1 Beschrijving en persoonlijke reactie
Titelbeschrijving: Isabel Allende. ‘Paula’. Amsterdam 1994 Motivering boekkeuze: Ik heb ‘Paula’ gekozen omdat het verhaal me aansprak. Allende heeft dit boek namelijk geschreven terwijl haar dochter Paula in coma in het ziekenhuis ligt. Al die dagen dat ze in het ziekenhuis zat, heeft ze haar levensverhaal aan haar dochter verteld, en dit vind ik erg interessant. Dit boek is een andere vorm van vertellen, en tussendoor las je ook de smeekbedes van Allende tot Paula om terug te komen en wakker te worden. En ook is het verhaal van Allende niet oppervlakkig, het gaat dieper, en je komt veel persoonlijke dingen te weten. Ook had mijn moeder ‘Paula’ al gelezen en ze zei dat het een heel goed boek was. Samenvatting: ‘Luister, Paula, ik ga je een verhaal vertellen, zodat je je niet zo verloren voelt als je wakker wordt.’ Paula is de dochter van Isabel Allende. Door een zware aanval van porfyrie ligt ze in coma. Haar vader en broer hebben ook porfyrie, maar bij hen is het nog onder controle te houden. Van haar moeder krijgt Isabel een stapel papier, en haar moeder zegt haar om al haar zorgen en gedachtes op te schrijven en later aan Paula te laten lezen. Isabel schrijft in de ziekenhuisgangen en in de wachtzalen, wachtend op het herstel van haar dochter. In het eerste deel van het boek (december 1991 – mei 1992) vertelt Isabel haar levensverhaal aan Paula. Dit bevat haar jeugd, haar familieleven, en haar zwakke carrière op de televisie en als journaliste. In het tweede deel (mei 1992 – december 1992) schrijft Isabel meer om haar eigen verdriet te verwerken. Het is minder gericht aan Paula en meer aan de lezer. In dit deel verteld Isabel over de zelfmoord van Salvador Allende (Isabel’s oom), wat leidde tot de oorlog in Chili en haar verhuizing naar Venezuela, het huwelijk en de scheiding met haar eerste man, Michael, over de mislukte relatie met een Argentijnse minnaar en over Willie, haar huidige man. Ook schrijft ze veel over het ontstaan van haar boeken en over haar traditie om op 8 januari met een boek te beginnen. In de epiloog, in het boek genoemd ‘Kerstmis 1992’, vertelt Isabel over het overlijden van Paula. Ze beseft dat ze Paula moet laten gaan en neemt in een emotioneel slot afscheid van haar dochter.
Eerste persoonlijke reactie:
Ik vond het even wennen aan de stijl van het boek. Ik heb namelijk nog nooit de memoires van iemand gelezen. Het voelde een beetje alsof ik iemands dagboek las. Ik vond het boek best ontroerend, en met veel gevoel geschreven. Toen ik de epiloog begon te lezen raakte de vorm van het boek me al zo erg dat ik al gelijk begon te huilen. Vooral het de laatste twee zinnen (zie recensie) waren erg ontroerend.
2 Bespreking van de lezersverwachtingen
Verwachtingen vóór het lezen: Ik verwachtte dat het boek behoorlijk ontroerend zou zijn. Ook dacht ik dat het best wel langdradig zou zijn, enerzijds door de dikte van het boek en anderzijds doordat het het levensverhaal van een persoon inhoudt. Reden verwachtingen: Mijn verwachtingen werden gewekt doordat mijn moeder ‘Paula’ al twee keer had gelezen. Ze zei dat het ontroerend was, maar mijn verwachting dat het langdradig was werd gewekt omdat ik het boek behoorlijk dik vond. Verwachtingen uitgekomen?: Dat het boek ontroerend was klopte, want het boek ging diep en je kreeg veel van Allende’s emoties te weten. Het boek laat je meeleven. Langdradig was het boek helemaal niet. Het was een prettige stijl van schrijven waardoor het ook makkelijk doorlas. Alleen waren de stukken over de politiek in Chili wel een beetje lang. Verder zijn de overige gebeurtenissen uitgebreid besproken zonder dat het langdradig werd. Dit vind ik knap.
Slot bevredigend:
Nee, ik vond het slot absoluut niet bevredigend. Paula ging dood, en dat vond ik echt niet leuk. Ik had liever gehad dat ze weer wakker werd, maar aan de andere kant denk ik dat het toch beter is dat ze dood is gegaan, om haar de pijn te besparen.
Einde verwacht:
Ik had het wel verwacht. De toon van het tweede deel van het boek was ook al omgeslagen, en Allende had zelf ook al de moed opgegeven.
3 Besprekingen van open plekken en spanning:
Open plekken:
1. Een grote open plek die bijna het hele verhaal doorloopt is de vraag of Paula haar coma overleeft of niet. Je krijgt tussendoor vaak iets te weten over de voortgang en welke onderzoeken er zijn gehouden enz. Hierdoor wordt je nog nieuwsgieriger naar de uiteindelijke uitkomst. Deze open plek wordt aan het einde van het boek ingevuld, maar in het tweede deel van het boek heeft Allende al min of meer de hoop op genezing opgegeven, waardoor je dat gevoel zelf ook krijgt.
2. Ook switcht het verhaal tussen het heden, waar Paula in coma ligt, en het verleden van Allende. Dit zijn veel open plekken, want Allende stopt met haar eigen verhaal en gaat weer terug naar het heden. Deze worden als het verhaal weer terug gaat naar het verleden ingevuld.
3. Als de moeder van Allende naar een kliniek in Roemenië gaat, ontmoet ze Valentín Hernández, en dan eindigt de passage met de zin: ‘… en enkele jaren later speelde hij een belangrijke rol voor de toekomst van onze familie, toen de winden van het geweld ons uiteendreven in verschillende richtingen.’ Later in het boek wordt deze open plek ingevuld, omdat Hernández de familie onderdak in Venezuela biedt in de tijd van oorlog in Chili.
4. Wanneer de partij Unidad Popular van Salvador Allende aan de macht komt, staat er: ‘De gedachte dat de militairen voor lange tijd aan de macht zouden blijven kwam bij niemand op, zelfs niet bij mijn schoonvader. Alleen zij die beter waren ingewijd in het geheim van de samenzwering wisten beter.’ Als Salvador Allende zelfmoord pleegt ontstaat er een oorlog in Chili en is de samenzwering gelukt.
4 Literaire kritiek
Recensievergelijking: Door het feit dat ik geen recensies heb kunnen vinden heb ik geen recensievergelijking kunnen maken. 5 Eigen recensie
Eén brok emotie ‘Luister, Paula, ik ga je een verhaal vertellen, zodat je je niet zo verloren voelt als je wakker wordt.’ Dit is de eerste zin van Isabel Allende’s boek ‘Paula’. Het verhaalt over de periode dat Allende aan het ziektebed van haar dochter zit, die een zware aanval van porfyrie krijgt en daardoor in coma komt te liggen. Ook wordt Allende’s eigen leven besproken. Familie speelt in dit boek de hoofdrol, want Allende bespreekt haar bijzondere familie; haar moeder, haar afwezige vader, haar stiefvader, haar grootouders, lieflijk genoemd Tata en Memé, en haar eerste man. ‘Paula’ is vergelijkbaar met een autobiografie, alleen wordt er meer emotie in gestopt. Allende bespreekt in chronologische volgorde haar leven, en tussendoor wordt de toestand van Paula besproken. Vaak vraagt Allende via papier aan haar dochter om wakker te worden, maar de toestand lijkt uitzichtloos. De lezer krijgt soms te maken met een gevoel van wanhoop, je wilt heel graag dat Paula weer beter wordt, maar door de meningen van de dokters wordt dit onderuitgehaald. ‘Paula’ bestaat uit 2 delen en een epiloog. Het eerste deel speelt af van december 1991 tot mei 1992 en Allende begint dit deel met het bespreken van de wortels van haar familie. Ook vertelt ze over haar eigen geboorte, en de gebeurtenissen die hier op volgen. Dan volgt haar turbulente jeugd, waarin ze bijvoorbeeld ook is aangerand door een vriend van haar opa, en haar langzame tocht naar de volwassenheid. Verder haalt Allende herinneringen op over haar dochters geboorte en jeugd, en heftige gebeurtenissen, zoals toen de moeder van Allende’s eerste man maar bleef drinken en Paula de lege flessen verstopte. Tussendoor krijgt de lezer te maken met het heden, waarin Allende niet alleen haar dochters toestand bespreekt, maar ook hoe ze zichzelf door de sleur van het dagelijks leven in het ziekenhuis sleept. Ook vertelt ze over bijzondere patiënten die ook in het ziekenhuis liggen, zoals don Manuel en Aurelia. Dit deel is rechtstreeks aan Paula geschreven, want de smeekbedes van Allende en de updates van de gezondheid van Paula komen alleen in dit deel voor. In deel 2, van mei tot december 1992, wordt de rest van Allende’s eerste huwelijk besproken en haar ontmoeting met haar minnaar en tweede man. Dit deel is echt een vertelling van haar leven, en af en toe wordt er verteld over Paula, maar dit is direct aan de lezer gericht. Ook heeft Allende de hoop op het herstel van haar dochter in dit deel al min of meer opgegeven. Maar de lezer heeft diep van binnen het nog niet opgegeven. Je blijft hopen op een wonder waardoor ze weer wakker wordt. In de epiloog bespreekt Allende het sterven van Paula. Net aan het einde van deel twee heeft Allende de brief opengemaakt die Paula haar had gegeven om na haar dood te openen, bevatte het verzoek haar niet in haar lichaam gevangen te houden. Het is de laatste betuiging van liefde aan haar man en familie, en de belofte altijd bij hen te zullen zijn. Dan beseft Allende pas echt dat ze haar dochter moet laten gaan, en met de hele familie, behalve Paula’s man Ernesto, nemen ze afscheid van Paula en helpen ze haar met sterven. Deze epiloog is doordrenkt van emotie en Allende beschrijft het gevoel wat ze kreeg toen haar dochter opsteeg. Ook beschrijft ze hoe ze haar grootouders, haar schoonouders en verscheidene vrienden die een belangrijke rol in haar en Paula’s leven hebben gespeeld. Kortom: ‘Paula’ is een emotioneel boek dat veel autobiografische elementen bevat. Het is een prachtige ode aan de relatie en de band tussen moeder en dochter, en het behoort tot de groten der literatuur. ‘Vaarwel, Paula, vrouw. Welkom, Paula, geest.’
Titelbeschrijving: Isabel Allende. ‘Paula’. Amsterdam 1994 Motivering boekkeuze: Ik heb ‘Paula’ gekozen omdat het verhaal me aansprak. Allende heeft dit boek namelijk geschreven terwijl haar dochter Paula in coma in het ziekenhuis ligt. Al die dagen dat ze in het ziekenhuis zat, heeft ze haar levensverhaal aan haar dochter verteld, en dit vind ik erg interessant. Dit boek is een andere vorm van vertellen, en tussendoor las je ook de smeekbedes van Allende tot Paula om terug te komen en wakker te worden. En ook is het verhaal van Allende niet oppervlakkig, het gaat dieper, en je komt veel persoonlijke dingen te weten. Ook had mijn moeder ‘Paula’ al gelezen en ze zei dat het een heel goed boek was. Samenvatting: ‘Luister, Paula, ik ga je een verhaal vertellen, zodat je je niet zo verloren voelt als je wakker wordt.’ Paula is de dochter van Isabel Allende. Door een zware aanval van porfyrie ligt ze in coma. Haar vader en broer hebben ook porfyrie, maar bij hen is het nog onder controle te houden. Van haar moeder krijgt Isabel een stapel papier, en haar moeder zegt haar om al haar zorgen en gedachtes op te schrijven en later aan Paula te laten lezen. Isabel schrijft in de ziekenhuisgangen en in de wachtzalen, wachtend op het herstel van haar dochter. In het eerste deel van het boek (december 1991 – mei 1992) vertelt Isabel haar levensverhaal aan Paula. Dit bevat haar jeugd, haar familieleven, en haar zwakke carrière op de televisie en als journaliste. In het tweede deel (mei 1992 – december 1992) schrijft Isabel meer om haar eigen verdriet te verwerken. Het is minder gericht aan Paula en meer aan de lezer. In dit deel verteld Isabel over de zelfmoord van Salvador Allende (Isabel’s oom), wat leidde tot de oorlog in Chili en haar verhuizing naar Venezuela, het huwelijk en de scheiding met haar eerste man, Michael, over de mislukte relatie met een Argentijnse minnaar en over Willie, haar huidige man. Ook schrijft ze veel over het ontstaan van haar boeken en over haar traditie om op 8 januari met een boek te beginnen. In de epiloog, in het boek genoemd ‘Kerstmis 1992’, vertelt Isabel over het overlijden van Paula. Ze beseft dat ze Paula moet laten gaan en neemt in een emotioneel slot afscheid van haar dochter.
Verwachtingen vóór het lezen: Ik verwachtte dat het boek behoorlijk ontroerend zou zijn. Ook dacht ik dat het best wel langdradig zou zijn, enerzijds door de dikte van het boek en anderzijds doordat het het levensverhaal van een persoon inhoudt. Reden verwachtingen: Mijn verwachtingen werden gewekt doordat mijn moeder ‘Paula’ al twee keer had gelezen. Ze zei dat het ontroerend was, maar mijn verwachting dat het langdradig was werd gewekt omdat ik het boek behoorlijk dik vond. Verwachtingen uitgekomen?: Dat het boek ontroerend was klopte, want het boek ging diep en je kreeg veel van Allende’s emoties te weten. Het boek laat je meeleven. Langdradig was het boek helemaal niet. Het was een prettige stijl van schrijven waardoor het ook makkelijk doorlas. Alleen waren de stukken over de politiek in Chili wel een beetje lang. Verder zijn de overige gebeurtenissen uitgebreid besproken zonder dat het langdradig werd. Dit vind ik knap.
Recensievergelijking: Door het feit dat ik geen recensies heb kunnen vinden heb ik geen recensievergelijking kunnen maken. 5 Eigen recensie
Eén brok emotie ‘Luister, Paula, ik ga je een verhaal vertellen, zodat je je niet zo verloren voelt als je wakker wordt.’ Dit is de eerste zin van Isabel Allende’s boek ‘Paula’. Het verhaalt over de periode dat Allende aan het ziektebed van haar dochter zit, die een zware aanval van porfyrie krijgt en daardoor in coma komt te liggen. Ook wordt Allende’s eigen leven besproken. Familie speelt in dit boek de hoofdrol, want Allende bespreekt haar bijzondere familie; haar moeder, haar afwezige vader, haar stiefvader, haar grootouders, lieflijk genoemd Tata en Memé, en haar eerste man. ‘Paula’ is vergelijkbaar met een autobiografie, alleen wordt er meer emotie in gestopt. Allende bespreekt in chronologische volgorde haar leven, en tussendoor wordt de toestand van Paula besproken. Vaak vraagt Allende via papier aan haar dochter om wakker te worden, maar de toestand lijkt uitzichtloos. De lezer krijgt soms te maken met een gevoel van wanhoop, je wilt heel graag dat Paula weer beter wordt, maar door de meningen van de dokters wordt dit onderuitgehaald. ‘Paula’ bestaat uit 2 delen en een epiloog. Het eerste deel speelt af van december 1991 tot mei 1992 en Allende begint dit deel met het bespreken van de wortels van haar familie. Ook vertelt ze over haar eigen geboorte, en de gebeurtenissen die hier op volgen. Dan volgt haar turbulente jeugd, waarin ze bijvoorbeeld ook is aangerand door een vriend van haar opa, en haar langzame tocht naar de volwassenheid. Verder haalt Allende herinneringen op over haar dochters geboorte en jeugd, en heftige gebeurtenissen, zoals toen de moeder van Allende’s eerste man maar bleef drinken en Paula de lege flessen verstopte. Tussendoor krijgt de lezer te maken met het heden, waarin Allende niet alleen haar dochters toestand bespreekt, maar ook hoe ze zichzelf door de sleur van het dagelijks leven in het ziekenhuis sleept. Ook vertelt ze over bijzondere patiënten die ook in het ziekenhuis liggen, zoals don Manuel en Aurelia. Dit deel is rechtstreeks aan Paula geschreven, want de smeekbedes van Allende en de updates van de gezondheid van Paula komen alleen in dit deel voor. In deel 2, van mei tot december 1992, wordt de rest van Allende’s eerste huwelijk besproken en haar ontmoeting met haar minnaar en tweede man. Dit deel is echt een vertelling van haar leven, en af en toe wordt er verteld over Paula, maar dit is direct aan de lezer gericht. Ook heeft Allende de hoop op het herstel van haar dochter in dit deel al min of meer opgegeven. Maar de lezer heeft diep van binnen het nog niet opgegeven. Je blijft hopen op een wonder waardoor ze weer wakker wordt. In de epiloog bespreekt Allende het sterven van Paula. Net aan het einde van deel twee heeft Allende de brief opengemaakt die Paula haar had gegeven om na haar dood te openen, bevatte het verzoek haar niet in haar lichaam gevangen te houden. Het is de laatste betuiging van liefde aan haar man en familie, en de belofte altijd bij hen te zullen zijn. Dan beseft Allende pas echt dat ze haar dochter moet laten gaan, en met de hele familie, behalve Paula’s man Ernesto, nemen ze afscheid van Paula en helpen ze haar met sterven. Deze epiloog is doordrenkt van emotie en Allende beschrijft het gevoel wat ze kreeg toen haar dochter opsteeg. Ook beschrijft ze hoe ze haar grootouders, haar schoonouders en verscheidene vrienden die een belangrijke rol in haar en Paula’s leven hebben gespeeld. Kortom: ‘Paula’ is een emotioneel boek dat veel autobiografische elementen bevat. Het is een prachtige ode aan de relatie en de band tussen moeder en dochter, en het behoort tot de groten der literatuur. ‘Vaarwel, Paula, vrouw. Welkom, Paula, geest.’
REACTIES
1 seconde geleden