Tjafs door Mats Wahl

Zakelijke gegevens

Jaar van uitgave Zweden: 2002
Jaar van uitgave Nederland: 2006
Uitgever: Davidsfonds/Infodok
Plaats van uitgave: Leuven
Vertaald door: Maaike Lahaise
Illustrator omslag: Bart Luijten

Samenvatting

Het verhaal begint met het verhoor van Jamal, de vriend van Ahmed Sirr die is doodgeschoten.
Sirr is gevonden door Lyrekull, midden in het bos, met zijn broek op zijn knieën, en een kogelgat is zijn wang. Sirr was een drugsdealer van 17 jaar. Hij stond bekend als iemand waar je niet mee spot.
Fors en zijn team worden op deze zaak gezet. Ze ondervragen veel leerlingen en leraren van de school waar Sirr op zat. Ook andere mensen die iets met de moord te maken kunnen hebben worden ondervraagd.
Iemand zei dat hij Sirr bij vier meiden in de auto zag stappen. Deze meiden bleken Sara, Elin, Lina en Bella te zijn. Zij wilden Sirr een beetje onder druk zetten omdat hij het zusje van Sara had gepest.
Ze namen hem mee naar het bos, en bedreigden hem met een pistool, omdat Sara schrok haalde ze per ongeluk de trekker over, en schoot Sirr dood.
Er loopt nog een tweede zaak, dat gaat over een kerkbrand. Fors verdenkt Ellen ervan de kerk te hebben aangestoken, maar omdat er geen bewijs is gaat ze vrij uit.
Als Sara ondervraagt word geeft ze toe dat ze Sirr heeft vermoord, en daarmee is de zaak afgesloten.
Op het einde wordt Gunilla, een teamlid van Fors, doodgeschoten door een collega, Hjelm. Hij schoot toen iemand een bijl tevoorschijn haalde toen de deur werd opengedaan, maar Gunilla stond er een beetje ongelukkig voor, en werd geraakt.

Recensie

‘Niemand kliert met Sirr’. Toch heeft iemand dat gedaan. Ahmed Sirr wordt dood in het bos gevonden, met zijn broek op zijn knieën, en restjes drugs in zijn zak. Een team onderleiding van inspecteur Fors doet er alles aan om er achter te komen wie Sirr heeft vermoord. Ze ondervragen iedereen die Sirr de laatste tijd heeft ontmoet.
Raak is een spannend boek waar veel in gebeurt. Mats Wahl weet alles erg nauwkeurig te beschrijven waardoor je je goed kunt inleven hoe alles eruit ziet.
Het verhaal begint gelijk al met een verhoor van een vriend van Sirr. Er zijn veel van dit soort verhoren, en er word ook veel gepraat. Toch maakt dit het niet saai omdat je niet meer te weten krijgt dan inspecteur Fors, het boek blijft dus spannend tot het laatste moment.
Door de vele gebeurtenissen ben je af en toe even de weg kwijt in het verhaal, maar bij een volgende gebeurtenis word alles opeens weer duidelijk.
Het boek is prima te lezen, ondanks de vele sfeerbeschrijvingen en de Zweedse namen.
Een prima politiethriller over moord, drugs, racisme, en de taak van de recherche.

Leeservaring

Mijn boek gaat over drugs, racisme en criminaliteit.
Dit onderwerp spreek mij aan omdat ik niet zoveel weet over hoe een misdaad word opgelost, en door er over te lezen leer je er toch wat over, ook al klopt lang niet alles natuurlijk.

Ik ben dit boek gaan lezen omdat ik wel van spannende boeken houd, en dacht dat ‘Raak’ ook wel aardig spannend zo zijn
Ik vond het boek niet zo heel erg spannend, maar wel heel erg leuk.
Ik kijk ook vaak misdaadseries kijk op tv. In die programma’s zit meestal wel wat meet actie dan in dit boek. Maar wat ik leuker vind weet ik niet, een serie kijken op tv, of het zelf lezen…

De belangrijkste gebeurtenis voor mij is dat Sara er niet omheen draait dat ze Sirr heeft vermoord. Als inspecteur Fors haar moeder komt ondervragen, en daarna ook een vraag stelt aan Sara, bekent ze eigenlijk meteen dat zij Sirr heeft vermoord.
Ik had niet verwacht dat het allemaal zo gemakkelijk zo worden opgelost uiteindelijk.

In mijn boek ligt de nadruk meer op gebeurtenissen. Er gebeurt vrij veel in het verhaal, er worden twee zaken tegelijk opgelost, en daarom is er meer nadruk gelegd op de gebeurtenissen dan op gevoelens en gedachtes.
Natuurlijk wordt er wel veel nagedacht over mogelijke daders en over dingen die met elkaar in verband staan, maar dat is vanzelfsprekend in een boek over misdaad.
Omdat er zoveel gebeurd in het verhaal vond ik het leuk om te lezen, moest ik soms wel even nadenken wat er allemaal gebeurd was, de vorige keer dat ik gelezen had. Maar dat zorgt er wel voor dat ik het niet vervelend vind om verder te lezen.
Sommige hoofdstukken lopen heel erg in elkaar over, en als je dan stopt met lezen, dan vergeet je snel wat er ook alweer was gebeurd…
Een voorbeeld daarvan is dat er aan het einde van een hoofdstuk een stukje sfeerbeschrijving is van een huis waar het verhaal zich op dat moment afspeelt, en in het volgende hoofdstuk gebeurt er pas wat in het huis.

Ik kon me het beste in leven in inspecteur Fors. Dat komt doordat hij de hoofdrol heeft in het verhaal, en alles dat hij doet word wat nauwkeuriger beschreven dan dat wat andere doen.

Er zitten veel verhaallijnen in het boek. De hoofdlijn is de moord rond Ahmed Sirr, maar om een moord optelossen is er natuurlijk veel werk nodig. Zo gaan verschillende rechercheurs naar verschillende mensen toe om hen te ondervragen. Eigenlijk zijn dat dus ook kleine verhaallijnen.
Maar er is nog een grotere verhaallijn, en die gaat over een kerkbrand.

Het verhaal wordt verteld door de verteller.
Het wordt in een chronologische volgorde verteld, er wordt soms wel verteld over het verleden, maar echte flashbacks zijn er niet.
Ik vond het niet erg lastig om te lezen, soms moet je wel even alles op een rijtje zetten voordat je helemaal snapt hoe alles zou zit. Maar over het algemeen viel dat wel mee.

De hele zaak in uiteindelijk een beetje te gemakkelijk opgelost misschien, maar na al dat voorwerk mag dat aan de ene kant ook wel…
Helemaal op het einde word er opeens iemand van het rechercheteam dood geschoten door een collega, dat vind ik niet echt een toevoeging geven aan het verhaal. Dat hadden ze er van mij wel uit weg mogen laten…

In het boek stonden niet zoveel moeilijke woorden. Er zitten aardig wat dialogen in, maar het is altijd duidelijk wie er aan het woord is.
Er zitten veel uitgebreide sfeerbeschrijvingen in het verhaal, die soms wel wat minder mogen. Zoals; ‘Het hek had maar één scharnier dat werkte en stond half open. In de afrastering ontbraken meerdere planken en de fruitbomen leken in geen jaren gesnoeid. Uit de schoorsteen kringelde een dun sliertje rook. Achter het raam aan de rechterkant van de voordeur was het blauwe rolgordijn neergetrokken.
Fors belde aan. De deur werd geopend door een tengere man van een jaar of zeventig. Hij had zich slordig geschoren en lange baardharen staken boven de versleten kraag van zijn overhemd uit. Het hemd dat waarschijnlijk ooit wit geweest was, zag er grauw en smoezelig uit. Frans Jonsson had een zwart pak aan en een zwarte stropdas om. De mouwen van het pak waren halfgekreukeld en zowel het jasje als de broek waren hem te groot’