Wie niet weg is wordt gezien door Ida Vos

Genre & Thema:

Het genre van het boek is oorlog en heeft als thema de jodenvervolging en het onderduiken.

Tijd:

Het speelt zich af in de 2de Wereld Oorlog in Nederland, dus in de periode van 1940-1945.

Opbouw:

Het verhaal wordt verteld in chronologische volgorde. Het begint al voor de oorlog is begonnen en dan wordt het gewoon verteld per gebeurtenis. Er wordt geen gebruik gemaakt van flashbacks, maar ook niet naar vooruitwijzingen. Hierdoor is het boek vrij gemakkelijk te lezen.

Perspectief:

Het verhaal wordt verteld in de alwetende vertelsituatie.

Inhoud:

Rachel (de hoofdpersoon) woont, samen met haar zus Esther en haar ouders, in Rotterdam. Het is aan het begin van de tweede W.O. Het is een joods gezin, dit kom je te weten wanneer ze Hebreeuwse boeken laten zien aan haar vriendin(Akke). Akke mag niet meer naar haar toekomen van haar vader, omdat ze Joods is en dit zou gevaarlijk voor Akke zelf kunnen zijn. Op een avond mogen ze geen lichten aan (dat moest van de Duitsers, want toen wisten ze niet waar de stad was), het eerste teken voor Rachel dat de oorlog begint. Maar Rotterdam wordt toch gebombardeerd en hierdoor capituleert Nederland.
Dan moeten ze verhuizen vanwege het bombardement naar Rijswijk. Daar woont familie van haar, en ze gaat samen met haar neefje Leo, naar school. Naast deze school is wel een school met niet-joodse mensen. Soms is dat erg vervelend voor haar, bijvoorbeeld toen ze verstoppertje gingen spelen. Toen gingen de niet-joodse kinderen in een park zich verstoppen, waar zij niet mocht komen en riepen “Ich bin frei”!
Er is ook veel angst voor de Duitsers. Dit blijkt uit twee momenten. Toen Rachel was gevallen met haar rollerskates, wilde een man haar helpen, door haar op een bankje te zetten. Maar dit wilde ze absoluut niet, omdat dat verboden was voor Joden. Ook was ze er eerst heel erg tegen dat haar ster er moest worden afgehaald toen ze ondergedoken zaten.
Het gaat van kwaad tot erger voor de joden. Veel Joden worden afgevoerd naar Duitse concentratiekampen en zo komt het dat Rachel samen met haar gezin moet onderduiken. Eerst duikt ze bij een pastoor open, waar ze een lange periode blijft totdat er een assistent van de pastoor wordt benoemd en bij hen gaat inwonen. Daardoor moeten ze bij de pastoor vandaan.
Dan komen ze in Hoorn terecht, wat haar tweede onderduikadres is. Dat huis is nog kleiner dan het huis van de pastoor, en er komen alsmaar meer mensen bij. Het was er zo klein dat ze op een gegeven moment niet allemaal een bed hadden. Maar al snel is het daar niet meer veilig en ze moet een ander onderduikadres zoeken.
Rachel vindt het onderduiken verschrikkelijk, omdat ze telkens heel stil moeten zijn en eigenlijk niks anders doen dan lezen. Ook zijn haar ouders niet altijd bij hun, ze duiken dat dan onder, op verschillende plekken. Daarom heeft ze af en toe de neiging, om te schreeuwen dat ze hier onder geduikt zit. Maar dit deed ze toch maar niet. Ze had ook nog het idee, om christen te worden, maar dit mocht niet van haar vader.
Hun derde onderduikadres is in Venhuizen, bij twee aardige mensen. Ze hebben daar een plan dat als er moffen zouden komen, dat ze dan heel stil in kast zouden zitten. (ik zeg dit omdat ik dit een van de mooiere momenten uit het boek vind, door de manier waarop het wordt verteld). Maar toch is Rachel heel erg veranderd sinds ze moest onderduiken. Ze durft haast niets meer en is heel bang dat ze gepakt wordt door de moffen.

Het is de dag van de bevrijding van Nederland, dit horen ze via radio oranje. Iedereen is buiten om het met elkaar te vieren, maar Rachel en haar zus Esther zijn te bang om naar buiten te gaan. Dit is wel na een paar weken weer over.
Het huis in Venhuizen te klein is voor Rachel en haar gezin, daarom moeten ze verhuizen. Ze gaan weer terug naar Rijswijk. Ze trekken eerst tijdelijk in bij iemand anders. Haar vader vraagt later aan de gemeente of er een huis vrij is. Er zijn heel veel mensen dakloos, door de bombardement op Nederland. Pas na een tijdje is er een bericht dat er een heel groot huis is vrijgekomen. Een huis waar eerst een NSB’er woonde, maar nu mogen zij erin wonen. Al snel zit het huis vol met familieleden en kennissen die allemaal slachtoffers waren van de oorlog. Sommigen kwamen uit een concentratiekamp en anderen hebben de hele oorlog ondergedoken. Maar veel familieleden van Rachel zijn omgekomen in een concentratiekamp. Daarom is er ook een blijvende haat in haar, over Duitsers.

Personen (in het heel kort):

Rachel en Esther zijn de hoofdpersonen in dit boek. Ze zijn Joodse meisjes, die in Rotterdam wonen. Maar als Rotterdam wordt gebombardeerd zijn ze telkens op de vlucht voor de Duitsers. Rachel en Esther zijn zussen van elkaar. Rachel is de oudere zus.

Moraal:

De schrijfster wil duidelijk maken dat oorlog slecht is en dat mensen niet gediscrimineerd worden, omdat dit erg kwetsbaar kan zijn.

Eigen mening:

Ik vond het boek erg interessant om te lezen. Ik heb zulke boeken wel vaker gelezen over de 2de W.O. dus het boek vond ik wel een beetje standaard verhaal. Maar er zaten wel details in, waardoor je medelijden krijgt met de hoofdpersoon. Een voorbeeld daarvan is dat de joodse kinderen verstoppertje speelden en dat de niet-joodse kinderen naar een plek ging, waar Rachel niet mocht komen. Dit was mijn eerste echte Duitse boek dat ik heb gelezen en ik vond het wel leuk om het te lezen.
Het verhaal was niet moeilijk om te lezen, het waren vrij makkelijke Duitse woorden. Als er dan een moeilijk woord tussen zat kon je het meestal wel uit de tekst opmaken.
Ik zou het andere wel het boek aanraden, want het is gewoon een gemakkelijk leuk Duits boek.