Las memorias del aguila y el jaguar door Isabel Allende

1. informatie over de schrijfster Isabel Allende werd in 1942 geboren in Lima, Peru geboren. Ze heeft wel de Chileense nationaliteit. Sinds haar kindertijd heeft ze al een passie voor schrijven. Het valt dan ook niet te verwonderen dat ze schrijfster geworden is. In het begin publiceerde ze vooral in tijdschriften en in kinderboeken. In het begin van de jaren zeventig werd haar oom tot president verkozen. Dit socialistische bewind stond de oude machthebbers niet aan en ze plegen een gewelddadige staatsgreep in 1973. Na de dood van haar oom voelt ze zich niet meer veilig en verhuist ze met haar gezin naar Venezuela. Nu woont en werkt ze vooral in de Verenigde Staten. Haar passie is echter reizen. Volgens mij heeft ze al elk land in de wereld bezocht. Isabel Allende is een geweldig goede schrijfster die haar eigen ervaringen ook in haar boeken verwerkt. Zo is Het Huis Met De Geesten gebaseerd op de geschiedenis van Chili, maar ook die van haar eigen familie. In Paula doet ze dit verhaal nog eens over maar wel op een andere manier. Haar dochter is in coma geraakt. Terwijl ze bij haar bed zit en vertelt ze maar door, zodat Paula niet vervreemd van de wereld zou zijn als ze weer wakker wordt. In haar boeken is het hoofdpersonage meestal een vrouw, een sterke vrouw, die zich niet laat doen door de mannen in haar omgeving. Ik vind persoonlijk dat Isabel Allende een voorvechtster is van het feminisme, door in haar boeken te tonen dat meestal de vrouwen de boel bijeen- en rechthouden. Ik heb nu bijna haar hele werk gelezen, en bijna nooit laat ze een steek vallen: het niveau is altijd even hoog. 2. de verhaallijn van alledrie de boeken Alexander Cold is een puber als zijn moeder kanker krijgt. Om de rust in huis te bewaren moeten zowel hij als zijn zusjes het huis uit. Hij moet vanuit het warme Florida verhuizen naar New York, naar zijn grootmoeder Kate. Kate is een kranige oude dame, die nog steeds de wereld rondreist om artikels en boeken te schrijven. Ze rookt een pijp en drinkt wodka, heeft grijs piekjeshaar, draagt een bodywarmer met ontelbaar veel zakken en gruwelt ervan om oma genoemd te worden door Alexander. Eerst vindt hij het allesbehalve fijn om naar daar te gaan, zeker als zijn fluit gestolen wordt door een dakloze junkie. Om hem te troosten geeft zijn oma hem de fluit van zijn grootvader, die hij later wel nog kwijtraakt. Zijn oma heeft een opdracht gekregen van National Geographic om een artikel te schrijven over het Amazonewoud en Alexander mag mee. Daar leert hij Nadia kennen, een Zuid-Amerikaans meisje dat meestal halfnaakt rondloopt, met pluimen in haar haar en oren en een aapje, Boroba, op haar schouder. Haar dierengestalte is een adelaar, de zijne een jaguar. Vandaar de naam van deze trilogie.
3. de verhaallijn van “de stad van de wilde goden” In het Amazonewoud zijn Beesten gesignaleerd, een soort reuzenaap waarvan men zegt dat hij mensen eet. Cold krijgt van National Geographic de opdracht om er een verhaal over de schrijven. Omdat Alexander daar logeert en niet alleen achter kan blijven, mag hij mee. De leden van de expeditie ontmoeten elkaar, maar al vlug blijkt dat Kate het helemaal niet kan vinden met prof. Leblanc, een expert op het gebied van indianen. Alexander kan het echt prima vinden met Nadia, de dochter van Santos, hun gids en piloot. Er gaat ook een dokter mee, dr. Torres. Zij neemt deel aan de expeditie om de indianen te vaccineren tegen de griep. Op een gegeven moment zijn ze op bezoek bij Mauro Carias, een gewezen goudzoeker. Deze heeft op zijn erf een kooi staan met een jaguar erin. Alexander voelt zich op een vreemde manier verbonden met dit dier. Later legt Nadia hem uit dat dat komt omdat het zijn totemdier is. Nadat de boten en de radio’s gestolen worden, een fotograaf gewurgd wordt door een slang, worden Alexander en Nadia, tot overmaat van ramp, ontvoerd door het Volk van de Nevel. Ze ondernemen een lange tocht door een waterval om het kamp te bereiken. Tijdens deze tocht valt hun opperhoofd, maar Alexander kan hem redden dankzij zijn passie voor bergbeklimmen. Na een tijdje in het kamp geleefd te hebben, overlijdt het opperhoofd aan de verwondingen die hij opliep tijdens zijn val. Na het volwassenheidsritueel horen Nadia en Alexander bij de stam. Walimai, een oude sjamaan die ze helemaal in het begin ontmoet hebben, brengt hen naar de stad van de wilde goden. Ze denken dat dit El Dorado, de legendarische gouden stad, is. Maar het is niet al goud wat blinkt: de gouden schijn is afkomstig van pyriet. Walimai vertelt hen dat zowel de grote kristallen eieren, die Nadia gezien heeft in haar visioen tijdens het volwassenheidsritueel, als het genezende water, dat Alexander wil gebruiken om zijn moeder te genezen, te vinden zijn binnen deze stad. Ook wonen hier de Beesten. Ze willen helemaal niemand doden, maar waren op zoek naar voedsel. Nadia en Alexander nemen elk een verschillende weg maar moeten beiden iets waarvan ze houden afgeven om iets waarvan ze nog meer houden te redden of te beschermen. Alexander geeft zijn fluit af, iets waarover zijn oma natuurlijk heel boos zal zijn. Ze keren terug, Nadia met de eieren, die eigenlijke reuzengrote diamanten zijn en Alexander met het geneeskrachtige water. Als ze de groep weer vervoegen horen ze een gesprek tussen dr. Torres en Mauro Carias: het blijkt dat ze de indianen helemaal niet willen vaccineren, maar juist een dodelijk virus toedienen, zodat Carias de grond kan afnemen en ontginnen. Dit kunnen ze echter verijdelen, maar ze moeten de autoriteiten hiervan op de hoogte brengen. De terugkeer naar de bewoonde wereld valt hen, net als het afscheid van elkaar, zwaar. 4. de verhaallijn van “het rijk van de gouden draak” Maar om een trilogie te schrijven, heb je natuurlijk 3 avonturen nodig. Alexander is ondertussen naar huis teruggekeerd, waar zijn moeder herstelt van kanker. Het gevaar is geweken, maar niemand weet of dit dankzij de chemotherapie of Alexanders water is. Kate wordt uitgenodigd om het unieke verhaal van het Rijk van de Gouden Draak te vertellen. Ze vraagt of Alexander niet mee wil, want de fotografen uit het eerste avontuur zullen ook mee zijn. Alexander ziet het wel zitten, maar vindt het jammer dat Nadia niet meegaat. Dat is echter buiten zijn oma gerekend: Nadia woont namelijk al een tijdje bij haar en gaat ook mee. Eerst nemen ze het vliegtuig naar India en verblijven ze een tijdje in Bombay. Alexander is erg geschrokken door de armoede die daar heerst. Na een tijdje kunnen ze de wekelijkse vlucht naar het Rijk nemen. Op het vliegtuig zitten alleen Kate en haar team, een tuinarchitecte en een vreemde man. Kate vertelt dat dit is omdat slechts een bepaald aantal visa worden uitgereikt. Ze krijgen een gids, Wangdi en logeren bij hem. Nadia en Alexander trekken er het meest op uit met Pema, de dochter van hun gids. Tegelijk wordt ook het verhaal verteld van Dil Badahur, de kroonprins. Ze kennen elkaar niet, tot het belangrijkste voorwerp uit het rijk gestolen wordt en tijdens het jaarlijkse feest meisjes ontvoerd worden door een terroristische sekte. 5. de verhaallijn van “het woud der pygmeeën” Pema en Dil Badahur trouwen en uiteraard is het bonte gezelschap van Kate Cold daarbij aanwezig. Onmiddellijk na de bruiloft en andere festiviteiten reizen ze door naar Afrika. Kate moet een reportage maken over een bedrijf dat safari’s per olifant organiseert. Als de safari voorbij is worden ze met een vliegtuig opgehaald. Net zoals ooit in Zuid-Amerika, is het ook een krakkemikkig ding. Wat toen niet gebeurde, gebeurt nu wel: ze crashen. Ze willen niet zomaar blijven waar ze zijn en gaan op zoek naar hulp. Zo komen ze terecht bij een pygmeeënstam. Alleen de vrouwen zijn aanwezig, want de mannen moeten op zoek naar goud, ivoor en edelstenen voor de wreedaardige heerser Kosongo en zijn helper, de toveraar Sombe. Als ze hun quotum niet halen, zullen hun kinderen als slaven verkocht worden. Nadia en Alexander gaan op zoek naar iemand die hen en het volk kan helpen en komen uit bij de oude koningin van het dorp. Samen met haar verdrijven ze Kosongo en Sombe, die 1 persoon blijken te zijn. Ook de Bantoes, die Kosongo ingehuurd had als soldaten, vertrekken.
6. situering in tijd en ruimte Voorlopig kunnen we nog zeggen: alledrie de boeken spelen zich in onze tijd af, maar binnenkort kan dit misschien niet meer: ooit zullen deze drie unieke naties verdwenen zijn. Dan zullen deze boeken een schat aan informatie achterlaten. Het eerste boek speelt zich af in het Amazonewoud in Zuid-Amerika. Het tweede boek speelt zich af in de Himalaya in Azië. Het derde boek speelt zich af in midden Afrika. Zie kaart op beginpagina. 7. thema en doel achter alledrie de verhalen Ieder boek speelt zich af op een verschillend continent, maar is toch in grote lijnen hetzelfde: telkens moet een reportage gemaakt worden, en telkens komen Nadia en Alexander in contact met een uniek volk en een unieke levenswijze. Ik denk dat de schrijfster hiermee wil aantonen dat ieder volk zijn eigenheid moet kunnen behouden en dat ieders leefwijze moet gerespecteerd worden. Ook komt in alledrie de boeken het gevaar van mensen die lijden aan wat ik de “centjesziekte” noem: in een race naar geld iedereen op je pad uit het oog verliezen en je niets aantrekken van het geestelijke, enkel van het materiële. In het tweede boek wordt een belangrijk religieus symbool van een volk gestolen, omdat iemand veel geld kan verdienen door het te stelen en iemand het zo graag wil hebben omdat het bijzondere eigenschappen bezit. Ze snappen niet dat de kracht van het beeld niet in zijn rijkdom of vorm vervat zit. Ze hebben geen idee dat door het geloof van de mensen dit beeld zo belangrijk is. Het thema van het verhaal is volgens mij: “Respecteer de eigenheid van de anderen en weet dat het geestelijke belangrijker is dan het materiële”. Dit kun je toepassen op volkeren, maar ook in je eigen leefwereld. Het doel van deze boeken kan ook zijn om het bredere publiek met de wereld te laten kennismaken. Niet iedereen kan zich een safari, een boottocht over de Amazone of een weekje bergbeklimmen veroorloven, soms uit tijds-, soms uit geldgebrek. Door deze boeken maak je kennis met exotische landen, unieke volkeren en ander mentaliteiten. Zo zien we hoe zij leven en misschien onthouden we het wel, zodat we moeite willen doen om deze volkeren te redden en te laten zoals ze zijn, zonder er een pretparkattractie van de maken. 8. even iets over Het Rijk Van De Gouden Draak Volgens mij is het Rijk van de Gouden Draak een metafoor voor Bhutan, ergens in de Himalaya, dicht bij Tibet. In dit land gaat de modernisering traag, maar misschien is dit niet zo slecht. Het is een heel heel klein landje, maar toch behoort dit land tot de top als het gaat over soorten flora en fauna. Iedereen is er boeddhistisch en misschien speelt dit ook mee, want als je eerbied hebt voor de natuur vanuit geloofsovertuiging, ga je je best doen om alles te behouden in de oorspronkelijke staat. Ik zou er persoonlijk ongelofelijk graag eens naartoe gaan, maar dat zal in de komende tijd niet lukken. En hoogstwaarschijnlijk zal een heleboel van de eigenheid verloren zijn tegen de tijd dat ik daar aankom. Toch jammer!
9. mijn persoonlijke mening over de boeken Ik vond het persoonlijk alledrie heel goede boeken. De eerste twee heb ik samen kunnen ontlenen. Ik had het tweede boek genomen van het rek met nieuwe aanwinsten en toen ik mijn boeken in liet scannen vroeg de bibliothecaresse of ik wist dat ik het tweede deel meehad. Ik ging vlug nog even het eerste deel halen. Het nadeel was wel dat ik dan nog een jaar moest wachten op het vervolg, op hoe het verhaal eindigde. Iedere drie weken stond ik in de bib, om te vragen of het nog niet binnen was. Toen het uiteindelijk aangekomen was, heb ik ze meteen alledrie mee naar huis genomen en de hele reeks in één stuk uitgelezen. Het taalgebruik is vlot en gevarieerd, verveelt niet en is ook niet moeilijk. Het is niet echt een volwassenenboek vind ik, ook omdat het over jongeren en kinderen gaat, mensen van mijn leeftijd dus. Misschien ligt het thema wel wat moeilijker, maar ach, als je een beetje geïnteresseerd bent in de wereld om je heen of de wereld wat verder, kun je deze boeken zonder iets van moeite lezen. Van mij krijgen de boeken een dikke 9 op 10.