Deze jeugdthriller van Mel Wallis de Vries gaat over twee vriendinnen, Maud en Lara. Lara heeft op een avond na het uitgaan, met haar vriend Bobby, een dramatisch ongeluk gehad en kan zich niks herinneren als ze ‘wakker’ wordt. Ze weet niet hoe ze heet, waar ze woont, of ze nog wel leeft, het is een grote, zwarte vlek voor haar.

Maud, de beste vriendin van Lara, is helemaal overstuur en probeert te achterhalen wat er werkelijk is gebeurt. Ze heeft heel sterk het gevoel dat het ongeluk niet zo maar is gebeurt, maar dat iemand Lara de gracht in heeft geduwd. Maud wordt verliefd op Dexter, een goede vriend van Bobby, en het lijkt dat hij haar wilt helpen met wat er werkelijk is gebeurt met Lara.

Als Maud, met hulp van haar broertje David, bijna  achter het verhaal is, belt ze Dexter op om alles te vertellen wat ze weet. Helaas weet ze niet dat Dexter zelf al het hele verhaal weet. Dexter, Bobby en hun huisgenoot Arthur laten Maud komen en willen

met haar hetzelfde doen als dat ze met Lara hebben gedaan.

Ondertussen begint Lara in het ziekenhuis te ontwaken uit de coma. Plotseling weet ze weer alles wat er gebeurt is en ze weet dat Maud in gevaar is. Ze probeert

het duidelijk te maken aan de artsen, maar dat lukt niet.

Uiteindelijk is er net op tijd hulp bij Maud, en is er niks ernstigs met haar. Lara zit in een revalidatie kliniek en moet heel veel dingen opnieuw leren.                                                                                                  Ik vind het onderwerp van het boek niet heel duidelijk. Je zou kunnen denken dat het over vriendschap gaat, maar ook bijvoorbeeld over risico’s van uitgaan en drinken. Ondanks dat ik vind dat het onderwerp niet heel duidelijk is, vind ik hel wel een erg leuk boek. Het heeft me wel even aan het denken gezet over hoe belangrijk vrienden voor je zijn en hoe verdrietig ik zou zijn

als dit met mijn beste vriend of vriendin zou gebeuren…

Ik weet niet echt wat ik de belangrijkste gebeurtenis vind uit het boek. Het is van groot belang voor het boek dat Maud verliefd wordt op Dexter, maar zelf vind ik het ook heel belangrijk dat Maud en David achter de waarheid komen. Natuurlijk vind ik het mooiste moment uit het boek het laatste stuk. Lara uit coma, Maud ongedeerd en is bezig met revalideren. Natuurlijk is revalideren niet leuk, maar dan weet je dat alles goed komt, dat is wel een fijn gevoel. Daarom denk ik ook dat de gevoelens van de personages belangrijker zijn dan de gebeurtenissen, want de gebeurtenissen geven aanleiding aan het gevoel van het personage. Net als bij mij, iets lezen en daar krijg je dan een bepaald gevoel bij. En de gebeurtenissen gebeuren in zo’n volgorde dat je het gevoel van de personages goed kan volgen, dat is ook belangrijk, anders zou je het boek ook niet meer snappen. Maar ook doordat de gebeurtenissen zo realistisch worden beschreven, ga je echt mee leven met de personages. Je gaat echt denken ‘wat als dat bij mij zou gebeuren?’ ‘wat als ‘dat bij mijn vriend gebeurt?’, dat vind ik best knap van Mel Wallis de Vries. En doordat de gebeurtenissen zo realistisch waren, werd het boek ook niet saai en bleef het spannend en leuk om

te lezen!

Ik kon me goed inleven in Maud, de rest van de personages een stuk minder, maar dat komt denk ik ook omdat het gevoel, de gedachtes en de gebeurtenissen het meest vanuit Maud worden geschreven. Mauds karakter was dan ook erg realistisch, het zou zo een vriendin van je kunnen zijn. Maar ook de andere karakters waren realistisch. Het gaat dan ook over tieners, dat is niet zo heel moeilijk om realistisch te maken, want er zijn zo veel tieners om je heen. Omdat ik zelf ongeveer dezelfde leeftijd heb als de personages in het boek kon ik me goed inleven. Dan denk je een beetje op dezelfde manier, je doet dezelfde dingen en maakt een beetje dezelfde dingen mee in bijvoorbeeld thuissituaties, uitgaan en school. Je komt dus genoeg te weten over de personages, hun gedrag en wat ze denken. Maar ik zou geen van de personages willen zijn! Je zou zoiets

maar mee maken, lijkt me kei moeilijk!

De bouw van het boek vond ik duidelijk! Het was niet ingewikkeld. Er stond bij elk hoofdstuk bij of het vanuit Maud of vanuit Lara was, dat maakte het nog duidelijker. Ook zijn er geen lastige stukken in het boek, dus alles is heel goed te begrijpen. Doordat het verhaal meteen goed begint, let je meteen goed op. Het wordt vrijwel meteen duidelijk wat er is gebeurt. Vanuit het ongeluk wordt verder geschreven. Wat een goed kloppend verhaal wordt, want alles heeft te maken met het ongeluk. In het boek zijn een aantal flashbacks, zoals Maud die herinnerd een stukje van wat ze op de avond heeft gedaan toen Lara verdronk. Maar het zijn niet echt flashbacks, meer heldere momenten. En er

wordt ook niet in de toekomst vertelt, alleen in het heden.

Ik vond het niet zo een heel spannend verhaal, maar dat komt denk ik omdat ik wel eens spannendere boeken heb gelezen. Maar het is wel een goed geschreven verhaal, dus op die manier wel spannend.  Het verhaal boeide me wel, want het zou zo bij jezelf kunnen gebeuren, of bij een vriend van je. En het is ook een mooi boek, alleen het einde is een beetje voorspelbaar. Ik zat al het hele boek te denken dat Bobby en zijn vrienden wat met het ongeluk van Lara te maken hadden, en dat bleek dan ook zo

te zijn. Dus een leuk boek met een beetje een voorspelbaar einde.

Het taalgebruik dat Mel Wallis de Vries gebruikte was niet lastig, alles was heel makkelijk te lezen. Er zijn mij dan ook geen speciale dingen aan haar taalgebruik opgevallen. En het taalgebruik past ook goed bij het boek. Het is geen taal dat tieners niet zouden gebruiken en het is ook goed aangepast op de situatie waar in het boek zich afspeelt. Het boek had ook niet echt sarcastische opmerkingen, misschien een paar, maar die leverde totaal geen problemen op.                                               Mel Wallis de Vries is geboren op 8 februari 1973 in Leiden. Ze heeft biologie en

journalistiek gestudeerd, omdat ze dat de leukste vakken op school vond.

Daarna heeft ze een tijdje als freelance journalist gewekt voor de Telegraaf. Ze heeft ook een tijdje een marketingfunctie gehad bij een groot beauty-merk. Maar schrijven vond ze leuker. Nu ze een zoon en een dochter heeft kan ze het

schrijven goed combineren met het moederschap.

Mel wist al heel lang dat ze schijfster wilde worden. Heel lang heeft ze

vanalles vol geschreven met verhalen en ideeën.

Mel is een enorme angsthaas. Als ze alleen thuis is hoort ze de vreemdste geluiden in het donker. Ze ziet schrijven dan ook soms als een soort therapie; ze schrijft haar eigen angsten va haar af. Dus misschien komt ze op die manier

ook aan de ideeën voor haar jeugdthrillers.

Mel las vroeger altijd de thrillers van haar moeder. Ze vond het jammer dat de verhalen over volwassenen gingen, daarom schrijft ze haar verhalen nu over tieners. Die boeken miste ze heel erg.     Ik vind het een leuk boek! Het was ook een leuk boek om te lezen. Ondanks dat het een voorspelbaar einde had. Want het gaat gewoon over dingen die in je eigen omgeving ook zouden kunnen gebeuren, dat zet je wel aan het denken. De schrijfwijze van Mel Wallis de Vries is erg duidelijk en makkelijk te lezen, dus dat is ook fijn. Je krijgt een goed beeld over hoe de personages zich gevoeld moeten hebben, dus ik vind dit een goed boek!