Wie scheep gaat door Rascha Peper

Boekverslag – Wie Scheep Gaat Rascha Peper

Ik heb het boek ‘Wie scheep gaat’ van Rascha Peper gelezen.
De titel geeft eigenlijk een van de belangrijkste dingen uit het boek weer, namelijk de zee, de oceaan. Alle personages hebben een bepaalde relatie tot de zee. In het boek volg je een aantal mensen. Gerard Sikkema, een oceanograaf die in New York woont, Alphons LeCoultre, een oude kleermaker, Robin Quaadvlieg, een duiker, Emma de Wilde, een 15-jarige puber en Ernst van Waardenburg, een man met een vreemde obscessie.

In het begin van het boek snap je niets van het verband tussen deze personen, maar naar mate het boek vorderd merk je al gauw waar het in dit boek om draait. Alle personages hebben op de een of andere manier te maken met elkaar en allemaal kenden ze Hanna LeCoultre; de dochter van de kleermaker, de tante van Emma en de ex van Gerard en Robin. Daarnaast staan ze ook nog met elkaar in verbinding. Alphons LeCoultre is de opa van Emma, Ernst van Waardenburg is een collega van Emma’s vader, Gerard is de schoonzoon van LeCoultre geweest en Robin was de beste vriend van Gerard.
Hanna is verdronken, gezonken met een schip, en ligt op de bodem van de oceaan. Niemand heeft echt afscheid van haar kunnen nemen. Emma heeft haar tante niet erg goed gekend en is nieuwsgierig naar haar ongeluk. Ze hoort dat Robin Quaadvlieg van plan is om Hanna op te gaan duiken. Ze gaat een paar keer bij hem langs en wordt verliefd op hem.

Het leuke van dit wisselende perspectief vond ik dat je een probleem, een onderwerp door verschillende ogen ziet, zoals de verliefdheid van Emma. Je leest Emma’s gedachten en ook Robin’s gedachten. Dit vond ik erg leuk, ook omdat je als lezer je altijd wel bij een personage uit het boek kan inleven, ik persoonlijk met Emma. Eigenlijk is het niet een verhaal, maar zijn het 5 aparte verhalen.

Als Robin Quaadvlieg genoeg geld bij elkaar heeft, reist hij af naar de plaats waar het schip met Hanna aan boord is gezonken. De operatie begint. Het gekke is dat Hanna’s lichaam niet wordt gevonden, alleen een tas met haar spullen. Gedurende het hele boek is naar dit moment toe gewerkt, waardoor het frappant is dat ze niet gevonden wordt. Inmiddels is de oude LeCoultre overleden. Een doos met oude spullen en brieven komt in het huis van zijn oudste dochter, de moeder van Emma terecht. Emma is een nieuwsgierig type en bekijkt de brieven. Ze vindt een brief van Hanna aan haar vader. Er staat in dat ze zwanger is en dat ze weg is gegaan met een Kaapverdiaan. LeCoultre was de enige die dit wist.

Het blijkt dus dat Hanna niet verdronken is. Dit is erg mysterieus ook nog omdat het een open einde is. Ik vond dit wel goed passen bij het feit dat altijd werd gedacht dat ze onder water lag, omdat ik het onderwaterleven ook erg mysterieus vind.

Sommige dingen in het boek begreep ik niet helemaal. Tussendoor zijn er bijvoorbeeld stukken tekst die het leven beschrijven van een blauw plastic eendje die over de oceaan dobberd. Dit eendje blijkt een van de eendjes te zijn van een project van Gerard Sikkema. Ik weet eerlijk gezegd niet waarom deze stukken ertussen zitten en wat voor rol die eentjes spelen. Misschien is het gewoon voor de leuk gedaan, omdat later als klein detail zo’n eendje wordt gevonden in de haven waar Robin terug komt.

Ook de rol van Ernst van Waardenburg in dit boek was me niet helemaal duidelijk. Hij heeft een hekel aan de vader van Emma omdat die een hogere functie heeft. En hij heeft een pak laten maken bij Alphons LeCoultre, het laaste werk van de kleermaker. Maar waarom hij in het verhaal zit geweven en waarom hij die rare obscessie heeft begrijp ik niet. Ik snap niet wat dat te maken heeft met de rest van het verhaal.

Na het lezen van een aantal recensies kwam ik er achter dat deze Ernst van Waardenburg eigenlijk degene is die het hele verhaal ontmaskert. Eigenlijk was mij dit niet echt zo opgevallen. Ik vond, net als een van de recensenten, dat de hoofdstukken geweidt aan hem de vaart uit het verhaal haalden. De belangrijkste thema’s zijn verlangen en gemis.

Ik vond Wie Scheep Gaat al met al een heel leuk boek. Het was op een lekkere manier geschreven, het las lekker weg, alsof je en thriller las.
Het verhaal was leuk bedacht en goed opgebouwd. De informatie kwam beetje bij beetje waardoor het boek boeiend bleef.
Een aanrader!