Zorro door Isabel Allende

Zakelijke gegevens Titel: Zorro
Oorspronkelijke titel: Zorro. Comienza la Leyenda. Uitgever: wereldbibliotheek
Schrijver: Isabel Allende
Vertaler: Rikkie Degenaar
Oorspronkelijke taal: Spaans
Omslagontwerp: Nico Richter
ISBN: 90 284 2102 5
Soort: Roman (ontwikkelings, avontuur)

Samenvatting Op San Gabriel, een missiepost waar pater Mendoza de leiding heeft, en vooral indianen wonen, komen onrustende berichten over een groep opstandige indianen. Hij stuurt daarom meteen een brief naar een oude vriend die in het leger zit, of hij hem te hulp wil komen. De vriend is Alejandro de la Vega. Die komt ook, en neemt twee vrienden mee. De vrouwen op de post leerden ze hoe ze geweren moesten herladen. Zo verdedigen ze de missiepost tegen de overval. Bij de overval kwam maar 1 van hen om. Een van de vrouwen die de geweren moest herladen. Ze hadden de lijder geschoten, maar bleek nog in leven te zijn, en een vrouw! Alle overige mannen van de overvallers werden opgesloten en verzorgd. De la Vega wordt steeds meer verliefd op de leider van de groep, die zich Toypurnia laat noemen. Hij zoekt haar steeds vaker op en verzorgd haar. Zei wordt ook op hem verliefd en nadat ze helemaal hersteld is trouwen ze. Ze krijgen een kind. Bij de geboorte gaat de gezondheid van Regina (zoals ze nu wordt genoemd) flink achteruit. Haar oma, Lechuza Blancha, komt om haar te verzorgen. Zonder dat iemand haar heeft gewaarschuwd, ook een indiaan, maar iedereen heeft respect voor haar. Tegelijk met Regina kreeg ook nog eens een hulpje van het huis de la Vega een kind. Die in dezelfde week als Diëgo geboren is. Ze groeiden op als broers. Tijdens dat Regina te zwak was op Diëgo de borst te geven, deed de meid en moeder van Bernardo dat. Het lukt Regina niet goed zich aan te passen aan de levensstijl van haar man, de la Vega is er blijven wonen nadat ze getrouwd zijn. Hij is bij de autoriteiten gaan werken en is de burgemeester van een nabijgelegen stad. De stijl is dus vrij luxueus en voorheen leefde ze in tenten, dus eigenlijk wel een groot verschil. Op een dag toen Alejandro weer eens naar de stad was om nieuwe meubels te kopen voor het huis, kwam er een grote troep rovers aan land vlak bij hun haciënda. Ze overvielen het huis en vermoorden iedereen die ze tegenkwamen. Diëgo redde zijn moeder door gebruik te maken van de grotten, die hij samen met Bernardo ontdekte toen ze vaak om het huis heen zwierven. Bernardo’s moeder vernam ook dat er rovers waren en stopte Bernardo in een mand met wasgoed om zo te voorkomen dat de rovers hem ook zouden vinden. Zelf ging ze, om hem te verdedigen, de rovers te gemoed. Later toen ze van de missiepost hadden vernomen dat er rovers op de haciënda waren geweest en ze op zoek waren naar overlevenden, durfde Diëgo uit zijn schuilplaats te komen, maar liet zijn moeder liggen. Daarna heeft de Pater hem nog geholpen zijn moeder te halen. Bernardo die zo geshockeerd is van wat er met zijn moeder gebeurd is, doet een heel lange tijd zijn mond niet meer open, zodat iedereen hem doof en stom waande. Later toen de hele haciënda weer hersteld was, vond Alejandro dat het tijd werd voor Diëgo om verder te gaan studeren. In het dorp was wellis waar een school, maar de leraar had hem alles wat hij wist al geleerd. Diëgo had zich toen der tijd al voor genomen alles wat de leraar aan hem vertelde door te vertellen aan Bernardo, want die mocht niet naar de school, omdat hij indiaans was. Ze wisten echter niet dat Diëgo half indiaan was. Zijn vader had een tijdje geleden een koffer gehad van vrienden uit Spanje. Met cadeautjes voor het hele gezin. Alejandro stuurde zijn vriend een brief met de vraag of de jongens zo lang bij hem mochten logeren. En dat mocht. Dus Diëgo en Bernardo gingen op weg. Ze gingen met een schip dat in de haven lag en binnen een paar dagen zou vertrekken. De kapitein heette Galileo Tempestra. Wat wel sneu is, en daar komt Diëgo pas achter als hij weer terug is, dat zijn ouders uit elkaar zijn gegaan de dag dat hij vertrok. Regina hield het niet meer vol en is terug gegaan naar haar indiaanse kolonie. De reis van Diëgo liep voorspoedig. De zeemannen waren gek op de jongens. De mannen leerden Diëgo zelfs kaarten en al snel won hij van ze, maar niet helemaal eerlijk. Hij had truckjes geleerd van een van de zeemannen die vaak goochelden. Zo kon hij kaarten laten verdwijnen en weer te voorschijn laten komen. Ook leerde hij al snel in de wand en in de touwen klimmen. Aangekomen op de kade in Spanje, Barcelona, komt er al snel een hulp van de Romieu naar hen toen en stappen ze in een koets op weg naar het huis van de familie. Eenmaal bij het huis staat de familie hen al op te wachten. Het gezin bestaat uit drie zussen en een vader. Hun moeder stierf al eerder. De oudste zus heet Juliana, waar Diëgo de rest van zijn verblijf verliefd op wordt en blijft. De jongste zus heet Isabel, het eerste wat Diëgo van haar opvalt is dat ze een beetje scheel kijkt en dat ze haar heeft voor twee personen. En de chaperonne van de meiden is Nuria. De dag na dat hij daar is aangekomen gaat hij naar de academie en naar de Schermschool. Toen Diëgo klein was heeft hij een boek gelezen over schermen en heeft de instructies opgevolgd en zo zichzelf schermen geleerd, wat hij dan meteen doorleerde aan Bernardo. Met zijn schermleraar krijgt hij een heel goede band. Tot Diëgo’s grote spijt is er nog iemand die Juliana leuk vind. Rafaël Moncada. Hij is een belangrijk man met een nog belangrijkere tante die veel connecties heeft in het koningshuis. Rafaël Moncada brengt geregeld bezoek aan de familie de Romieu en brengt soms zelfs ook serenades aan het raam van Juliana. Er zijn al veel mannen die om de hand van Juliana gevraagd hebben, zo dus ook Moncada. Tijdens een van die serenades komt Diëgo er achter dat Moncada niet zelf zingt, maar een zigeuner die zich dan in de schaduw verborgen houdt. Hij is naar de man toegelopen na de serenade en heeft hem met een mes bedreigd om de waarheid uit hem te krijgen en wat hij dacht is waar. De man zingt en Moncada playbackt. Zo komt hij bij de zigeuners terecht. Hij gaat opzoek naar iemand van de zigeuners en ontmoet Amalia. Eigenlijk staat in de wetten van de zigeuners dat ze niet met Gadjo’s (mensen die geen zigeuners zijn in hun taal) om mogen gaan. Maar die regel breekt ze. Nog een regel is dat ze Gadjo’s niet mogen vertrouwen, maar ze begint juist op Diëgo gesteld te raken. De zigeuners verdienen hun geld door de toekomst te voorspellen en drankjes te verkopen, maar ook door hun voorstellingen met optredens van de hele groep. Zo krijgen ook Bernardo en Diëgo een plek tussen de optredens. Omdat Juliana, Isabel en Nuria te voorstellingen ook wel geregeld bezoeken verkleden de jongens zich. Allebei dragen ze een zwart pak. Zwarte cape, hoed, broek, shirt en zelfs een opgeplakt snorretje. Zo is Zorro ontstaan. Hun act bestond dan uit gevaarlijke dingen in de trapezes uithalen. Dingen die ze leerden op het schip van Galileo Tempestra. De schermleraar van Diëgo vertelt hem dat hij in een groep zit die zichzelf Justicia noemen. Justicia vecht voor de mensen van Barcelona. Manuël Escalante, zoals hij heet, bereid hem voor om er ook lid van te worden. Dus op een avond neemt Manuël Escalante hem mee door allerlei straatjes naar een ondergrondse kamer. Daar moet hij een aantal dingen doorstaan. En moet dan een naam kiezen die hij wil hebben als schuilnaam. Hij kiest Zorro. Juliana, Isabel en Nuria, die aan een aalmoes doen, gaan elke zondag langs allerlei goede doelen om geld te brengen. Net zoals die ene zondag dat ze weer gingen en ze waren nog maar net langs een aantal goede doelen geweest of er kwamen een aantal ruig gekleedde mannen aanlopen. De meiden verstoppen zich in de koets en wachten tot de deur opengerukt zou worden en ze bestolen zouden worden, maar net op tijd komt Moncada de hoek om en gaat een gevecht aan met de rovers. Die na geruime tijd de benen nemen. Moncada lijkt licht gewond aan zijn been, maar is er verzekerd van dat hij eerst met de meisjes mee naar huis wil. Diëgo, Bernardo en Isabel (die in de tussentijd dikke maatjes met Bernardo is geworden en ook de gebarentaal geleerd heeft) vinden de boel stinken en gaan op onderzoek uit. Isabel heeft gezien dat een van de overvallers veel tatoeages had. Dezelfde als een van de zigeuners, dus dat gaan ze na vragen en dat blijkt waar. Het bleek allemaal in kaart gezet en dat het bloed dat door de broek kwam van Moncada, helemaal geen echt bloed was, maar een natte lap gedenkt in bloed die onder zijn broek vastgebonden zat. Bernardo krijgt een brief van thuis geschreven door pater Mendoza dat hij een zoon heeft gekregen, flak voordat ze vertrokken leerde Bernardo een meisje kennen, Rayo en la
Noch, hij is meteen verliefd op haar. Het jongetje heeft nog geen naam. Ze noemt hem gewoon kind, en zegt dat ze vindt dat de vader de naam moet kiezen. Hij besluit terug te gaan zo snel als hij kan. Dit zal het eerste moment zijn dat Diëgo en zijn broer zo ver van elkaar vandaan zijn. Ze houden wel mentaal contact door berichten naar elkaar te sturen via hun gedachten. Toen op een keer de boekhouding van de familie de Romieu werd gecontroleerd, bleek dat ze bijna blut waren. Hun vader besluit dat het beter is als ze in hun buitenhuis gaan wonen als tijdelijke vakantie, zijn dochters verteld hij niks over de reden. Zijn reden om te verhuizen is dat als de rest van de mensen die van adel zijn erachter komen hij in problemen zou kunnen komen. Moncada komt nog maal naar de hand van Juliana vragen en geeft hen twee weken de tijd om te beslissen. Juliana’s vader vindt dat ze zelf mag beslissen. Diëgo, die nog steeds verliefd op haar is, wil haar deze stommiteit uit haar hoofd praten en is vast beraden het verhaal dat de overval vals was te vertellen. Alleen Bernardo en Isabel weten het niet zeker maar stemmen daarna toch ik met het plan. Juliana is helemaal van de kook na het verhaal en zegt dan na twee weken duidelijk nee tegen Moncada, die dan op zijn beurt weer van de kook is, omdat hij na zijn zogenaamde redding er zeker van was dat Juliana met hem zou willen trouwen. Hij heeft al zo’n idee dat iemand het door heeft vertelt, maar weet niet wie. Niet veel daarna wordt de Romieu ineens gearresteerd wegens verraad tegen de koning. Hij zou in een groep zitten die steeds aanslagen pleegt en de mensen van Barcelona beschermen. Hij zal veroordeeld worden en moet sterven. De meiden zijn zo van de kook dat ze naar de tante van Moncada gaan en die het hele bezit van hun verkopen. Ze krijgen er een aantal gekleurde steentjes voor terug. Als ze dan voor het laatste bezoek bij hun vader zijn en hem de papieren laten tekenen voor het verkopen van het bezit, vragen ze zich hardop af wie zoiets over hun vader zou zeggen en hem ervoor laten arresteren. Een van de wachtlopende soldaten antwoord daarop dat Moncada erachter zit. Bij dat laatste bezoek moet Diëgo van de Romieu beloven dat hij de meiden mee neemt naar zijn huis en daar voor hun zorgt en over hun waakt. Dat belooft hij. Manuël Escalante heeft Diëgo verteld val een stel gevangen genomen leden van Justicia, nu is het voor hun natuurlijk het gevaar dat ze van alles doorgeven bij bijvoorbeeld foltering. Dus Diëgo is van plan de mensen te gaan bevrijden, hij jat een koets schildert die, jat ook nog een vat wijn en gaat naar de gevangenis toe en vertelt dat het vat afkomstig is van de tante van Moncada omdat ze jarig is. In het vat doet hij een slaapmiddel, waardoor ze lang uitgeschakeld zijn en gaat dan aan de gang. Zoals hij merkt heeft niet iedereen zijn portie gehad, want in de wachtkamer telt hij ze niet allemaal. Toch gaat hij op zoek en bevrijd de gevangenen. Door de gevangen neming van de Romieu zijn de meiden niet meer veilig en al helemaal niet meer na het afwijzen van Moncada. Met het verkregen geld vluchten ze. Moncada weet wel waar ze heen gaan, en ze vrezen ook dat hij hun achterna komt dus ze besluiten te doen wat Moncada niet verwacht. Ze gaan heel Spanje doorkruisen. Zo van oost naar west. Daar hopen ze een schip te vinden dat hun naar de plaats van Diëgo zou moeten brengen. Vele malen slapen ze onder de open lucht, maar soms kunnen ze ook iemand vinden die hun in huis neemt en te eten geeft. Zoals bij een vrouw die hun onderdak bied. Ze heeft niet veel verteld ze. Wat haar dochter heeft weet ze niet en haar man is vermoord, ze geeft hun een letterlijke omschrijving van de mannen. Later op hun tocht komen ze langs een huis en ook daar krijgen ze onderdak. Daar wonen twee mannen die hun raar aankijken maar wel onderdak bieden. De mannen waren van plan hun in de nacht te overvallen wat mislukt. Ze komen nog maar net weg met hun paarden en die van de mannen die ze mee hebben genomen toen de mannen de schuur in brand staken. Zo komen ze bij de haven en krijgen een plek op de boot waar Diëgo daarvoor ook op heeft gezeten. Hij zit weer bij zijn maten en leert weer veel dingen, en laat hen ook de vernieuwde trucks zien. Eenmaal op de boot is het op een nacht heel erg mistig. Diëgo doet zijn ochtend wandeling over het schip en merkt dat ineens dat er een boot heel dicht langs dat van hun licht. Ze worden overvallen door een grote bende rovers. De bemanning wordt ook de tuishaven van de piraten weer vrij gelaten maar Diëgo, Isabel, Juliana en Nuria houdt hij omdat hij voor hun losgeld kan vragen. Meteen stuurt Diëgo een brief naar zijn vader. Diëgo doet zelf ook een poging tot het geld bij elkaar brengen en zet steeds als eerste inzet het medaillon van Justicia in. Met zijn valsspelen wint hij veel geld. Juliana en de piraat Jean la Fitte, die samen met zijn broer Pière de baas zijn van de bende, worden verliefd op elkaar. Dan laat la Fitte weten dat hij al getrouwd is en een zoon heeft. Zijn vrouw heeft hij al twee weken niet gezien. Dan nadat Juliana van deze schok een beetje bekomen is komt een hulpje van la Fitte naar haar toen en beduid haar te volgen. De vrouw neemt haar mee naar iemand die haar vertelt dat zei het is. Dan vervolgens neemt de vrouw haar mee naar een plek in een groot bos dat onderwater staat. Op een droge plek van het bos stappen ze uit de boot en de vrouw laat haar het graf zien van de vrouw van la Fitte. Ze vertelt Juliana dat ze met la Fitte mag trouwen, maar dan wel voor het kind moet zorgen als voor een eigen kind. Dat belooft Juliana ook. Ze wil niks anders ze is er zeker van dat ze zonder la Fitte niet kan leven. Dus de vrouw vertelt la Fitte over de dood van zijn vrouw en over het komende huwelijk met Juliana. Ze trouwen. Diëgo heeft inmiddels genoeg gespaard om hen vrij te kopen, maar la fitte geeft hun de vrijheid gewoon terug. Diëgo reist verder met Isabel en Nuria. Thuis aangekomen verneemt hij dat Moncada er ook is en zijn vader heeft beschuldigd van verraad aan de regering en ook gevangen heeft laten nemen. Ook vertelt pater Mendoza hem over de parels die Moncada samen met de baas van de gevangenis laten op duiken door de gevangenen. Diëgo wil heel graag zin vader terug zien en besluit een poging te doen om zijn vader te redden. Nog nooit heeft iemand het fort kunnen veroveren, maar wil het zeker proberen. Hij heeft gehoord dat over een paar dagen een geestelijke komt om de mensen die dat willen het sacrament aan te bieden en te biechten. Diëgo besluit als geestelijke te proberen binnen te komen. Samen met een aantal mannen van de indiaanse stam van zijn moeder en van Bernardo helpen hem. Diëgo zorgt dat er een touw hangt waardoor ze naar boven kunnen klimmen en ze leggen dan overal rookbommen klaar. Niet dat het kasteel kan branden maar ze vertrouwen om de domheid van de soldaten, dat bij brand en/of rook grote paniek uitbreekt. Ze steken de rookbommen af en steken een paar bergen hooi in de brand, waardoor alles heel echt lijkt. En oude man heeft hem verteld over een geheime gang en die gebruiken ze dan ook om de gevangenen te laten ontsnappen door de rook. De indianen die hielpen hebben de poort opengemaakt en de paarden losgelaten en naar de afgesproken plek gedreven. Aan het eind van de gang. Zodat de mensen snel weg kunnen komen, want de meeste zijn indianen en die kennen de buurt daar goed. En de soldaten zijn hun paarden kwijt. De indianen nemen de vader van Diëgo mee naar het dorp van zijn moeder die voor zijn zal zorgen. En zo komt alles goed.