Vrouwen met een IQ door Herman Brusselmans

Vrouwen met een IQ van Herman Brusselmans

Herman Brusselmans is in dit verhaal een rijke man die bovendien intellectueel overkomt alhoewel er geen specifieke redenen zijn die dit bevestigen. Het enige waarom men dat waarschijnlijk denkt is omdat Herman in zijn verhaal vaak met “domme” vrouwen in contact komt. Mensen met een beetje gezond verstand steken dan snel uit als “slimme” mensen.

Herman heeft een speciale levensstijl en bovendien een speciale manier van denken. Hij beschrijft telkens wat hij wil zeggen vooraleer het werkelijk te zeggen en in het merendeel van de gevallen beslist hij dan om het niet te zeggen aangezien het volgens hem geen zin heeft om te zeggen, daar het geen meerwaarde geeft aan een volwaardig gesprek (Alhoewel er geen volwaardige gesprekken te bespeuren zijn. Er is wel degelijk sprake van dialoog maar met weinig inhoud).

Het “verhaal”, als je het zo mag noemen, lijkt me zeer sterk op een autobiografie van Herman Brusselmans zelf. Hetgeen me dan ook schokte, is het moment waarop Brusselmans met een minderjarig meisje in bed duikt. De meest indrukwekkendste momenten van het boek zijn op één hand op te sommen; hij gaat met een minderjarig meisje naar bed, wat op zich niet opvallend is, aangezien Herman vaak seks heeft met vrouwen in dit boek. Ik stond daarentegen wel even stil bij het feit dat het een minderjarig meisje was. Verder in het verhaal wordt hij ontslagen uit zijn groepje doordat ze gefuseerd zijn met een andere groep en een betere drummer hebben gevonden, een ex-lid van de drummer pleegt zelfmoord nadat hij op zijn grootmoeder staan dansen heeft en haar pink heeft afgesneden en Herman rijdt met een simpele motor terwijl een Kharmann Gia DE auto van die tijd is.

Onderwerpen die vaak terugkeren in het boek zijn vrouwen en hun domheid, waarbij hij beweert dat vrouwen zo naïef zijn dat ze geloven dat Egypte een eiland is, dat sommige walvissen poten hebben, dat een mens bij 180 graden Celsius zijn haar verliest enz.
Gesprekken met de leden van zijn groepje en de sponsors komen geregeld terug in het boek alsook dialogen met vrouwen als hij op restaurant zit. Hier probeert hij de intelligentie van de vrouw te achterhalen. De vrouw van zijn leven (Judy) komt ook tersprake, waar hij ontzettend weinig contact mee heeft en in de loop van hun “relatie” ook seks heeft met andere vrouwen, en natuurlijk zijn obsessie voor het verzamelen van as. Meer naar het einde van het verhaal toe probeert hij ook benzine te bevriezen bovenop zijn as maar ziet dat dat niet gaat (wat meteen een gespreksonderwerp is voor aan tafel bij de vrouwen). Op het einde zien we twijfels over de liefdesverhouding tussen Herman en Judy met de vraag hoeveel zij van hem houdt en hoeveel hij van haar. Dit komen we echter niet meer te weten.

Persoonlijk vind ik het boek een grote flop, maar anderzijds is het een manier van schrijven die ik nog nooit eerder gezien heb. Eenmaal ik het boek gelezen had, leek het tijdverlies. Hoewel achteraf bekeken, vind ik het wel slim hoeveel onderwerpen Brusselmans aankaart in één verhaal. Het is een aaneenschakeling van allerlei gebeurtenissen uit zijn o-zo-raar leventje. Het boek is zeker een aanrader om voor te stellen als een toneelstuk.

Personages

1. Herman Brusselmans
exuberant seksleven, one-night-stands/avontuurtjes
2. Eva, de eerste vriendin van Herman Brusselmans
3. Judy, vrouw van zijn leven
4. Ilse vrouw van Rik
5. Ilse buitenechtelijke vriendin van Rik
6. Rik: enkel maîtresses die Ilse heten zo dat hij zich niet kan misspreken

Ruimte

Stad Gent

Tijd

April 1995, het verhaald speelt zich af over een periode van een maand.

Vertelperspectief

Ik-verteller

Thema+titelverklaring

Herman probeert in dit boek de intelligentie van alle vrouwen waarmee hij praat, te testen. Daardoor de titel “vrouwen met een iq”.

Auteur

Herman Brusselmans

Genre+literaire stroming

Roman

Fragment

De taxichauffeur vraagt in welke straat het is. Ik vraag hem verbaasd of hij niet weet waar hij De Brugse Poorte moet situeren. Hij zegt dat hij dat inderdaad niet weet. Ik vraag hem, nu al van hem walgend, of hij nieuw is in zijn vak. Hij zegt: "Ja."
Ik vertel hem hoe hij de Brugse Poorte kan bereiken. Hij begint te rijden. Onderweg kijkt hij me nu en dan aan in de achteruitkijkspiegel, erop hopend dat ik hem zal vragen wat hij vroeger deed. Ik vraag hem niets. Ten slotte kan hij zich niet meer inhouden en zegt: "Dit is pas m'n tweede week als taxichauffeur. Vroeger was ik vrachtwagenchauffeur."
"Een hele overstap, " zeg ik. Hij vertelt me dat het leven van een vrachtwagenchauffeur veel harder en boeiender is dan het leven van een taxichauffeur. Ik zeg dat ik me dat kan voorstellen. Dat is nochtans niet zo. Hoe zou ik me kunnen voorstellen dat het leven van een vrachtwagenchauffeur veel harder en boeiender is dan dat van een taxichauffeur? Bovendien interesseert het me niet hoe hard en boeiend hun levens zijn.
Hij zegt dat het in de vrachtwagenbranche heel slecht gaat en dat er elke dag ontslagen vallen. Ik zeg hem dat ik diepgevroren as verzamel. Hij verstaat me niet en zegt dat de overheid ervoor zal zorgen dat, als ze zo doorgaat, de vrachtwagenbranche helemaal naar de verdommenis zal gaan. Ik zeg hem dat de overheid daar gelijk in heeft, maar ik denk dat hij alweer niet beseft wat ik zeg.
Ik heb de indruk dat hij bezig is met verkeerd te rijden. Voorlopig zwijg ik daarover en als hij zegt dat hij z'n Scania Vabis Intercooler mist, antwoord ik hem dat ik m'n moeder mis. (...)