Verraderlijke vrienden door Theo Hoogstraaten

Informatie over Theo Hoogstraaten

Theo Hoogstraaten werd op 9 juli 1948 in Mijdrecht geboren. Na de middelbare school ging hij naar de Pedagogische Academie. Hij was een tijdje onderwijzer aan een basisschool en studeerde daarna M.O. Nederlands en geschiedenis. Momenteel is hij decaan havo/vwo aan het Jan van Scorelcollege in Alkmaar.
Omdat hij het schrijven ook als hobby ziet, schrijft Theo Hoogstraaten meestal in zijn vakanties. Eerder publiceerde hij schoolboeken voor geschiedenis en staatsinrichting.

Verradelijke vrienden

Inleiding:
Leon is de vader van Thomas en Sharon. De vrouw van Leon is dood en haar laatste wens was dat hij een keer naar Israel ging met de kinderen. Hij heeft er lang voor gespaard en dan is het eindelijk zover dat ze genoeg geld hebben om op vakantie naar Israel te kunnen.

Sharon Thomas en Leon zijn naar Israel gegaan met vakantie, ze hebben een auto gehuurd en moeten tanken op een krokodillenfarm. Thomas koopt wat voer bij de pompbediende en gaat de krokodillen voeren. Sharon vindt daar niet zoveel aan en vindt het ook veel te warm om de krokodillen te voeren en gaat op een stoel in de schaduw zitten. Als ze daar even zit komt er een Palestijnse jongen naast haar zitten die Mahmoud heet. Hij vraagt of ze wat te drinken wil en geeft haar een colaatje. Ze gaan wat met elkaar praten en als Sharons vader en broer komen zeggen dat ze weer verder gaan vraagt Mahmoud of hij mee mag rijden naar Jaruzalem. Leon vindt het goed maar als hij ziet dat hij ook nog een doos wil meenemen begint hij argwaan te krijgen. De tankbediende Ismail zegt tegen zijn broer Mahmoud dat hij de doos open moet maken zodat ze kunnen zijn dat er niks mis mee is. Mahmoud doet dat en Leon kijkt er in en ziet alleen maar toeristenspulletjes er in liggen. Sharon ziet er ook een mooi kettinkje bij. Ismail doet het Sharon om als blijk van dank dat ze Mahmoud mee willen nemen. Als ze bij een controlepost komen zegt Mahmoud dat ze beter de weg erlangs kunnen nemen, want die is speciaal voor de toeristen. Leon doet dat niet en als ze bijna bij de Israelische soldaten zijn wordt Mahmoud ineens heel bang en pakt de hand van Sharon beet. De soldaat denkt dat het een vriend van Sharon is en ze mogen gewoon doorrijden, maar de volgende keer moeten ze wel de route langs de controlepost nemen. Als ze in Jeruzalem aankomen laten ze Mahmoud uit de auto en rijden zelf verder. Als ze de auto hebben geparkeerd gaan ze de stad een beetje bekijken. De volgende dag komen ze dicht bij de plaats waar ze Mahmoud gisteren hadden afgezet en ze gaan kijken naar de winkel van zijn broer die hier ergens moest zijn. Leon blijft een beetje achter omdat hij mooie foto`s wil schieten om het thuis nog eens te bekijken. Sharon en Thomas vinden een winkeltje waar ze net zulke dingen verkopen als als in de doos lagen. De verkoper komt naar buiten en zegt tegen Thomas dat hij een mooie ketting mag kopen voor een mooie prijs. Thomas hoeft de ketting niet, maar toch blijft de man doorzeuren. De man gaat naar Sharon toe en probeert de ketting bij haar om te doen. Sharon schrikt en trekt hem per ongeluk stuk. De man is heel kwaad en zegt tegen Thomas dat hij de ketting moet terugbetalen voor een veel hogere prijs dan hij daarvoor heeft gezegd. Thomas weigert om hem geld te geven en ze beginnen een beetje ruzie te maken, totdat twee jonge mannen Thomas beetpakken. Thomas geeft er één een schop tegen zijn scheenbeen en maakt zich los. De mannen worden nu nog bozer dan voorheen. Als ze Thomas willen afranselen komt Mahmoud ineens tussenbeide en scheldt de verkoper uit. Als Leon erbij komt en het verhaal hoort dan geeft hij de verkoper geld voor de schade. Ze willen de winkel van Mahmouds broer wel eens zien en vragen aan Mahmoud of ze hem de weg willen wijzen. Eerst protesteert Mahmoud maar gaat uiteindelijk toch met ze mee. Hij gaat heel snel naar de winkel van zijn broer om zijn broer te waarschuwen dat de Nederlanders er weer aan komen. Er zit ook nog een andere man in de winkel die snel weggaat als hij ziet dat Thomas vlak achter Mahmoud aan gekomen is. Ismail vraagt of ze misschien iets te drinken willen en dat nemen ze. Ze besluiten ook een mooi tapijt uit te kiezen voor thuis. Thomas kan het allemaal niet schelen en gaat weer naar buiten. Als ze een mooi tapijt hebben uitgekozen vraagt Mahmoud of ze nog een gids mee willen hebben om hen een rondleiding te geven door de stad en de moskeeen van binnen te laten zien.

Als ze weg zijn komen er twee mannen binnen. De één is een oudere man genaamd Yasser de andere is een jonge man die voor een joodse zakenman aangezien kan worden, Abdel heet hij. Ze bespreken dan een plan voor een zelfmoordaanslag. Abdel vindt het plan van Ismail niet goed maar Yasser wel en Abdel stemt er in mee.

Als ze naar de moskeeen gaan zegt Mahmoud dat hij een eigen weggetje weet die niet langs de klaagmuur gaat, maar hij weet niet of hij ze alledrie daarlangs naar binnen kan krijgen. Leon vindt het niet erg want hij wil nog wat foto`s schieten van de klaagmuur. Alleen Sharon gaat met Mahmoud mee. Als ze al een stukje op weg zijn begint Mahmoud een beetje raar te doen en hij zegt dat hij niet zeker weet dat hij Sharon zo wel naar binnen weet te krijgen. Sharon wordt dan een beetje boos een loopt terug, maar Mahmoud houdt haar tegen en zegt dat hij er wel iets op weet. Even later komt hij terug met een omvouw doek en zegt dat ze anders te bloot is en dat de Palestijnse mannen dat niet op prijs stellen. Als ze weer bij elkaar zijn begint Sharon te lachen om de rok die Thomas aan heeft. Thomas zelf vindt het niet grappig en zegt wat over de doek die Sharon omheeft. Ze kunnen niet allemaal tegelijk de moskee in omdat ze hun schoenen uit moeten doen en er geen fototoestellen naar binnen mogen. Leon besluit om te wachten tot de anderen terug zijn. Als ze in de moskee zijn vertelt Mahmoud er van alles over. Ook het verhaal van Mohammed die lang geleden de berg waar de moskee omheen gebouwd is beklommen heeft en naar allah is gegaan. Thomas maakt er rare grappen over, maar Sharon is heel geinteresseerd in het verhaal wat Mahmoud vertelt. Ze komen ook nog lang een rots waar de voetafdruk van Mohammed waarschijnlijk instaat. De volgende dag gaan ze naar de dode zee om een beetje te relaxen. `s Middags gaan ze weer naar Ismail om te bespreken of ze het tapijt echt willen kopen. Ze zoeken het tapijt weer op dat ze de vorige keer hadden uitgezocht. Leon probeert nog om het tapijt goedkoper te kunnen krijgen en het lukt hem, maar hij moet de volgende dag het tapijt wel zelf naar het vliegveld brengen met een neef van Ismail. Eerst vindt Leon dat niet goed maar als de prijs laag genoeg is doet hij het toch. Als ze klaar zijn met onderhandelen zegt Sharon dat ze geen zin heeft om zo lang te moeten rijden in de auto en Mahmoud stelt voor of hij haar niet mag rondleiden door de stad als Thomas en Leon naar het vliegveld zijn. Ismail vindt het niet goed en wordt boos maar laat het dan toch toe. `s Avonds gaan ze in het hotel eten en vertelt Thomas dat hij het niet vertrouwt. Sharon protesteert fel tegen al de negatieve dingen die Thomas over Mahmoud en zijn familie zegt. Als ze boos van tafel loopt om naar bed te gaan loopt ze nog een joods jongetje omver die Nederlands kan praten en gaat bij Thomas en Leon zitten. Ze praten over hoe het jongetje denkt over de terroristische aanvallen van de Palestijnen en of hij niet bang is. Het jongetje vertelt dat hij helemaal niet bang is voor de Palestijnen. Als even later de vader van het jongetje er bij komt zitten praten ze nog verder over de terroristen en of de man niet liever naar Nederland gaat, maar dat wil de man helemaal niet.

Om diezelfde tijd is Ismail naar Yasser toe gegaan om hem om zijn wijze raad te vragen, omdat het plan niet helemaal goed loopt omdat er één niet mee gaat. Yasser haalt een giftig drankje en zegt dat Mahmoud haar iets te drinken moet geven en een paar druppels uit dit flesje erin doen dan zou Hamed de rest doen.

De volgende dag gaan ze naar de winkel van Ismail toe, maar ze kunnen nergens parkeren. Thomas zegt dat hij Ismail wel zal halen en de tapijten mee brengen. Als Thomas in de winkel is stelt Abdel zich voor en willen ze de tapijten pakken, maar Thomas zegt dat hij ze eerst wil controleren of er geen bommen in zitten. Ismail wacht even, maar Abdel zegt dat hij ze inderdaad maar even uit moet rollen want stel je voor dat een voorbijganger er een bom in heeft gedaan. Als ze uitgerold zijn blijkt dat er niks in zit en ze rollen de tapijten weer op. Thomas vraagt waar Mahmoud is, maar Ismail weet het niet en zegt dat hij zo wel zal komen. Ismail en Thomas dragen één tapijt en Abdel de andere. Abdel loopt erbij alsof het tapijt niets weegt terwijl Tohmas niet meer kan. Abdel neemt het tapijt over en ze gaan naar de auto. Als ze beide auto aankomen proppen ze de tapijten zorgvuldig naar binnen. Als ze in de auto liggen vraagt Sharon waar Mahmoud is, want hij is er nog steeds niet. Sharon gaat dan met Ismail mee naar zijn winkel om daar te wachten tot Mahmoud komt. Ze zegt haar vader en Thomas nog even gedag en loopt weg.

Ismail loopt hard naar zijn winkel toe en Sharon vraagt of hij niet wat zachter kan lopen. Ismail verontschuldigt zich en loopt normaal. Als ze in de winkel zijn vraagt Ismail of Sharon koffie wil en dat wil ze. Ismail pakt een beker en schenkt er de koffie in. Hij gaat zelf naar het kantoortje om daar nog wat bestellingen na te lopen. Sharon begint een beetje boos te worden, omdat ze denkt dat Mahmoud de afspraak vergeten is. Ze schept wat suiker in de beker maar heeft niet door dat ze er veel te veel in doet. Als ze dat merkt wordt ze bozer, omdat Mahmoud er nog niet is. Ze neemt er een slok van, maar vindt het smerige koffie en ze wil het weggooien, maar weet niet waar. Ze kijkt waar Ismail is en besluit dan om nog een slok te nemen en dan de beker per ongeluk op het tafeltje om te laten vallen. Als ze nog een slok wil nemen stormt Mahmoud ineens binnen en zegt dat ze dat niet moet drinken. Ze wil opstaan, maar is hartstikke duizelig. Dan stormt er een andere man naar binnen met een mes en steekt Mahmoud neer. Sharon wil weglopen, maar wordt tegengehouden door de onbekende man. Ismail valt de man aan met een stalen buis, waardoor Sharon naar buiten kan vluchten. Een vrouw en een man nemen haar dan mee naar een ziekenhuis. Als ze weer wakker wordt zit er een man naast haar bed en zegt dat ze vergiftigd is. Hij vraagt waar haar vader en broer zijn. Sharon legt uit dat ze op weg naar het vliegveld zijn en dat er nog een Palestijn bij is die waarschijnlijk een aanslag wil plegen.

Als Leon op het vliegveld aankomt weet hij niet waar hij heen moet en vraagt het aan Abdel. Abdel zegt dat ze eerst richting de vertrekhallen moeten rijden. Als ze bij de vertrekhallen zijn
moet Leon achter een bus stoppen, maar daar mogen geen auto`s stoppen dus maakt hij bezwaar. Dan haalt Abdel een revolver tevoorschijn en zegt dat ze precies moeten doen wat hij zegt. Ze gaan de vertrekhallen in, maar Abdel weet niet dat Sharon al heeft gezecht dat hij daar aan zou komen. Nathan, een politieman, heeft een val gezet maar weet niet zeker of het lukt. Thomas en Leon lopen naast elkaar en hebben een woord afgesproken dat als ze het woord Achmed zouden zeggen dat ze snel ieder een kant op rennen. Er komen twee mannen aan met een karretje. De één rijdt tegen Leon op en valt op de grond. Thomas rent snel weg voordat Abdel de kans krijgt om te schieten. Als één van de mannen een pistol trekt schiet Abdel hem neer en als de volgende op hem probeert te schieten doet hij hetzelfde. Abdel zegt tegen Leon dat hij moet opstaan en met het karretje moet verder lopen, omdat hij niet meer op zijn enkel kan staan. Achter een paar koffers in de vertrekhal ligt Nathan op de grond met zijn pistool in de aanlag. Abdel loopt langs Nathan, dan springt Nathan op en schiet hem neer, Abdel valt op de grond. Nathan zegt tegen Leon dat hij daar moet weg gaan, maar hij staat aan de grond genageld. Dan begint Abdel naar zijn borst te grijpen. Nathan schiet nog een keer op hem en haalt Leon daar vandaan met de hulp van Thomas, maar dan stopt Abdel zijn hand onder zijn overhemd en blaast zich met een harde knal op. Ze worden weer wakker in het ziekenhuis, daar vertelt Sharon wat er met haar is gebeurd en dat Mahmoud haar heeft proberen te redden.

Het verhaal speelt zich vooral af in Jeruzalem, maar in het laatste stukkje speelt het zich ook nog af op het vliegveld.

Het verhaal speelt zich een paar jaar geleden af, dat merk je aan de aanslag op een markt waar veel Joden bij omkwamen, die ook op het nieuws is geweest.

Het onderwerp van het boek is: Israel, politieke onderdrukking en uitbuiting, dat merk je aan waar het verhaal zich afspeelt (Jeruzalem, Israel) en hoe de mensen daar over elkaar denken en met elkaar omgaan.

De gebeurtenissen in het boek kunnen makkelijk zo gebeurd zijn, omdat je nu nog steeds hoort op de radio of televisie dat er terroristen zijn die aanslagen plegen.

Je kan je ook goed inleven in de personen over wie het boek gaat, dat komt omdat ze ongeveer even oud zijn als ik nu ben en net zulke dingen doen als ik zou doen.

Ik heb soms wel een beetje moeite mee dat Thomas constant grappen maakt over het moslim geloof, maar het maakt het verhaal wel weer een beetje grappiger.

Het is een spannend boek van het begin tot het einde.