Wie scheep gaat door Rascha Peper

Het boek ‘Wie scheep gaat’ is een roman. Het speelt zich misschien wel af in Haarlem, maar dat weet ik niet zeker omdat dat niet duidelijk wordt gezegd. Het speelt zich in ieder geval wel af in een Nederlandse stad. Een klein gedeelte speelt zich ook af in de stad New York.
Het is een vrij recent geschreven boek en dat is ook te merken, het verhaal speelt zich af in deze tijd en beschrijft al gebeurtenissen die nog niet zo heel lang geleden gebeurd zijn, zoals de aanslag op 11 september.
Het hele verhaal draait eigenlijk om één persoon, maar die persoon is al dood. Dit is Hanna, verdronken op zee. Er wordt geen directe informatie over Hanna gegeven, maar indirect kom je toch een heleboel over haar te weten. Je leert namelijk een aantal mensen kennen, die op verschillende manieren een band met haar hadden. In het begin is het erg onduidelijk wat die mensen met elkaar te maken hebben, maar verder in het verhaal wordt de rol van Hanna steeds duidelijker en de relaties tussen de verschillende personen daarmee ook. Dit maakt het verhaal spannend en je wil graag verder lezen om te ontdekken hoe dit nou in elkaar zit.

Een heel sterk punt van dit boek, is de manier waarop de karakters worden beschreven. Je leert elke persoon goed kennen en je kan je goed inleven in zijn/haar situatie. Elk hoofdstuk wordt telkens vanuit een ander perspectief geschreven, steeds vanuit een ander persoon. Dit zorgt ervoor dat bepaalde gebeurtenissen steeds van een andere kant belicht worden en dat is erg leuk om te lezen. Je komt er zo achter dat iedereen een andere kijk heeft op de wereld en verschillend over hetzelfde nadenkt.

Nog een sterk punt van dit verhaal, van Rascha Peper in het algemeen, is haar oog voor detail. Ik weet bijna zeker dat ze veel onderzoek doet, voordat ze aan een boek begint. Je merkt dit aan bijvoorbeeld haar kennis van zaken van de duikerswereld, ze weet precies hoe dat allemaal in z’n werk gaat. Ook beschrijft ze het leven in New York, de Tweede Fase op school, meteorologische onderzoeken en nog veel meer andere dingen heel waarheidsgetrouw.

De verschillende hoofdpersonen van het boek kennen elkaar, of leren elkaar kennen gaandeweg het verhaal. Ze hebben allemaal een band met elkaar, de één iets sterker dan de ander, maar ze kennen elkaar allemaal. Ook de bijpersonen worden vaak op een grappige manier betrokken bij het verhaal, op een onverwachte manier.

Een voorbeeltje: Alphons leCoultre is een gepensioneerde kleermaker. Hij heeft een vaste klant: Ernst Waardenburg. Alpons heeft ook een kleindochter: Emma. Nu heeft Ernst Waardenburg (een man met aanzien) de gewoonte in zijn vrije tijd bij vrouwen in te breken, om daar een slipje aan te trekken, zichzelf te bevredigen en vervolgens weer weg te lopen. Nu doet hij dit regelmatig bij een vriendin van zijn vrouw thuis. Deze vriendin is weer de moeder van de beste vriendin van Emma. Dat deze vrouw dus ergens ook nog een band heeft met zijn kleermaker, is helemaal toeval.

Nog een voorbeeld: Robin is in Turkije om Hanna op te duiken. Daar vindt hij een blauw plastic eendje in het water, waarvan hij niet weet dat zijn vroegere beste vriend, Gerard, deze eendjes vanuit New York heeft uitgezet voor een meteorologisch onderzoek. Robin en Gerard hadden allebei een relatie met Hanna en daarom is hun vriendschap ook kapot gegaan.

Wat ik niet zo goed vind aan dit boek, is het einde. Een climax in het verhaal ontbreekt, terwijl je die toch echt zou verwachten! Misschien heeft de schrijfster het punt dat het lijk van Hanna op de zeebodem niet wordt gevonden, als climax bedoelt, maar dit komt er helemaal niet uit. Je blijft nog steeds met heel veel vervelende vragen zitten. Het verhaal op zich heeft veel verrassende gebeurtenissen, maar het lijkt net alsof de schrijfster op een gegeven moment geen zin meer had en er een punt achter gezet heeft.

Maar over het algemeen vond ik het wel een leuk boek om te lezen, het is niet moeilijk, het leest makkelijk weg en is best spannend.