In het verhaal Verstrikt van Mel Wallis de Vries (De Fontein, Utrecht, 2006) gaat het allemaal over Roos en haar vriendengroep. Ik kon mijzelf erg goed terugvinden in het hoofdpersonage , Roos: het is een erg spontaan, lief, behulpzaam meisje, maar eigenlijk ook erg onzeker.

De titel Verblind is dan ook zeer makkelijk te verklaren: Roos denkt dat ze het perfecte leven heeft, met de perfecte vriendengroep. Wanneer er iemand verdwijnt, wil ze dan ook niet zien dat haar “perfecte” vriendengroep er iets mee te maken heeft: ze is helemaal verblind.

Ik vond het een erg leuk boek om te lezen, omdat het niet moeilijk te begrijpen was, maar toch nog erg spannend. Ik heb al boeken gelezen waarbij het erg onduidelijk is wie nu wat doet of wie nu eigenlijk “ goed of slecht” is, maar in dit verhaal was dit niet het geval. Je kon uit erg veel dingen perfect het karakter van de personages afleiden, zo zegt Roos op een bepaald moment in het boek (p.137): “Bij Edith voelde ik me net iets minder op mijn gemak door haar zelfverzekerde, stoere houding.” , daaruit kan je dus afleiden dat Edith een zelfzeker en stoer meisje is. Doordat de karakters van de personages zo goed werden uitgelegd, kon ik ook meer meeleven met de personages, wat het vele leuker maakte om het boek te lezen. Er werd regelmatig gebruik gemaakt van flashbacks, maar het verhaal bleef duidelijk. Je kon erg goed zien wanneer er een flashback was, doordat de schrijver dit dan schuingedrukt weergaf vb. ( p. 56) “ Ik herinner me nog heel goed de dag dat ik Alexander in de fietsenstalling op school ontmoette. Het was een vrijdag in augustus, bijna vier maanden geleden en het schooljaar was net terug begonnen.” Die passage verwarde me ook een beetje, doordat ze zei dat het augustus was en dat het schooljaar net was begonnen, maar toen besefte ik dat het boek is geschreven door een Nederlandse schrijfster en dat de school daar al terug begint in augustus.

Opvallend en onverwacht was hoe drastisch het leven van Roos verandert. In het begin wordt ze voorgesteld als een meisje met het perfecte leven, maar dan scheiden haar ouders, wordt haar beste vriendin vermoord, blijkt het dat haar vriendje homo is en heeft haar vriendengroepje met de moord van Nina en Maaike te maken.

Naar mijn mening is het een erg leerrijk boek voor ons, tienermeisjes. Vaak willen we erbij horen, veel vrienden hebben,… en daardoor vertrouwen we erg snel mensen waarvan we denken dat ze het goed met ons voor hebben. We raken te snel gehecht aan personen en willen soms de waarheid niet meer zien. Mensen die er echt voor ons zouden zijn gaan we wantrouwen en de personen die nieuw zijn in ons leven gaan we te veel vertrouwen. Dat is ook waar het misloopt bij Roos. Normaal gezien ben ik iemand die erg traag leest, maar bij dit boek was dit zeker niet het geval. De spanning werd buitengewoon goed opgebouwd. Je verwacht zelf ook nooit dat het vriendengroepje iets te maken gaat hebben met de moord, maar toch twijfel je en dat is waarom je niet kan stoppen met lezen.

Dit is nu al het 5^de boek van Mel Wallis de Vries dat ik heb gelezen en elke keer opnieuw blijft ze me boeien met haar verhalen. Ik zou het boek zeker en vast aanraden aan iedereen die van jeugdthrillers houdt.