Vagevuur door Pieter Aspe

Biografische beschrijving

Naam: Pierre Aspeslag
Pseudoniem voor Pierre Aspeslag: Pieter Aspe
Geboren op: 03. 04. 1953
Geboren te: Brugge
Nationaliteit: Belg
Woonplaats Pierre Aspeslag: Blankenberge

Beroep:
van 1972 tot 1976:
1. Magazijnbediende
2. Verkoper van granen
3. Bediende bij een textielbedrijf
4. Seizoenagent bij de zeevaartpolitie
5. Fotograaf
van 1976 tot 1978:
6. Studiemeester
7. Opvoeder
8. Kandidaat op de lijst van de Brugse democraten
9. Commissaris van een intercommunale
van 1978 tot 1985:
10. Handelaar in brocante en wijn
van 1985 tot 1996:
11. Conciërge in Heilig-Bloedkapel Brugge
vanaf 1996:
12. Professioneel auteur en scenarist

Interesses:
1. Fotografie
2. Houtsculptuur
3. Boetseren met klei

Prijzen:
1. In 2001 ontving hij de Hercule Poirotprijs voor zijn roman Zoenoffer.
2. Voor de beste Vlaamse misdaadroman en met “De vijfde macht” won hij in 2002 de felbegeerde Humo's Gouden Bladwijzer.

De Verhaalanalyse

De technische gegevens

Titel: Vagevuur
Auteur: Pieter Aspe
Uitgeverij: Manteau
Jaar van uitgave: 2001

Het genre

Wat voor soort boek is het: Een misdaad thriller

De personages

Beschrijf het hoofdpersonage
Technische Fiche: Naam: Pieter Van In
Leeftijd:42 Jaar
Woonplaats: Brugge
Familie:
Hannelore: de vrouw van Pieter.
Simon: de zoon van Pieter en Hannelore.
Sarah: de dochter van Pieter en Hannelore.

Innerlijk: Pieter Van In is adjunct-commissaris bij de bijzondere recherche. Hij staat bekend als een goede speurder, en zet zich volledig in voor het onderzoek. Niets of niemand ontziet hij. Hij is getrouwd met onderzoeksrechter Hannelore Martens, en vader van hun tweeling. Pieter is iemand die kost wat kost zijn eigen willetje gaat, als iets niet naar zijn zin is laat hij dat duidelijk merken. Pieter houdt van de goede dingen van het leven. Zoals de stereotypeman geniet hij het meest van alcohol, roken en seks. Als hij alcohol drinkt dan is het meestal zijn lievelingsdrank”Duvel”. Seks echter kan hij helemaal niet laten, hij begeert het, maar wel op een gezonde manier. Hij geniet op elk moment ten volle van het lichaam van Hannelore.
Uiterlijk: Pieter Van In is een persoon die niet echt veel geeft om zijn uiterlijk. Hij draagt meestal een oude versleten jeans en een oude trui. Zijn haar is grijswit evenals zijn baard. Zijn schoenen zijn oud en versleten. Zo ziet Pieter Van In er iedere dag uit om te gaan werken.

Nevenpersonages:
Stefaan Priem – een dief
Frank lernout – een dief
Elena Littin.
Paul Verfaille – slachtoffer van een inbraak
Chris Van Der Weyden – een advocaat
Hernan Silvio – een moordenaar
Marijke – de vrouw van Chris
Mevrouw Asaert – de overbuurvrouw van Pieter
Hannelore Martens – onderzoeksrechter en de vrouw van Pieter
Merel Martens – de nicht van Hannelore en de
aangetrouwde nicht van Pieter
Max Cleysters – commercieel experimenteel regisseur en de aangetrouwde neef van Pieter
Carine Neels – een politie agente

Hoofdcommissaris De Kee – de hoofdcommissaris van Pieter
Robert Bruynooghe – een politie agent
Guido Versavel – een politie agent
Brigadier Fiers – een politie agent
Eliane Vancleven – een vriendin van Elena Littin
Klaas Vermeulen – hoofd van de technische recherche
Johan – de kroegbaas van L’Estaminet: Pieter zijn lievelings café
Sarah – de dochter van Pieter
Simon – de zoon van Pieter
Edwina Van Der Weyden
Lorenzo Calandt – de conciërge van het concertgebouw
Carine Neels – een inspectrice
Robrecht Van Der Weyden – de broer van Chris
Baldomero Duran of Silvio Hernan – eén van de technici die Max heeft ingehuurd.
Maya Claus – een productieassistente
Wim Ketels – een potentieel geld schieter van Eliane Vancleven.
Johan Stevaert – de directeur van IPS.
Els Pieraerts – een journaliste
Veerle – griffier op het kantoor van Hannelore.
Jozef Beekman – de procureur
Maaike Devliegher – Adjunct-commissaris
Jan Smekens – de eindredacteur van de krant.
Evelien – de verslaggeefster van de regionale televisie.

Patrick Van Gompel – de verslaggever van vtm.
Meneer Dufour – apotheker op rust en de overbuurman van Chris.
Arthur Swartenbroeckx – de slotenmaker
Meneer Moens – de burgemeester
De Gouverneur.
Zuster Virginia – een Custos
Bart Vonck – een waarnemend brigadier

Het Vertelperspectief

Ik – of hij figuur: Het is een hij figuur.

Personele – of alwetende verteller: Het is een alwetende verteller.

De Tijd

De vertelde Tijd: 2 weken

De grammaticale Tijd: OVT

Is het verhaal chronologisch: Ja, het verhaal speelt zich volledig chronologisch af.
Zijn er terugverwijzingen: Ja, er komen enkele terugverwijzingen in voor.

Zijn er vooruitverwijzingen: Neen, er komt geen enkele vooruitverwijzing in het verhaal voor.

Zijn er flashbacks: Ja, er komen enkele flashbacks in voor.

Zijn er flashforwards: Neen, er komt geen enkele flashforward in het verhaal voor.

De Ruimte

Waar speelt het verhaal zich af: Het verhaal speelt zich af in België meerbepaald in Brugge.

Beschrijf de kleine ruimte: De belangrijkste plek is het concertgebouw: Het concertgebouw bestaat uit enkele verdiepingen. Er is een ondergrondse parking, op het gelijkvloers is er een theaterzaal waar het toneelstuk “vagevuur” wordt geproduceerd, op de hogere verdiepingen zijn er allemaal flats. Binnen het concertgebouw gebeuren heel wat bizarre dingen.

Thema

Wat is het belangrijkste thema in dit boek, waarover gaat het: Het belangrijkste thema in dit boek is het Pinochet-regime. Het gaat over de misdaden en de gevolgen ervan. Dit regime is de leidraad van deze detective. Meerdere keren worden de folteringen die Elena heeft ondergaan onder het Pinochet-regime beschreven in het boek, maar dat is al genoeg om een verschrikkelijke afschuw te krijgen. Eigenlijk weet je niets, in het begin weet je enkel dat er gruwelijke foto’s gevonden zijn. Slechts veel later komen gruweldaden aan het licht en worden vreselijke omschrijvingen onthuld. ‘’Hernan stak gloeiende priemen onder mijn vingernagels…Hernan stopte mijn hoofd in drek tot ik bijna stikte. . Hernan joeg drie spijkers door mijn scrotum…Hernan sneed mijn rechteroor af en dwong een gevangene het op te eten…’’
Via de media krijg je veel te horen over de gruweldaden van Pinochet, maar in een boek komt alles nog dichterbij, want je leeft mee, alles speelt zich in je
verbeelding af.
Ook de politiek in België komt aan bod:met corruptie en “vriendjespolitiek“in de hoofdrol. Zoals de gouverneur die via burgemeester Moens zijn nichtje Maya Claus hogerop wil helpen. Maar Moens weigert hem te helpen omdat hij zich geen schandalen meer kan permitteren. En wanneer Moens erachter komt dat de gouverneur er een minnares op na houdt, wil hij alles doen om dit binnen de muren van het stadhuis te houden.
En dan is er natuurlijk ook het vagevuur, de plaats voor de veroordeelden…In het boek gaat vagevuur over gebroken relaties. De hele problematiek zat verstopt in het verhaaltje. ’’ (een perfecte omschrijving van het boek zelf)
Deze mengeling van thema’s die op het eerste zicht niet samen horen vindt Aspe zelf gewaagd.
‘’Vagevuur is een mengeling van genres die op het eerste gezicht niet bij elkaar horen: gruwel, slapstick, een beetje politiek…. . Het is zeker een gewaagde structuur en eigenlijk ben ik er niet helemaal gerust in. De roman is minder herkenbaar dan de vorige boeken en de mensen vragen herkenbaarheid. Over het Pinochet-regime is er een film gemaakt genaamd The Pinochet Case. Dit is een eerlijke en openhartige documentaire over de eventuele veroordeling van de Chileense ex-dictator Pinochet. Geen in scène gezet drama, geen overdreven muziek of andere stilistische hulpmiddelen, maar een portret van (voor- en) tegenstanders van de generaal, waarin verschillende kanten van de zaak worden belicht.

Maatschappij

In welk milieu speelt dit verhaal zich af: Het Misdaadmilieu.

Levert de auteur kritiek op de maatschappij: Neen.

2 Recensies

Recensie 1: Ik heb Vagevuur echt graag gelezen. Een boek vol spanning, veel complotten, en onverwachtse gebeurtenissen. Wat verlang je nog meer om een boeiende leesavond door te maken.
Maar de gruwels die in het verhaal meespeelden hebben me langer dan een avond achtervolgd. De misdaden van Pinochet hebben me nog nooit zo hard gegrepen als wanneer ik ze las in dit boek. Ook het toneelstuk Vagevuur heeft indruk op me gemaakt, omdat het zo onduidelijk, duister was. Ik snapte de inhoud van het toneelstuk niet echt, en nu soms nog niet. Maar het past wel in het verhaal dat is zeker. Het enige wat niet echt in de verhaallijn paste was misschien het einde. Aspe beschrijft het zelf als een echt Amerikaans einde, een beetje te Amerikaans naar mijn zin, maar wel onverwachts. Maar ik stoor me er niet zo erg aan omdat ik zelf niet echt een andere zou gevonden hebben om alle puzzelstukjes bij elkaar te brengen.

Recensie 2: De boeken van Pieter Aspe vormen voor mij een leuke afwisseling tussen 2 andere auteurs in. Zijn boeken lezen vlot, de karakters zijn leuk, al bij al: easy reading, je moet er niet al te veel bij nadenken. Maar toch! De plot moet wel een beetje realistisch blijven, en in dit boek vind ik alles net een beetje geforceerd. Het is net alsof Aspe alles uit de schuif heeft gehaald om de plot zo onvoorspelbaar mogelijk te maken, vergetend dat het wel realistisch moet blijven. De link tussen een Chileense folteraar, de theaterwereld, de Brugse politiek en het feit dat één van de verdachten ook nog familiebanden heeft met Hannelore, de vrouw van Van In, is voor mij toch net iets te vergezocht.

Eigen mening over de recensies: Ik ga akkoord met de 1ste recensie omdat wat hij zegt over het boek ik volledig volg. Wat hij zegt over de gruweldaden is voor een deel waar, ik vond de folteringen ook erg ,maar niet zo erg dat ze mij enkele dagen bleven achtervolgen. Wat hij zegt over het Pinochet-regime kon ik niet volgen want ik had nog nooit van dit regime gehoord. Het toneelstuk “Vagevuur” begreep ik eveneens niet echt zo goed dus daar heeft hij wel gelijk in. Maar dat het in het verhaal past is zeker waar. Het einde van het boek was voor mij persoonlijk een complete verrassing,want ik had niet verwacht dat het verhaal zo zou eindigen. Eigenlijk hou ik wel van boeken die een spannend einde in petto hebben. Ik vind dat dit boek zeer goed geslaagd is!!!!