Verzet op de Veluwe door Henk van de Berkt

Mijn boekverslag gaat over 'Verzet op de Veluwe, deel 2'. Ik heb dit boek gekozen omdat ik deel 1 op school aan het lezen ben, dat vind ik een erg mooi boek dus heb ik deel 2 in de bibliotheek geleend in Swifterbant.
De schrijver ervan is Henk van den Berkt. Het is een oorlogsboek over de 2e Wereld Oorlog. Het verhaal speelt zich af in het Veluwse dorp Stroe. Het gaat over twee jongens; Gijs Brouwer en Jan van Dieren. Jan is een boer en Gijs woont in een gewoon huis. Hun vaders en hun meester zitten in het verzet. Ook heb heb je Bunt, de fietsenmaker van het dorp, ook hij zit in het verzet. Sjoerd Brouwer is de oudere broer van Gijs en krijgt ook de smaak van het verzet te pakken. Hij is 18. Dan is er nog hun meester en zijn vrouw, Meester Dijker en Maaike Dijker. Gert is de smid die ook in het verzet zit.

Gijs en Jan zijn 2 jongens van 15. Zij doen mee aan alles als het maar gevaarlijk is. Hun vaders weten dat ook. Zo krijgen ze soms opdrachten van hun vaders(nadat hun vaders erachter zijn gekomen dat hun zoons wisten dat ze in het verzet zaten). Naarmate het verhaal worden ze ouder en volwassener. Dat valt goed te lezen.

In deel 1 is te lezen dat er dag in dag uit Duitsers het bos bij het dorp inrijden met cement wagens, jeeps, vrachtwagens. Toen hebben ze besloten om 's nachts eens een kijkje te nemen wat daar aan de hand is. Dus sluipen ze een keer rond middernacht het bos in. Ze kennen het bos als de beste, want voor de oorlog speelden ze daar altijd en bouwden ze daar hutten. Als ze vlak bij de Duisters zijn, zien ze dat er een bunker/basis word gebouwd. Ze wisten genoeg. Dit moesten hun vaders weten. Dus willen ze zo snel mogelijk naar huis. Op hun weg naar huis, komen ze Van Zetten, de NSBer van het dorp, tegen. Die haalt een wapen tevoorschijn en zegt dat ze waarschijnlijk te veel wisten en dat dat niet mocht uitlekken. Net als hij ze wil doodschieten, klinkt er een schot door het bos. Van Zetten valt voorover. Dan horen ze de stem van Sjoerd: ,,Kom op, wegwezen!! Snel!!". Ze rennen achter Sjoerd aan naar Jan zijn boerderij. Ze gingen in de hooizolder liggen, Sjoerd zag helemaal wit en hij was erg verward. Dan komt Jan zijn vader kijken. Hij had ze waarschijnlijk horen binnenkomen door de honden. Sinds dat moment weten hun vaders dat ze dingen voor het verzet kunnen doen... Zo komen we bij deel 2.

Omdat het niet genoeg was om te weten dat er een basis is, moeten de jongens voor het verzet de basis in gaan om alles ervan te weten te komen. Ze moeten plattegronden, lanceerinrichtingen, poorten, afrastingen, kortom alles te weten te komen of meenemen.
Het is nacht op vrijdag, de jongens sluipen het bos in met zwarte gezichte en camouflage kleren aan. Zo zijn ze volkomen onzichtbaar. Ze hebben de route vaak genoeg gelopen een paar jaar geleden, maar nu zijn ze geen kinderen meer en erg zenuwachtig zijn ze bijna bij de oversteek plek naar het onzichtbare bos, waar ook de basisi ligt. Nu moeten ze het zandpad over, gelukkig geeft de maan hun wat licht.
Eerst gaat Jan het zandpad over, snel en zonder enig geluid. Gijs ziet hem in het bos verdwijnen. Nu moet hij nog. In vijf sprongen is 'ie aan de overkant en rent het bos in. Na zo'n 2 á 3 meter voelt hij Jan's hand. Samen kruipen ze onder de sparren door. Dat gaat nog niet zo makkelijk! De ruige takken komen in hun gezicht en tegen hun truien. Gelukkig maakt dat geen geluid.
Dan houden de sparren op, even blijven ze naast elkaar in het mos liggen. Gijs stoot Jan aan en voorzichtig komen ze overeind. Hun wangen gloeien. Tussen de bomen door lopen ze over de zachte mosbodem. Geen enkel geluid verraadt hun. Snel zullen ze bij de Duitse Schildwachten zijn.
Gijs staat stil en Jan weet waarom. Zo doen soldaten dat ook wel, dan zijn ze zo goed als onzichtbaar. Opeens ruikt Gijs sigarettenrook. Hij stoot Jan aan. Dan zien ze op nog geen 20meter afstaand een sigaret gloeien, afgeschermd door een hand.
Peter, hoe laat is het, weet jij dat?; vraagt de man in het Duits. Een stuk naar rechts horen ze takken kraken. Door de bomen door zien de jongens een vage schim bewegen. De schildwachten lopen achter een hoge afrastering van betonnen palen met prikkeldraad. Het terrein is helemaal afgesloten. ,,Ein viertal nach eins," horen ze. Dan denkt Gijs; dat zijn 2 Duitse jongens, misschien een paar jaar ouder dan ik. Dan horen Gijs en Jan dat ze weer naar rechts gaan en de twee verdwijnen.
De twee vrienden rennen naar voren. Door het lawaai van de Duitse jongens kunnen ze ongehoord 'meelopen' met hun.
Dan staan ze voor een groot open terrein, ongeveer 2 voetbalvelden groot. De bomen zijn er gekapt, enkele barakken staan er, overal staat grote luchtdoelkanonnen opgesteld.
Ze sluipen daar nog een tijdje rond en na een tijdje weten ze precies langs welke paadjes het terrein benaderd kan worden. Dan besluiten ze terug naar huis te gaan. Alles verloopt zonder problemen. Ze vinden het best raar, het bos waar ze vroeger probleemloos konden spelen, is nu een levensgevaarlijk gebied.
Ze zijn de lage sparren voorbij, nu moeten ze oversteken. Nu steken ze tegelijk over, in gebukte houding. Je ziet slechts twee schimmen.
,,Halt! Stehen bleiben!!" klinkt het van dichtbij. Ze horen een paar schoten en de kogels schieten door de bosjes. Ze springen in de bosjes en blijven doodstil op de grond liggen. Als ze kijken zien ze twee Duitse soldaten. Ze onderzoeken de grond met twee felle zaklantaarns. Is dat dan het einde? Gaat het zo? Wat gaat er nu gebeuren? van alles spookt er door het hoofd van de jongens.
Nu horen ze de ademhaling van de soldaten. Als er in hun richting geschenen wordt, verschijen er twee brede schaduwen van twee bomen over hun heen. De soldaten lopen vlak bij elkaar, zouden hun soms ook bang zijn? Opeens maken twee shimmen zich los van de boomstammen en slaan de soldaten hard op hun gezicht. De soldaten vallen op de grond. De shimmen gooien de wapens van de soldaten weg en nemen de zaklantaarns met zich mee en komen in de richting van Gijs en Jan.
,,Jan, Gijs," klinkt Aart's stem, dat is Jan zijn vader. ,,Wat doen jullie hier?," vraagt Jan. Maar het enige wat boer Aart zegt is; ,,Rennen!" Dat had 'ie niet hoeven zeggen.
Buiten adem komen ze aan bij de boerderij. Daar vieren ze een klein feestje voor het succes. De Duitse soldaen weten gelukkig niet wat er gebeurd is. Die hebben de volgende dagen flinke hoofdpijn. De missie is succesvol geslaagd. Het verzet zou er veel aan hebben gehad.

Mijn anders slot is dan:

Jan en Gijs rennen terug naar het zandpad. Als ze nog 10meter moeten, valt Gijs over een boomstronk heen. Hij heeft zich lelijk bezeerd. Hij kan amper lopen. Jan spreekt hem moed in. Dan komen ze bij het zandpad aan. Gijs zegt dat hij alleen moet gaan en hulp moet halen. Maar Jan laat zijn vriend hier niet zo achter. Hij kijkt naar links en rechts. Links ziet hij een soldaat staan met de rug naar hem toe. Hij pakt zijn zakmes. Er gaat van alles door zijn hoofd heen; een stemmetje zegt dat hij het moet doen voor zijn vaderland. Een ander stemmetje zegt dat hij Gijs moet meeslepen die 'mof' met rust moet laten. Weer een ander stemmetje zegt dat hij Gijs een stukje terug het bos in moet slepen en dan hulp gaan halen. Dan neemt hij een besluit. Hij houdt het zakmes in zijn hand en sluipt op de Duitser af. Als hij nog mmar een halve meter verwijdert is van de Duitster gaat hij bijna dood van de zenuwen. Hij heft zijn hand op om hem ergens te steken... Dan draait de Duister zich om. Jan schrikt zich te pletter en steekt het mes in zijn maag. De Duitser begint te schelden en roepen. Daar wordt Jan nog zenuwachtiger van. Hij houdt het mes bij de Duitser zijn keel en zegt dat 'ie stil moet zijn. Een straaltje bloed komt uit zijn keel. Nu is hij stil. Hij kijkt Jan angstig aan. Dan komt Sjoerd tevoorschijn en knikt Jan toe. Sjoerd schopt de Duitser zodat hij bewusteloos raakt.
Hij helpt Jan om Gijs het bos uit te krijgen. Eenmaal uit het bos gaan ze ieder een andere kant op. Sjoerd neemt Gijs mee naar huis en Jan gaat richting de boerderij. Ze komen allen veilig aan.

Ik vond het boek erg spannend. Het boek is erg interessant voor mij want ik vind oorlogsboeken meestal erg mooi. Het is een erg realistisch verhaal vind ik, want het is vast wel eens zo gegaan in de oorlog. Het is helemaal niet langdradig, maar erg mooi en je leeft je helemaal in het verhaal(dat deed ik tenminste).