Verzet op de Veluwe door Henk van de Berkt

Verzet op de Veluwe Deel 2

Gijs Brouwer en Jan van Dieren, beiden 15 jaar oud, wonen in het dorpje Stroe, vlak bij de Veluwe. Ze zitten in het verzet, net als hun vaders, hun meester en nog meerdere mensen. Jan en Gijs krijgen af en toe opdrachten van hun vaders. Als het maar gevaarlijk is, want daar houden de jongens van. Deel 2 is een vervolg op deel 1. Ik heb een samenvatting over deel 1 van het verhaal op internet gelezen.
In deel 1 ontdekken Gijs en Jan in een nacht een Duitse legerbasis. Dit moesten hun vaders weten dus ze renden snel naar huis. Maar dat ging nog niet zo gemakkelijk, want een NSB’er stond in de weg… De NSB’er was van plan om de jongens dood te schieten. Maar gelukkig was Sjoerd de oudere broer van Gijs net op tijd en schoot de NSB’er neer. Zo kwamen ze toch nog veilig thuis. En de vaders wisten nu dat de jongens opdrachten deden voor het verzet. Dat was deel 1.

Deel 2:

De vaders wisten nu dat ze in het verzet zaten dus ze kregen de opdracht om alles te weten te komen over de Duitse basis.
Het is een heldere nacht en Gijs en Jan gaan er op uit. Hun opdracht niet geheel zonder gevaar staat te wachten. Gijs en Jan zijn helemaal gecamoufleerd, ze zijn eigenlijk helemaal onzichtbaar. Het enige probleempje is dat ze doodsbang zijn. Na een stuk wandelen komen ze bij de oversteekplaats. Vanaf nu moet alles gesmeerd lopen. Het is doodstil en donker maar de maan geeft net voldoende licht om te zien wat voor Jan en Gijs ligt. Eerst steekt Jan over. Fjuuw gelukkig zonder geluid te maken komt hij in het bos. Nu moet Gijs nog. “Oké zegt Gijs nu moet ik gaan.” Gijs was bang maar hij moest wel. Immers Jan was zonder gevolgen overgestoken. Dus waarom zou Gijs het niet kunnen. En hup weg was ie als een speer stak ie over. Binnen 5 sprongen was hij er. Zo kwamen ze in het bos terecht. Na 2 a 3 meter. voelde Gijs Jan’s hand. Samen slopen ze onder de sparren door. Dat was nog niet zo simpel als het leek ze kregen allemaal takken in hun gezicht, maar gelukkig deed het geen pijn en gelukkig maakte het ook bijna geen geluid. Toen ze eenmaal op dreef waren ging het soepel. Ziezo de sparren hielde op. Ze lagen nu in het mos. Gijs tikte Jan aan en ze stonden op. Ze liepen een aantal meter vooruit. Gijs en Jan stonden even stil. Tot nu toe ging alles nog goed. Hopen dat de rest ook zo goed loopt. Jan rook sigarettenlucht. Hij tikte Gijs aan. “Gijs ik ruik sigarettenlucht.” smiespelde Jan. En nog geen 20 meter stond er een Duitser te roken! Hij vroeg “Wie spät ist es?” En achter 2 betonnen palen ruisten er takken en zagen ze een schaduwvlek van een persoon. Toen hoorden ze “Ein viertel nach eins.” Gijs dacht dat die jongens niet veel ouder waren dan zij. Toen ging de schim weer terug. De jongens gloeide helemaal. En besefte dat het wel heel gevaarlijk was wat ze aan het doen waren. Door het luid gepraat van de Duitsers konden Gijs en Jan rustig doorlopen. En even later stonden ze voor een poort van een enorm terrein. Er stonden barakken en luchtkanonnen opgesteld. Ze sluipten even door en ze wisten nu hoe ze het terrein konden binnenkomen. Gijs en Jan gingen terug op weg naar huis. Ze gingen dezelfde weg terug. Via de sparren en de oversteekplaats. Toen ze eenmaal bij de oversteekplaats kwamen moesten ze weer proberen om aan de andere kant van de weg te komen. Ze staken samen over. “Halt bleiben” en er werden kogels afgevuurd. Ze doken een bosje in. Zouden ze nu nog neergeschoten worden of ontvoerd worden? Deze gedachte schoot door de hoofden van de jongens.