 1992
De Jongen die niet meer praatte, 1996
Mijn Franse tante Gazeuse, 1996
Abeltje, 1998
De Tweeling, 2002
Pluk van de petteflet, 2004
Kruistocht in spijkerbroek, 2006

Televisieseries:
Buurman Bolle, 1989
Kinderen van Waterland, 1990
Ko, de boswachtershow, 1990
Dodelijk redmiddel, 1991
Mus, 1993
De Pianiste, 1994
Dag Juf, tot Morgen, 1994
Abeltje, 1998
De Aanklacht, 2000
In goede aarde: Yesterday, 2000
Wet & Waan, 2000
Ibbeltje, 2004

Tessa de Loo

De Tweeling is verfilming van het boek De Tweeling van Tessa de Loo. Tessa de Loo is het pseudoniem van de Nederlandse schrijfster Johanna Martina (Tikene) Duyvené de Wit die op 15 oktober 1946 in Bussum is geboren. Zij heeft met De Tweeling de Publieksprijs voor het Nederlandse boek en de Otto van der Gablentz-prijs gewonnen. Ook heeft ze de Anton Wachterprijs en het Gouden Ezelsoor gewonnen voor De meisjes van de suikerwerkfabriek. Hieronder zie je de bibliografie van Tessa de Loo.

Bibliografie:
De meisjes van de suikerwerkfabriek, 1983
Meander, 1986
Het Rookoffer, 1987
Het mirakel van de hond, 1988
Isabelle, 1989
De Tweeling, 1993
Alle verhalen tot morgen, 1995
Toen zat Lorelei nog op de rots, 1997
Een varken in het paleis, 1998
Een gevaar op de weg: autoportretten, 1999
Een bed in de hemel, 2000
De zoon uit Spanje, 2004

De film de Tweeling was genomineerd voor een Oscar. In de film spelen Thekla Reuten als Lotte, Ellen Vogel als de bejaarde Lotte, Julia Koopmans als de kleine Lotte, Nadja Uhl als Anna, Gudrun Okras als de bejaarde Anna en Sina Richardt als de kleine Anna. Ook hebben we nog Roman Knizka als Martin Grosalie, Hans Somers als David Goudriaan.

Analyse

De locaties en kleding beïnvloeden alles. De film speelt zich af voor en tijdens en een klein deel na de Tweede Wereldoorlog. Alles is aangepast, de auto’s, de kleding uiteraard, de huizen, de winkels, noem maar op.

De muziek is in deze film niet waar het om draait. Er is natuurlijk wel muziek om de effecten te benadrukken, maar je hoort niet echt bepaalde muziek waar je even bij stilstaat.

Er zijn niet veel / geen special effects toegepast. Deze film beschrijft het leven van de twee meisjes Lotte en Anna, daarom zijn er geen special effects toegepast.

Het verhaal

De film de Tweeling gaat over twee meisjes met een dramatisch levensverhaal. Lotte en Anna, zoals de twee meisjes heten, worden, nadat hun moeder overlijdt aan kanker en hun vader aan TBC, op een abrupte manier gescheiden. Anna gaat bij haar opa in Duitsland wonen, maar omdat Lotte ook aan TBC lijdt, gaat zij naar een neef van haar vader in Nederland. Sindsdien hebben ze geen contact meer. Lotte, die nu bij een welgestelde, muzikale familie met nog 3 dochters in het Gooi woont, probeert, net als Anna die in een arme boerengezin woont, veel brieven te schrijven. Maar aan beide kanten worden deze brieven onderschept. Vlak voordat de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, gaat Lotte naar Anna toe. Maar doordat Lotte en Anna te erg van elkaar zijn gaan verschillen, wordt deze ontmoeting een grote teleurstelling. Door de verschillende opvattingen die ze hebben meegekregen uit hun opvoeding, zijn ze erg van elkaar gaan verschillen. Anna trouwt met een SS-er, Martin, terwijl Lotte zich verloofd met een Jood, David. Na de Tweede wereldoorlog komt Anna nog een keer langs bij Lotte, maar Lotte wilt haar niet zien. Sindsdien hebben de twee zusjes elkaar niet meer gesproken of gezien, totdat ze elkaar op 75 jarige leeftijd tegenkomen in het kuuroord Spa.

Het verhaal is niet waar gebeurd, maar het zou wel heel goed zo kunnen zijn geweest. De personages zouden allemaal zou hebben kunnen bestaan.

Het verhaal wordt verteld met flash-backs. Anna en Lotte komen elkaar tegen in het kuuroord Spa. Lotte wil niks van Anna weten, maar Anna wilt graag vertellen wat er allemaal is gebeurd. Zo krijg je in de flash-backs te zien wat ze hebben meegemaakt.

Sleutelscènes

Als eerste sleutelscène kies ik de scène waarin Lotte en Anna gescheiden worden, dit is de scène waar het verhaal eigenlijk begint.
Na de begrafenis van de vader van Lotte en Anna worden de meisjes abrupt gescheiden. Lotte gaat, omdat ze ziek is, met een rijke neef van haar vader mee naar Holland, terwijl Anna naar een oom van haar in Duitsland gaat.
Door de snelwisselende beelden, de natuurlijke belichting en dramatische muziek wordt deze scène extra dramatisch.

Als tweede sleutelscène kies ik de scène waarin Lotte Anna gaat opzoeken in Duitsland. Dit bezoek heeft weer een grote invloed op de rest van het verhaal en is ook een deel van de reden waarom Lotte Anna niet meer wilt spreken.

Lotte zoekt Anna op die op dat moment het dienstmeisje van een gravin is. Doordat de gravin bezig is met verhuizen kan Lotte maar één nachtje blijven. Die avond vertelt Lotte dat ze verloofd is. De volgende dag als Lotte weer naar huis gaat, zegt Anna dat ze snel naar Nederland komt om haar verloofde te zien. Lotte zegt dat ze een foto bij zich heeft en laat de foto zien. Anna zegt ‘Het lijkt wel een Jood.’ Lotte wordt op dat moment meegenomen naar de auto en is zo boos op Anna dat ze niks meer met haar te maken wilt hebben.
In deze scène hebben ze meer gekozen voor close-ups. Er zijn niet zoals in de vorige sleutelscène veel wisselende beelden.

Als derde sleutelscène kies ik de scène waar Lotte en Anna elkaar tegenkomen in het kuuroord Spa. Dit is de scène waarin Anna het hele verhaal aan Lotte verteld.
Lotte is nog steeds vastbesloten dat ze geen contact met Anna wilt. Anna geeft niet zomaar op en vertelt het verhaal. Nadat ze het verhaal verteld heeft, zijn Anna en Lotte verdwaald in het bos en de avond is al aangebroken. Ze besluiten te overnachten in het bos, omdat Anna’s lichaam niet meer verder wilt. Anna overleeft deze nacht niet en Lotte beseft zich dat het nu te laat is om het ooit nog goed te maken met haar tweelingzus.
In deze scène wordt vooral de nadruk gelegd op wat Anna verteld. Er is geen muziek en de camera staat op een neutraal standpunt.

Ik vind niet dat je de film tot één bepaald genre kunt rekenen. Ik heb ook nog eventjes op internet gekeken, wat anderen ervan vonden en daar vond ik de genres drama, oorlogsfilm en romantiek. Daar ben ik het wel mee eens. Het gaat over iets dramatisch dat veel te maken heeft met de oorlog en toch zit er ook een beetje romantiek in.

Conclusie / eigen mening

Ik denk dat deze film juist goed is voor de jeugd (voor volwassen ook prima om te kijken uiteraard). De jeugd van tegenwoordig staat niet meer zo dichtbij de oorlog. Ze weten wel dat de oorlog vreselijk was en dat er erg veel Joden zijn vermoord, maar ze weten niet hoeveel persoonlijke schade dit heeft aangericht bij de mensen. Dat komt in deze film erg goed naar voren. Je ziet hoe de relatie tussen de tweeling Anna en Lotte kapot gaat door de oorlog.
Deze film kan zeker schokkend zijn en is dat volgens mij ook voor veel mensen. De herinneringen van vroeger komen weer terug. De film had naar mijn gevoel zeker diepgang. Het leven is te kort voor ruzie. En natuurlijk, niet alle Duitsers zijn slecht.
Je zou kunnen zeggen dat Anna en Lotte de twee landen voorstellen, Anna Duitsland en Lotte Nederland. Ze hebben allebei dingen fout gedaan, maar uiteindelijk gaat het om het vergeven van de ander, voor het te laat is.

Ik vind De Tweeling zeker een mooie film. Het is heel realistisch en dat trok mij erg aan. Ik vind niet dat er echt zwakke punten waren.