Vagevuur door Pieter Aspe

Boek: Vagevuur
Auteur: Pieter Aspe(slag)
Uitgever: Manteau

Het Verhaal.

Het boek is een misdaad thriller.
Het boek is totaal niet voorspelbaar, soms denk je wel dat er dingen gaan gebeuren maar dan neemt het verhaal plotseling een andere wending.

Korte inhoud.

De verhaallijn valt op zich wel mee: de Brugse politie krijgt een aantal raadselachtige zaken voorgeschoteld, waaronder een diefstal bij een gerenommeerd theaterproducent en een exhibitionist in het park. Op het eerste zicht staan deze zaken volkomen los van elkaar, maar het plot is ingewikkelder. Het nichtje van Hannelore(de vrouw van het hoofdpersonage) komt op bezoek uit Amerika, samen met haar vriend, een bekende theaterregisseur. Er wordt een menselijke pink gevonden in het nieuwe concertgebouw en het onderzoek leidt naar manege Amazone. Op het moment dat Van In (hoofdpersonage) daar bezig is aan een ondervraging, gaat het hele gebouw in vlammen op. In de ruïne worden de stoffelijke resten gevonden van een onbekende persoon, met... jawel hoor: een afgerukte pink. Al deze zaken lijken op de een of andere manier met elkaar te maken te hebben. Een paar moorden later heeft Van In door hoe de vork in de steel zit, wat leidt tot de ontknoping.

Thema en motieven.

Thema: Het boek gaat over het Pinochet-regime wat dus volgens mij ook het thema is.
Volgens de schrijver zelf is het vagevuur een mengeling van allerlei genres die op het eerste zicht niet goed bij elkaar passen: gruwel, slapstick, politiek… Het is een zeer gewaagde structuur. De titel vagevuur verwijst naar een plaats waar je komt vooraleer je naar de hel of de hemel gaat.
Motieven:

Personages.

Het hoofdpersonage boeit mij natuurlijk het meest. De uiterlijken worden van de meeste personages goed beschreven maar zijn niet zo belangrijk bv. Het hoofdpersonage geeft niet zoveel om zijn uiterlijk en doet elke dag een oude jeans en een oude trui aan maar dit heeft geen invloed op de rest van het verhaal. De meeste personages blijven gedurende heel het verhaal hetzelfde.
Het hoofdpersonage is een adjunct-commissaris bij de recherche en heeft dus mensen die bij hem werken en die hem dus helpen en mensen die een misdaad hebben begaan en die werken dus tegen.

Tijd.

Het verhaal speelt zich in het verleden af, namelijk 2 weken geleden.
Het hoofdpersonage is 42 jaar oud, dat is niet echt jong maar ook niet oud… De leeftijd is niet belangrijk en heeft geen invloed op de thematiek van het verhaal.
Buiten enkel flashbacks is het verhaal volledig chronologisch. Dit lijkt mij in ieder geval het makkelijkste.

Historische authenticiteit.

Het hoofdpersonage doet me een beetje denken aan ‘Witse’ (serie op één), hij past in het kader van het verhaal, hij is een hedendaagse man. De rest van de personages zijn ook niet speciaal.
Er zijn niet echt fictie dingen in het boek, de misdaden zijn een beetje extreem maar zouden in feite wel kunnen gebeuren.

Ruimte.

Het verhaal speelt zich af in het misdaadmilieu.
Het verhaal speelt zich af in België, meerbepaald in Brugge. Sommige plaatsen in het verhaal maken het spannender.

Verteller.

Het verhaal wordt verteld in de hij-vorm.

Ten slotte.

Ik heb het boek 1 keer gelezen. Het is het enige boek dat ik van Pieter Aspe(slag) heb gelezen.
Het boek leest vlot en ontspannen, je moet er niet teveel bij nadenken.
Ik vond dat het boek vol verrassingen zat! En vooral het einde, ik had nooit gedacht dat het zo zou eindigen. Ik vind het een origineel boek maar, de schrijver heeft natuurlijk ook veel inspiratie gehaald uit het pinochet-regime wat dus wel degelijk echt bestaat.
Ik vind het boek zeker een aanrader voor mensen die van spanning houden. Het boek deed me denken aan een spannende, thriller film. Dus ik raad het niet alleen aan aan mensen die graag boeken lezen.