W.A.-man door Theun de Vries

De hoofdpersoon is Frans dijkgraaf hij is de zoon van een arme Amsterdamse kruidenier. Zijn ouders hebben een kruidenierswinkeltje in de Jordaan, zij woonden achter de winkel. Vader en moeder werkten hard. Hij had ook nog een zus Cobi genaamd.
Ze hadden het niet arm maar leefden sober. Frans is een onzeker type. Hij werd vaak gepest op school.
De wens van de moeder was om een elektrische weegschaal aan te schaffen en zijn vader zat op de saaie zondagen altijd te rekenen of hij later een winkel in betere buurten van Amsterdam zou kunnen openen.
Er kwam een opstand in de Jordaan. De oproerlingen vonden dat zij te weinig geld kregen om normaal te kunnen leven. Ze demonstreerden en weerde zich tegen de gewapende overheid.
De ouders van Frans waren tegen de oproerlingen. De helft van de kinderen ging niet naar school. In het begin van de opstand kregen oproerlingen eten van de winkeliers die het met hen eens waren, maar de meeste winkeliers sloten hun winkels.
Op een dag toen Frans thuis kwam bleek hun winkeel ook geplunderd te zijn. Sinds die dag was zijn haat groot. Hij had geen vrienden meer en hij wou niks te maken hebben met de kinderen van de oproerlingen.
Nadat hij van school kwam ging hij bij zijn in de zaak werken en naar een handelscursus van de middenstandsvereniging. Hij was een matige leerling maar toch gaf het hem wat meer zelfvertrouwen (hij moest de straatjongens overtroeven). Hij maakte echter slechte vorderingen en hij dreigt te stoppen. Hij slaagde toch voor zijn diploma en zijn ouders waren erg trots.
Hij hielp zijn vader met berekeningen voor zijn nieuwe winkel maar had in de gaten dat nooit zal lukken. Zijn haat werd alleen maar groter. Hij haatte de steuntrekkers maar ook de rijke om hun rijkdom. Hij koesterde ook een haat tegen zijn zus omdat zij een baan had aangenomen waar zij nog minder verdiende dan bijvoorbeeld een strijkstertje.
Hij probeerde te vermijden op het arbeidersvolk te lijken door bijvoorbeeld andere kleding te dragen en zijn Amsterdams accent te letten. Hij werd daardoor steeds eenzamer.
Hij begon naar vergaderingen van middenstandsverenigingen te gaan. Hij ging ook wel eens naar een kegel- en dansclub. Daar leerde hij een meisje Trudy kennen. Zij was een preuts meisje.
Er kwamen nieuwelingen op de vergaderingen. Hij heette meyrinck. Hij was twee keer failliet gegaan en had nu een sigarenzaak op naam van zijn vrouw, maar hij verdiende zijn kost als collectant van gok maatschappij. Hij sprak vlug en veel en daar luisterde Frans graag naar.
De vader van Trudy wantrouwde hem en dacht dat hij een NSB-er was. Frans kreeg belangstelling voor de NSB. Er was een uniformverbod afgekondigd maar de NSB droegen uniformen. Meyrinck sprak zich negatief uit over bepaalde groepen mensen en Frans zag daar niet in wat daar slecht aan was, hij bepaalde punten van zijn haat erin. Hij werd uitgenodigd om naar een café te komen en werd voorgesteld aan kennissen iedereen had veel geld, hij werd veel getrakteerd. Hij informeerde wat voor zakenrelaties het waren. Hij kwam vaker terug in het café en raakte bevriend met iedereen. De donkere man in het fijne pak met de bloem heette Sluys. Frans had een onveilig gevoel over de man die Vogel heette maar hij had de diepste bewondering voor iedereen en behoorde allemaal tot de NSB. Meyrinck beweerde dat de NSB over 10 jaar de macht in handen had en beweerde dat de joden eruit moesten.
Op een avond was Frans dronken en was er een inval van de politie in het café. Frans had gevochten en de held uitgehangen. Vogel en Meyricnk kwamen bij hen thuis om bloemen en sigaren te brengen en waren trots op hem. Hij werd uitgekozen om W.A.-man te worden. (weerafdelingen, daar werden vergaderingen in het geheim door de NSB gehouden)
Frans had het goed naar zijn zin met zijn nieuwe leventje. Hij kreeg een uniform waar hij trots op was. Zijn ouders waren het er niet mee eens. Hij ging steeds vaker naar de W.A. club. Zijn ouders waren bang dat er buren of klanten erachter zouden komen dat Frans bij de NSB zat.
Iedereen haatte de NSB en Frans zijn ouders ook. Hij kon thuis niet over zijn ideeën praten, zijn haat tegen de joden was groot.
Na een tijdje kreeg Frans zijn eerste onderscheiding. Vogel zei dat hij zelf in staat zou zijn de beginselen van de afweer tegen de joden bij te brengen. Hij gaat nu zelfs mensen werven om bij de NSB te komen. Op een avond nam Vogel Frans mee naar huis en vertelde hem dat hij het er eigenlijk niet mee eens is met de beweringen van de NSB. Frans voelt diepe teleurstelling. De spanning in de beweging groeide, Frans werd daar ook zenuwachtig van, hij vergat dingen in de winkel. Frans ging met tegenzin naar de W.A. oefeningen. Hij had zich vergist in zijn beslissingen omdat het eigenlijk bedrog was. Het was slecht van hem om bij de NSB te gaan, dat vond hij van zichzelf, vele mensen hadden tegen hem gelogen. Hij had schuldgevoel tegenover zijn ouders en zijn zus die hem wantrouwde wanneer hij vriendelijk deed. Ook had hij spijt tegenover Trudy omdat hij haar had laten vallen.
Op een morgen werd hij wakker en hoorde hij schieten van zijn zus hoort hij dan dat de Duitsers zijn binnengevallen. Iedereen is in paniek. Op een morgen kwam er een jongen met een briefje voor Frans van Vogel, hij moest direct komen. Eigenlijk wilde hij niet want hij voelde zich een slechte NSB-er en een slecht persoon. Bij Vogel aangekomen wordt hij gezegd dat hij aan het werk moet, Frans begrijpt niet wat hij moet doen. Vogel zegt: we zijn in oorlog, we moeten Duitsland helpen. Frans twijfelt, waardoor hij door Vogel uitgescholden wordt. Hij gaat toch mee en moet samen met een andere NSB-er handgranaten op bepaalde adressen gaan gooien. Frans heeft er veel moeite mee, er weigert in eerste instantie. Hij doet het toch maar het mislukt. Ze worden achtervolgd maar ze vluchtte naar een leegstand pand.
Ze vluchtte van huis naar huis. Op een dag vluchtte ze via een vrachtwagen opeens sprong de bestuurder eruit en werd op hem geschoten. Ze vluchtten verder en gingen weer onderduiken op een zolder. Daar zaten ze een paar dagen en durfde hun gezicht buiten niet te laten zien. Hij kreeg ruzie met een met een man en werd in elkaar geslagen. Op een begeven moment hoorden ze een sirene en ze hoorden één woord schreeuwen capitulatie(overgave). Ze gingen loten wie er naar buiten moest. Een man moest naar buiten en kwam na een tijdje terug dat de kust veilig was. Duitsland had Rotterdam gebombardeerd. Nederland had zich na vijf dagen overgegeven. Sommige Nederlandse soldaten waren verraders.
Hij ging weer terug naar huis en had spijt dat hij ooit bij de NSB was gegaan, hij voelde zichzelf een verrader (quisling).